ในความคิดของฉัน : ฉันก็จะเดินด้วยกับพ่อในระยะทางถึงแม้ไกลหรือใกล้บ้านแค่ไหน ยังไงฉันก็ทำผิด เรื่องการขับรถโดยไม่ขออนุญาต แถมไม่มีใบขับขี่ พอฉันได้เดินกับพ่อสักพัก ฉันก็พูดคำว่า "ขอโทษครับพ่อ ที่ฉันทำผิดและโกหกพ่อ คราวหน้าผมจะบอกพ่อด้วยความจริง และจะไม่ทำอีก" แล้วพ่อของฉันก็ดุฉันเรื่องการขับรถและไม่มีใบขับขี่ เพราะมันอันตราย พ่อถึงไม่ให้ขับรถ และพ่อก็เล่าเรื่องความทรงจำของพ่อที่มีต่อฉันในตอนเด็ก ฉันก็รู้สึกร้องไห้และพ่อก็ปลอบใจฉัน ในอนาคตนี้ฉันว่าจะดูแลพ่อของฉันให้นานๆ จนกว่าจะให้เขามีความสุขมากๆในชีวิตของเขา