Paul Tracey is Lecturer in Social a

Paul Tracey is Lecturer in Social and Community Enterprise at the Judge Institute of Management, Cambridge University. He has also held posts at the School of Geography, Oxford University and the Centre for Entrepreneurship at Newcastle University. His research interests include entrepreneurship, competitiveness and innovation, and the social economy. His current work is concerned with cross-sector partnerships between corporations and third sectors organizations, and the extent to which these partnerships provide an effective mechanism for regeneration and encouraging wealth creation.
Nelson Phillips is Professor of Strategy and Organizational Behaviour at the Business School, Imperial College London. His research interests include knowledge management, technology strategy, interorganizational collaboration, and international entrepreneurship. He has published over 40 academic articles and book chapters including articles in the Academy of Management Journal, Academy of Management Review, Management Science, Sloan Management Review, Organization Science, Journal of Management Studies, Journal of Business Ethics, and Organization Studies. He has also written a book with Cynthia Hardy, Discourse Analysis, which was published in 2002. Professor Phillips obtained a PhD in organizational analysis in 1995 from the University of Alberta.
Helen Haugh is Course Director for the postgraduate Masters degree in Community Enterprise at the Judge Instiute of Management, the University of Cambridge’s Business School. Her research interests include entrepreneurship, management and strategy in new and established organizations in the for-profit and not for profit sectors, as well as business ethics and corporate social responsibility, Her research has been published in the Journal of Small Business Management, Community Work and the Family, and Small Business and Enterprise Development.
are distinguished from other third sector organizations by their generation of income through trading, rather than philanthropy and/or government subsidy, to finance their social goals. They also include democratic governance structures which allow members of the community or constituency the serve to participate in the management of the organization. Partnerships between corporations and community enterprises therefore raise the possibility of corporations moving beyond philanthropic donations toward a more sustainable form of intervention involving long-term commitments to communities. At the same time they change substantively the nature of any collaboration by allowing relationships to proceed on the basis of mutual advantage, thereby broadening their appeal and scope. In doing so, partnerships build capacity and enfranchise communities in a way that avoids the paternalism that has traditionally characterized relationships between corporations and voluntary sector organizations. Power relations are transformed because partners are seen as sources of valuable assets, knowledge and expertise, rather than recipients of patronage of charity.
KEY WORDS: community enterprise, social enterprise, corporate legitimacy, corporate social responsibility, local accountability, partnership, resource dependency, stakeholder engagement

Introduction
While many writers have argued for the importance of corporate social responsibility (CSR), there has been very little scholarship that considers how corporations should manage their CSR activites in order to use their resources to deliver the greatest improvement in social outcomes. This is surprising given the substantial sums that are being invested by corporations in CSR, the potential benefits for both corporations and local stakeholders, the rising levels of expectation surrounding CSR and its potential to encourage economic regeneration, and the level of effort devoted to persuading corporations to consider themselves citizens’ with rights and responsibilities in relation to a range of stakeholders. It is perhaps even more surprising given that CSR is all too often poorly directed, unfocused, and ineffectual in generating social benefits (Alexander, 1997).
We believe that these difficulties stem partly from corporations’ continued reliance on philanthropy as the dominant mode for delivering CSR initiatives which fall outside the boundaries or core operations of the firm, and which in practice consists mainly of uncoordinated and piecemeal donations to ‘worthy’ local causes (Porrter and Kramer, 2002). This is symptomatic of the fact that these kinds of CSR activity are regarded as peripheral in many companies, with the relevant departments and teams operating quite separately from other management functions (Brammer and Millington, 2003). Howerver, much of the blame can also be attributed to the voluntary-sector organizations through which corporations channel resources. CSR is usually ‘sub-contracted’ to nonprofit organizations in the third sector which are responsible for delivering the social benefits as corporations are unlikely to have (or are unwilling to commit) the necessary resources or expertise in-house. These organizations are often viewed as recipients of charity: they are rarely considered as equal partners or as sources of entrepreneurship, knowledge and innovative ways of managing and organising.
In this article, we argue that the emergence of a new form of organization-community enterprise-provides an alternative mechanism for corporations to behave in socially responsible ways. Community enterprises are distinguished from other third sector organizations by their generation of income through trading, rather than philanthropy and/or government subsidy, to finance their social goals. In this sense, there are clear parallels to be drawn with the social enterprise movement the is now well developed in the US, the UK and elsewhere. Unlike most social enterprises, however, community enterprises are multifunctional organisations engaged in several different kinds of initiative designed to contribute to local regeneration in a holistic way, and include democratic governance structures which allow members of community or constituency they serve to participate in the management of the organization (Pearce, 2003). A well-known UK example is Westway Development Trust, a large community enterprise which uses the surpluses it generates from renting workspace to local businesses and running a sports centre to invest in a range of community-focused services including education and training opportunities for local people, and supporting local enterprise (www.westway.org).
Partnerships with community enterprises thus raise the possibility of corporations moving beyond philanthropic donations, toward a more sustainable form of intervention which involves long-term commitments to communities. At the same time they change substantively the nature of any collaboration by allowing relationships to proceed on the basis of mutual advantage, thereby broadening their appeal and scope. In doing so, these partnerships build capacity and enfranchise communities in a way that avoids the paternalism that has traditionally characterized relationships between corporations and voluntary sector organizations.
We focus in this article on the UK experience. There are several reasons for this. Perhaps most importantly, the UK’s social economy in general, and community-based organizations in particular, have developed in quite distinctive ways in recent years. Also, the development of community enterprise has been strongly supported by the UK government. This has led to the rapid growth of the sector, and to the emergence of a cadre of ‘community entrepreneurs’ with a distinctive set of skills and competencies. Moreover, these organizations have been the subject of much policy-focused research, and yet they remain largely ignored by academic commentators. Despite our UK focus, however, we believe that our arguments have important implications for corporate-community relations across the developed and developing worlds-the difficulties of managing CSR activities are shared by corporations regardless of geography, and community enterprise is an organizational form that is applicable wherever corporations are working to achieve CSR outcomes.
In developing our arguments, we make three contributions to current thinking about CSR. First, we outline the characteristics of community enterprise, which is playing an increasingly prominent role in local regeneration in the UK Community enterprise is little known outside of the British context, and this article seeks to introduce the interesting developments in the UK to a wider audience. Second, we describe the main challenges faced by corporations in their efforts to improve their citizenship behavior, an issue largely neglected in the academic literature where the focus of attention to date has been the extent to which corporations should be socially responsible (i.e. the ethics of CSR). As this debate is now well developed, it is important that researchers begin to widen their discussions to include the pressing realities of managing CSR activities. Finally, we propose a new mode of CSR governance with the potential to build relationships between corporations and their local stakeholders, and to improve the delivery of CSR outcomes. We contend that this approach has the potential to address the problems of effectiveness and accountability that plague much CSR activity.
The article proceeds in the following manner. In the next section, we outline the changing nature of CSR and the pressures placed upon corporations to encourage stakeholder engagement and behave in socially responsible ways. We then discuss the dominant structures corporations currently use to govern CSR activities, noting their limitations and short-term focus. Following on from this, we describe the emergence of community enterprise as a distinctive organizational form in the UK. Finally, we

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แทรคเซย์ Paul เป็นอาจารย์ในสังคมและองค์กรชุมชนที่ผู้พิพากษาสถาบันของผู้บริหาร มหาวิทยาลัยแคมบริดจ์ เขายังได้จัดขึ้นกระทู้ที่เรียนภูมิศาสตร์ มหาวิทยา ลัยออกซฟอร์ด และศูนย์สำหรับผู้ประกอบการที่มหาวิทยาลัยนิวคาสเซิล เขาสนใจงานวิจัยรวมถึงผู้ประกอบการ แข่งขัน และนวัตกรรม และเศรษฐกิจสังคม งานปัจจุบันของเขาเกี่ยวข้องกับความร่วมมือระหว่างภาคระหว่างองค์กรองค์กรภาคสาม และขอบเขตซึ่งหุ้นเหล่านี้มีกลไกที่มีประสิทธิภาพสำหรับการฟื้นฟูและสร้างมั่งคั่งให้กำลังใจ ไขควงเนลสันเป็นศาสตราจารย์ของกลยุทธ์และพฤติกรรมองค์กรธุรกิจโรงเรียน วิทยาลัยอิมพีเรียลลอนดอน เขาสนใจงานวิจัยรวมจัดการความรู้ เทคโนโลยีกลยุทธ์ interorganizational ร่วม และผู้ประกอบการต่างประเทศ เขาได้เผยแพร่บทความวิชาการและบทหนังสือรวมบทความใน สมุดวิทยาลัยการจัดการ สถาบันจัดการตรวจสอบ วิทยาศาสตร์ สโลนจัดการทบทวน องค์กรวิทยาศาสตร์ สมุดรายวันการจัดการศึกษา สมุดรายวันของจริยธรรม และองค์กรศึกษากว่า 40 นอกจากนี้เขายังได้เขียนหนังสือกับ Cynthia Hardy วาทกรรมวิเคราะห์ ซึ่งถูกตีพิมพ์ในปี 2002 ศาสตราจารย์ไขควงได้รับปริญญาเอกในการวิเคราะห์องค์กรในปี 1995 จากมหาวิทยาลัยเบอร์Haugh เฮเลนเป็นกรรมการ หลักสูตรสำหรับระดับปริญญาโทบัณฑิตในองค์กรชุมชนที่ Instiute ผู้พิพากษาบริหาร โรงเรียนมหาวิทยาลัยบริดจ์ เธอสนใจวิจัยรวมผู้ประกอบการ การจัดการ และกลยุทธ์ในองค์กรใหม่ และจัดตั้งขึ้นในการ for-profit และไม่กำไร ภาค ตลอดจนจริยธรรม และสังคม งานวิจัยของเธอถูกเผยแพร่ในสมุดรายวันการ จัดการขนาดเล็กทางธุรกิจ งานชุมชน และ ครอบครัว และ ธุรกิจขนาดเล็ก และ พัฒนาองค์กร จะแตกต่างจากองค์กรอื่น ๆ ภาคที่สาม โดยการสร้างรายได้ผ่านทางการค้า แทนที่จะดูแลและ/หรือรัฐบาลเงินสมทบ การเงินเป้าหมายทางสังคม นอกจากนี้พวกเขายังมีโครงสร้างการปกครองประชาธิปไตยที่อนุญาตให้สมาชิกของชุมชนหรือให้บริการมีส่วนร่วมในการจัดการขององค์กรซึ่งตน ความร่วมมือระหว่างองค์กรและวิสาหกิจชุมชนจึงยกของบริษัทย้ายนอกเหนือจากการบริจาค philanthropic ไปแทรกแซงเกี่ยวข้องกับภาระผูกพันระยะยาวกับชุมชนรูปแบบยั่งยืนมากขึ้น ขณะเดียวกันจะเปลี่ยน substantively ลักษณะของความร่วมมือใด ๆ โดยการทำให้ความสัมพันธ์ของการดำเนินการตามข้อได้เปรียบซึ่งกันและกัน จึง broadening อุทธรณ์และขอบเขตของตน ในการทำเช่นนั้น ความร่วมมือสร้างกำลังการผลิต และ enfranchise ชุมชนในลักษณะที่หลีกเลี่ยง paternalism ที่ซึ่งมีลักษณะความสัมพันธ์ระหว่างบริษัทและองค์กรภาคสมัครใจ อำนาจความสัมพันธ์จะเปลี่ยน เพราะเห็นคู่เป็นแหล่งของสินทรัพย์ที่มีคุณค่า ความรู้ และความเชี่ยวชาญ แทนที่ผู้รับการอุปถัมภ์ของกุศลคำสำคัญ: องค์กรชุมชน องค์กรสังคม ชอบธรรมขององค์กร สังคม ความรับผิดชอบท้องถิ่น หุ้นส่วน พึ่งพาทรัพยากร ผู้หมั้นแนะนำในขณะที่นักเขียนหลายคนได้โต้เถียงความสำคัญความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร (CSR), มีทุนน้อยมากที่พิจารณาว่าองค์กรควรจัดการกิจกรรม CSR ของการใช้ทรัพยากรของพวกเขาเพื่อให้ปรับปรุงมากที่สุดในสังคมผล การ นี้น่าแปลกใจให้ผลบวกพบที่มีการลงทุน โดยบริษัทใน CSR ประโยชน์อาจเกิดขึ้นในองค์กรและท้องถิ่นมีส่วนได้เสีย รอบ CSR และศักยภาพในการส่งเสริมฟื้นฟูเศรษฐกิจ ความคาดหวังในระดับสูงขึ้น และระดับของความพยายามทุ่มเทเพื่อจูงใจองค์กรควรพิจารณาตัวเองประชาชน มีสิทธิและความรับผิดชอบเกี่ยวกับของเสีย อาจจะเป็นยิ่งน่าแปลกใจที่ CSR ถูกทั้งหมดเกินไปมักจะไม่ดีโดยตรง unfocused และ ineffectual ในการสร้างสังคมสวัสดิการ (อเล็กซานเดอร์ 1997) เราเชื่อว่า ปัญหาเหล่านี้เกิดจากของบริษัทต่อความเชื่อมั่นในกุศลเป็นโหมดหลักสำหรับการส่งมอบโครงการ CSR ซึ่งอยู่นอกขอบเขตการดำเนินงานหลักของบริษัท และในทางปฏิบัติซึ่งประกอบด้วยส่วนใหญ่ด้วย และดำเนินบริจาคให้ 'คุ้มค่า' สาเหตุภายใน (Porrter และ Kramer, 2002) บางส่วน นี่คืออาการของความจริงที่ว่า กิจกรรม CSR ต่าง ๆ เหล่านี้ถือเป็นอุปกรณ์ต่อพ่วงในหลายบริษัท หน่วยงานที่เกี่ยวข้องและทีมงานที่ปฏิบัติค่อนข้างแยกจากฟังก์ชั่นการจัดการอื่น ๆ (Brammer และ Millington, 2003) นอกจากนี้ยังสามารถเกิดจาก Howerver มากตำหนิองค์กรภาคความสมัครใจซึ่งบริษัทช่องทรัพยากร CSR เป็นปกติ 'ย่อยสัญญา' กับองค์กรไม่แสวงผลกำไรในภาคที่สามซึ่งรับผิดชอบสำหรับการส่งมอบผลประโยชน์สังคมเป็นองค์กรน่าจะมี (หรือจำยอมกระทำ) ทรัพยากรที่จำเป็นหรือความเชี่ยวชาญในบ้าน องค์กรเหล่านี้มักจะดูเป็นรับกุศล: ไม่ค่อยว่า เป็นหุ้นส่วนที่เท่ากัน หรือ เป็นแหล่งของผู้ประกอบการ ความรู้ และวิธีการใหม่ของการจัดการ และการจัดการ ในบทความนี้ เราโต้เถียงว่า การเกิดขึ้นของรูปแบบใหม่ขององค์กรชุมชนองค์กรให้กลไกองค์กรรับผิดชอบสังคมด้วยวิธีการทำงานที่อื่น วิสาหกิจชุมชนจะแตกต่างจากองค์กรอื่น ๆ ภาคที่สาม โดยการสร้างรายได้ผ่านทางการค้า แทนที่จะดูแลและ/หรือรัฐบาลเงินสมทบ การเงินเป้าหมายทางสังคม ในความรู้สึกนี้ มี parallels ชัดเจนที่จะใช้กับการเคลื่อนไหวขององค์กรทางสังคมเป็นตอนนี้พัฒนาดีในสหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักร และอื่น ๆ ซึ่งแตกต่างจากองค์กรทางสังคมมากที่สุด อย่างไรก็ตาม วิสาหกิจชุมชนได้โดยองค์กรในหลายชนิดของความคิดริเริ่มในการออกแบบมาเพื่อนำไปสู่การฟื้นฟูท้องถิ่นในลักษณะองค์รวม และรวมถึงโครงสร้างการปกครองประชาธิปไตยที่อนุญาตให้สมาชิกของชุมชนหรือผู้ให้บริการมีส่วนร่วมในการบริหารองค์กร (Pearce, 2003) ซึ่งตน ตัวอย่างอังกฤษที่รู้จักกันเป็น Westway พัฒนาความน่าเชื่อถือ องค์กรชุมชนขนาดใหญ่ซึ่งใช้ surpluses ที่สร้างจากพื้นที่ให้เช่าธุรกิจในท้องถิ่นและการใช้ศูนย์กีฬาที่จะลงทุนในช่วงของการบริการที่มุ่งเน้นชุมชนรวมทั้งศึกษาและฝึกอบรมโอกาสสำหรับประชาชน และสนับสนุนองค์กรท้องถิ่น (www.westway.org) ความร่วมมือกับวิสาหกิจชุมชนจึงยกของย้ายนอกเหนือจากการบริจาค philanthropic ต่อแบบยั่งยืนมากขึ้นของการแทรกแซงที่เกี่ยวข้องผูกพันระยะยาวกับชุมชนองค์กร ขณะเดียวกันจะเปลี่ยน substantively ลักษณะของความร่วมมือใด ๆ โดยการทำให้ความสัมพันธ์ของการดำเนินการตามข้อได้เปรียบซึ่งกันและกัน จึง broadening อุทธรณ์และขอบเขตของตน ในการทำเช่นนั้น หุ้นเหล่านี้กำลังสร้าง และ enfranchise ชุมชนในลักษณะที่หลีกเลี่ยง paternalism ที่ซึ่งมีลักษณะความสัมพันธ์ระหว่างบริษัทและองค์กรภาคสมัครใจ เราเน้นในบทความนี้ประสบการณ์ประเทศอังกฤษ มีหลายเหตุผลสำหรับการนี้ ทีสำคัญ เศรษฐกิจสังคมของสหราชอาณาจักรในองค์กรทั่วไป และชุมชนโดยเฉพาะ มีพัฒนาวิธีที่ค่อนข้างโดดเด่นในปีที่ผ่านมา ยัง การพัฒนาองค์กรชุมชนมีการขอรับการสนับสนุน โดยรัฐบาลสหราชอาณาจักร นี้ได้นำไปสู่การเติบโตอย่างรวดเร็วของภาค และการเกิดขึ้นของคาเดร 'ชุมชนผู้ประกอบการ' ที่โดดเด่นของชุดของทักษะและความสามารถ นอกจากนี้ องค์กรเหล่านี้ได้หัวข้อวิจัยมากที่มุ่งเน้นนโยบาย และยัง ยังคงถูกละเว้นส่วนใหญ่ โดยแสดงทางวิชาการ แม้จะเน้นสหราชอาณาจักรของเรา อย่างไรก็ตาม เราเชื่อว่า อาร์กิวเมนต์ของเรามีนัยสำคัญสำหรับความสัมพันธ์ขององค์กรชุมชนในการพัฒนา และพัฒนาปัญหาที่โลกของการจัดการเพื่อสังคมกิจกรรมร่วม โดยบริษัทว่าภูมิศาสตร์ และองค์กรชุมชนเป็นองค์กรรูปแบบที่สามารถใช้ได้ทุกองค์กรกำลังทำงานเพื่อให้บรรลุผลเพื่อสังคม ในการพัฒนาอาร์กิวเมนต์ของเรา เราทำสามสรรคิดปัจจุบันเกี่ยวกับ CSR ครั้งแรก เราเค้าลักษณะขององค์กรชุมชน ซึ่งกำลังเล่นบทบาทโดดเด่นมากขึ้นในฟื้นฟูภายในองค์กรเป็นที่รู้จักน้อยนอกอังกฤษบริบทชุมชนสหราชอาณาจักร และบทความนี้พยายามที่จะแนะนำการพัฒนาที่น่าสนใจในประเทศอังกฤษให้กับผู้ชมที่กว้างขึ้น สอง เราอธิบายหลักความท้าทายที่เผชิญ โดยองค์กรในความพยายามของพฤติกรรม ปัญหาส่วนใหญ่ที่ไม่มีกิจกรรมในเอกสารข้อมูลทางการศึกษาที่เน้นความสนใจวันที่ได้รับขอบเขตที่องค์กรควรจะรับผิดชอบสังคม (เช่นจริยธรรมของ CSR) อภิปรายนี้เป็นตอนนี้พัฒนาดี มันเป็นสิ่งสำคัญที่นักวิจัยจะเริ่มขยายการสนทนาจริงกดการจัดการกิจกรรมรวม สุดท้าย เราเสนอโหมดใหม่ของ CSR บรรษัทภิบาลกับศักยภาพใน การสร้างความสัมพันธ์ระหว่างบริษัทและผู้มีส่วนได้เสียภายใน และปรับปรุงการแสดงผลของ CSR เราขอยืนยันว่า วิธีการนี้มีศักยภาพในการแก้ไขปัญหาประสิทธิภาพและความรับผิดชอบที่ระบาดอยู่มากกิจกรรม CSR บทความที่ดำเนินในลักษณะต่อไปนี้ ในส่วนถัดไป เราเค้าเปลี่ยนแปลงธรรมชาติของ CSR และความกดดันทำตามบริษัทหมั้นเสียในเรื่อง ความประพฤติในลักษณะที่รับผิดชอบสังคม เรากล่าวถึงโครงสร้างหลักที่บริษัทใช้ในปัจจุบันเพื่อควบคุมกิจกรรม สังเกตข้อจำกัดและความสั้นของพวกเขาแล้ว เราต่อไปนี้บนจากนี้ อธิบายการเกิดขึ้นขององค์กรชุมชนเป็นองค์กรฟอร์มโดดเด่นในสหราชอาณาจักร สุดท้าย เรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พอล Tracey เป็นอาจารย์ในสังคมและวิสาหกิจชุมชนที่สถาบันการจัดการผู้พิพากษามหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ นอกจากนี้เขายังได้ยื่นกระทู้ที่โรงเรียนภูมิศาสตร์มหาวิทยาลัยฟอร์ดและศูนย์สำหรับผู้ประกอบการที่มหาวิทยาลัยนิวคาสเซิ ผลการวิจัยของเขารวมถึงผู้ประกอบการสามารถในการแข่งขันและนวัตกรรมและเศรษฐกิจสังคม การทำงานในปัจจุบันของเขาเป็นกังวลกับความร่วมมือข้ามภาคระหว่าง บริษัท และองค์กรที่สามภาคและขอบเขตที่ความร่วมมือเหล่านี้ให้กลไกที่มีประสิทธิภาพในการฟื้นฟูและส่งเสริมการสร้างความมั่งคั่ง.
เนลสันฟิลลิปเป็นศาสตราจารย์ด้านกลยุทธ์และพฤติกรรมองค์กรที่โรงเรียนธุรกิจ, อิมพีเรียล คอลเลจลอนดอน ผลการวิจัยของเขารวมถึงการจัดการความรู้กลยุทธ์เทคโนโลยีการทำงานร่วมกันระหว่างองค์กรและผู้ประกอบการในต่างประเทศ เขาได้ตีพิมพ์กว่า 40 บทความวิชาการและหนังสือบทรวมทั้งบทความในสถาบันการศึกษาของการจัดการวารสารสถาบันการศึกษาของการวิจารณ์การบริหารการจัดการวิทยาศาสตร์การทบทวนการบริหารจัดการสโลนวิทยาศาสตร์องค์การวารสารการศึกษาการจัดการวารสารจริยธรรมทางธุรกิจและการศึกษาองค์การ นอกจากนี้เขายังได้เขียนหนังสือกับซินเทียฮาร์ดี, การวิเคราะห์วาทกรรมซึ่งตีพิมพ์ในปี 2002 ศาสตราจารย์ฟิลิปส์ได้รับปริญญาเอกในการวิเคราะห์ขององค์กรในปี 1995 จากมหาวิทยาลัยอัลเบอร์ต้า.
เฮเลน Haugh เป็นผู้อำนวยการหลักสูตรปริญญาเอกปริญญาโทในวิสาหกิจชุมชนที่ ผู้พิพากษา Instiute การจัดการมหาวิทยาลัยโรงเรียนธุรกิจเคมบริดจ์ ผลการวิจัยของเธอรวมถึงผู้ประกอบการการจัดการและกลยุทธ์ในองค์กรใหม่และเป็นที่ยอมรับในการแสวงหาผลกำไรและไม่ได้สำหรับภาคกำไรเช่นเดียวกับจริยธรรมทางธุรกิจและความรับผิดชอบต่อสังคมงานวิจัยของเธอได้รับการตีพิมพ์ในวารสารการจัดการธุรกิจขนาดเล็ก, ผลงานชุมชน และครอบครัวและธุรกิจขนาดเล็กและการพัฒนาองค์กร.
มีความโดดเด่นจากองค์กรภาคที่สามอื่น ๆ โดยรุ่นของรายได้ผ่านการค้ามากกว่าการทำบุญและ / หรือเงินอุดหนุนของรัฐบาลเพื่อเป็นเงินทุนเป้าหมายทางสังคมของพวกเขา นอกจากนี้ยังมีโครงสร้างการปกครองระบอบประชาธิปไตยที่อนุญาตให้สมาชิกของชุมชนหรือการเลือกตั้งทำหน้าที่ในการมีส่วนร่วมในการบริหารจัดการขององค์กร ความร่วมมือระหว่าง บริษัท และวิสาหกิจชุมชนจึงเพิ่มความเป็นไปได้ของ บริษัท ย้ายที่อยู่นอกเหนือการบริจาคการกุศลที่มีต่อรูปแบบที่ยั่งยืนมากขึ้นของการแทรกแซงที่เกี่ยวข้องกับภาระผูกพันในระยะยาวให้กับชุมชน ในขณะเดียวกันพวกเขาเปลี่ยน substantively ธรรมชาติของความร่วมมือใด ๆ โดยให้ความสัมพันธ์ที่จะดำเนินการบนพื้นฐานของประโยชน์ร่วมกันซึ่งจะช่วยขยายอุทธรณ์ของพวกเขาและขอบเขต ในการทำเช่นความร่วมมือและสร้างความสามารถให้อิสระชุมชนในทางที่หลีกเลี่ยงบิดาที่มีความโดดเด่นเป็นประเพณีความสัมพันธ์ระหว่าง บริษัท และองค์กรภาคสมัครใจ ความสัมพันธ์เชิงอำนาจจะเปลี่ยนเพราะคู่ค้าที่ถูกมองว่าเป็นแหล่งที่มาของทรัพย์สินที่มีค่าความรู้และความเชี่ยวชาญมากกว่าผู้รับการอุปถัมภ์ขององค์กรการกุศล.
คำสำคัญ: องค์กรชุมชนองค์กรทางสังคมถูกต้องตามกฎหมายขององค์กรความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กรรับผิดชอบในท้องถิ่นหุ้นส่วนการพึ่งพาทรัพยากร การมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียบทนำในขณะที่นักเขียนหลายคนแย้งสำหรับความสำคัญของความรับผิดชอบต่อสังคม (CSR) ได้มีการมอบทุนการศึกษาน้อยมากที่จะพิจารณาว่า บริษัท ควรจัดการกิจกรรมความรับผิดชอบต่อสังคมของพวกเขาเพื่อที่จะใช้ทรัพยากรของพวกเขาในการส่งมอบการปรับปรุงผลลัพธ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในสังคม นี้เป็นที่น่าแปลกใจที่ได้รับผลบวกอย่างมีนัยสำคัญที่มีการลงทุนโดย บริษัท ในความรับผิดชอบต่อสังคมผลประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้นสำหรับองค์กรและผู้มีส่วนได้ส่วนเสียทั้งท้องถิ่นระดับของความคาดหวังความรับผิดชอบต่อสังคมโดยรอบและมีศักยภาพในการกระตุ้นให้เกิดการเพิ่มขึ้นของการฟื้นฟูเศรษฐกิจและระดับของความพยายามทุ่มเทให้กับการจูงใจ บริษัท ที่จะต้องพิจารณาตัวเองของประชาชนที่มีสิทธิและความรับผิดชอบในความสัมพันธ์กับช่วงของผู้มีส่วนได้เสีย มันอาจจะเป็นที่ยิ่งน่าแปลกใจที่ได้รับความรับผิดชอบต่อสังคมเป็นสิ่งที่มากเกินไปมักจะกำกับไม่ดีเลื่อนลอยและไม่ได้ผลในการสร้างผลประโยชน์ทางสังคม (อเล็กซานเด, 1997). เราเชื่อว่าปัญหาเหล่านี้ส่วนหนึ่งมาจากต้นกำเนิดความเชื่อมั่นอย่างต่อเนื่องของ บริษัท เมื่อวันที่ใจบุญสุนทานเป็นโหมดที่โดดเด่นสำหรับการส่งมอบ ความคิดริเริ่มความรับผิดชอบต่อสังคมที่ตกอยู่นอกขอบเขตหรือการดำเนินงานหลักของ บริษัท และในทางปฏิบัติซึ่งประกอบด้วยส่วนใหญ่ของการบริจาคและพร้อมเพรียงกันทีละน้อยที่ 'คุ้มค่า' สาเหตุท้องถิ่น (Porrter และเครเมอ, 2002) นี้เป็นอาการของความจริงที่ว่าเหล่านี้ชนิดของกิจกรรมความรับผิดชอบต่อสังคมถือเป็นอุปกรณ์ต่อพ่วงในหลาย บริษัท ที่มีหน่วยงานที่เกี่ยวข้องและทีมงานในการดำเนินงานค่อนข้างแยกต่างหากจากฟังก์ชั่นการจัดการอื่น ๆ (Brammer และมิลลิงตัน 2003) howerver มากของโทษนอกจากนี้ยังสามารถนำมาประกอบกับองค์กรอาสาสมัครภาคผ่านที่ บริษัท ทรัพยากรช่อง ความรับผิดชอบต่อสังคมโดยปกติจะเป็น 'ย่อยหด' ให้กับองค์กรที่ไม่แสวงหาผลกำไรในภาคที่สามที่มีความรับผิดชอบสำหรับการส่งมอบผลประโยชน์ทางสังคมเป็นองค์กรที่ไม่น่าจะมี (หรือไม่เต็มใจที่จะกระทำ) ทรัพยากรที่จำเป็นหรือความเชี่ยวชาญในบ้าน องค์กรเหล่านี้มักจะถูกมองเป็นผู้รับขององค์กรการกุศล. พวกเขาจะถือว่าไม่ค่อยเป็นหุ้นส่วนที่เท่าเทียมกันหรือเป็นแหล่งที่มาของผู้ประกอบการความรู้และวิธีการใหม่ ๆ ในการจัดการและการจัดระเบียบในบทความนี้เรายืนยันว่าการเกิดขึ้นของรูปแบบใหม่ขององค์กรองค์กรชุมชน -provides กลไกทางเลือกสำหรับ บริษัท ที่จะทำงานในลักษณะที่รับผิดชอบต่อสังคม วิสาหกิจชุมชนมีความโดดเด่นจากองค์กรภาคที่สามอื่น ๆ โดยรุ่นของรายได้ผ่านการค้ามากกว่าการทำบุญและ / หรือเงินอุดหนุนของรัฐบาลเพื่อเป็นเงินทุนเป้าหมายทางสังคมของพวกเขา ในแง่นี้มีแนวที่ชัดเจนที่จะวาดอยู่กับการเคลื่อนไหวขององค์กรทางสังคมอยู่ในขณะนี้การพัฒนาดีในสหรัฐอเมริกาสหราชอาณาจักรและที่อื่น ๆ ซึ่งแตกต่างจากผู้ประกอบการทางสังคมส่วนใหญ่ แต่วิสาหกิจชุมชนองค์กรมัลติฟังก์ชั่มีส่วนร่วมในทุกชนิดที่แตกต่างกันของความคิดริเริ่มที่ออกแบบมาเพื่อนำไปสู่การฟื้นฟูท้องถิ่นในลักษณะองค์รวมและรวมถึงโครงสร้างการปกครองระบอบประชาธิปไตยที่อนุญาตให้สมาชิกของชุมชนหรือการเลือกตั้งที่พวกเขาทำหน้าที่ในการมีส่วนร่วมในการบริหารจัดการ องค์กร (เพียร์ซ, 2003) ที่รู้จักกันดีเช่นสหราชอาณาจักรเป็น Westway พัฒนาความน่าเชื่อถือขององค์กรชุมชนขนาดใหญ่ที่ใช้ทำบุญสร้างจากการให้เช่าพื้นที่ทำงานให้กับธุรกิจในท้องถิ่นและการทำงานที่ศูนย์กีฬาในการลงทุนในช่วงของการบริการชุมชนที่มุ่งเน้นรวมทั้งโอกาสในการศึกษาและการฝึกอบรมสำหรับคนในท้องถิ่น และการสนับสนุนองค์กรท้องถิ่น (www.westway.org.) ร่วมมือกับองค์กรชุมชนจึงเพิ่มความเป็นไปได้ของ บริษัท ย้ายที่อยู่นอกเหนือการบริจาคการกุศลที่มีต่อรูปแบบที่ยั่งยืนมากขึ้นของการแทรกแซงที่เกี่ยวข้องกับภาระผูกพันในระยะยาวให้กับชุมชน ในขณะเดียวกันพวกเขาเปลี่ยน substantively ธรรมชาติของความร่วมมือใด ๆ โดยให้ความสัมพันธ์ที่จะดำเนินการบนพื้นฐานของประโยชน์ร่วมกันซึ่งจะช่วยขยายอุทธรณ์ของพวกเขาและขอบเขต ในการทำเช่นร่วมมือเหล่านี้สร้างความสามารถให้อิสระและชุมชนในทางที่หลีกเลี่ยงบิดาที่มีความโดดเด่นเป็นประเพณีความสัมพันธ์ระหว่าง บริษัท และองค์กรภาคสมัครใจ. เรามุ่งเน้นในบทความนี้ประสบการณ์ในสหราชอาณาจักร มีหลายเหตุผลนี้ บางทีสิ่งสำคัญที่สุดสังคมเศรษฐกิจของสหราชอาณาจักรโดยทั่วไปและองค์กรชุมชนโดยเฉพาะอย่างยิ่งได้มีการพัฒนาในรูปแบบที่โดดเด่นมากในปีที่ผ่านมา นอกจากนี้การพัฒนาของวิสาหกิจชุมชนที่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลสหราชอาณาจักร นี้ได้นำไปสู่การเติบโตอย่างรวดเร็วของภาคและการเกิดขึ้นของนายทหารฝ่ายเสนาธิการของ 'ผู้ประกอบการชุมชนกับชุดที่โดดเด่นของทักษะและความสามารถ นอกจากนี้องค์กรเหล่านี้ได้รับเรื่องของการวิจัยนโยบายที่มุ่งเน้นมากและพวกเขาก็ยังไม่สนใจยังคงอยู่โดยส่วนใหญ่แสดงความเห็นทางวิชาการ แม้จะมีการมุ่งเน้นในสหราชอาณาจักรของเรา แต่เราเชื่อว่าข้อโต้แย้งของเรามีผลกระทบที่สำคัญสำหรับความสัมพันธ์ขององค์กรชุมชนทั่วพัฒนาและการพัฒนาของโลกที่ยากลำบากในการจัดการกิจกรรมเพื่อสังคมร่วมกันโดย บริษัท โดยไม่คำนึงถึงสภาพทางภูมิศาสตร์และวิสาหกิจชุมชนเป็นรูปแบบองค์กรที่เป็น บังคับใดก็ตามที่ บริษัท กำลังดำเนินการเพื่อให้บรรลุผลความรับผิดชอบต่อสังคม. ในการพัฒนาข้อโต้แย้งของเราเราทำให้สามมีส่วนร่วมกับความคิดในปัจจุบันเกี่ยวกับความรับผิดชอบต่อสังคม ครั้งแรกที่เราร่างลักษณะของวิสาหกิจชุมชนที่มีบทบาทสำคัญมากขึ้นในการฟื้นฟูท้องถิ่นในสหราชอาณาจักรองค์กรชุมชนเป็นที่รู้จักกันเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อยู่นอกบริบทของอังกฤษและบทความนี้พยายามที่จะแนะนำการพัฒนาที่น่าสนใจในสหราชอาณาจักรไปยังผู้ชมที่กว้างขึ้น . ประการที่สองเราจะอธิบายความท้าทายหลักที่ต้องเผชิญกับ บริษัท ในความพยายามของพวกเขาในการปรับปรุงพฤติกรรมการเป็นสมาชิกของพวกเขาละเลยปัญหาส่วนใหญ่อยู่ในวรรณกรรมทางวิชาการที่มุ่งเน้นความสนใจไปยังวันที่ได้รับขอบเขตที่ บริษัท ควรจะมีความรับผิดชอบต่อสังคม (เช่นจริยธรรมของ CSR) การอภิปรายครั้งนี้ในฐานะที่เป็นอยู่ในขณะนี้ได้รับการพัฒนาอย่างดีเป็นสิ่งสำคัญที่นักวิจัยเริ่มต้นที่จะขยายการอภิปรายของพวกเขาที่จะรวมถึงความเป็นจริงที่เร่งด่วนในการจัดการกิจกรรมเพื่อสังคม สุดท้ายเรานำเสนอโหมดใหม่ของการกำกับดูแลความรับผิดชอบต่อสังคมที่มีศักยภาพในการสร้างความสัมพันธ์ระหว่าง บริษัท และผู้มีส่วนได้เสียในท้องถิ่นของตนและเพื่อปรับปรุงการส่งมอบผลลัพธ์ที่รับผิดชอบต่อสังคม เรายืนยันว่าวิธีการนี้มีศักยภาพที่จะแก้ไขปัญหาของความมีประสิทธิผลและความรับผิดชอบที่เกิดภัยพิบัติกิจกรรมความรับผิดชอบต่อสังคมมาก. เงินบทความในลักษณะดังต่อไปนี้ ในส่วนต่อไปเราร่างลักษณะการเปลี่ยนแปลงของความรับผิดชอบต่อสังคมและความกดดันอยู่กับ บริษัท ที่จะกระตุ้นให้เกิดการมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้เสียและทำงานในลักษณะที่รับผิดชอบต่อสังคม จากนั้นเราจะหารือเกี่ยวกับโครงสร้างองค์กรที่โดดเด่นในปัจจุบันใช้ในการควบคุมกิจกรรมเพื่อสังคมสังเกตข้อ จำกัด ของพวกเขาและให้ความสำคัญในระยะสั้น ต่อจากนี้เราจะอธิบายการเกิดขึ้นขององค์กรชุมชนเป็นรูปแบบองค์กรที่โดดเด่นในสหราชอาณาจักร สุดท้ายเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พอลเทรซี่เป็นวิทยากรในองค์กรสังคมและชุมชน กรรมการสถาบันการจัดการแห่งมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ เขายังถือโพสต์ที่โรงเรียนภูมิศาสตร์ มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด และศูนย์บริการธุรกิจที่มหาวิทยาลัยนิวคาสเซิ . ความสนใจของเขารวมถึงผู้ประกอบการในการแข่งขันและนวัตกรรม เศรษฐกิจและสังคมงานของเขาเกี่ยวข้องกับความร่วมมือระหว่างองค์กรภาคสามภาคและข้ามองค์กรและขอบเขตที่พันธมิตรเหล่านี้มีกลไกที่มีประสิทธิภาพเพื่อฟื้นฟูและกระตุ้นการสร้างความมั่งคั่ง
เนลสัน ฟิลลิปส์ เป็นศาสตราจารย์ของกลยุทธ์และพฤติกรรมองค์กรที่โรงเรียนธุรกิจ , อิมพีเรียลคอลเลจลอนดอนความสนใจของเขารวมถึงการจัดการความร่วมมือ interorganizational กลยุทธ์ เทคโนโลยี ความรู้ และธุรกิจระหว่างประเทศ เขาได้รับการตีพิมพ์กว่า 40 บทความทางวิชาการ หนังสือรวมบทความในวารสารของสถาบันการจัดการโรงเรียนทบทวน การจัดการ วิทยาการจัดการ สโลนการทบทวนการจัดการ วิทยาศาสตร์ องค์การ วารสารการศึกษาการจัดการวารสารการศึกษาจริยธรรมทางธุรกิจและองค์กร เขายังได้เขียนหนังสือกับ Cynthia Hardy , วาทกรรม , ซึ่งถูกตีพิมพ์ในปี 2002 ศาสตราจารย์ฟิลลิปได้รับปริญญาเอกในการวิเคราะห์องค์กรในปี 1995 จากมหาวิทยาลัย Alberta .
เฮเลนและเป็นหลักสูตรปริญญาตรีปริญญาโทสำหรับผู้อำนวยการองค์กรชุมชนที่ตัดสิน instiute ของการจัดการมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์โรงเรียนธุรกิจของ งานวิจัยที่สนใจของเธอ รวมถึงผู้ประกอบการ การจัดการและกลยุทธ์ในองค์กรที่จัดตั้งขึ้นใหม่และในสำหรับกำไร - ไม่ใช่ภาคกำไร รวมถึงจริยธรรมทางธุรกิจและความรับผิดชอบต่อสังคม งานวิจัยของเธอได้รับการตีพิมพ์ในวารสารการจัดการธุรกิจขนาดเล็ก งานชุมชนและครอบครัวและธุรกิจขนาดเล็ก และพัฒนาองค์กร
จะแตกต่างจากองค์กรอื่น ๆโดยสร้างภาคที่สามของรายได้ผ่านการซื้อขาย มากกว่าทำบุญ และ / หรือ เงินอุดหนุนเพื่อการเงินเป้าหมายของสังคมพวกเขายังรวมถึงโครงสร้างการปกครองประชาธิปไตยที่อนุญาตให้สมาชิกของชุมชน หรือเลือกตั้งให้มีส่วนร่วมในการบริหารจัดการขององค์กรความร่วมมือระหว่าง บริษัท และธุรกิจชุมชนจึงเพิ่มความเป็นไปได้ของบริษัทย้ายที่อยู่นอกเหนือการบริจาคการกุศลต่อแบบยั่งยืนมากขึ้นของการแทรกแซงที่เกี่ยวข้องกับภาระผูกพันระยะยาวเพื่อชุมชน ในเวลาเดียวกัน พวกเขาเปลี่ยนสำคัญลักษณะของความร่วมมือใด ๆโดยให้ความสัมพันธ์ที่จะดำเนินการบนพื้นฐานของประโยชน์ร่วมกันจึงขยายอุทธรณ์ของพวกเขาและขอบเขต ในการทำเช่นนั้น การสร้างศักยภาพและให้มีสิทธิเลือกตั้งชุมชนในทางที่หลีกเลี่ยงฝ่ายบิดาที่แต่เดิมลักษณะความสัมพันธ์ระหว่าง บริษัท และองค์กรภาคสมัครใจ ความสัมพันธ์เชิงอำนาจจะเปลี่ยนเพราะพันธมิตร ถูกมองว่าเป็นแหล่งที่มาของทรัพย์สินที่มีคุณค่า ความรู้ และความเชี่ยวชาญมากกว่าผู้รับอุปถัมภ์การกุศล
คำสำคัญ : วิสาหกิจชุมชน องค์กร สังคม ความชอบธรรมขององค์กรความรับผิดชอบต่อสังคมท้องถิ่น ความรับผิดชอบ ความร่วมมือ พึ่งพาทรัพยากร stakeholder หมั้น

บทนำ
ในขณะที่หลายนักเขียนได้โต้เถียงสำหรับความสำคัญของความรับผิดชอบต่อสังคม ( CSR )มีทุนน้อยมาก ที่จะพิจารณาว่าองค์กรควรจัดกิจกรรม CSR ของตนเองในการใช้ทรัพยากรของตนเอง เพื่อให้ปรับปรุงมากที่สุดในผลทางสังคม นี้เป็นที่น่าแปลกใจที่ได้รับผลบวกอย่างมากที่ถูกลงทุนโดยบริษัท CSR , ศักยภาพสำหรับทั้งสอง บริษัท ท้องถิ่น และผู้มีส่วนได้ส่วนเสียระดับความคาดหวังที่เพิ่มขึ้นโดยรอบและศักยภาพที่จะกระตุ้นการฟื้นฟูทางเศรษฐกิจ สังคม และระดับของความพยายามทุ่มเทเพื่อให้ บริษัท ที่จะพิจารณาตัวเองของประชาชนที่มีสิทธิและความรับผิดชอบในความสัมพันธ์กับช่วงของผู้มีส่วนได้เสีย บางทีมันก็ยิ่งน่าประหลาดใจระบุว่า CSR เป็นทั้งหมดบ่อยเกินไปไม่ดี unfocused กำกับในการสร้างประโยชน์ต่อสังคม และ ไม่ได้เรื่อง ( Alexander , 1997 ) .
เราเชื่อว่าปัญหาเหล่านี้ส่วนหนึ่งมาจากต้นของบริษัทยังคงพึ่งพามูลนิธิเป็นโหมดเด่นสำหรับการส่งมอบโครงการ CSR ซึ่งตกอยู่นอกขอบเขตหรือธุรกิจหลักของบริษัทซึ่งในการฝึกประกอบด้วยส่วนใหญ่ของเงินบริจาคและไม่พร้อมเพรียงกันทีละน้อย ' คุ้มค่า ' สาเหตุท้องถิ่น ( porrter และ เครเมอร์ , 2002 ) นี่คืออาการของความจริงที่ว่าเหล่านี้ประเภทของกิจกรรม CSR ถือเป็นอุปกรณ์ต่อพ่วงในหลายบริษัท กับหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง และ ทีมปฏิบัติการค่อนข้างแยกจากหน้าที่การจัดการอื่น ๆ ( แบรมเมอร์ และ Millington , 2003 ) ก็ตาม