But i think diseases have no eyes.

But i think diseases have no eyes. they pick with a dizzy finger anyone, just anyone. like my aunt who happened to be walking down the street one day in her Joan Crawford dress, in her funny felt hat with the black feather, cousin Totchy in one hand, baby Frank in the other.

Sometimes you get used to sick and sometimes the sickness, if it is there too long, gets to seem normal. this is how it was with her, and maybe this is why we chose her.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่ผมคิดว่า ตาไม่มีโรค พวกเขาเลือกมีเวียนหัวทุกคน แค่คน เช่นป้า ที่เกิดขึ้นเดินลงถนนหนึ่งวันในการแต่งตัวของเธอโจนครอฟอร์ด ในหมวกสักหลาดตลกกับขนสีดำ Totchy ลูกพี่ลูกน้องมือหนึ่ง เด็กแฟรงค์ในอีก บางครั้งคุณได้ใช้ป่วย และบางครั้งโรค ถ้ามีความยาวเกินไป ได้รับการดูเหมือนปกติ นี่คือว่ามันเป็นกับเธอ และบางทีนี่คือเหตุผลที่เราเลือกเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ฉันคิดว่าโรคที่ไม่มีลูกตา พวกเขาเลือกที่มีทุกคนที่นิ้ววิงเวียนเพียงแค่ทุกคน เหมือนป้าของฉันที่เกิดขึ้นจะเดินไปตามถนนในวันหนึ่งโจแอนนาครอว์ฟชุดของเธอในตลกของเธอรู้สึกว่าหมวกที่มีขนสีดำญาติ Totchy ในมือข้างหนึ่งที่รักแฟรงก์ในอื่น ๆ . บางครั้งคุณจะได้รับใช้ในการป่วยและบางครั้ง เจ็บป่วยถ้ามันมีนานเกินไปที่จะได้รับดูเหมือนปกติ นี้เป็นวิธีที่มันเป็นกับเธอและอาจจะเป็นเหตุผลที่เราเลือกเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่ฉันคิดว่าโรคไม่มีตา พวกเขารับกับเวียนหัวนิ้วใคร ใคร เหมือนป้าของฉันที่เกิดขึ้นจะเดินลงถนนในวันหนึ่งเธอ Joan Crawford แต่ง เธอตลกรู้สึกหมวกที่มีขนนกสีดำ ญาติ totchy ในมือข้างหนึ่ง ที่รัก แฟรงค์ ในอื่น ๆ .

บางครั้งคุณได้เคยป่วยและบางครั้งเจ็บป่วย ถ้ามันมีมากไป ก็เหมือน ปกตินี่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอ และนี่อาจจะเป็นเหตุผลที่เราเลือกเธอ