—Why can't I hide it, too? Meg thou

—Why can't I hide it, too? Meg thought. Why do I always have to show everything?

The window rattled madly in the wind, and she pulled the quilt dose about her. Curled up on one of her pillows a gray fluff of kitten yawned, showing its pink tongue, tucked its head under again, and went back to sleep.

Everybody was asleep. Everybody except Meg. Even Charles Wallace, the "dumb baby brother," who had an uncanny way of knowing when she was awake and unhappy, and who would come, so many nights, tiptoeing up the attic stairs to her—even Charles Wallace was asleep.

How could they sleep? All day on the radio there had been hurricane warnings. How could they leave her up in the attic in the rickety brass bed, knowing that the roof might be blown right off the house, and she tossed out into the wild night sky to land who knows where?

Her shivering grew uncontrollable.

—You asked to have the attic bedroom, she told herself savagely. —Mother let you have it because you're the oldest. It’s a privilege, not a punishment.

"Not during a hurricane, it isn't a privilege," she said aloud. She tossed the quilt down on the foot of the bed, and stood up. The kitten stretched luxuriously, and looked up at her with huge, innocent eyes.

"Go back to sleep," Meg said. "Just be glad you're a kitten and not a monster like me." She looked at herself in the wardrobe mirror and made a horrible face, baring a mouthful of teeth covered with braces. Automatically she pushed her glasses into position, ran her fingers through her mouse‐brown hair, so that it stood wildly on end, and let out a sigh almost as noisy as the wind.

The wide wooden floorboards were cold against her feet. Wind blew in the crevices about the window frame, in spite of the protection the storm sash was supposed to offer. She could hear wind howling in the chimneys. From all the way downstairs she could hear Fortinbras, the big

2

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

— ทำไมไม่ฉันซ่อน เกินไป เม็กคิดว่า ทำไมจะต้องแสดงทุกอย่างหน้าต่าง rattled นักลม และเธอดึงยาควิลท์เกี่ยวกับเธอ โค้งขึ้นบนหมอนของเธอ fluff สีเทาของแมว ปากกว้าง แสดงลิ้นสีชมพู ห้องใหญ่ภายใต้อีกครั้ง และก็กลับไปนอนทุกคนหลับ ทุกคนยกเว้นเม็ก แม้ชาร์ลส์ Wallace "เด็กใบ้พี่ชาย ที่มีวิธีการเขาพิลึกเมื่อเธอตื่นตัว และไม่มีความสุข และที่จะมา ดังนั้นหลายคืน tiptoeing ขึ้นบันไดถังห้องใต้หลังคากับเธอ — Wallace ชาร์ลส์แม้ไม่หลับพวกเขาสามารถนอนอย่างไร มีทางวิทยุทุกวันได้รับคำเตือนพายุเฮอริเคน ว่าพวกเขาไม่เธอขึ้นในตัวถังห้องใต้หลังคาเตียงทองเหลืองสาธารณ หลังคาอาจจะพัดขวาปิดบ้าน และเธอเพราะออกในท้องฟ้ายามค่ำคืนป่าสู่ผู้รู้เธอสั่นโต uncontrollable— คุณต้องมีถังห้องใต้หลังคาห้องนอน เธอบอกตัวเอง savagely ตัวแม่ให้คุณได้ เพราะคุณกำลังเก่าที่สุด สิทธิ์การใช้งาน ไม่ลงโทษได้"ไม่ได้ในระหว่างพายุเฮอริเคน ไม่มีสิทธิ์ เธอกล่าวออกเสียง เธอเพราะการควิลท์ลงบนเท้าของเตียงนอน และลุกขึ้นยืน ลูกแมวหรูหราท้าทาย และหาที่เธอ มีตาขนาดใหญ่ ผู้บริสุทธิ์"กลับไปนอน เม็กกล่าวว่า "เพียงดีใจคุณลูกแมวและมอนสเตอร์เช่นฉันไม่" เธอมองตัวเองในกระจกตู้เสื้อผ้า และทำหน้าน่ากลัว รับน้ำหนักบรรทุกที่ถูกปากของฟันครอบคลุม ด้วยวงเล็บปีกกา โดยอัตโนมัติเธอดันแว่นตาของเธอในตำแหน่ง วิ่งนิ้วของเธอผ่านผม mouse‐brown เพื่อให้ยืนอาละวาดใน และให้ออกแยกกันที่เกือบเป็นคะเป็นลมFloorboards ไม้กว้างเย็นกับเท้าของเธอได้ ลมพัดใน crevices เกี่ยวกับกรอบหน้าต่าง แม้ว่าการป้องกันควรให้ sash หลังพายุ เธออาจได้ยินเสียงเห่าหอนในปล่องไฟลม จากทั้งหมดแบบชั้นล่าง เธออาจได้ยิน Fortinbras ขนาดใหญ่2

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทำไมฉันจึงไม่สามารถซ่อนมันเกินไป? เม็กคิด ทำไมฉันมักจะมีการแสดงทุกอย่าง? หน้าต่างสั่นอย่างบ้าคลั่งในลมและเธอดึงผ้าห่มยาเกี่ยวกับเธอ ขดที่หนึ่งของหมอนของเธอปุยสีเทาของลูกแมวหาวแสดงลิ้นสีชมพูซุกหัวของมันอีกครั้งภายใต้การและเดินกลับไปนอน. ทุกคนกำลังนอนหลับ ทุกคนยกเว้นเม็ก แม้ชาร์ลส์วอลเลซ "น้องชายใบ้" ที่มีวิธีแปลกของการรู้เมื่อเธอตื่นขึ้นมาและไม่มีความสุขและผู้ที่จะมาหลายคืนเพื่อย่องขึ้นบันไดห้องใต้หลังคาที่จะได้เธอชาร์ลส์วอลเลซได้รับการนอนหลับ. วิธีการได้ พวกเขานอนหลับ? ทุกวันในรายการวิทยุมีการเตือนพายุเฮอริเคน วิธีที่พวกเขาจะปล่อยให้เธอขึ้นมาในห้องใต้หลังคาในเตียงทองเหลืองง่อนแง่นรู้ว่าหลังคาอาจจะมีการเป่าขวาปิดบ้านและเธอโยนออกไปในท้องฟ้ายามค่ำคืนป่าไปยังดินแดนที่ใครจะรู้? สั่นเธอเติบโตที่ไม่สามารถควบคุม. ได้คุณถาม จะมีห้องนอนห้องใต้หลังคาเธอบอกตัวเองอย่างทารุณ -Mother ให้คุณได้เพราะคุณที่เก่าแก่ที่สุด มันเป็นสิทธิ์ที่จะไม่ลงโทษ. "ไม่ได้ในช่วงพายุเฮอริเคนก็ไม่ได้สิทธิพิเศษ" เธอกล่าวออกมาดัง ๆ เธอโยนผ้าห่มลงบนเท้าของเตียงและลุกขึ้นยืน ลูกแมวยืดอย่างหรูหราและมองมาที่เธอกับขนาดใหญ่ดวงตาบริสุทธิ์. "กลับไปนอนหลับ" เม็กกล่าวว่า "เพียงแค่จะดีใจที่คุณเป็นลูกแมวและมอนสเตอร์ที่ไม่เหมือนผม." เธอมองที่ตัวเองในกระจกตู้เสื้อผ้าและทำหน้าน่ากลัวถอดคำหนึ่งของฟันที่ปกคลุมไปด้วยการจัดฟัน เธอผลักดันโดยอัตโนมัติแว่นตาของเธอในตำแหน่งวิ่งนิ้วมือของเธอผ่านเมาส์ผมสีน้ำตาลของเธอเพื่อที่จะยืนอยู่อย่างดุเดือดที่สิ้นสุดและปล่อยออกมาถอนหายใจมีเสียงดังเกือบจะเป็นลม. พื้นไม้กว้างมีอากาศหนาวเย็นกับเท้าของเธอ ลมพัดในรอยแตกเกี่ยวกับกรอบหน้าต่างทั้งๆที่มีการป้องกันสายสะพายพายุก็ควรที่จะนำเสนอ เธอสามารถได้ยินเสียงลมยิ่งใหญ่ในปล่องไฟ จากทุกทางชั้นล่างที่เธอจะได้ยิน Fortinbras, ขนาดใหญ่2

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

- ทำไมฉันไม่สามารถซ่อนมันด้วยล่ะ เม็ก คิด ทำไมฉันต้องให้ทุกอย่าง

หน้าต่างสั่นอย่างบ้าคลั่งในลม เธอดึงผ้าห่ม dose เกี่ยวกับเธอ ขดตัวอยู่บนหมอนของเธอคนหนึ่ง เป็นขุยสีเทาของลูกแมวหาว แสดงลิ้นสีชมพูของมันซุกหัวใต้อีกครั้ง และกลับไปนอน

ทุกคนหลับ ทุกคน ยกเว้น เม็ก แม้ชาร์ลส์วอลเลซ " น้องชายโง่" ซึ่งเป็นวิธีที่แปลกว่าเมื่อเธอตื่น และไม่มีความสุข และใครจะมาหลายคืนเหลือเกิน เดินเขย่งเท่าด่วยขึ้นหลังคาบันไดให้เธอแม้ชาร์ลส์วอลเลซหลับ

แล้วจะนอน ทั้งวันในวิทยุมีคำเตือนพายุเฮอริเคน ทำไมพวกเขาทิ้งเธอไว้ในห้องใต้หลังคาในเตียงทองเหลืองง่อนแง่น ทราบว่าหลังคาจะปลิวออกจากบ้านเธอโยนออกไปในท้องฟ้าคืนป่าให้แผ่นดิน ใครรู้ที่ไหน

เธอตัวสั่นเติบโตแก่น .

- ขอให้มีห้องใต้หลังคาห้องนอน หล่อนบอกตัวเองอย่างป่าเถื่อน - แม่ให้คุณได้เพราะคุณเป็นลูกคนโต มันเป็นสิทธิ์ ไม่ใช่การลงโทษ

" ไม่ได้ในระหว่างพายุเฮอริเคน , มันไม่ได้เป็นสิทธิพิเศษ " เธอพูดออกมาดังๆ เธอทิ้งผ้าห่มลงบนเท้าของเตียง และลุกขึ้นยืนลูกแมวยืด หรูหรา และมองเธอด้วยสายตาที่ไร้เดียงสามาก

" กลับไปนอน " เม็ก กล่าว ดีใจที่คุณเป็นลูกแมว และปีศาจอย่างฉัน " เธอมองตัวเองในกระจก และ ตู้ทำหน้าน่ากลัว , แบริ่งคำหนึ่งของฟัน ครอบฟัน โดยอัตโนมัติ เธอผลักแว่นตาของเธออยู่ในตำแหน่ง วิ่งนิ้วของเธอผ่านเมาส์‐ผมสีน้ำตาลดังนั้นมันยืนอาละวาดในตอนท้าย และถอนหายใจเสียงดังอย่างเกือบจะเป็นลม

กว้างไม้พื้นเย็น กับเท้าของเธอ สายลมพัดในรอยแยกเกี่ยวกับกรอบหน้าต่าง ทั้งๆที่มีการป้องกันพายุ สายสะพายจะเสนอ เธอสามารถได้ยินเสียงลมโหยหวนในปล่อง จากทุกวิธีที่ชั้นล่าง เธอได้ยินฟอร์ตินบราส ตัวใหญ่

2