DMTA here suggests that extinct car

DMTA here suggests that extinct carnivorans at La Brea may
have utilized carcasses less than do some carnivorans today. This
idea is inconsistent with interpretations of high incidences of tooth
breakage in extinct Pleistocene carnivorans from La Brea
compared with extant taxa. We suggest that tooth breakage data
may be recording damage from both carcass utilization and preycapture,
with greater tooth breakage occurring due to increased
prey size. Lower mean values for DMTA attributes consistent with
greater durophagy (i.e., Asfc and Tfv) in both S. fatalis and P. atrox
compared with both P. leo and C. crucuta, suggest that the late
Pleistocene at La Brea was not any ‘‘tougher’’ (or perhaps
‘‘harder’’) than the African savanna is today. Further, dental
microwear texture comparisons through time offer no evidence
that carcasses were utilized consistently more over time, especially
for P. atrox. Thus, DMTA provides no support for the idea that
prey-resources became scarcer over time. While competition with
humans for prey is unlikely to explain the extinction of P. atrox and
S. fatalis via competition for prey resources at La Brea, further
work is necessary to assess the situation at other sites. Collectively,
there is no evidence for greater carcass utilization during the
Pleistocene; however, high levels of anterior tooth breakage could
instead result from hunting megafauna and/or conspecific
competition at La Brea. Thus, times may have been "tough,"
but not as originally proposed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

DMTA ที่นี่แนะนำ carnivorans ที่สูญที่ La Brea อาจมีใช้ซากน้อย กว่าทำบาง carnivorans วันนี้ นี้ความคิดที่ไม่สอดคล้องกับการตีความของ incidences สูงของฟันเคมีฯ ใน carnivorans Pleistocene สูญจาก La Breaเมื่อเทียบกับ taxa ยัง เราขอแนะนำฟันที่ข้อมูลเคมีฯอาจบันทึกความเสียหายจากการใช้ประโยชน์ของซากและ preycaptureมีมากกว่าฟันเคมีฯ เกิดเนื่องเพิ่มขึ้นกลุ่มเป้าหมายขนาด ค่าเฉลี่ยต่ำกว่าสำหรับแอตทริบิวต์ DMTA สอดคล้องกับมากกว่า durophagy (เช่น Asfc และ Tfv) ใน S. fatalis และ P. atroxเมื่อเทียบกับ P. leo และ C. crucuta แนะนำที่เอPleistocene ที่ La Brea ไม่ได้ ''รุนแรง '' (หรือบางทีวันนี้เป็น ''ยากกว่า '') savanna แอฟริกา เพิ่มเติม ทันตกรรมmicrowear เปรียบเทียบพื้นผิวโดยใช้เวลานำเสนอไม่มีหลักฐานว่า ซากนำมาใช้มากขึ้นอย่างต่อเนื่องช่วงเวลา โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ P. atrox ดังนั้น DMTA ให้การไม่สนับสนุนความคิดที่ทรัพยากรที่เหยื่อเป็น scarcer เวลา ขณะที่การแข่งขันกับมนุษย์สำหรับเหยื่อไม่น่าจะอธิบายการสูญพันธุ์ของ P. atrox และS. fatalis ผ่านแข่งขันสำหรับเหยื่อทรัพยากรที่ La Brea เพิ่มเติมงานจำเป็นต้องประเมินสถานการณ์ที่ไซต์อื่น โดยรวมไม่มีหลักฐานในซากใช้ประโยชน์ที่มากขึ้นในระหว่างการPleistocene อย่างไรก็ตาม ระดับสูงของแอนทีเรียร์ฟันเคมีฯ สามารถผลมาจากการล่าสัตว์ megafauna หรือ conspecific แทนแข่งขันที่ La Brea ดังนั้น เวลาอาจได้ "ยากแต่ไม่เป็นที่แรกที่นำเสนอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

DMTA นี่แสดงให้เห็นว่า carnivorans
สูญพันธุ์ที่ลาเบรียอาจมีการใช้น้อยกว่าซากทำบางอย่างในวันนี้carnivorans นี้ความคิดที่ไม่สอดคล้องกับการตีความของอุบัติการณ์สูงของฟันแตกcarnivorans ใน Pleistocene สูญพันธุ์จากลาบรีเมื่อเทียบกับแท็กซ่าที่ยังหลงเหลืออยู่ เราขอแนะนำให้ข้อมูลที่แตกฟันอาจจะบันทึกความเสียหายจากการใช้ประโยชน์ทั้งซากและ preycapture, มีความแตกแยกมากขึ้นฟันที่เกิดขึ้นเนื่องจากการเพิ่มขึ้นขนาดเหยื่อ ต่ำกว่าค่าเฉลี่ยสำหรับ DMTA คุณลักษณะสอดคล้องกับdurophagy มากขึ้น (เช่น Asfc และ TFV) ทั้งในเอส Fatalis พี atrox เมื่อเทียบกับทั้งสิงห์พีและซี crucuta แสดงให้เห็นว่าในช่วงปลายPleistocene ที่ลาเบรียก็ไม่ได้ '' ยาก '' (หรืออาจจะ'' ยาก '') กว่าหญ้าสะวันนาแอฟริกันในวันนี้ นอกจากนี้ทางทันตกรรมเปรียบเทียบเนื้อ microwear ผ่านช่วงเวลาที่เสนอไม่มีหลักฐานว่าซากถูกนำมาใช้อย่างต่อเนื่องมากขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับพีatrox ดังนั้น DMTA ให้การสนับสนุนสำหรับความคิดที่ว่าไม่มีทรัพยากรเหยื่อกลายเป็นเวชภัณฑ์เมื่อเวลาผ่านไป ในขณะที่การแข่งขันกับมนุษย์เหยื่อไม่น่าที่จะอธิบายการสูญพันธุ์ของ atrox พีและเอส Fatalis ผ่านการแข่งขันสำหรับทรัพยากรเหยื่อที่ลาเบรียต่อการทำงานเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อประเมินสถานการณ์ที่เว็บไซต์อื่นๆ เรียกรวมกันว่ามีหลักฐานการใช้มากขึ้นในช่วงซากไม่มีPleistocene; แต่ระดับสูงของการแตกฟันหน้าอาจแทนที่จะเป็นผลมาจากเมกาล่าสัตว์และ / หรือชนิดเดียวกันการแข่งขันที่ลาเบรีย ดังนั้นครั้งอาจได้รับ "ยาก" แต่ไม่เสนอเดิม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

dmta ที่นี่แสดงให้เห็นว่า carnivorans สูญพันธุ์ที่ La Brea อาจ
ใช้ซากน้อยกว่าทำ carnivorans วันนี้ ความคิดนี้สอดคล้องกับการตีความของ

สูงอุบัติการณ์ของฟันแตกใน carnivorans สูญพันธุ์จากลาเบรีย
เมื่อเทียบกับเท่าที่มีอยู่และ . เราแนะนำให้ฟันแตกข้อมูล
อาจบันทึกความเสียหายจากทั้งการใช้และ preycapture
ซาก ,ด้วยการฟันมากขึ้นเกิดขึ้นเนื่องจากการเพิ่มขึ้น
เหยื่อขนาด ต่ําหมายถึง ค่า dmta คุณลักษณะที่สอดคล้องกับ durophagy
มากขึ้น ( เช่น asfc และ tfv ) ทั้งในสหรัฐอเมริกาและ atrox
เมื่อเทียบกับฟาตาิลิสหน้าทั้งหน้าลีโอ . crucuta เสนอแนะให้ปลาย Pleistocene
ที่ลาเบรีย ไม่ได้ใด ๆ ' 'tougher ' ' ( หรือบางที
''harder ' ' ) มากกว่า savanna แอฟริกาวันนี้ ทันตกรรม
เพิ่มเติมmicrowear เนื้อเปรียบเทียบผ่านเวลาเสนอหลักฐาน
ที่ซากใช้อย่างต่อเนื่องมากขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
สำหรับหน้า atrox . ดังนั้น dmta ให้ไม่สนับสนุนความคิดที่ว่า
ทรัพยากรเหยื่อกลายเป็น scarcer ในช่วงเวลา ในขณะที่การแข่งขันกับ
มนุษย์เป็นเหยื่อ ไม่น่าจะอธิบายการสูญพันธุ์ของหน้า atrox และ
S . ฟาตาิลิส ผ่านการแข่งขันสำหรับทรัพยากรเหยื่อที่ La Brea
, เพิ่มเติมงานจะต้องประเมินสถานการณ์ในพื้นที่อื่น ๆ รวม ,
ไม่มีหลักฐานสำหรับการใช้ซากมากขึ้นในระหว่าง
ไพลสโตซีน อย่างไรก็ตาม ระดับสูงของฟันหน้าฟันแตกได้ผลจากเมกา
แทนการล่าสัตว์และ / หรือ conspecific
การแข่งขันที่ La Brea . ดังนั้น เวลาอาจจะได้ " ยาก "
แต่ไม่เสนอเดิม .