“I want to deserve to possess them,

“I want to deserve to possess them, but yes, bottom line, I do.”
“You sound like the ultimate consumer.”
“I am.” He smiles, but the smile doesn’t touch his eyes. Again this is at odds with someone who wants to feed the world, so I can’t help thinking that we’re talking about something else, but I’m absolutely mystified as to what it is. I swallow hard. The temperature in the room is rising or maybe it’s just me. I just want this interview to be over. Surely Kate has enough material now? I glance at the next question.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"อยากเจอมั่งพวกเขา แต่ใช่ ที่บรรทัดด้านล่าง ทำ""คุณเสียงเช่นผู้บริโภคที่ดีที่สุด""ฉัน" ยิ้ม แต่รอยยิ้มไม่สัมผัสสายตาของเขา อีกครั้ง เป็น at odds with คนที่ต้องการอาหารโลก ดังนั้นฉันไม่สามารถช่วยคิดที่เรากำลังพูดถึงสิ่งอื่น แต่ฉัน mystified แน่นอนว่ามันคืออะไร ฉันกลืนยาก อุณหภูมิในห้องสูงขึ้น หรือบางทีมันเป็นเพียงฉัน ฉันเพียงต้องการสัมภาษณ์ไป ก็ เคทมีวัสดุเพียงพอขณะนี้ ผมมองที่คำถามถัดไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ฉันต้องการที่จะได้รับจะมีพวกเขา แต่ใช่บรรทัดด้านล่างผมทำ."
"คุณเสียงเหมือนของผู้บริโภคที่ดีที่สุด."
"ผม." เขายิ้ม แต่รอยยิ้มที่ไม่ได้สัมผัสดวงตาของเขา ครั้งนี้เป็นที่ขัดแย้งกับคนที่ต้องการที่จะเลี้ยงโลกดังนั้นฉันไม่สามารถช่วยคิดว่าเรากำลังพูดถึงเกี่ยวกับสิ่งอื่น แต่ฉันอย่างประหลาดใจเป็นสิ่งที่มันเป็น ผมกลืนยาก อุณหภูมิในห้องพักจะเพิ่มขึ้นหรืออาจจะเป็นเพียงฉัน ผมแค่อยากสัมภาษณ์ครั้งนี้จะเป็นมากกว่า แน่นอนเคทมีวัสดุพอตอนนี้? ผมเหลือบคำถามต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ผมต้องการที่จะสมควรที่จะมีพวกเขา แต่ใช่สายล่างค่ะ "
" เสียงเธอเหมือนผู้บริโภคสูงสุด "
" ผม " เขายิ้ม แต่รอยยิ้มไม่แตะตาของเขา อีกครั้งนี้เป็นปัญหากับคนที่อยากเลี้ยงโลก ดังนั้นฉันไม่สามารถช่วยคิด ว่าเรากำลังพูดเรื่องอะไร แต่ฉันประหลาดใจอย่างที่เป็นสิ่งที่มันเป็น . ฉันกลืนยากอุณหภูมิในห้องสูงขึ้น หรือบางทีมันก็แค่ฉัน ฉันต้องการสัมภาษณ์นี้จะผ่าน แน่นอนว่าเคทมีวัสดุเพียงพอหรือยัง ฉันเหลือบมองที่คำถามต่อไป