only treatment significantly lower

only treatment significantly lower than AA mothers. The two groups did not differ significantly in their ratings of no treatment, medication, gene therapy, physical activity, or family lifestyle change. In addition, the two groups did not differ in their rankings of the treatments. However, the Caucasian mothers’ rating of gene therapy as being more acceptable than no treatment approached significance (p =.07).
Maternal weight was also hypothesized to affect treatment ratings (see Hypothesis 2). However, there were no differences in TEI-sf ratings according to weight status, F(1, 137) = 1.92, p = .10. Neither a main effect of weight nor an interaction of weight by treatment type was found.
Perceived severity of the problem was predicted to influence acceptability ratings (see Hypothesis 3). A significant main effect for type of problem, F(1, 137) = 6.11, p < .05, was found. Overall, mothers rated all treatments for T2DM (M = 29.19, SD = 9.97) significantly higher than the same treatments for obesity (M = 28.09, SD = 10.26). However, this effect is qualified by the significant interaction between treatment and type of problem, F(5, 137) = 5.42, p < .0001. Table 7 presents the mean TEI-sf scores and standard deviations of the treatments according to the type of problem. Tukey/Kramer post-hoc comparisons yielded significant differences among the means. Specifically, mothers in both the Obesity and T2DM groups rated family lifestyle change similarly to physical activity but significantly more acceptable than the other treatments. In addition, there was no difference in mothers’ ratings of physical activity and diet in either group. However, mothers in the Obesity group rated gene therapy and no treatment similarly, but rated both treatments significantly higher than medication, which was rated the least acceptable as a treatment for obesity. Mothers in the T2DM group rated gene therapy and medication significantly higher than no treatment (for T2DM). Figure 1 depicts group mean differences.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฉพาะการรักษาต่ำกว่ามารดาที่ AA กลุ่มสองได้ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในการจัดอันดับของการไม่รักษา ยา ยีนบำบัด กิจกรรมทางกายภาพ หรือเปลี่ยนแปลงชีวิตครอบครัว นอกจากนี้ กลุ่มสองได้ไม่แตกต่างในการจัดอันดับของการรักษา อย่างไรก็ตาม จัดอันดับแม่คอเคซัสของยีนบำบัดเป็นการยอมรับมากขึ้นกว่าไม่รักษาเวลาสำคัญ (p =. 07)น้ำหนักแม่ถูกตั้งสมมติฐานว่ายังมีผลต่อการรักษาอันดับ (ดู 2 สมมติฐาน) อย่างไรก็ตาม มีไม่มีความแตกต่างในไต sf จัดอันดับตามน้ำหนักสถานะ F (1, 137) = 1.92, p =.10 ผลหลักของน้ำหนักหรือการโต้ตอบของน้ำหนักตามชนิดของการรักษาไม่พบรับรู้ความรุนแรงของปัญหาก็คาดว่า จะมีอิทธิพลต่อการจัดอันดับ acceptability (ดู 3 สมมติฐาน) ผลหลักสำคัญสำหรับชนิดของปัญหา F (1, 137) = 6.11, p < .05 พบ โดยรวม มารดาคะแนน T2DM รักษาทั้งหมด (M = 29.19, SD = 9.97) อย่างมีนัยสำคัญมากกว่าการรักษาโรคอ้วนกัน (M 28.09, SD = = 10.26) อย่างไรก็ตาม ลักษณะพิเศษนี้มีคุณสมบัติที่ดี โดยการโต้ตอบอย่างมีนัยสำคัญระหว่างการรักษาและชนิดของปัญหา F (5, 137) = 5.42, p < .0001 ตาราง 7 แสดงเต sf คะแนนเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของการรักษาตามชนิดของปัญหา Tukey/Kramer ฮอคโพสต์เปรียบเทียบหาความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างวิธีการ โดยเฉพาะ มารดาในกลุ่มโรคอ้วนและ T2DM อันดับเปลี่ยนแปลงชีวิตครอบครัวคล้ายกับกิจกรรมทางกายภาพแต่อย่างมากยอมรับได้มากกว่าการรักษา นอกจากนี้ มีไม่แตกต่างในการจัดอันดับของมารดาของกิจกรรมทางกายภาพและอาหารในกลุ่มใด อย่างไรก็ตาม มารดาในกลุ่มโรคอ้วนอันดับยีนบำบัดและการรักษาไม่มีในทำนองเดียวกัน ได้คะแนนรักษาทั้งสองอย่างมีนัยสำคัญสูงกว่ายา ซึ่งมีคะแนนการยอมรับน้อยที่สุดในโรคอ้วน แม่ T2DM กลุ่มได้รับคะแนนยีนบำบัดและยาอย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าไม่รักษา (T2DM) รูปที่ 1 แสดงให้เห็นความแตกต่างเฉลี่ยของกลุ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรักษาเพียงอย่างมีนัยสำคัญต่ำกว่าแม่ AA ทั้งสองกลุ่มไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญในการจัดอันดับของพวกเขาไม่มีการรักษายายีนบำบัดการออกกำลังกายหรือการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตครอบครัว นอกจากนี้ทั้งสองกลุ่มไม่แตกต่างกันในการจัดอันดับของพวกเขาในการรักษา อย่างไรก็ตามคะแนนมารดาคนผิวขาวของยีนบำบัดในฐานะที่เป็นที่ยอมรับมากขึ้นกว่าการรักษาไม่มีการทาบทามอย่างมีนัยสำคัญ (p = 0.07).
น้ำหนักมารดาได้รับการตั้งสมมติฐานยังส่งผลกระทบต่อการจัดอันดับในการรักษา (ดูสมมติฐาน 2) แต่มีความแตกต่างในการจัดอันดับเอสเอฟสท-ไม่มีตามสถานะน้ำหนัก F (1, 137) = 1.92, p = 0.10 ทั้งผลกระทบหลักของน้ำหนักหรือปฏิสัมพันธ์ของน้ำหนักตามประเภทของการรักษาที่ถูกพบ.
การรับรู้ของความรุนแรงของปัญหาที่ถูกคาดการณ์ว่าจะมีผลต่อการจัดอันดับการยอมรับ (ดูสมมติฐาน 3) ผลหลักสำคัญสำหรับประเภทของปัญหา, f (1, 137) = 6.11, p <0.05 พบ โดยรวม, แม่จัดอันดับการรักษาทั้งหมด T2DM (M = 29.19, SD = 9.97) อย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าการรักษาเช่นเดียวกันสำหรับโรคอ้วน (M = 28.09, SD = 10.26) แต่ผลกระทบนี้มีคุณสมบัติโดยการทำงานร่วมกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างการรักษาและประเภทของปัญหา, f (5, 137) = 5.42, p <0.0001 ตารางที่ 7 แสดงค่าเฉลี่ยคะแนน TEI-เอสเอฟและค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานของการรักษาตามชนิดของปัญหาที่เกิดขึ้น Tukey / เครเมอเปรียบเทียบ post-hoc ให้ผลที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญหมายถึง โดยเฉพาะคุณแม่ทั้งในโรคอ้วนและกลุ่ม T2DM จัดอันดับการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของครอบครัวในทำนองเดียวกันกับการออกกำลังกายอย่างมีนัยสำคัญ แต่ที่ยอมรับมากขึ้นกว่าการรักษาอื่น ๆ นอกจากนี้ยังมีความแตกต่างในการจัดอันดับของมารดาของการออกกำลังกายและการรับประทานอาหารที่ไม่อยู่ในกลุ่มอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่คุณแม่ที่อยู่ในกลุ่มโรคอ้วนยีนบำบัดการจัดอันดับและไม่มีการรักษาที่เหมือนกัน แต่จัดอันดับการรักษาทั้งสองอย่างมีนัยสำคัญสูงกว่ายาซึ่งได้รับการจัดอันดับเป็นที่ยอมรับอย่างน้อยการรักษาโรคอ้วน มารดาในกลุ่ม T2DM จัดอันดับยีนบำบัดและยาอย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าไม่มีการรักษา (สำหรับ T2DM) รูปที่ 1 แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างของค่าเฉลี่ยของกลุ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพียงการรักษาน้อยกว่ามารดาที่ AA ทั้งสองกลุ่มไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในการจัดอันดับของการรักษา , ยา , ยีนบำบัด กิจกรรมทางกาย หรือ ครอบครัว วิถีชีวิตที่เปลี่ยนไป นอกจากนี้ ทั้งสองกลุ่มไม่แตกต่างกันในการจัดอันดับของการรักษา อย่างไรก็ตามการจัดอันดับผิวขาวของมารดาของยีนบำบัดเป็นที่ยอมรับได้มากกว่า การรักษาก็แตกต่างกัน ( p = . 07 ) .
น้ำหนักแม่ยังตั้งสมมติฐานที่จะมีผลต่อการจัดอันดับ ( ดูสมมติฐานที่ 2 ) อย่างไรก็ตามไม่พบความแตกต่างในการจัดอันดับ SF เตยตามน้ําหนักสถานะ , f ( 1 , 137 ) = 1.92 , p = . 10ไม่ว่าจะเป็นหลักผลของน้ำหนักหรือปฏิสัมพันธ์ของน้ำหนักตามประเภทการรักษาพบว่า การรับรู้ความรุนแรงของปัญหา
คาดว่าจะมีอิทธิพลต่อการจัดอันดับ ( ดูสมมติฐาน 3 ) ผลหลักที่สำคัญสำหรับชนิดของปัญหา , f ( 1 , 137 ) = 2.51 , p < . 05 พบว่า การจัดอันดับโดยรวมมารดารักษาทั้งหมดสำหรับ t2dm ( M = 29.19 , SD = 997 ) สูงกว่าการรักษาเดียวกันสำหรับโรคอ้วน ( M = 28.09 , SD = 10.26 ) อย่างไรก็ตาม ผลกระทบนี้จะมีคุณสมบัติโดยปฏิสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างการรักษาและชนิดของปัญหา , F ( 5 , 137 ) = 5.42 , p < . 001 . ตารางที่ 7 แสดงค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของคะแนนเท SF รักษาตามประเภทของปัญหาคู่ / Kramer Post Hoc เปรียบเทียบและความแตกต่างระหว่างค่าเฉลี่ย โดยเฉพาะมารดา ทั้งโรคอ้วน และกลุ่ม t2dm คะแนนเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตครอบครัว พบกิจกรรมทางกายภาพ แต่ยอมรับได้อย่างมีนัยสำคัญมากกว่าการรักษาอื่น ๆ นอกจากนี้ ไม่พบความแตกต่างของคะแนนของมารดาของกิจกรรมทางกาย และอาหารในกลุ่ม อย่างไรก็ตามมารดาในกลุ่มโรคอ้วนในยีนบำบัด และไม่มีการรักษาเช่นกัน แต่คะแนนสูงกว่ายาทั้งสองชนิด ซึ่งอยู่ในระดับที่ยอมรับได้เป็นอย่างน้อย การรักษา โรคอ้วน มารดาในกลุ่ม t2dm จัดอันดับยีนบำบัดยาสูงกว่า และไม่มีการรักษาสำหรับ t2dm ) รูปที่ 1 แสดงให้เห็นความแตกต่างของค่าเฉลี่ยกลุ่ม