Klammer (1972)reports a preference

Klammer (1972)
reports a preference for general discounted cash flow models, and subsequently, the
overwhelming majority of published research indicate management prefer the use of
internal rate of return (IRR) over all other capital budgeting methods. 1 Eight studies
dating from 1970 to 1983 show profitability index, a ratio of present value and initial
cost, to be the least most popular capital budgeting tool. Recently, Jog and Srivastava
(1995) and Pike (1996) indicate a decreased acceptance of accounting rate of return in
Canada and the United Kingdom, respectively.2 Interestingly, throughout the literature,
NPV has always trailed IRR in management preference. Managers have argued the
perception of a percentage return is more easily understood and comparable than an
absolute dollar value increase in shareholder wealth. Therefore, in the past, managers
have chosen IRR over NPV. Evans and Forbes (1993) argue management view IRR as a
more cognitively efficient measure of comparison. In a comparison of past studies, it is
seen that managers are moving toward NPV as a method of choice, but never to the level
of IRR.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Klammer (1972)รายงานการตั้งค่า สำหรับรูปแบบของกระแสเงินสดลดทั่วไป และในเวลาต่อ มา การส่วนใหญ่เผยแพร่งานวิจัยมากมายบ่งชี้จัดการต้องใช้อัตราผลตอบแทน (IRR) มากกว่าวิธีอื่นทั้งหมดจัดทำงบประมาณเงินทุนภายใน 1 ศึกษา 8อายุจาก 1970 1983 แสดงดัชนีกำไร อัตราส่วน ของมูลค่าปัจจุบัน และเริ่มต้นต้นทุน ให้ น้อยที่สุดนิยมทุนจัดทำงบประมาณนั้น ล่าสุด แซมและ Srivastava(1995) และจน (1996) ระบุว่า การยอมรับอัตราผลตอบแทนในบัญชีลดลงแคนาดาและสหราชอาณาจักร respectively.2 ตลอดทั้งวรรณกรรม เรื่องน่าสนใจNPV มีเสมอ trailed IRR ในการตั้งค่าการจัดการ มีโต้เถียงผู้จัดการรู้เปอร์เซ็นต์กลับเป็นเข้าใจได้ง่าย และเปรียบเทียบได้มากกว่าการเพิ่มค่าเงินดอลลาร์ที่แน่นอนในความมั่งคั่งของผู้ถือหุ้น ดังนั้น ในอดีต ผู้จัดการเลือก IRR NPV มากกว่ากัน อีวานส์และ Forbes (1993) โต้แย้งจัดการดู IRR เป็นการวัด cognitively มีประสิทธิภาพเพิ่มมากขึ้นของการเปรียบเทียบ ในการเปรียบเทียบของการศึกษาที่ผ่านมาเห็นผู้บริหารย้ายไปทาง NPV เป็นวิธีทางเลือก แต่ไม่ ถึงระดับของ IRR

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Klammer (1972)
รายงานการตั้งค่าสำหรับทั่วไปลดกระแสเงินสดและต่อมา
ส่วนใหญ่ที่ครอบงำของการวิจัยที่ตีพิมพ์บ่งบอกถึงการจัดการชอบใช้
อัตราผลตอบแทนภายใน (IRR) มากกว่าทุกวิธีการงบประมาณเงินทุนอื่น ๆ 1 แปดศึกษา
ย้อน 1970-1983 แสดงดัชนีการทำกำไรอัตราส่วนของมูลค่าปัจจุบันเริ่มต้นและ
ค่าใช้จ่ายจะเป็นเงินทุนน้อยที่นิยมมากที่สุดเครื่องมือการจัดทำงบประมาณ เมื่อเร็ว ๆ นี้และ Jog Srivastava
(1995) และไพค์ (1996) แสดงให้เห็นว่าได้รับการยอมรับที่ลดลงของอัตราการบัญชีของผลตอบแทนใน
แคนาดาและสหราชอาณาจักร respectively.2 ที่น่าสนใจตลอดทั้งวรรณคดี
NPV ได้เคยหาย IRR ในการตั้งค่าการจัดการ ผู้จัดการคนแย้ง
การรับรู้ผลตอบแทนร้อยละเป็นที่เข้าใจได้ง่ายขึ้นและเปรียบกว่า
การเพิ่มขึ้นของค่าเงินดอลลาร์แน่นอนในความมั่งคั่งของผู้ถือหุ้น ดังนั้นในอดีตที่ผ่านมาผู้บริหาร
ได้เลือก IRR มากกว่า NPV อีแวนส์และฟอร์บ (1993) ยืนยันมุมมอง IRR จัดการเป็น
วัดที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น cognitively ของการเปรียบเทียบ ในการเปรียบเทียบการศึกษาที่ผ่านมาก็จะ
เห็นได้ว่าผู้จัดการกำลังจะย้ายไป NPV เป็นวิธีการของทางเลือก แต่ไม่เคยไปที่ระดับ
ของอัตราผลตอบแทน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

klammer ( 1972 )
รายงานการตั้งค่าสำหรับรูปแบบทั่วไปส่วนลดกระแสเงินสดและต่อมา
ยุ่งยากส่วนใหญ่ของงานวิจัยที่ตีพิมพ์ระบุการจัดการนิยมใช้
อัตราผลตอบแทนภายใน ( IRR ) มากกว่างบประมาณเงินทุนอื่น ๆวิธีการ 1 แปดการศึกษา
เดทจากปี 1970 แสดงผลตอบแทนดัชนีอัตราส่วนมูลค่าปัจจุบันและราคาเบื้องต้น
,เป็นอย่างน้อยที่สุดความนิยมงบประมาณเงินทุน เครื่องมือ และเมื่อเร็วๆ นี้ วิ่ง ศรีวัสทวา
( 1995 ) และ ไพค์ ( 2539 ) แสดงถึงการลดลงของบัญชีอัตราผลตอบแทนใน
แคนาดาและสหราชอาณาจักรตามลำดับ 2 น่าสนใจ ทั้งวรรณกรรม
NPV ได้เสมอตามอัตราในการตั้งค่าการจัดการ ผู้จัดการได้เสนอ
การรับรู้ของเปอร์เซ็นต์กลับเข้าใจง่ายขึ้นและเปรียบกว่า
แน่นอนค่าเงินดอลลาร์เพิ่มขึ้นในความมั่งคั่งของผู้ถือหุ้น ดังนั้น อดีตผู้จัดการ
เลือกเกิน NPV IRR . อีแวนส์และฟอร์บ ( 1993 ) ยืนยันการจัดการดู IRR เป็นมากกว่าที่มีประสิทธิภาพการประมวลผล
วัดเปรียบเทียบ ในการเปรียบเทียบอดีตการศึกษา มันคือ
เห็นได้ว่าผู้จัดการจะย้ายไปยังสุทธิเป็นวิธีการของทางเลือก แต่ไม่เคยถึงระดับ
ของ IRR .