Methicillin was first introduced in

Methicillin was first introduced in 1959−1960, and, within a year, methicillin-resistant isolates
were reported [45]. Methicillin resistance is conferred by the mecA gene, which encodes a
penicillin-binding protein (PBP2A) with decreased affinity for β-lactam antibiotics. mecA is
part of a mobile genetic element called the “staphylococcal cassette chromosome (SCC)
mec.” SCCmec is flanked by cassette chromosome recombinase genes (ccrA/ccrB or ccrC) that
permit intra- and interspecies horizontal transmission of SCCmec. The initial reservoir of
SCCmec is unclear but may have been a coagulase-negative staphylococcal species [46–48].
A limited number of MRSA lineages has emerged from the transfer of SCCmec into successful
methicillin-susceptible S. aureus (MSSA) clones. Using multilocus sequence typing
(comparing the internal sequences of 7 housekeeping genes), Enright et al. [49] demonstrated
that MRSA clones evolved from 5 different groups of related genotypes or clonal complexes,
each arising from a distinct ancestral genotype. The earliest MRSA isolates evolved from
sequence type (ST) 8-MSSA, which, after a point mutation, evolved into ST250-MSSA. This
MSSA was likely the first recipient of SCCmec (specifically, type I) to yield the first MRSA,
labeled ST250-MRSA-I [49]. As in the work of Enright et al. [49], Crisóstomo et al. [50]
identified probable recipient MSSA strains for early MRSA strains in another collection of
isolates. Select MRSA clones are described in table 2

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Methicillin ก่อนนำมาใช้ ใน 1959−1960 และ ใน ปี แยก methicillin ทน
ได้รายงาน [45] ความต้านทานต่อ methicillin เป็นรางวัล โดยยีน mecA ซึ่งจแมป
รวมยาเพนนิซิลลินโปรตีน (PBP2A) มีความสัมพันธ์ลดลงสำหรับยาβ-lactam mecA เป็น
เรียกว่าส่วนขององค์ประกอบทางพันธุกรรมเคลื่อน "เทป staphylococcal โครโมโซม (SCC)
mec" SCCmec เป็นนักเทปโครโมโซม recombinase ยีน (ccrA/ccrB หรือ ccrC) ที่
อนุญาตส่งแนวนอนอินทราและ interspecies ของ SCCmec อ่างเก็บน้ำเริ่มต้นของ
SCCmec ไม่ชัดเจน แต่อาจได้รับการลบ coagulase staphylococcal พันธุ์ [46–48] .
จำนวนจำกัดของ MRSA เชื้อชาติได้เกิดขึ้นจากการโอน SCCmec เป็นประสบความสำเร็จ
s ได้ไวต่อ methicillin หมอเทศข้างลาย (MSSA) clones ใช้พิมพ์ลำดับ multilocus
(เปรียบเทียบลำดับภายในของ 7 ทำความสะอาด), Enright และ al. [49] แสดง
MRSA clones พัฒนาจาก 5 กลุ่มศึกษาจีโนไทป์ที่เกี่ยวข้องหรือ clonal คอมเพล็กซ์,
ละเกิดจากลักษณะทางพันธุกรรมแตกต่างกันโบราณ แยก MRSA เริ่มแรกพัฒนาจาก
ลำดับพิมพ์ 8-MSSA (ST) ซึ่ง หลังกลายพันธุ์จุด พัฒนาเป็น ST250 MSSA นี้
MSSA มีแนวโน้มผู้รับ SCCmec แรก (โดยเฉพาะ พิมพ์ฉัน) พบ MRSA แรก,
ป้าย ST250-MRSA-ฉัน [49] ในการทำงานของ Enright et al. [49], Crisóstomo และ al. [50]
ระบุดำรงสายพันธุ์ MSSA ผู้รับสำหรับต้นสายพันธุ์ MRSA ในคอลเลกชันอื่นของ
แยก โคลน MRSA ที่เลือกไว้ในตาราง 2

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมธิซิลลินเป็นครั้งแรกในปี 1959 − 1960 , และ , ภายในปี , methicillin-resistant ไอโซ
รายงาน [ 45 ] เมทิซิลลินความต้านทานจะแต่งตั้งโดย MECA ยีนที่เข้ารหัสเป็น
เพนนิซิลลินโปรตีน ( pbp2a ) ลดลง affinity สำหรับบีตา - ชุดขนสัตว์ . MECA คือ
ส่วนหนึ่งของมือถือที่เรียกว่า " staphylococcal องค์ประกอบทางพันธุกรรมโครโมโซม ( SCC )
เทปนี้" sccmec ขนาบข้างด้วยเทป recombinase โครโมโซมยีน ( ccra / ccrb หรือ ccrc )
อนุญาตภายในและ interspecies พาหะ sccmec . แหล่งเริ่มต้นของ
sccmec ไม่ชัดเจนแต่อาจจะมีลูกเมียลบ staphylococcal ชนิด [ 46 - 48 ] .
จำนวน จำกัด ของเชื้อพันธุ์ได้เกิดขึ้นจากการโอนใน sccmec ประสบความสำเร็จ
เมทิซิลลินอ่อนแอ .( ( mssa ) โคลน การใช้ multilocus พิมพ์
ลำดับ ( เปรียบเทียบลำดับของยีนภายใน 7 แม่บ้าน ) Enright et al . [ 49 ] พบว่าโคลน
MRSA พัฒนาจาก 5 กลุ่มที่แตกต่างกันของพันธุ์ที่เกี่ยวข้องหรืองานที่ซับซ้อน
แต่ละที่เกิดจากความแตกต่างทางพันธุกรรมของบรรพบุรุษ . การแยกเชื้อโดยมีวิวัฒนาการมาจาก
ประเภทลำดับ ( ST ) 8-mssa ซึ่งหลังจากจุดกลายพันธุ์พัฒนา st250-mssa . mssa นี้
คาดว่าผู้รับแรกของ sccmec ( โดยเฉพาะประเภท ) ให้ผล MRSA ก่อน
ป้าย st250-mrsa-i [ 49 ] ในการทำงานของ Enright et al . [ 49 ] , คริส ó stomo et al . [ 50 ]
ระบุน่าจะเป็นผู้รับ mssa สายพันธุ์แรกในคอลเลกชันของ
MRSA อีกสายพันธุ์ของเชื้อ โคลน 1 อธิบายไว้ในตารางที่ 2 เลือก