Curriculum Theory and Philosophy –

Curriculum Theory and Philosophy – A (Very) Brief Overview
Probably the biggest objection to Tyler’s approach, and the cause of its demise in the 1970’s,
was its perceived mechanistic orientation to curriculum. As the theory was implemented in the
1950’s and 60’s, behavioral objectives provided the underpinning of its design, and the success
or failure of the curriculum was based on pre-defined changes in student behavior. The
assumption was that student outcomes – at least those that matter – could and should be
measured. The result was that in order to measure the behaviors, tasks were broken down into
smaller and smaller parts, resulting in tasks that lost their authenticity or meaningfulness. Tyler
was a product of his time, and his ideas were written and interpreted in light of current
educational perspective, which was behavioral in nature. His theory of curriculum development
was simple, logical, and rational, but it fell out of favor as educators began to view learning
experiences more holistically and assess outcomes that are not so easily measured.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทฤษฎีหลักสูตรและปรัชญา — ภาพรวมโดยย่อ (มาก)อาจคัดค้านที่ใหญ่ที่สุดกับวิธีของไทเลอร์ สาเหตุของของลูก 115วางกลไกการทำความรับรู้ให้หลักสูตรได้ เป็นทฤษฎีที่ถูกนำมาใช้ในการวัตถุประสงค์พฤติกรรมบริการ underpinning การออกแบบ และความสำเร็จของปี 1950 และ 60'sหรือความล้มเหลวของหลักสูตรเป็นไปตามการเปลี่ยนแปลงที่กำหนดไว้ล่วงหน้าในลักษณะการทำงานของนักเรียน ที่อัสสัมชัญมีนักเรียนที่ผล – น้อยที่เรื่องที่ – สามารถ และควรวัด ได้ผลว่า การวัดพฤติกรรม งานถูกแบ่งออกเป็นขนาดเล็ก และขนาดเล็ก อะไหล่ ผลงานที่หายไปของพวกเขาแท้หรือ meaningfulness ไทเลอร์เป็นผลิตภัณฑ์ของเวลา และความคิดของเขาถูกเขียน และแปลเมื่อปัจจุบันศึกษามุมมอง ซึ่งพฤติกรรมในธรรมชาติ ทฤษฎีของเขาในการพัฒนาหลักสูตรง่าย ตรรกะ และเหตุผล แต่มันตกตกกระป๋องเป็นนักการศึกษาก็เริ่มเรียนดูประสบการณ์เพิ่มเติมในแบบองค์รวม และประเมินผลที่ไม่ได้ดังนั้นวัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีการเรียนรู้และปรัชญา - A (มาก)
สรุปภาพรวมน่าจะคัดค้านที่ใหญ่ที่สุดในวิธีการของไทเลอร์และสาเหตุของการตายในปี1970
ที่ได้รับการวางแนวทางกลไกการรับรู้ของหลักสูตร ในฐานะที่เป็นทฤษฎีที่ได้รับการดำเนินการในปี 1950 และ 60 ของวัตถุประสงค์พฤติกรรมให้หนุนของการออกแบบของตนและความสำเร็จหรือความล้มเหลวของหลักสูตรอยู่บนพื้นฐานของการเปลี่ยนแปลงที่กำหนดไว้ล่วงหน้าในพฤติกรรมของนักเรียน สมมติฐานคือการที่ผลงานของนักเรียน - อย่างน้อยผู้ที่มีความสำคัญ - สามารถและควรจะวัด ผลที่ได้คือว่าในการวัดพฤติกรรมงานถูกทำลายลงไปในชิ้นส่วนที่มีขนาดเล็กและขนาดเล็กที่เกิดขึ้นในงานที่สูญเสียความถูกต้องหรือความหมายของพวกเขา ไทเลอร์เป็นผลิตภัณฑ์ของเวลาของเขาและความคิดของเขาถูกเขียนและตีความในแง่ของปัจจุบันมุมมองของการศึกษาซึ่งเป็นพฤติกรรมในธรรมชาติ ทฤษฎีของการพัฒนาหลักสูตรได้ง่ายตรรกะและเหตุผลแต่มันหลุดออกมาจากนักการศึกษาเริ่มที่จะดูการเรียนรู้ประสบการณ์แบบองค์รวมและประเมินผลที่ไม่ได้วัดได้อย่างง่ายดาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลักสูตรทฤษฎีและปรัชญาแก่ ( มาก ) สรุปภาพรวม
อาจโจทย์ที่ใหญ่ที่สุดที่จะเข้าใกล้ไทเลอร์ และสาเหตุของการตายใน 1970 ,
: มีการปฐมนิเทศหลักสูตร เป็นทฤษฎีที่ใช้ใน
1950 และ 60 , วัตถุประสงค์เชิงพฤติกรรมให้พื้นฐานของการออกแบบ และความสำเร็จ
หรือความล้มเหลวของหลักสูตรที่กำหนดไว้ล่วงหน้าอยู่บนพื้นฐานของการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของนักเรียน
สมมติฐานว่าผลนักเรียน–อย่างน้อยที่สำคัญ–สามารถและควรจะ
วัด ผลการทดลอง เพื่อวัดพฤติกรรมงานถูกแบ่งออกเป็น
ส่วนที่มีขนาดเล็กและขนาดเล็ก เป็นผลงานที่สูญหายหรือค่าความถูกต้องของพวกเขา ไทเลอร์
เป็นผลิตภัณฑ์ของเวลาของเขาและความคิดของเขาถูกเขียนและแปลความหมายในแง่ของมุมมองการศึกษาปัจจุบัน
ซึ่งพฤติกรรมในธรรมชาติ ทฤษฎีของการพัฒนาหลักสูตรง่าย , ตรรกะและเหตุผล แต่มันหล่นออกมาจากกระป๋องเป็นนักการศึกษาเริ่มดูมากขึ้นและประสบการณ์การเรียนรู้
โดยประเมินผลลัพธ์ที่ไม่ได้ง่ายๆ

วัด .