MANY countries sought for their nat

MANY countries sought for their national traditions to be officially recognised by Unesco as part of the world's heritage an exclusive listing of cultural treasures to be safeguarded and preserved for future generations to come.

In order for these traditions to remain alive, they must be relevant to its community and continuously recreated and passed down from each generation hence the idea of safeguarding these cultural treasures centres on the transfer of traditional knowledge, skills and meaning.

The Unesco intangible heritage lists include traditional dances, national festivals and cuisines and arts and crafts from all corners of the world. The Chinese dragonboat festivals, Argentinian tango, the Mediterranean diet, Indonesian Angklung and Peruvian textiles and art are samples of this exclusive inventory. The gastronomic meal of the French is a recent addition as well, proudly achieved by its country of origin which lobbied for this status since 2006.

In We may not have the complicated French art and science of good eating but we have a strong contender, which is unique, rare and highly valued by our society, in the form of a lump of white goo better known as the ambuyat.

Ambuyat is made from sago, which comes from the trunk of a Rumbia palm tree.

These trees thrive in our tropical climate and take 10 years to mature when it is then processed to produce sago. The trees are cut down and the trunks are scrapped out and mixed with water, creating a milky liquid which is sifted and drained to finally produce the lumpy white sago.

The dish itself is made by pouring hot water into sago powder which may sound simple but those who have tried would agree that it is not as simple as it looks.

This action must be done in a certain manner to produce a successful serving of ambuyat.

Because of its glue-like texture, the ambuyat is eaten with a two-pronged bamboo stick known as a chandas.

The ambuyat is rolled onto the chandas into a ping-pong ball sized morsel, dipped into sauce and swallowed as whole.

On its own, the ambuyat is tasteless hence it must be eaten with a variety of sauces and dips. The binjai dip, made from a local sour fruit of the same name and the tempoyak dip, made with durian are local favourites.

It is common for ambuyat to be served with dishes of meat and vegetables.

Locals tie this cuisine closely to their history and culture, yet its origin has been highly debated in the past, with Sarawak, our neighbouring state of Malaysia, claiming similar rights to this dish.

Several hundred years ago, the empire of the Brunei Sultanate spanned across the entire island of Borneo and beyond, hence assimilation of our individual national cultures is not unexpected.

However, despite the dispute over its inception, ambuyat is more widely known in Brunei than Sarawak or any other parts of Borneo. This delicacy may have lost its prominence elsewhere but here in Brunei, it remains popular.

According to a staff at Aminah Arif Restaurant, there are customers who come in as early as 10am in the morning for ambuyat.

"Ambuyat is definitely a favourite of our customers," he said. "We have a constant flow of customers from morning until night, and most of them will order the ambuyat."

Hjh Nora Hj Md Yusof, a loyal patron of the restaurant said, "I practically come here for ambuyat every week, I really enjoy it."

When asked if the ambuyat is a Bruneian icon, she answered, "Although it is also available in Sarawak, it is definitely more recognised in Brunei and represented like an identity to Bruneians."

Civil servants Hj Emmy Hj Kadir and Dk Yusdinah Pg Hj Amjah said, "Personally we can't say that we're huge fans of ambuyat, but we do eat it once in a while when we feel like having something local ... something Bruneian."

"Eating ambuyat is a very Bruneian thing to do and even at the very least we would have it several times within a year."

Local businessman, 28-year-old Beng Lim said, "I really enjoy ambuyat, and have even tried making it myself a few times although the success rate is not very high."

"I find the ambuyat very iconic to Brunei," said Rajiah Hj Taha, aged 27, who works in the private sector.

"It is a dish that I would always introduce to my foreign friends when they visit Brunei because it is a must-try local delicacy."

And maybe one day, many Bruneians aspire that this humble local dish may take its place amongst other customs to be safeguarded by Unesco as an intangible cultural heritage of the world.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลายประเทศขอสำหรับประเพณีของชาติที่เปิดรับจากองค์การยูเนสโกเป็นส่วนหนึ่งของมรดกโลกที่รายการพิเศษของสมบัติทางวัฒนธรรมที่เป็นจริง และเก็บรักษาไว้สำหรับอนุชนรุ่นหลังได้มาเพื่อให้ประเพณีเหล่านี้ยังคงมีชีวิตอยู่ พวกเขาต้องเกี่ยวข้องกับชุมชนของตนอย่างต่อเนื่องสร้างขึ้นใหม่ และจากแต่ละรุ่นดังนั้นจึงคิดดูแลเหล่านี้วัฒนธรรมสมบัติศูนย์กลางในการโอนย้ายความรู้ดั้งเดิม ทักษะ และความหมาย รายการมรดกมียูเนสโกรวมการเต้นรำ ชาติเทศกาล และอาหาร และหัตถกรรมจากทั่วทุกมุมโลก เทศกาลจีน dragonboat ติเนียนแทงโก้ อาหารเมดิเตอร์เรเนียน Angklung อินโดนีเซีย และสิ่งทอเปรู และศิลปะเป็นตัวอย่างของสินค้าคงคลังพิเศษนี้ อาหารการกินของฝรั่งเศสเป็นนี้เช่น ภูมิใจสำเร็จ โดยประเทศของผู้ผลิตซึ่งออกสียงสนับสนุนสถานะนี้ 2549 เราอาจไม่มีศิลปะฝรั่งเศสที่ซับซ้อนและศาสตร์ในการรับประทานอาหารที่ดี แต่เรามีแบบบ้านหลังที่สอง ที่ไม่ซ้ำใคร หายาก และคุณค่า โดยสังคม ในรูปแบบของก้อนของ goo ขาวดีรู้จัก ambuyatAmbuyat ทำจากสาคู ซึ่งมาจากลำต้นของต้นไม้ปาล์ม/คาเฟ่ต้นไม้เหล่านี้เจริญเติบโตในภูมิอากาศเขตร้อนของเรา และใช้เวลา 10 ปีผู้ใหญ่เมื่อแล้วมีการประมวลผลการผลิตสาคู ต้นไม้ถูกตัดลง และกางเกงเป็นของเสียออก และผสมกับน้ำ สร้างเกษียร sifted และระบายออกผลิตสาคูสีขาวเป็นก้อนสุดท้าย จานตัวเองทำ โดยเทน้ำร้อนลงในแป้งสาคูซึ่งอาจฟังง่าย แต่คนที่พยายามจะยอมรับว่า ไม่ง่ายเป็นเหมือนการดำเนินการนี้จำเป็นต้องกระทำในลักษณะการให้บริการที่ประสบความสำเร็จของ ambuyat เนื่องจากเนื้อของมันเช่นกาว ambuyat รับประทาน ด้วยไม้ไผ่สองปรับเป็นแบบ chandasAmbuyat จะรีดลงบน chandas ที่เป็นการแสวงลูกขนาด morsel จุ่มลงในซอส และกลืนกินทั้งในตนเอง ambuyat จืดจึงต้องรับประทานกับซอสและหมัก แช่ตัว binjai ทำจากผลไม้เปรี้ยวท้องถิ่นชื่อเดียวและจุ่ม tempoyak ทำทุเรียนได้โปรดเฉพาะเป็นเรื่องปกติสำหรับ ambuyat จะเสิร์ฟกับอาหารเนื้อสัตว์และผัก ชาวบ้านผูกอาหารนี้อย่างใกล้ชิดกับประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของพวกเขา แต่กำเนิดได้รับการยังคงสูงในอดีต ซาราวัค เราเพื่อนรัฐของมาเลเซีย อ้างสิทธิจานนี้คล้ายกับหลายร้อยปีที่ผ่านมา อาณาจักรของสุลต่านบรูไนขยายไปยังเกาะเล็ก ๆ ทั้งหมด และอื่น ๆ จึงผสมกลมกลืนของวัฒนธรรมแห่งชาติของเราละไม่ไม่คาดคิด อย่างไรก็ตาม แม้ มีข้อโต้แย้งที่ผ่านมา ambuyat จะยิ่งรู้จักกันอย่างกว้างขวางในบรูไนกว่าซาราวัคหรือส่วนอื่น ๆ ของเกาะบอร์เนียว อาหารนี้อาจมีการสูญเสียความโดดเด่นของที่อื่น แต่ที่นี่ในประเทศบรูไน ยังคงนิยม ตามพนักงานร้าน Arif Aminah มีลูกค้าที่มาก่อนเวลาเป็น 10.00 น.ในตอนเช้าสำหรับ ambuyat "Ambuyat แน่นอนสถานที่ชื่นชอบของลูกค้าของเรา, " เขากล่าวว่า "เรามีลูกค้าตั้งแต่เช้าจนกลางคืน และส่วนใหญ่จะสั่ง ambuyat การไหลคง"Yusof Md Hj Hjh โนรา สมาชิกภักดีของร้านกล่าวว่า "ผมจริงมาที่นี่สำหรับ ambuyat ทุกสัปดาห์ อาหารมัน"เมื่อถามว่า ambuyat คอนบรูไน เธอตอบ "แม้ว่าจะเป็นในซาราวัค มันมีแน่นอนมากขึ้นยังในบรูไน และแสดงการ Bruneians เช่นรหัสประจำตัว"ราชการ Hj เอ็มมี Hj และ Dk Yusdinah Pg Hj Amjah กล่าวว่า "ตัวเราไม่พูดว่า เราแฟนใหญ่ของ ambuyat แต่เรากินนาน ๆ เมื่อเรารู้สึกเหมือนมีบางสิ่งบางอย่างภายใน...สิ่งที่บรูไน""กิน ambuyat เป็นสิ่งบรูไนมากจะทำอย่างไร และแม้แต่น้อย เราจะมีได้หลายครั้งภายในปี"นักธุรกิจท้องถิ่น อายุ 28 ปีออก Lim กล่าวว่า, "ฉันจริง ๆ เพียง ambuyat และแม้แต่พยายามทำให้ตัวเองกี่ครั้งถึงแม้ว่าอัตราความสำเร็จสูงมากไม่""พบ ambuyat โดดเด่นมากกับบรูไน กล่าวว่า Rajiah Hj Taha อายุ 27 ที่ทำงานในภาคเอกชน "มันเป็นอาหารที่ฉันจะเสมอแนะนำให้เพื่อนที่ต่างประเทศเมื่อจะไปบรูไนได้ต้องลองอาหารท้องถิ่น"และบางทีวันหนึ่ง หลาย Bruneians aspire ว่าอาหารพื้นบ้านนี้ยังไงก็อาจใช้สถานที่แห่งอื่น ๆ ให้ศุลกากรจริงยูเนสโกเป็นมรดกทางวัฒนธรรมไม่มีตัวตนในโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลายประเทศขอประเพณีของชาติของพวกเขาได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการโดยยูเนสโกเป็นส่วนหนึ่งของมรดกทางวัฒนธรรมของโลกในรายการพิเศษของสมบัติทางวัฒนธรรมที่จะได้รับการปกป้องและรักษาไว้สำหรับคนรุ่นอนาคตที่จะมา. เพื่อให้ประเพณีเหล่านี้จะยังคงมีชีวิตอยู่ที่พวกเขาจะต้องเกี่ยวข้องกับ ชุมชนของตนและสร้างขึ้นอย่างต่อเนื่องและผ่านลงมาจากแต่ละรุ่นด้วยเหตุนี้ความคิดของการปกป้องสมบัติทางวัฒนธรรมเหล่านี้ศูนย์การถ่ายโอนความรู้แบบดั้งเดิมทักษะและความหมาย. ยูเนสโกรายชื่อมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่รวมถึงการเต้นรำแบบดั้งเดิม, เทศกาลระดับชาติและอาหารและศิลปะและงานฝีมือจากทั่วทุก มุมของโลก เทศกาล dragonboat จีน, แทงโก้อาร์เจนติ, อาหารเมดิเตอร์เรเนียนอินโดนีเซีย angklung เปรูและสิ่งทอและศิลปะเป็นตัวอย่างของสินค้าคงคลังนี้ แต่เพียงผู้เดียว อาหารการกินของฝรั่งเศสนอกจากนี้ล่าสุดเช่นเดียวกับที่ประสบความสำเร็จอย่างภาคภูมิใจตามประเทศต้นกำเนิดที่กล่อมให้สถานะนี้ตั้งแต่ปี 2006 ในเราอาจจะไม่ได้มีความซับซ้อนฝรั่งเศสศิลปะและวิทยาศาสตร์ของการรับประทานอาหารที่ดี แต่เรามีคู่แข่งที่แข็งแกร่งซึ่ง เป็นเอกลักษณ์ที่หายากและมีมูลค่าสูงจากสังคมของเราในรูปแบบของก้อนของสารที่หนาสีขาวที่รู้จักกันดีในฐานะอัมบูยัต. อัมบูยัตที่ทำจากสาคูซึ่งมาจากลำต้นของต้นปาล์ม Rumbia. ต้นไม้เหล่านี้เติบโตได้ดีในภูมิอากาศเขตร้อนของเรา และใช้เวลา 10 ปีที่จะครบกำหนดเมื่อมีการประมวลผลแล้วในการผลิตสาคู ต้นไม้ถูกตัดลงและลำต้นจะทิ้งออกมาและผสมกับน้ำ, การสร้างน้ำนมของเหลวซึ่งเป็นที่ร่อนและเนื้อไปจนผลิตสาคูเป็นก้อนสีขาว. จานตัวเองจะทำโดยการเทน้ำร้อนลงไปในแป้งสาคูซึ่งอาจจะง่าย แต่ ผู้ที่มีความพยายามที่จะยอมรับว่ามันไม่ง่ายอย่างที่มันดู. การดำเนินการนี้จะต้องทำในลักษณะบางอย่างที่จะก่อให้เกิดความสำเร็จในการให้บริการอัมบูยัต. เพราะเนื้อกาวเหมือนของอัมบูยัตกินกับสองง่าม ไม้ไผ่ที่รู้จักกันเป็น chandas. อัมบูยัตจะรีดลงบน chandas เป็นลูกปิงปองขนาดชิ้นอาหารอันโอชะที่จุ่มลงไปในซอสและกลืนกินโดยรวม. ในตัวของมันเองอัมบูยัตเป็นรสจืดจึงจะต้องมีการกินที่มีความหลากหลายของซอสและ dips กรมทรัพย์สินทางปัญญา Binjai ที่ทำจากผลไม้รสเปรี้ยวในท้องถิ่นที่มีชื่อเดียวกันและจุ่ม tempoyak ทำด้วยทุเรียนเป็นรายการโปรดของท้องถิ่น. เป็นเรื่องปกติสำหรับอัมบูยัตที่จะให้บริการกับอาหารเนื้อสัตว์และผัก. ชาวบ้านผูกอาหารนี้อย่างใกล้ชิดกับประวัติศาสตร์ของพวกเขาและ วัฒนธรรมยังต้นกำเนิดของมันมีการถกเถียงกันอย่างมากในอดีตที่ผ่านมามีซาราวักรัฐเพื่อนบ้านของเราของมาเลเซียอ้างสิทธิคล้ายกับอาหารจานนี้. หลายร้อยปีที่ผ่านมาอาณาจักรของสุลต่านบรูไนทอดทั่วทั้งเกาะบอร์เนียวและไกลออกไป ด้วยเหตุนี้การดูดซึมของวัฒนธรรมของชาติของเราไม่ได้เป็นบุคคลที่ไม่คาดคิด. อย่างไรก็ตามแม้จะมีข้อพิพาทเหนือเริ่มก่อตั้ง, อัมบูยัตเป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายมากขึ้นในบรูไนกว่าซาราวักหรือส่วนอื่น ๆ ของเกาะบอร์เนียว อาหารอันโอชะนี้อาจมีการสูญเสียชื่อเสียงอื่น ๆ แต่ที่นี่ในบรูไนก็ยังคงเป็นที่นิยม. ตามที่พนักงานที่ Aminah Arif ร้านมีลูกค้าที่เข้ามาเร็วที่สุดเท่าที่ 10:00 ในตอนเช้าสำหรับอัมบูยัต. "อัมบูยัตแน่นอนที่ชื่นชอบของเรา ลูกค้า "เขากล่าว "เรามีการไหลอย่างต่อเนื่องของลูกค้าตั้งแต่เช้าจนถึงกลางคืนและส่วนใหญ่ของพวกเขาจะสั่งอัมบูยัต." HJH โนรา Hj Md Yusof, ผู้มีพระคุณที่มีความภักดีของร้านอาหารกล่าวว่า "ผมมาที่นี่ในทางปฏิบัติสำหรับอัมบูยัตทุกสัปดาห์ผมสนุกกับการ มัน. " เมื่อถามว่าถ้าอัมบูยัตเป็นไอคอนที่บรูไนเธอตอบว่า "แม้ว่ามันจะยังมีอยู่ในรัฐซาราวักเป็นมั่นเหมาะได้รับการยอมรับมากขึ้นในบรูไนและเป็นตัวแทนเช่นบัตรประจำตัวที่จะบรูไน." ข้าราชการ Hj เอ็มมี่ Hj Kadir และ Dk Yusdinah Pg Hj Amjah กล่าวว่า "โดยส่วนตัวเราไม่สามารถพูดได้ว่าเราแฟนใหญ่ของอัมบูยัต แต่เราไม่กินมันครั้งในขณะที่เมื่อเรารู้สึกเหมือนมีบางสิ่งบางอย่างในท้องถิ่น ... บางสิ่งบางอย่างบรูไน." "การรับประทานอาหารอัมบูยัตเป็นอย่างมาก สิ่งที่จะทำบรูไนและแม้กระทั่งที่อย่างน้อยที่สุดเราจะได้มันหลายครั้งภายในปี. " นักธุรกิจท้องถิ่น 28 ปี Beng ลิมกล่าวว่า "ผมสนุกกับอัมบูยัตและได้พยายามแม้กระทั่งทำให้ตัวเองไม่กี่ครั้งถึงแม้ว่า อัตราความสำเร็จไม่สูงมาก. " "ฉันพบมากอัมบูยัตเซนด์บรูไน" Rajiah Hj ฮาอายุ 27 คนที่ทำงานในภาคเอกชน. กล่าวว่า"มันเป็นจานที่ผมมักจะแนะนำให้เพื่อนชาวต่างชาติของฉันเมื่อ พวกเขาเข้าชมบรูไนเพราะมันเป็นต้องลองอาหารอันโอชะในท้องถิ่น. " และบางทีวันหนึ่งหลายบรูไนหวังว่าจานนี้ท้องถิ่นอ่อนน้อมถ่อมตนอาจจะเกิดขึ้นในหมู่ศุลกากรอื่น ๆ ที่จะได้รับการปกป้องจากยูเนสโกเป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ของโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลายประเทศได้หาประเพณีชาติของพวกเขาจะได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการจากยูเนสโกเป็นส่วนหนึ่งของมรดกโลกในรายการพิเศษของสมบัติทางวัฒนธรรมที่จะปกป้องและอนุรักษ์ไว้ให้ชนรุ่นหลังมา

เพื่อให้ประเพณีเหล่านี้จะยังคงมีชีวิตอยู่พวกเขาต้องเกี่ยวข้องกับชุมชนอย่างต่อเนื่อง และสร้างขึ้นใหม่ และส่งลงมาจากแต่ละรุ่น ดังนั้นความคิดของการปกป้องสมบัติทางวัฒนธรรมเหล่านี้ศูนย์ในการถ่ายทอดองค์ความรู้ดั้งเดิม ทักษะ และความหมาย

ที่จับต้องไม่ได้ยูเนสโกมรดกรายการรวมถึงการเต้นรำแบบดั้งเดิม , เทศกาลแห่งชาติและนานาชาติและศิลปะและงานฝีมือจากทั่วทุกมุมของโลกจีนดราก้อนโบ๊ทเทศกาล Argentinian Tango , เมดิเตอร์เรเนียนอาหาร , อังกะลุงอินโดนีเซีย และเปรู และศิลปะสิ่งทอ ตัวอย่างของสินค้าพิเศษนี้ อาหารอาหารฝรั่งเศสเป็นนอกจากนี้ล่าสุดเช่นกัน ภูมิใจได้โดยประเทศต้นทางซึ่ง lobbied สำหรับสถานะนี้ตั้งแต่ปี 2006

เราอาจไม่ได้ซับซ้อนภาษาฝรั่งเศสวิทยาศาสตร์และศิลปะของการรับประทานอาหารที่ดี แต่เราต้องเป็นคู่แข่งที่แข็งแกร่ง ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ที่หายากและมีคุณค่าสูงในสังคมของเรา ในรูปแบบของก้อนหนาสีขาวที่รู้จักกันดีในฐานะมบูยัต

มบูยัต ทำมาจากสาคู ซึ่งมาจากลำต้นของรุมเบีย

ปาล์มต้นไม้ต้นไม้เหล่านี้เจริญเติบโตในสภาพภูมิอากาศเขตร้อนและใช้เวลา 10 ปี ถึงผู้ใหญ่ เมื่อมีการประมวลผลแล้วเพื่อผลิตสาคู . ต้นไม้ที่ถูกตัดลง และลำต้นจะถูกยกเลิก และผสมกับน้ำ สร้างน้ำนมที่ร่อนและเนื้อในที่สุดผลิตสาคูขาวลัมพี

อาหารที่ตัวเองทำ โดยการเทน้ำร้อนลงในแป้งสาคู ซึ่งอาจเสียงง่าย แต่บรรดาผู้ที่พยายามจะยอมรับว่ามันเป็นไม่ง่ายอย่างที่มันดู

การกระทำนี้จะต้องทำในลักษณะบางอย่างที่จะผลิตให้สำเร็จ มบูยัต .

เพราะมีกาวเช่นเนื้อ , มบูยัตกินด้วยสองง่ามแท่งไม้ไผ่จักเป็น chandas .

ที่รีดลงบน chandas มบูยัตคือเป็นลูกปิงปองขนาดชิ้น จุ่มลงในซอสและกลืนทั้ง

ในตัวของมันเอง มบูยัตจืดชืด ดังนั้นมันต้องกินกับความหลากหลายของซอสและ dips การ binjai หย่อน ทำมาจากผลไม้รสเปรี้ยว ท้องถิ่นที่มีชื่อเดียวกันและ tempoyak หย่อน ทำให้ทุเรียนจะโปรดท้องถิ่น .

มันเป็นปกติสำหรับมบูยัตจะเสิร์ฟกับอาหารเนื้อสัตว์และผัก

ไอเดียผูกอาหารอย่างใกล้ชิดของประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม แต่ที่มาของมันได้ถูกขอถกเถียงในอดีต กับเพื่อนบ้านของเรารัฐซาราวักของมาเลเซีย เรียกร้องสิทธิที่คล้ายกับจานนี้

หลายร้อยปีก่อน อาณาจักรของสุลต่านบรูไน ถูก ทั่วทั้งเกาะของบอร์เนียว และ อื่นๆดังนั้น การผสมกลมกลืนของวัฒนธรรมของเราแต่ละชาติไม่คาดคิด

อย่างไรก็ตามแม้จะมีความขัดแย้งเรื่องที่มาของ มบูยัตมากขึ้นที่รู้จักกันแพร่หลายในบรูไนกว่าซาราวักหรือส่วนอื่น ๆของบอร์เนียว อาหารอันโอชะนี้อาจจะสูญเสียชื่อเสียงที่อื่น แต่ที่นี่ในบรูไน ก็ยังคงเป็นที่นิยม

ตามเจ้าหน้าที่ aminah เรฟที่ร้านอาหาร ,ยังมีลูกค้าที่เข้ามาเร็วตอน 10 โมงเช้า เพื่อมบูยัต .

" มบูยัตแน่นอนที่ชื่นชอบของลูกค้าของเรา , " เขากล่าว . " ขณะนี้มีการไหลคงที่ของลูกค้าจากเช้าจนถึงกลางคืน และส่วนใหญ่ของพวกเขาจะสั่งมบูยัต "

Hjh นอร่า Hj Md ดำเนินธุรกิจผ่าน , ผู้ซื่อสัตย์ของร้าน กล่าวว่า " ผมก็มาที่นี่เพื่อมบูยัตทุกสัปดาห์ ผมสนุกกับมันนะ

"เมื่อถามว่า มบูยัตเป็นไอคอน , บรูไน เธอตอบว่า " แม้ว่าจะยังสามารถใช้ได้ในซาราวัก , เป็นที่แน่นอนมากขึ้นที่ได้รับการยอมรับในบรูไนและแสดงเหมือนใคร Bruneians "

ข้าราชการ Hj รางวัลเอ็มมี่และ Hj kadir DK yusdinah Pg Hj amjah กล่าวว่า " โดยส่วนตัวแล้วเราไม่สามารถบอกได้ว่าเราใหญ่ แฟน มบูยัต แต่เราทำกินเองบ้าง เมื่อเรารู้สึกว่าเหมือนมีบางอย่างภายใน . . . . . . .อย่างบรูไน "

" กินมบูยัต คือสิ่งที่ต้องทำ และแม้แต่บรูไนมากๆ อย่างน้อยเราก็จะได้หลายครั้ง ภายใน 1 ปี . . . "

ท้องถิ่น นักธุรกิจ เบงลิม อายุ 28 ปี กล่าวว่า " ผมสนุกกับมบูยัต และพยายามทำให้ตัวเองไม่กี่ครั้ง แต่ความสำเร็จ คะแนนไม่สูงมาก "

" ฉันค้นหามบูยัตมากสัญลักษณ์ที่บรูไน กล่าวว่า rajiah Hj Taha อายุ 27 ปีคนที่ทำงานในภาคเอกชน

" มันเป็นจานที่ผมมักจะแนะนำให้เพื่อนต่างชาติเมื่อพวกเขาเยี่ยมชมบรูไน เพราะมันต้องลองอาหารอันโอชะท้องถิ่น "

และบางทีวันหนึ่งหลาย Bruneians ปรารถนาว่าจานนี้ท้องถิ่นต้อยอาจใช้สถานที่ในหมู่ศุลกากรอื่น ๆ ที่จะได้รับการปกป้องจากยูเนสโกให้เป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ของ โลก