President Lee HyunJi enjoyed these

President Lee HyunJi enjoyed these kind of talks with KangYoon. In her opinion, KangYoon had the eyes to read the era. President Lee HyunJi was also thinking something similar. However, she didn’t show it on the surface.

“Then I’ll take my leave.”
“Please work hard.”

KangYoon headed towards his own office after finishing the tea-time like report in the president’s office.

“Ahjussi!!”

However, there was a person in his office, when he thought there weren’t any. It was Jung MinAh.

“MinAh? Is something up?”
“Team Leader. I came since I have something to say.”

KangYoon was curious. The current Jung MinAh looked like she had a lot to say. She felt like a person with many things piled up. KangYoon told her to sit and started listening.

“I think I don’t fit with SamSoon. I can’t live in the same room as her.”
“Why?”
“From the way of living, or her accent… I don’t like anything about her. Team Leader. Can’t you change?”

It had only been one day since they started living together. However, Jung MinAh already came looking for him. KangYoon thought it was absurd but he pressed his urges down and spoke.

“And how many days has it been since you started living in the dorm?”
“…One day.”
“You can’t say you want to change rooms after just one day. Moreover, SamSoon didn’t do anything wrong. If you don’t have anything more to say, then please leave.”

KangYoon cut it clearly. Jung MInAh was a rare talent. But listening to a selfish request like this was not possible. KangYoon thought of these as training.

“Team Leader.”
“Go to practice.”

KangYoon didn’t speak anymore. He didn’t console her either. In these situations, he needed to come out strong. He thought like that. Although he knew that Jung MinAh felt sad, but for now, he needed to look at a bigger picture.
In the end, Jung MinAh left the office dejected. Of course, KangYoon also didn’t feel good. However, he needed to be clear cut about things like this unless he wanted problems popping up later. It was the lesson he learnt in his time as a manager for 7 years.
It was when KangYoon was about to finish the report.
The door suddenly opened.

“Tada!! Oppa, I have returned!!”

When KangYoon lifted his head in surprise, a girl with small stature loudly appeared with spread arms. It was JooAh. KangYoon sighed as if all energy left him.

“At least knock. Will you…”
“What is that reaction? You aren’t delighted to see me after such a long time?”
“Yeah, whatever. Good to see you.”
“Ah~. What the hell is this feeling like I’m being bowed to. I’m delighted to see you after such a long time.”

When JooAh expressed her disappointment, KangYoon laughed with a ‘pfft’. JooAh acted however she wanted in private places.
KangYoon, after finishing the little work he had, brewed tea right away.

“Thanks. But you’re horrible at brewing tea.”
“Just drink whatever you’re give, will you?”
“Hahaha, you know your sins, right?”
“Sins? What sins?”
“Eat and run with the Japan case. I will use this excuse until I die.”

JooAh wanted to keep working with KangYoon. Even though she created that much chaos in front of Chairman Won JinMoon, she didn’t get KangYoon back. JooAh, who had experienced a damage like this for the first time, had no choice but to give up, but she put it somewhere in her heart.

“That’s my fault?”
“I don’t know anything about that. My resentment is like the sea.”
“So audacious? Do whatever you want. First, forgetting that, give me a signed CD.”
“Signed CD? Why?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประธานลี HyunJi เพลิดเพลินกับเหล่านี้ชนิดของการพูดคุยกับ KangYoon ในความคิดของเธอ KangYoon มีตาอ่านยุค ประธานลี HyunJi ยังคิดคล้ายกัน อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้แสดงบนพื้นผิวจาก"แล้วฉันจะใช้ลาของฉัน""กรุณาทำงานอย่างหนัก"KangYoon มุ่งหน้าสู่สำนักงานของเขาเองหลังจากเสร็จสิ้นเวลาชาเช่นรายงานในสำนักงานของประธานาธิบดี"Ahjussi !"อย่างไรก็ตาม ได้คนในสำนักงานของเขา เมื่อเขาคิดว่า ไม่มีการ ก็ MinAh จุง"MinAh คืออะไรค่า"หัวหน้าทีม ฉันมาตั้งแต่ฉันมีสิ่งที่จะพูด"KangYoon คืออยากรู้อยากเห็น ปัจจุบัน MinAh จังดูเหมือนเธอมีจำนวนมากที่จะพูด เธอรู้สึกเหมือนคนกับหลายสิ่งที่คั่ง KangYoon บอกให้เธอนั่ง และเริ่มรับฟัง"ผมคิดว่า ผมไม่เหมาะกับ SamSoon ฉันไม่สามารถอาศัยอยู่ในห้องเดียวกับเธอ""ทำไม"จากวิถีชีวิต หรือสำเนียงของเธอ... ไม่ชอบอะไรเกี่ยวกับเธอ หัวหน้าทีม ไม่สามารถคุณเปลี่ยนได้"มันเฉพาะได้หนึ่งวันตั้งแต่พวกเขาเริ่มอยู่ด้วยกัน อย่างไรก็ตาม Jung MinAh แล้วมาหาเขา KangYoon คิดว่า มันไร้สาระ แต่เขากดหรือที่เขาเรียกร้อง และพูด" และมีจำนวนวันนับตั้งแต่ที่คุณเริ่มต้นใช้ชีวิตในหอพัก? "“… หนึ่งวัน""คุณไม่สามารถบอกคุณต้องการเปลี่ยนห้องพักหลังจากเพียงหนึ่งวัน นอกจากนี้ SamSoon ไม่ได้ทำอะไรผิด ถ้าไม่มีอะไรเพิ่มเติมบอก แล้วโปรดให้"KangYoon ตัดมันชัดเจน จุง MInAh เป็นพรสวรรค์ที่หายาก แต่ฟังจากการร้องขอเห็นแก่ตัวเช่นนี้ไปไม่ได้ KangYoon คิดว่า ของเหล่านี้เป็นการฝึกอบรม"หัวหน้าทีม""ไปปฏิบัติ"KangYoon ไม่พูดอีกต่อไป เขาไม่ได้ปลอบเธออย่างใดอย่างหนึ่ง ในสถานการณ์เหล่านี้ เขาต้องออกมาแข็งแรง เขาคิดเช่นนั้น แม้ว่าเขารู้ว่า จุง MinAh รู้สึกเศร้า แต่สำหรับตอนนี้ เขาต้องการดูรูปภาพใหญ่ในสุด Jung MinAh ซ้ายสำนักงานสลดใจ แน่นอน KangYoon ยังไม่ได้รู้สึกดีขึ้น อย่างไรก็ตาม เขาต้องการจะ ตัดที่ชัดเจนเกี่ยวกับสิ่งเช่นนี้เว้นแต่เขาต้องปัญหา popping ขึ้นในภายหลัง มันเป็นบทเรียนที่เขาเรียนในเวลาที่เขาเป็นผู้จัดการ 7 ปีเมื่อ KangYoon เสร็จรายงานได้เปิดประตูก็"Tada !! โอปป้า ฉันได้กลับมา!!"เมื่อ KangYoon ยกศีรษะของเขาในความประหลาดใจ หญิงสาวที่ มีรูปร่างเล็กดังปรากฏกับแพร่กระจายอาวุธ มันเป็น JooAh KangYoon ถอนหายใจว่า พลังงานทั้งหมดเหลือเขา"อย่างน้อยเคาะ แล้วจะ"...คืออะไรปฏิกิริยาที่ คุณไม่เห็นผมหลังจากใช้เวลานาน""ใช่ สิ่งนี้ ดีกับคุณ"อา ~ นรกคืออะไรความรู้สึกนี้เหมือนผม:การโค้งคำนับการ "ผมเห็นคุณหลังจากใช้เวลานาน"เมื่อ JooAh แสดงความผิดหวังของเธอ KangYoon หัวเราะกับความ 'pfft' JooAh ดำเนินการอย่างไรก็ตาม เธอต้องในสถานส่วนตัวKangYoon หลังจากเสร็จสิ้นการงานน้อยเขา ชาทันที"ขอบคุณ แต่ก็กลัวเวลาชงชา""เพียงแค่เครื่องดื่มไม่ว่าคุณกำลังให้ จะคุณ""Hahaha คุณรู้บาปของคุณ ขวา""บาป อะไรบาป""กิน และเรียกใช้กับกรณีญี่ปุ่น ฉันจะใช้ข้ออ้างนี้จนฉันตาย"JooAh อยากทำงานกับ KangYoon แม้ว่าเธอสร้างความสับสนวุ่นวายที่หน้า JinMoon วอนประธาน เธอไม่กลับมา KangYoon JooAh ที่มีประสบการณ์ความเสียหายเช่นนี้เป็นครั้งแรก ไม่มีทางเลือกแต่การแพ้ แต่เธอวางไว้ที่ใดที่หนึ่งในหัวใจของเธอได้"ที่เป็นความผิดของฉัน""ผมไม่ทราบอะไรเกี่ยวกับการที่ ความไม่พอใจของฉันเป็นเหมือนทะเล""ดังนั้นกล้าหาญ ทำสิ่งที่คุณต้อง ครั้งแรก ลืม ที่ให้ฉันซีเซ็น""เซ็นซีดี ทำไม"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประธานาธิบดีลี HyunJi ความสุขชนิดของการเจรจากับ KangYoon เหล่านี้ ในความคิดของเธอ KangYoon มีตาในการอ่านยุค ประธานาธิบดีลี HyunJi ยังคิดว่าสิ่งที่คล้ายกัน แต่เธอไม่ได้แสดงมันบนพื้นผิว

"แล้วฉันจะลาของฉัน."
"กรุณาทำงานอย่างหนัก."

KangYoon มุ่งหน้าไปยังสำนักงานของตัวเองหลังจากจบชาเวลาเช่นเดียวกับรายงานในสำนักงานของประธานาธิบดี

"ลุง !!"

แต่มีเป็นคนในสำนักงานของเขาเมื่อเขาคิดว่ามีไม่ใด ๆ มันเป็นจุงมินอา

"มินอา? บางสิ่งบางอย่างขึ้นมา? "
" หัวหน้าทีม ผมมาตั้งแต่ผมยังมีสิ่งที่จะพูด. "

KangYoon อยากรู้อยากเห็น ปัจจุบันจุงมินอาดูเหมือนเธอมีจำนวนมากที่จะพูด เธอรู้สึกเหมือนคนที่มีหลายสิ่งที่ซ้อนขึ้น KangYoon บอกให้เธอนั่งและเริ่มฟัง

"ผมคิดว่าผมไม่เหมาะกับ Samsoon ฉันไม่สามารถอาศัยอยู่ในห้องเดียวกับเธอ. "
" ทำไม? "
" จากวิถีชีวิตหรือสำเนียงของเธอ ... ฉันไม่ชอบอะไรเกี่ยวกับเธอ หัวหน้ากลุ่ม. คุณไม่สามารถเปลี่ยน? "

มันเป็นเพียงหนึ่งวันตั้งแต่พวกเขาเริ่มต้นชีวิตร่วมกัน อย่างไรก็ตามจุงมินอาแล้วมาหาเขา KangYoon คิดว่ามันเป็นเรื่องเหลวไหล แต่เขากดเรียกร้องให้เขาลงและพูด

"และวิธีการหลายวันมันมีมาตั้งแต่คุณเริ่มต้นที่อาศัยอยู่ในหอพัก?"
" ... วันหนึ่ง."
"คุณไม่สามารถบอกว่าคุณต้องการที่จะเปลี่ยนห้องพักหลังจากนั้นเพียงหนึ่งวัน นอกจากนี้ Samsoon ไม่ได้ทำอะไรผิด หากคุณไม่ได้มีอะไรมากกว่าที่จะพูดแล้วกรุณาทิ้ง. "

KangYoon ตัดมันได้อย่างชัดเจน จุงมินอาเป็นความสามารถที่หายาก แต่ฟังคำขอเห็นแก่ตัวเช่นนี้เป็นไปไม่ได้ KangYoon คิดเหล่านี้เช่นการฝึกอบรม

"หัวหน้าทีม."
"ไปปฏิบัติ."

KangYoon ไม่ได้พูดอะไรอีกต่อไป เขาไม่ได้ปลอบใจเธออย่างใดอย่างหนึ่ง ในสถานการณ์เหล่านี้เขาต้องการที่จะออกมาแข็งแกร่ง เขาคิดเช่นนั้น แม้ว่าเขาจะรู้ว่าจุงมินอารู้สึกเศร้า แต่สำหรับตอนนี้เขาต้องการที่จะดูภาพใหญ่
ในท้ายที่สุดจุงมินอาออกจากที่ทำงานไม่มีความสุข แน่นอน KangYoon ยังไม่ได้รู้สึกดี แต่เขาจะต้องชัดเจนเกี่ยวกับสิ่งเช่นนี้ถ้าเขาอยากปัญหา popping ขึ้นในภายหลัง มันเป็นบทเรียนที่เขาได้เรียนรู้ในเวลาที่เขาเป็นผู้จัดการเป็นเวลา 7 ปี
ก็เมื่อ KangYoon กำลังจะเสร็จสิ้นการรายงาน
ประตูเปิดออกอย่างกระทันหัน

"ธาดา !! พี่คะฉันได้กลับมา !! "

เมื่อ KangYoon ยกหัวของเขาในความประหลาดใจหญิงสาวที่มีความสูงขนาดเล็กเสียงดังปรากฏมีการแพร่กระจายแขน มันเป็น JooAh KangYoon ถอนหายใจเช่นถ้าพลังงานทั้งหมดทิ้งเขา

"อย่างน้อยเคาะ คุณจะ ... "
" ปฏิกิริยาว่าคืออะไร? คุณยังไม่ได้ยินดีที่จะเห็นฉันหลังจากนั้นเป็นเวลานาน? "
" ใช่สิ่งที่ ดีที่จะเห็นคุณ. "
" อา ~ สิ่งที่นรกคือความรู้สึกนี้เหมือนฉันถูกโค้งคำนับให้กับ ฉันยินดีที่จะเห็นคุณหลังจากนั้นเป็นเวลานาน. "

เมื่อ JooAh แสดงความผิดหวังของเธอ KangYoon หัวเราะด้วย 'pfft' JooAh ทำหน้าที่ แต่เธออยากอยู่ในสถานที่ส่วนตัว
KangYoon หลังจากจบการทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ เขามีการชงชาทันที

"ขอขอบคุณ แต่คุณน่ากลัวที่ชาเบียร์. "
" แค่ดื่มสิ่งที่คุณกำลังให้คุณจะ? "
" ฮ่า ๆ ๆ ๆ คุณรู้ว่าบาปของคุณใช่ไหม? "
" บาป? บาปอะไร? "
" กินและเรียกใช้กับกรณีที่ประเทศญี่ปุ่น ฉันจะใช้ข้ออ้างนี้จนตาย. "

JooAh อยากให้ทำงานร่วมกับ KangYoon แม้ว่าเธอจะสร้างขึ้นที่สับสนวุ่นวายมากในด้านหน้าของประธานวอน JinMoon เธอไม่ได้รับ KangYoon กลับ JooAh ที่เคยมีประสบการณ์ความเสียหายเช่นนี้เป็นครั้งแรกที่มี แต่ไม่มีทางเลือกที่จะให้ขึ้น แต่เธอใส่มันอยู่ที่ไหนสักแห่งในหัวใจของเธอ

"นั่นเป็นความผิดของฉัน"
"ผมไม่ทราบอะไรเกี่ยวกับว่า ความไม่พอใจของฉันเป็นเหมือนทะเล. "
" ดังนั้นหาญ? ทำสิ่งที่คุณต้องการ. ครั้งแรกที่ลืมไปว่าให้ฉันลงนามในแผ่นซีดี. "
" ลงนามซีดี? ทำไม?"