He loved his new jacket. It was his

He loved his new jacket. It was his favorite jacket. He loved the color. It was tan. He loved the weight. It was medium weight. It was not too light. It was not too heavy. He loved the fit. It fit him well. He put the jacket on. He looked at the jacket in the mirror. It looked good. What a good-looking jacket, he thought. He went to the doctor's office. The office was warm. He took his jacket off. He put it on the chair next to him. A nurse called his name. He stood up. He went to the examination room. He forgot that his jacket was on the chair. But it wasn't on the chair for long. Another patient took it home.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รักแจ็คเก็ตของเขาใหม่ มันเป็นเสื้อของเขาชื่นชอบ รักสี ตาลได้ รักน้ำหนัก น้ำหนักปานกลางได้ ไม่สว่างเกินไป ไม่หนักเกินไป รักพอดี ก็พอดีเขาดี เขาใส่เสื้อนอกใน เขาดูที่เสื้อในกระจก มันดูดี สิ่งหน้าตาเสื้อ ที่เขาคิด เขาไปสำนักงานแพทย์ สำนักงานอบอุ่น เขาเอาเสื้อของเขาออก เขาวางมันบนเก้าอี้ติดกับเขา พยาบาลเรียกชื่อของเขา เขายืนขึ้น เขาไปห้องตรวจ เขาลืมว่า เสื้อของเขาอยู่บนเก้าอี้ แต่มันไม่ได้บนเก้าอี้นาน ผู้ป่วยอื่นเอาบ้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขารักแจ็คเก็ตใหม่ของเขา มันเป็นเสื้อที่เขาชื่นชอบ เขารักสี มันเป็นสีน้ำตาล เขารักน้ำหนัก มันเป็นน้ำหนักปานกลาง มันไม่เบาเกินไป มันไม่ได้หนักเกินไป เขารักพอดี มันพอดีกับเขาเป็นอย่างดี เขาใส่เสื้อใน เขามองไปที่แจ็คเก็ตในกระจก มันดูดี สิ่งที่แจ็คเก็ตที่ดูดีที่เขาคิดว่า เขาเดินไปที่สำนักงานแพทย์ สำนักงานอบอุ่น เขาเอาเสื้อของเขาออก เขาวางไว้บนเก้าอี้ถัดจากเขา พยาบาลที่เรียกว่าชื่อของเขา เขายืนขึ้น. เขาเดินเข้าไปในห้องสอบ เขาลืมไปว่าแจ็คเก็ตของเขาอยู่บนเก้าอี้ แต่มันก็ไม่ได้อยู่บนเก้าอี้ยาว ผู้ป่วยอีกเอาไว้ที่บ้าน