Skjetne, 2010; Cheung et al., 2011)

Skjetne, 2010; Cheung et al., 2011). Once the parents get hooked,
however, they begin to use Facebook more like their children do,
although the kids engage in a wider range of activities (such as
chatting and messaging) than do their parents (Brandtzaeg et al.,
2010). The intrusion of parents into the Facebook world of their
children is not always welcomed. Even though Facebook pages
are public, they are often perceived as private by teens who do
not want to have their parents as ‘‘friends’’ (West, Lewis, & Currie,
2009).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

skjetne 2010. cheung et al, 2011) เมื่อพ่อแม่ผู้ปกครองได้รับการติดยาเสพติด
แต่พวกเขาเริ่มใช้ facebook ของขึ้นเหมือนเด็กของพวกเขาทำ
แม้ว่าเด็กมีส่วนร่วมในช่วงกว้างของกิจกรรม (เช่น
พูดคุยและส่งข้อความ) กว่าพ่อแม่ของพวกเขา (brandtzaeg ตอัล.
2010) การบุกรุกของผู้ปกครองในโลก facebook ของของพวกเขา
เด็กไม่ได้รับการต้อนรับเสมอ แม้ว่าหน้า facebook ของ
เป็นที่สาธารณะพวกเขามักจะมองว่าเป็นส่วนตัวโดยวัยรุ่นที่ไม่
ไม่ต้องการที่จะมีพ่อแม่ของพวกเขาเป็นเพื่อน'''' (ตะวันตก lewis, &กะหรี่
2009)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Skjetne, 2010 จาง et al., 2011) เมื่อผู้ปกครองได้รับการติดยาเสพติด,
อย่างไรก็ตาม พวกเขาเริ่มใช้ Facebook เด็กไม่,
แม้เด็กมีส่วนร่วมในกิจกรรมช่วงกว้าง (เช่น
สนทนา และส่งข้อความ) ต่างให้พ่อ (Brandtzaeg et al.,
2010) การแทรกซึมของผู้ปกครองในโลกของ Facebook ของ
เด็กมักจะไม่ยินดี แม้หน้าเฟสบุ๊ค
สาธารณะ มองพวกเขาอยู่มักจะเห็นเป็นส่วนตัว โดยวัยรุ่นที่ทำ
ไม่อยากมีพ่อเป็น ''เพื่อน '' (ตะวันตก ลูอิส &เอ็มบาสซี่,
2009)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

skjetne 2010 Kin Cheung , et al . 2011 ) เมื่อคุณพ่อคุณแม่ที่ได้รับโค้ง
อย่างไรก็ตามพวกเขาเริ่มใช้ Facebook มากเหมือนเด็กๆของเขาทำ
แม้ว่าเด็กที่เข้าร่วมในช่วงที่มีกิจกรรม(เช่น
การส่งข้อความและการสนทนาทางวิดีโอ)มากกว่าผู้ที่ไม่พ่อแม่ของตน( brandtzaeg et al .
2010 ) การเตือนการบุกรุกที่ของผู้ปกครองเข้าสู่โลก Facebook ของ
เด็กของพวกเขาไม่ใช่ให้การต้อนรับเสมอ แม้หน้า Facebook
เป็นของสาธารณะห้องพักมีความรู้สึกในแบบส่วนตัวโดยวัยรุ่นที่ไม่ต้องการมีพ่อแม่ของพวกเขาในฐานะที่เป็น"เพื่อน"( West Lewis & currie
2009 )
ไม่บ่อยนัก