ฉันต้องใช้ภาษาอังกฤษถูกหลักไวยากรณ์

ฉันต้องใช้ภาษาอังกฤษถูกหลักไวยากรณ์
We use defining relative clauses to give essential information about someone or something – information that we need in order to understand what or who is being referred to. A defining relative clause usually comes immediately after the noun it describes.

We usually use a relative pronoun (e.g. who, that, which, whose and whom) to introduce a defining relative clause (In the examples, the relative clause is in bold, and the person or thing being referred to is underlined.):

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันต้องใช้ภาษาอังกฤษถูกหลักไวยากรณ์เราสามารถใช้ประโยคขยายข้อกำหนดเพื่อให้ข้อมูลเกี่ยวกับบุคคลหรือสิ่งที่เราต้องการเข้าใจอะไรหรือที่จะถูกเรียกข้อมูลที่จำเป็น ส่วนคำสั่งญาติกำหนดมักจะมาหลังคำนามที่มันอธิบายเรามักจะใช้ประพันธสรรพนาม (เช่นที่ ที่ ซึ่ง ที่ และใคร) แนะนำส่วนคำสั่งญาติกำหนด (ในตัวอย่างที่ ข้อญาติอยู่ในตัวหนา และบุคคลหรือสิ่งที่ถูกเรียกว่าขีดเส้นใต้.):

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใช้กำหนดญาติเบ็ดเตล็ดที่จะให้ข้อมูลที่จำเป็นเกี่ยวกับใครบางคนหรือบางสิ่งบางอย่าง - ข้อมูลที่เราต้องการเพื่อที่จะเข้าใจในสิ่งที่หรือผู้ที่ถูกเรียกว่า ประโยคญาติกำหนดมักจะมาทันทีหลังจากที่เป็นรูปธรรมจะอธิบาย. เรามักจะใช้คำสรรพนามญาติ (เช่นที่ว่าซึ่งมีและใคร) ที่จะแนะนำญาติมาตรากำหนด (ในตัวอย่างประโยคญาติเป็นตัวหนาและ บุคคลหรือสิ่งที่ถูกเรียกว่าขีดเส้นใต้).

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันต้องใช้ภาษาอังกฤษถูกหลักไวยากรณ์เราใช้กำหนดส่วนญาติเพื่อให้ข้อมูลที่จำเป็นเกี่ยวกับใครบางคนหรือข้อมูลบางอย่างที่เราต้องการ และเพื่อให้เข้าใจสิ่งที่หรือผู้ที่ถูกพูดถึง มีการกำหนดข้อกำหนดญาติทางมักจะมาทันทีหลังจากที่ใช้มันอธิบายเรามักจะใช้สรรพนามญาติ ( เช่นที่ , ที่ , ซึ่ง , ที่ซึ่ง ) เพื่อแนะนำการกำหนดข้อสัมพัทธ์ ( ในตัวอย่างนี้ญาติเป็นตัวหนา และบุคคลหรือสิ่งของที่ถูกอ้างถึงที่ขีดเส้นใต้ไว้ . )