In his essay "The Baroque and the M

In his essay "The Baroque and the Marvelous Real", Cuban writer Alejo Carpentier defined the baroque by a lack of emptiness, a departure from structure or rules, and an "extraordinary" abundance (plenitude) of disorienting detail (citing Mondrian as its opposite). From this angle, Carpentier views the baroque as a layering of elements, which translates easily into the post-colonial or transcultural Latin American atmosphere that he emphasizes in The Kingdom of this World.[16] "America, a continent of symbiosis, mutations... mestizaje, engenders the baroque,"[17] made explicit by elaborate Aztec temples and associative Nahuatl poetry. These mixing ethnicities grow together with the American baroque; the space in between is where the "marvelous real" is seen. Marvelous: not meaning beautiful and pleasant, but extraordinary, strange, and excellent. Such a complex system of layering—encompassed in the Latin American "boom" novel, such as One Hundred Years of Solitude—aims towards "translating the scope of America".[18]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในเจตจำนง "เดอะบาร็อคและยิ่งใหญ่จริง" คิวบาเขียน Alejo Carpentier กำหนดพิสดารจากการขาดของความว่างเปล่า การเดินทางจากโครงสร้างหรือกฎ และ "พิเศษ" มากมาย (plenitude) disorienting รายละเอียด (อ้างรียนเป็นตรงข้ามของมัน) จากมุมนี้ Carpentier ดูพิสดารที่เป็น layering ขององค์ประกอบ ซึ่งแปลว่าเป็นโคโลเนียลหลังหรือ transcultural บรรยากาศริกาที่เขาเน้นในราชอาณาจักรของโลกนี้ได้อย่างง่ายดาย [16] "ทวีปอเมริกา ทวีปของแผ่น กลายพันธุ์... mestizaje พิสดาร ที่นำไปสู่" [17] ทำชัดเจน โดยวัด Aztec ที่ซับซ้อนและเชื่อมโยงยังนาฮวตกวีนิพนธ์ เชื้อเหล่านี้ผสมเติบโตร่วมกับบาโรอเมริกัน ช่องว่างในระหว่างที่ "ยิ่งใหญ่จริง" จะเห็นได้ มาร์เวลลัส: ไม่ความหมายสวยงาม และน่าพอ ใจ แต่วิสามัญ แปลก และยอดเยี่ยม เช่นระบบซับซ้อนของ layering — ห้อมล้อมในนวนิยาย "บูม" ริกา เช่นหนึ่งร้อยปีของสันโดษ — มุ่งไปสู่ "การแปลของอเมริกา" [18]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในบทความของเขาว่า "บาร็อคและยิ่งใหญ่จริง" นักเขียนคิวบา Alejo Carpentier กำหนดพิสดารจากการขาดความว่างเปล่าออกเดินทางจากโครงสร้างหรือกฎและ "พิเศษ" ความอุดมสมบูรณ์ (นองเนือง) ของสับสนรายละเอียด (อ้าง Mondrian เป็นตรงข้าม ) จากมุมนี้มุมมอง Carpentier พิสดารเป็นชั้นขององค์ประกอบซึ่งแปลได้อย่างง่ายดายในบรรยากาศอเมริกันยุคหลังอาณานิคมหรือข้ามวัฒนธรรมละตินว่าเขาเน้นในราชอาณาจักรของโลกนี้. [16] "อเมริกาทวีป symbiosis กลายพันธุ์ ... mestizaje, แปลกพิสดาร" [17] ทำอย่างชัดเจนด้วยวัดแอซเท็กซับซ้อนและเชื่อมโยงบทกวี Nahuatl เหล่าชาติพันธุ์ผสมเติบโตไปด้วยกันกับบาร็อคอเมริกัน พื้นที่ในระหว่างที่เป็น "ของจริงที่ยิ่งใหญ่" จะเห็น มหัศจรรย์: ไม่ได้มีความหมายที่สวยงามและน่ารื่นรมย์ แต่พิเศษที่แปลกประหลาดและยอดเยี่ยม เช่นระบบที่ซับซ้อนของชั้นห้อมล้อมในละตินอเมริกา "บูม" นวนิยายเช่นหนึ่งร้อยปีแห่งความโดดเดี่ยว-มีจุดมุ่งหมายต่อ "แปลขอบเขตของอเมริกา". [18]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในบทความของเขา " ที่แปลกประหลาดและมหัศจรรย์จริง " คิวบานักเขียน ALEJO พรุสต์กำหนดพิสดารโดยขาดป ออกเดินทางจากโครงสร้างหรือกฎและ " ไม่ธรรมดา " มากมาย ( ความสมบูรณ์ ) ทำให้สับสนรายละเอียด ( อ้างถึง mondrian เป็นตรงกันข้าม ) จากมุมนี้ พรุสต์มุมมองบาร็อคเป็น layering ของธาตุ ซึ่งแปลได้ง่ายในบรรยากาศหลังอาณานิคมหรือละตินอเมริกันข้ามที่เขาเน้นในอาณาจักรของโลกนี้ [ 16 ] " อเมริกาเป็นทวีปของ symbiosis , การกลายพันธุ์ . . . . . . . mestizaje engenders , พิสดาร , " [ 17 ] ทําอย่างชัดเจน โดยวัด Aztec ที่ซับซ้อนและเชื่อมโยงภาษานาวาตล์บทกวี เหล่านี้ผสมเชื้อชาติเติบโตร่วมกันกับชาวอเมริกันพิสดาร ; พื้นที่ระหว่างที่ " สวยจริง " เห็น มหัศจรรย์ : ความหมายสวยงามและน่ารื่นรมย์ แต่พิเศษ , แปลก , และที่ยอดเยี่ยม เช่นระบบที่ซับซ้อนของศิลปะในบริเวณใกล้เคียงในละตินอเมริกา " บูม " นวนิยาย เช่น หนึ่งร้อยปีแห่งความโดดเดี่ยว " แปลมุ่งสู่ขอบเขตแห่งอเมริกา " [ 18 ]