So SHE vanquished them, horse and f

So SHE vanquished them, horse and foot, just as she had vanquished their fathers thirty years before about the smell.

That was two years after her father's death and a short time after her sweetheart--the one we believed would marry her --had deserted her. After her father's death she went out very little; after her sweetheart went away, people hardly saw her at all. A few of the ladies had the temerity to call, but were not received, and the only sign of life about the place was the Negro man--a young man then--going in and out with a market basket.

"Just as if a man--any man--could keep a kitchen properly, "the ladies said; so they were not surprised when the smell developed. It was another link between the gross, teeming world and the high and mighty Griersons.

A neighbor, a woman, complained to the mayor, Judge Stevens, eighty years old.

"But what will you have me do about it, madam?" he said.

"Why, send her word to stop it," the woman said. "Isn't there a law? "

"I'm sure that won't be necessary," Judge Stevens said. "It's probably just a snake or a rat that nigger of hers killed in the yard. I'll speak to him about it."

The next day he received two more complaints, one from a man who came in diffident deprecation. "We really must do something about it, Judge. I'd be the last one in the world to bother Miss Emily, but we've got to do something." That night the Board of Aldermen met--three graybeards and one younger man, a member of the rising generation.

"It's simple enough," he said. "Send her word to have her place cleaned up. Give her a certain time to do it in, and if she don't. .."

"Dammit, sir," Judge Stevens said, "will you accuse a lady to her face of smelling bad?"

So the next night, after midnight, four men crossed Miss Emily's lawn and slunk about the house like burglars, sniffing along the base of the brickwork and at the cellar openings while one of them performed a regular sowing motion with his hand out of a sack slung from his shoulder. They broke open the cellar door and sprinkled lime there, and in all the outbuildings. As they recrossed the lawn, a window that had been dark was lighted and Miss Emily sat in it, the light behind her, and her upright torso motionless as that of an idol. They crept quietly across the lawn and into the shadow of the locusts that lined the street. After a week or two the smell went away.

That was when people had begun to feel really sorry for her. People in our town, remembering how old lady Wyatt, her great-aunt, had gone completely crazy at last, believed that the Griersons held themselves a little too high for what they really were. None of the young men were quite good enough for Miss Emily and such. We had long thought of them as a tableau, Miss Emily a slender figure in white in the background, her father a spraddled silhouette in the foreground, his back to her and clutching a horsewhip, the two of them framed by the back-flung front door. So when she got to be thirty and was still single, we were not pleased exactly, but vindicated; even with insanity in the family she wouldn't have turned down all of her chances if they had really materialized.

When her father died, it got about that the house was all that was left to her; and in a way, people were glad. At last they could pity Miss Emily. Being left alone, and a pauper, she had become humanized. Now she too would know the old thrill and the old despair of a penny more or less.

The day after his death all the ladies prepared to call at the house and offer condolence and aid, as is our custom Miss Emily met them at the door, dressed as usual and with no trace of grief on her face. She told them that her father was not dead. She did that for three days, with the ministers calling on her, and the doctors, trying to persuade her to let them dispose of the body. Just as they were about to resort to law and force, she broke down, and they buried her father quickly.

We did not say she was crazy then. We believed she had to do that. We remembered all the young men her father had driven away, and we knew that with nothing left, she would have to cling to that which had robbed her, as people will.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพื่อเธอ vanquished พวกเขา ขี่ม้า และ เท้า เหมือนเธอมี vanquished รับสามสิบปีก่อนเกี่ยวกับกลิ่น

ที่ถูกสองปีหลังจากการตายของพ่อของเธอ และเวลาสั้นหลังจากที่เธอรัก - หนึ่งเราเชื่อว่าจะแต่งงานกับเธอ - ก็ร้างเธอ หลังจากพ่อของเธอตาย เธอก็ออกน้อยมาก หลังจากที่หวานใจของเธอออกไป คนแทบไม่เห็นเธอเลย Temerity โทร มีกี่ฝ่าย แต่ไม่ได้รับ และเครื่องเดียวของชีวิตเก็บ Negro ชาย - ชายหนุ่มแล้ว - ไปออกกับตลาดตะกร้าได้

"ราวกับว่าคน - คน - สามารถเก็บครัวอย่าง "สาว ๆ ว่า ดังนั้น พวกเขาไม่ประหลาดใจเมื่อได้รับการพัฒนากลิ่น มันเป็นลิงค์อื่นระหว่างรวม โลกที่หลากหลายและจรรย์และสูง Griersons.

เพื่อนบ้าน ผู้หญิง แนะนำให้นายกเทศมนตรี ผู้พิพากษา Stevens แปดปี

"แต่ว่าคุณจะผมทำเกี่ยวกับเรื่องนี้ ท่านผู้หญิง" เขากล่าวว่า

"ทำไม ส่งคำของเธอเพื่อหยุด พ่อ "ไม่มีกฎหมายหรือไม่"

"ฉันแน่ใจที่จะไม่มีความจำเป็น Stevens ผู้พิพากษากล่าวว่า "ก็คงเพียงงูหรือหนูว่า nigger ของเธอฆ่าตายในลาน ฉันจะพูดกับเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้"

วันเขาได้รับร้องเรียนเพิ่มเติมสอง จากคนที่มาใน diffident deprecation "เราต้องทำจริง ๆ บางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับมัน ผู้พิพากษา จะวันสุดท้ายในโลก Miss Emily กวน แต่เราก็อยากจะทำอะไร" คืนนั้นตรงกับบอร์ด Aldermen - graybeards สามและหนึ่งอายุคน สมาชิกรุ่นเพิ่มขึ้น

"ก็ง่าย ๆ พอ"เขากล่าวว่า"ส่งคำของเธอให้เธอทำความสะอาดขึ้น ให้เธอเวลาได้ และ ถ้าเธอไม่ .."

"กับ รัก, " Stevens ผู้พิพากษากล่าวว่า "จะคุณโทษผู้หญิงกับหน้าของเธอหอมดี"

จึงคืนถัดไป หลังเที่ยงคืน ชายสี่ข้ามสนามหญ้านางสาว Emily และ slunk เกี่ยวกับบ้านเช่นนักย่องเบา ค้นหาตามฐาน ของการก่ออิฐ และ ที่เปิดห้องเก็บขณะหนึ่งของพวกเขาทำภาพเคลื่อนไหว sowing ปกติ ด้วยมือของเขาออกจากกระสอบ slung จากบ่าของเขา พวกเขายากจนการเปิดประตูตู้เก็บไวน์ และโรยปูนมี และ outbuildings ทั้งหมด ขณะที่พวกเขา recrossed สนามหญ้า หน้าต่างที่เคยมืดมีไฟส่องสว่าง และนางสาว Emily เสาร์ใน ไฟหลัง เธอ และลำตัวของเธอตรงแบบว่าเป็นไอดอล พวกเขา crept ติดสนามหญ้า และ เป็นเงาของฝูงตั๊กแตนที่เรียงรายบนถนน หลังจากหนึ่งสัปดาห์หรือสอง กลิ่นออกไป

ที่ได้เมื่อเริ่มเสียใจจริง ๆ สำหรับเธอคนนั้น คนในเมืองของเรา จำอายุสุภาพสตรี Wyatt, great-aunt เธอ ได้ไปบ้าอย่างสมบูรณ์ในที่สุด เชื่อว่า Griersons ที่จัดขึ้นเองน้อยเกินไปสูงจริง ๆ เดิม ชายหนุ่มไม่ได้ค่อนข้างดีพอสำหรับ Miss Emily และดังกล่าว เรามีนานความคิดของพวกเขาเป็นฉาก นางสาว Emily สเลนเดอร์คิดสีขาวในพื้นหลัง พ่อของเธอ spraddled ภาพเงาในเบื้องหน้า เขาเธอ และกำ horsewhip สองของพวกเขากรอบ โดยประตูหน้าหลังส่วนใหญ่ ดังนั้น เมื่อเธอได้เป็นสามสิบ และก็ยังคงเดียว เราไม่ใจตรง แต่ vindicated แม้จะ มีบ้าในครอบครัว เธอไม่ได้เปิดลงทุกโอกาสของเธอถ้าจะมีจริง ๆ materialized

เมื่อพ่อเสียชีวิต มีเกี่ยวกับที่บ้านมีที่เหลือเพื่อเธอ และวิธี คนมีความยินดี ในที่สุด พวกเขาสามารถสงสาร Emily นางสาว ถูกทิ้งอยู่คน เดียว และยาจก เธอได้กลายเป็น humanized ตอนนี้เธอเกินกว่าจะรู้ความเก่าและความสิ้นหวังอายุของเงินน้อย

วันหลังความตายของเขาทุกฝ่ายเตรียม การโทรที่บ้าน condolence และความช่วยเหลือ เป็น Emily ของเราพลาดเองตรงที่ประตู แต่งตัวตามปกติ และไม่มีร่องรอยของความเศร้าโศกบนใบหน้าของเธอ เธอบอกพวกเขาว่า พ่อของเธอไม่ตาย เธอไม่ว่าสามวัน กับรัฐมนตรีเรียกเธอ และแพทย์ พยายามชักจูงเธอให้ทิ้งของร่างกาย เพียงเป็นพวกเขาจะรีสอร์ทกฎหมาย และบังคับ เธอสัญญา และพวกเขาฝังพ่อของเธออย่างรวดเร็ว

เราไม่ได้ว่า เธอบ้าแล้ว เราเชื่อว่า เธอได้ที่ เราจดจำชายหนุ่มทั้งหมดที่พ่อของเธอได้ขับออกไป และเรารู้ว่า มีอะไรเหลือ เธอจะต้องยึดที่ได้ปล้น เธอเป็นคนที่จะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดังนั้นเธอสามารถพิชิตพวกเขา ม้า และเท้า เหมือนเธอได้พิชิตบรรพบุรุษสามสิบปีก่อนเรื่องกลิ่น .

นั่นมันสองปีหลังจากการตายของพ่อของเธอ และเวลาสั้น ๆหลังจากที่เธอที่รัก . . . เราเชื่อว่า จะแต่งงานกับเธอได้ทอดทิ้งเธอ หลังจากการตายของพ่อของเธอ เธอจึงออกมาน้อยมาก หลังจากที่หวานใจของเธอไป คนไม่ค่อยเห็นเธอเลยไม่กี่ของผู้หญิงมีความอาจหาญที่จะโทรมาแต่ไม่ได้รับ และสัญลักษณ์ของชีวิตเกี่ยวกับสถานที่ที่เป็นนิโกร . . . ชายหนุ่ม . . . ไปพร้อมกับตะกร้าตลาด

" ถ้าชาย -- ชายใด -- สามารถให้ห้องครัวอย่างถูกต้อง " ท่านกล่าวว่า ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ประหลาดใจเมื่อกลิ่นขึ้น มันมีการเชื่อมโยงระหว่างรวมกําเนิดโลกและ griersons หยิ่งยะโส

บ้านผู้หญิง บ่นกับนายกเทศมนตรี ผู้พิพากษาสตีเว่น แปดสิบปี

" แต่สิ่งที่คุณจะให้ผมทำอะไรครับ ? เขาบอกว่า

" ทำไม สั่งให้เธอหยุดมัน " หญิงกล่าว ไม่มีกฎหมาย " ?

" ฉันว่ามันไม่จำเป็นหรอก " ผู้พิพากษาสตีเวนส์กล่าว มันอาจเป็นแค่งู หรือหนู ที่พวกเธอถูกฆ่าตายในบ้านผมจะพูดเรื่องนี้กับเขา "

วันถัดไปเขาได้รับอีกสองข้อ หนึ่งจากผู้ชายที่มาขี้เกรงใจคัดค้าน " เราต้องทำบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับมัน ท่านผู้พิพากษา ฉันคงเป็นคนสุดท้ายในโลกที่จะรบกวนคุณเอมิลี่ แต่เราต้องทำอะไรบางอย่าง ในคืนนั้น คณะกรรมการ aldermen พบกัน . . สาม graybeards และน้องชาย สมาชิกของ Rising รุ่น

" มันง่ายพอ" เขากล่าวว่า . ส่งคำของเธอที่จะมีสถานที่ที่เธออาบน้ำ เอาเวลาที่แน่นอนในการทำ และถ้าเธอไม่ . . . "

" บ้าครับ " ผู้พิพากษาสตีเวนส์กล่าวว่า " คุณจะกล่าวหาว่าผู้หญิงที่ใบหน้าของเธอได้กลิ่นไม่ดี ? "

แล้วคืนต่อมาหลังจากเที่ยงคืน สี่คนข้ามสนามหญ้า มิสเอมิลี่ slunk เกี่ยวกับบ้าน เช่น นักย่องเบา ได้ดมกลิ่นตามฐานของตึกและห้องเปิดในขณะที่หนึ่งในพวกเขาทำการเคลื่อนไหวบ่อนทำลายปกติกับมือของเขาออกจากกระสอบพาดจากไหล่ของเขา พวกเขาก็เปิดประตูห้องใต้ดินและโรยปูนขาว และในเรือนทั้งหมด เช่นที่พวกเขา recrossed สนามหญ้า หน้าต่างที่เคยมืดเป็นสว่างและมิสเอมิลี่นั่งอยู่ในนั้น แสงข้างหลังเธอและลำตัวตรง เธอนิ่งเหมือนของไอดอล พวกเขาย่องเงียบผ่านสนามหญ้าและเข้าไปในเงาของตั๊กแตน ที่เรียงรายบนถนน หลังจากสัปดาห์หรือสองกลิ่นจางหายไป

ตอนนั้นคนก็เริ่มรู้สึกเสียใจกับเธอ ผู้คนในเมืองของเรา จำได้ว่าหญิงชรา Wyatt , ย่าทวดของเธอได้หายไปอย่างสมบูรณ์บ้าในที่สุดเชื่อว่า griersons จัดขึ้นเองเล็กน้อยเกินไปสำหรับพวกเขา . ไม่มีของชายหนุ่มค่อนข้างดีพอสำหรับคุณเอมิลี่ และเช่น เราเชื่อว่าพวกเขาเป็นฉาก มิสเอมิลี่เรียวรูปสีขาวในพื้นหลัง , พ่อเป็นเงา spraddled ในเบื้องหน้าของเขากลับกำแส้ของเธอ ,สองของพวกเขากรอบด้านหลังเหวี่ยงประตูด้านหน้า ดังนั้นเมื่อเธอได้เป็น สามสิบ ยังโสด เราไม่พอใจแน่ แต่ถูกปลดปล่อย แม้แต่กับความบ้าในครอบครัวเธอคงไม่ปฏิเสธทุกโอกาส ถ้าเขามี materialized .

เมื่อพ่อของเธอตาย มันก็ประมาณว่า บ้านที่ถูกทิ้งให้เธอ ในทำนองเดียวกัน คนยินดีในที่สุดพวกเขาก็สงสารคุณเอมิลี่ ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว และผู้ยากไร้ เธอได้กลายเป็นมนุษย์ . ตอนนี้เธอก็รู้ตื่นเต้นเก่าและสิ้นหวังเก่าของเงินมากขึ้นหรือน้อยลง

วันหลังความตายของเขา สาวๆเตรียมที่จะโทรหาที่บ้าน ขอแสดงความเสียใจกับข้อเสนอและช่วยเหลือ เป็น ของเราเองคุณเอมิลี่เจอหน้าประตู แต่งกายตามปกติ และไม่มีร่องรอยของความเศร้าโศกบนใบหน้า เธอบอกเธอว่า พ่อของเธอยังไม่เสียชีวิตค่ะ เธอทำอย่างนั้น 3 วัน กับรัฐมนตรีเรียกเธอและหมอพยายามเกลี้ยกล่อม ให้เขาทิ้งศพ เช่นเดียวกับที่พวกเขากำลังจะใช้กฎหมายบังคับ เธอเสีย และเขาฝังพ่อของเธอเร็วๆ

เราไม่ได้บอกว่าเธอบ้าแล้ว เราเชื่อว่าเธอต้องทำแบบนั้นเราจำได้หมด พ่อของเธอมีชายหนุ่มขับรถออกไป และเรารู้ว่าไม่เหลืออะไรที่เธอจะต้องยึดที่ได้ปล้นเขา คนที่จะ