Title:     The Prologue to The Lege

Title:     The Prologue to The Legend of Good Women
Author: Geoffrey Chaucer [More Titles by Chaucer]
[SOME difference of opinion exists as to the date at which Chaucer wrote "The Legend of Good Women." Those who would fix that date at a period not long before the poet's death -- who would place the poem, indeed, among his closing labours -- support their opinion by the fact that the Prologue recites most of Chaucer's principal works, and glances, besides, at a long array of other productions, too many to be fully catalogued. But, on the other hand, it is objected that the "Legend" makes no mention of "The Canterbury Tales" as such; while two of those Tales -- the Knight's and the Second Nun's -- are enumerated by the titles which they bore as separate compositions, before they were incorporated in the great collection: "The Love of Palamon and Arcite," and "The Life of Saint Cecile" (see note 1 to the Second Nun's tale). Tyrwhitt seems perfectly justified in placing the composition of the poem immediately before that of Chaucer's magnum opus, and after the marriage of Richard II to his first queen, Anne of Bohemia. That event took place in 1382; and since it is to Anne that the poet refers when he makes Alcestis bid him give his poem to the queen "at Eltham or at Sheen," the "Legend" could not have been written earlier. The old editions tell us that "several ladies in the Court took offence at Chaucer's large speeches against the untruth of women; therefore the queen enjoin'd him to compile this book in the commendation of sundry maidens and wives, who show'd themselves faithful to faithless men. This seems to have been written after The Flower and the Leaf." Evidently it was, for distinct references to that poem are to be found in the Prologue; but more interesting is the indication which it furnishes, that "Troilus and Cressida" was the work, not of the poet's youth, but of his maturer age. We could hardly expect the queen -- whether of Love or of England -- to demand seriously from Chaucer a retractation of sentiments which he had expressed a full generation before, and for which he had made atonement by the splendid praises of true love sung in "The Court of Love," "The Cuckoo and the Nightingale," and other poems of youth and middle life. But "Troilus and Cressida" is coupled with "The Romance of the Rose," as one of the poems which had given offence to the servants and the God of Love; therefore we may suppose it to have more prominently engaged courtly notice at a later period of the poet's life, than even its undoubted popularity could explain. At whatever date, or in whatever circumstances, undertaken, "The Legend of Good Women" is a fragment. There are several signs that it was designed to contain the stories of twenty-five ladies, although the number of the good women is in the poem itself set down at nineteen; but nine legends only were actually composed, or have come down to us. They are, those of Cleopatra Queen of Egypt (126 lines), Thisbe of Babylon (218), Dido Queen of Carthage (442), Hypsipyle and Medea (312), Lucrece of Rome (206), Ariadne of Athens (340), Phiomela (167), Phyllis (168), and Hypermnestra (162). Prefixed to these stories, which are translated or imitated from Ovid, is a Prologue containing 579 lines -- the only part of the "Legend" given in the present edition. It is by far the most original, the strongest, and most pleasing part of the poem; the description of spring, and of his enjoyment of that season, are in Chaucer's best manner; and the political philosophy by which Alcestis mitigates the wrath of Cupid, adds another to the abounding proofs that, for his knowledge of the world, Chaucer fairly merits the epithet of "many-sided" which Shakespeare has won by his knowledge of man.]


A THOUSAND times I have hearde tell,
That there is joy in heav'n, and pain in hell;
And I accord* it well that it is so; *grant, agree
But, natheless, yet wot* I well also, *know
That there is none dwelling in this country
That either hath in heav'n or hell y-be;* *been
Nor may of it no other wayes witten* *know
But as he hath heard said, or found it written;
For by assay* there may no man it preve.** *practical trial
**prove, test
But God forbid but that men should believe
Well more thing than men have seen with eye!
Men shall not weenen ev'ry thing a lie
*But if* himself it seeth, or else do'th; *unless
For, God wot, thing is never the less sooth,* *true
Though ev'ry wighte may it not y-see.
Bernard, the Monke, saw not all, pardie!
Then muste we to bookes that we find
(Through which that olde thinges be in mind),
And to the doctrine of these olde wise,
Give credence, in ev'ry skilful* wise, *reasonable
That tellen of these old approved stories,
Of holiness, of regnes,* of victories, *reigns, kingdoms
Of love, of hate, and other sundry things
Of which I may not make rehearsings;
And if that olde bookes were away,
Y-lorn were of all remembrance the key.
Well ought we, then, to honour and believe
These bookes, where we have none other preve.* *proof


And as for me, though that I know but lite,* *little
On bookes for to read I me delight,
And to them give I faith and good credence,
And in my heart have them in reverence,
So heartily, that there is *game none* *no amusement*
That from my bookes maketh me to go'n,
But it be seldom on the holyday;
Save, certainly, when that the month of May
Is comen, and I hear the fowles sing,
And that the flowers ginnen for to spring,
Farewell my book and my devotion!


Now have I then such a condition,
That, above all the flowers in the mead,
Then love I most these flowers white and red,
Such that men calle Day's-eyes in our town;
To them have I so great affectioun,
As I said erst, when comen is the May,
That in my bed there dawneth me no day
That I n'am* up, and walking in the mead, *am not
To see this flow'r against the sunne spread,
When it upriseth early by the morrow;
That blissful sight softeneth all my sorrow,
So glad am I, when that I have presence
Of it, to do it alle reverence,
As she that is of alle flowers flow'r,
Fulfilled of all virtue and honour,
And ever alike fair, and fresh of hue;
As well in winter, as in summer new,
This love I ever, and shall until I die;
All* swear I not, of this I will not lie, *although
There loved no wight hotter in his life.
And when that it is eve, I runne blife,* *quickly, eagerly
As soon as ever the sun begins to west,* *decline westward
To see this flow'r, how it will go to rest,
For fear of night, so hateth she darkness!
Her cheer* is plainly spread in the brightness *countenance
Of the sunne, for there it will unclose.
Alas! that I had English, rhyme or prose,
Sufficient this flow'r to praise aright!
But help me, ye that have *cunning or might;* *skill or power*
Ye lovers, that can make of sentiment,
In this case ought ye to be diligent
To further me somewhat in my labour,
Whether ye be with the Leaf or the Flow'r;
For well I wot, that ye have herebefore
Of making ropen,* and led away the corn; *reaped
And I come after, gleaning here and there,
And am full glad if I may find an ear
Of any goodly word that you have left.
And though it hap me to rehearsen eft* *again
What ye have in your freshe songes said,
Forbeare me, and be not *evil apaid,* *displeased*
Since that ye see I do it in th'honour
Of love, and eke in service of the flow'r
Whom that I serve as I have wit or might.
She is the clearness, and the very* light, *true
That in this darke world me winds* and leads; *turns, guides
The heart within my sorrowful breast you dreads,
And loves so sore, that ye be, verily,
The mistress of my wit, and nothing I.
My word, my works, are knit so in your bond,
That, as a harp obeyeth to the hand,
That makes it sound after his fingering,
Right so may ye out of my hearte bring
Such voice, right as you list, to laugh or plain;* *complain, mourn
Be ye my guide, and lady sovereign.
As to mine earthly god, to you I call,
Both in this work, and in my sorrows all.


But wherefore that I spake to give credence
To old stories, and do them reverence,
And that men muste more things believe
Than they may see at eye, or elles preve,* *prove
That shall I say, when that I see my time;
I may not all at ones speak in rhyme.
My busy ghost,* that thirsteth always new *spirit
To see this flow'r so young, so fresh of hue,
Constrained me with so greedy desire,
That in my heart I feele yet the fire,
That made me to rise ere it were day, --
And this was now the first morrow of May, --
With dreadful heart, and glad devotion,
For to be at the resurrection
Of this flower, when that it should unclose
Against the sun, that rose as red as rose,
That in the breast was of the beast* that day *the sign of the Bull
That Agenore's daughter led away.
And down on knees anon right I me set,
And as I could this freshe flow'r I gret,* *greeted
Kneeling alway, till it unclosed was,
Upon the smalle, softe, sweete grass,
That was with flowers sweet embroider'd all,
Of such sweetness and such odour *o'er all,* *everywhere*
That, for to speak of gum, or herb, or tree,
Comparison may none y-maked be;
For it surmounteth plainly all odours,
And for rich beauty the most gay of flow'rs.
Forgotten had the earth his poor estate
Of winter, that him naked made and mate,* *dejected, lifeless
And with his sword of cold so sore grieved;
Now hath th'attemper* sun all that releaved** *temperate **furnished
That naked was, and clad it new again. anew with leaves
The smalle fowles, of the season fain,* *glad
That of the panter* and the net be scap'd, *draw-net
Upon the fowler, that them made awhap'd* *terrified, confounded
In winter, and destroyed had their brood,
In his despite them thought it did the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชื่อเรื่อง: ช่วงการรบผู้หญิงดีผู้เขียน: เจฟฟรีย์ชอเซอร์ [เพิ่มเติมชื่อเรื่อง โดย Chaucer] [บางความแตกต่างของความคิดอยู่เป็นวันที่ที่ Chaucer เขียน "ตำนานของผู้หญิงดี" ผู้ที่จะแก้ไขวันที่ในระยะเวลาไม่นานก่อนตายของกวี -ที่จะทำกลอน แน่นอน นี่เขาหน้าปิด - สนับสนุนแสดงความคิดเห็นความจริงที่ว่า ช่วงที่ recites ส่วนใหญ่ของ Chaucer งานหลัก และสายตาแปลก สำรอง ที่หลากหลายผลิต ยาวมากเกินไปทั้งหมด catalogued แต่ ในทางกลับกัน มันเป็น objected ว่า "ตำนาน" ทำให้ไม่พูดถึงของ "เดอะแคนเตอร์บรี" เช่น ในขณะที่สองนิทานเหล่านั้น —ของอัศวินและของเด็กสอง - นำชื่อที่พวกเขาแบกเป็นองค์แยก ก่อนจะถูกรวมในคอลเลกชันที่ดี: "ที่รักของ Palamon และ Arcite" และ "ชีวิตของนักบุญซีซิ" (ดูหมายเหตุ 1 เรื่องของเด็กสอง) Tyrwhitt ดูเหมือนว่าชิดขอบอย่างสมบูรณ์แบบในการวางองค์ประกอบของกลอนทันทีก่อนที่ opus ของ Chaucer เมนแมกนัม และหลัง จากการแต่งงานของริชาร์ด II เป็นควีนของเขาครั้งแรก แอนน์แห่งโบฮีเมีย เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นใน 1382 และเนื่องจากเป็นการแอนน์ที่กวีอ้างเมื่อเขา Alcestis ประมูลเขาให้กลอนพระราชินี "ที่ Eltham หรือชีน" "ตำนาน" ไม่มีการเขียนก่อนหน้านี้ รุ่นเก่าบอกว่า "ผู้หญิงหลายศาลเอาคดีความผิดที่กล่าวสุนทรพจน์ใหญ่ของ Chaucer กับไม่จริงผู้หญิง ดังนั้นราชินี enjoin'd เขารวบรวมหนังสือเล่มนี้ในการยกย่องต่าง ๆ เมเดน และภรรยา ผู้แสดงมีตัวเองคนที่ซื่อสัตย์ต้องซื่อสัตย์ น่าจะเขียนขึ้นหลังจากดอกและใบ" อย่างเห็นได้ชัดมัน สำหรับอ้างอิงแตกต่างกับบทกวีที่จะพบในช่วง แต่น่าสนใจมากขึ้นคือตัวที่มัน furnishes ว่า "Troilus และ Cressida" คือ การทำงาน ไม่เยาวชนของกวี แต่เขาอายุ maturer เราไม่สามารถคาดว่าควีน - ความรัก หรือของอังกฤษ - ขออย่างจริงจังจาก Chaucer retractation รู้สึกที่เขามีแสดงรุ่นเต็มก่อน และที่เขาได้สร้างตราบาปลิขิตรัก โดยสวยงามของสรรเสริญของรักแท้ที่สูงใน "เดอะคอร์ทของรัก "The Cuckoo และเดอะไนติงเกล" และบทกวีอื่น ๆ ของชีวิตเยาวชนและกลาง แต่ "Troilus และ Cressida" ควบคู่กับ "เดอะโรแมนซ์ของเดอะโรส เป็นหนึ่งในบทกวีที่ได้รับคดีความผิดข้าราชการและพระเจ้ารัก ดังนั้น เราอาจคิดว่า มันมีมากขึ้นจึงหมั้นประกาศเสนอในระยะหลังของชีวิตของกวี กว่าแม้ความนิยมของ undoubted สามารถอธิบาย วันใด หรือ ใน สถานการณ์ใดก็ตาม ดำเนินการ "ตำนานของดีผู้หญิง" เป็นส่วน มีหลายสัญญาณที่มันถูกออกแบบให้ประกอบด้วยเรื่องราวของสุภาพสตรียี่สิบห้า แม้ว่าจำนวนผู้หญิงดีเป็นในกลอนตัวเองไว้ที่ nineteen แต่ตำนานเก้าเท่านั้นถูกจริงประกอบด้วย หรือมีลงมาให้เรา พวกเขาคือ ของราชินีอียิปต์คลีโอพัตรา (126 รายการ), Thisbe ของบาบิโลน (218) ควีนกิวของคาร์เธจ (442), Hypsipyle และ Medea (312), Lucrece โรม (206), Ariadne เอเธนส์ (340), Phiomela (167), สาธินี (168), และ Hypermnestra (162) สิ่งไปเรื่องราวเหล่านี้ ซึ่งมีแปล หรือเลียนแบบจาก Ovid ช่วงที่ประกอบด้วยรายการ 579 - ส่วนเดียวของ "ตำนาน" ได้ในรุ่นปัจจุบัน คือโดยไกลที่สุดเดิม แข็งแกร่ง และชื่นชอบมากที่สุดส่วนหนึ่งของบทกวี คำอธิบาย ของฤดูใบไม้ผลิ และฤดูกาลนั้น กายของเขาเป็นอย่างดีที่สุดของ Chaucer กซึ่ง Alcestis mitigates พินาศกามเทพ ปรัชญาทางการเมืองเพิ่มอีกการปรู๊ฟ abounding ว่า ในความรู้ของโลก Chaucer ค่อนข้าง merits epithet ของ "ด้านหลายด้าน" ที่เชกสเปียร์ได้ชัยชนะ ด้วยความรู้ของมนุษย์]พันครั้งที่ฉันได้บอก heardeว่า มีความสุขใน heav'n และในนรกและแอคคอร์ด * มันดีว่า เป็นนั้น * ให้ ยอมรับแต่ natheless ยังโหวด * ฉันดียัง, * ทราบที่มีจะไม่อาศัยอยู่ในประเทศนี้ทั้งทรงใน y heav'n หรือนรก-สามารถ; * * การหรืออาจจะไม่อื่น ๆ wayes witten * * รู้แต่ ตามที่พระองค์ทรงได้ยินว่า หรือพบเขียนสำหรับ โดยวิเคราะห์ความไม่แมน preve.* * * ทดลองปฏิบัติ ** พิสูจน์ ทดสอบแต่พระเจ้าทรงห้ามแต่ว่าควรเชื่อคนสิ่งเพิ่มเติมดีกว่าที่คนได้เห็นกับตาคนจะ ev'ry weenen สิ่งโกหกไม่* แต่ถ้า * เองมัน seeth หรืออื่น ๆ do'th * เว้นแต่สำหรับ พระโหวด สิ่งไม่จิตน้อย , * * จริงว่า ev'ry wighte อาจ จะไม่ y-ดูBernard, Monke เห็นไม่หมด pardie < 1 >Muste แล้วเราจะ bookes ที่เราค้นหา(ผ่านที่ โอลด์ thinges ที่อยู่ในใจ),และคำสอนของเหล่านี้โอลด์ wiseให้เห็นเหมือน ev'ry เชี่ยว * ฉลาด, * เหมาะสมที่ tellen เรื่องเหล่านี้ได้รับอนุมัติเดิมของศักดิ์สิทธิ์ regnes, * ของชัยชนะ, * reigns อาณาจักรความรัก น่าเกลียด สิ่งอื่น ๆ เบ็ดเตล็ดที่ฉันไม่อาจทำให้ rehearsingsและถ้าที่โอลด์ bookesY lorn ได้ของรำลึกทุกคีย์ดีควรเรา จากนั้น ให้เกียรติ และเชื่อBookes เหล่านี้ ซึ่งเราไม่มี preve.* อื่น * หลักฐานและ สำหรับ ฉัน แม้ว่า ฉันรู้แต่ lite, * * น้อยใน bookes สำหรับอ่านฉัน ฉันสุขและพวกเขาให้ฉันเชื่อและเห็นเหมือนดีและในหัวใจของฉันมีพวกเขาในความเคารพเพื่อพ่อ ว่ามี * เกมไม่มี * < 2 > * สนุกไม่ *ที่จาก bookes ฉัน maketh ฉันจะ go'nแต่มันจะค่อย holydayบันทึก แน่นอน เมื่อเดือนพฤษภาคมที่Comen เป็น และฉันได้ยิน fowles สิงห์และ ginnen ดอกไม้สำหรับให้ฤดูใบไม้ผลิอำลาหนังสือของฉันและความจงรักภักดีของฉันตอนนี้ มีผมแล้วเงื่อนไขดังกล่าวที่ เหนือดอกไม้ทั้งหมดในทุ่งหญ้าแล้ว รักฉันดอกใหญ่สีขาว และสี แดงให้ผู้ชาย calle วันตาในเมืองของเราพวกเขามีผมดี affectiounอย่างที่บอกว่า erst เมื่อ comen Mayที่เตียงของผมมี dawneth ฉันไม่มีวันที่ฉัน n'am * ค่า และเดินในทุ่งหญ้า, * ไม่เมื่อต้องการดูนี้ flow'r กับซันกระจายเมื่อมัน upriseth ต้น โดยเหล่าที่เห็นความสุขความเสียใจของฉันทั้งหมด softenethดีใจดังนั้นฉัน เมื่อฉันมีอยู่ของมัน การทำ เวความเคารพเป็นเธอที่เป็นเว flow'r ดอกไม้ปฏิบัติตามคุณธรรมและเกียรติและเหมือนเคยเป็นธรรม และสดของเว้เช่นในฤดูหนาว ในฤดูร้อนใหม่นี้รักฉันเคย และจะจนกว่าฉันตายทั้งหมด * สาบานผมไม่ นี้ฉันจะไม่โกหก, * แม้ว่ามีรักไม่ wight จึงร้อนในชีวิตของเขาและเมื่อ อีฟ ฉัน runne blife, * * อย่างรวดเร็ว กระหายเร็ว ๆ นี้ที่เคยเป็น ดวงอาทิตย์เริ่มเวสต์, * * ปฏิเสธ westwardดู flow'r นี้ อย่างไรมันจะไปเหลือFor fear of คืน ดังนั้น hateth ความมืดเธอเชียร์เธอ * เป็นอุปมาแพร่กระจายในความสว่าง * สนับสนุนของซัน สำหรับ มันจะ uncloseอนิจจา ผมที่อังกฤษ สัมผัสหรือร้อยแก้วพอ flow'r นี้เยิน arightแต่ช่วยฉัน เย่ที่มี * ล่อหรืออาจ; * * ทักษะหรือพลังงาน *เยรัก ที่สามารถทำให้ความเชื่อมั่นในกรณีนี้ ควรจะขยันเยการเพิ่มเติมฉันค่อนข้างในแรงงานของฉันว่าท่านจะ มีใบหรือ Flow'r < 3 >ดี ผมโหวด เยมี herebeforeทำ ropen, * และนำเก็บข้าวโพด < 4 > * reapedและผมมาหลัง โน่น gleaningและฉันดีใจเต็มถ้าอาจพบหูใด ๆ คำ goodly ที่คุณซ้ายและ แม้ว่า hap ผมไป rehearsen eft * * อีกครั้งสิ่งที่ท่านมีใน freshe ของ songes กล่าวว่าForbeare ฉัน และไม่ * apaid ความชั่วร้าย, * * displeased *ตั้งแต่ที่ พวกท่านเห็นฉันทำใน th'honourของรัก และผดุงไว้บริการ flow'rใครว่า ฉันทำ ตามที่มีปัญญาหรืออาจ < 5 >เธอเป็น clearness และมาก * แสง, * จริงที่ในโลกนี้ darke ฉันลม * และเป้าหมาย * เปิด แนะนำหัวใจภายในเต้านมของฉันอกตรมคุณกลัวและรักเจ็บมาก ว่า เยมี verilyเล็กของปัญญาของฉัน และไม่มีอะไรฉันคำของฉัน ของฉันทำงาน ที่ถักนั้นในตราสารหนี้ของคุณที่เป็นฮาร์ปเป็น obeyeth มือที่ทำให้เสียงหลังจากที่เขาโยนท่านจาก hearte ฉันอาจนำสิทธิดังนั้นเช่นเสียง ขวาขณะที่คุณทำรายการ หัวเราะหรือธรรมดา; * * บ่น ร่ำไห้จะเยคู่มือของฉัน และเลดี้โซเวอเรนเป็นพระเจ้าเอิร์ทลี่เหมือง คุณ ฉันโทรทั้ง ในงานนี้ และ sorrows ของฉันทั้งหมดแต่คฤหาสน์ที่ฉันสวรรค์ให้เห็นเหมือนเรื่องราวเก่า และทำให้ความเคารพและเชื่อว่าสิ่งที่คน musteกว่าที่พวกเขาอาจดูที่ตา elles preve, * * พิสูจน์ว่า จะฉันพูด เมื่อฉันเห็นฉันเวลาฉันอาจไม่ทั้งหมดที่คนพูดสัมผัสผีฉันว่าง, * ที่ thirsteth ใหม่เสมอ * จิตวิญญาณดู flow'are นี้หนุ่มสาวดังนั้น ดังนั้นสดของเว้จำกัดเรา มีความปรารถนาดังนั้นโลภว่าฉันหัวใจฉัน feele ยังไฟที่ทำให้ขึ้นคำว่าถูกวัน, -และนี้คือขณะนี้เหล่าแรกพฤษภาคม, -หัวใจ dreadful และความจงรักภักดีความยินดีสำหรับเป็นที่ฟื้นคืนชีพของดอกไม้นี้ เมื่อ unclose ที่ควรกับดวงอาทิตย์ ที่กุหลาบเป็นสีแดงเป็นดอกกุหลาบที่อกมีสัตว์ * วันที่ * หมายของวัวลูกสาวของ Agenore ที่นำออกไป < 6 >และลงบนหัวเข่าอานนท์ขวาฉันฉันตั้งและฉันสามารถ flow'r นี้ freshe ผม gret, * * รับการต้อนรับนั่งเสมอ จนมันดงถูกเมื่อ smalle, softe, sweete หญ้าว่า เป็นดอกไม้ หวาน embroider'd ทั้งหมด,เช่นความหวานหอมและกลิ่นเช่น * o'er ทั้งหมด, * * ทุก *ที่ การพูดของหมาก ฝรั่ง สมุนไพร หรือ ต้นไม้เปรียบเทียบอาจไม่ y maked ได้สำหรับเรื่อง surmounteth odours ทั้งหมดเถิดและรวยความงามมากที่สุดเกย์ของ flow'rsลืมมีแผ่นดินทรัพย์สินของเขาไม่ดีความหนาว ที่เขาเปลือยคู่, * * ครูฝึกหดหู่ใจ lifelessและ ด้วยดาบของเย็นเจ็บดังนั้น grievedตอนนี้ บรรดา th'attemper * อาทิตย์ที่ releaved ** * ซึ่ง ** ตกแต่งเปลือยที่ถูก และห่มมันใหม่อีกครั้ง มีใบไม้นั้นใหม่Fowles smalle ฤดูกาล fain, * * ดีใจว่า panter * และสุทธิเป็น scap จะ , * วาด-สุทธิเมื่อฟาวเลอร์ ว่า พวกเขาทำ awhap จะ * * หมด confoundedในฤดูหนาว และทำลายได้ของคอกในเขาแม้ว่าพวกเขาคิดว่า มันไม่ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Title:     The Prologue to The Legend of Good Women
Author: Geoffrey Chaucer [More Titles by Chaucer]
[SOME difference of opinion exists as to the date at which Chaucer wrote "The Legend of Good Women." Those who would fix that date at a period not long before the poet's death -- who would place the poem, indeed, among his closing labours -- support their opinion by the fact that the Prologue recites most of Chaucer's principal works, and glances, besides, at a long array of other productions, too many to be fully catalogued. But, on the other hand, it is objected that the "Legend" makes no mention of "The Canterbury Tales" as such; while two of those Tales -- the Knight's and the Second Nun's -- are enumerated by the titles which they bore as separate compositions, before they were incorporated in the great collection: "The Love of Palamon and Arcite," and "The Life of Saint Cecile" (see note 1 to the Second Nun's tale). Tyrwhitt seems perfectly justified in placing the composition of the poem immediately before that of Chaucer's magnum opus, and after the marriage of Richard II to his first queen, Anne of Bohemia. That event took place in 1382; and since it is to Anne that the poet refers when he makes Alcestis bid him give his poem to the queen "at Eltham or at Sheen," the "Legend" could not have been written earlier. The old editions tell us that "several ladies in the Court took offence at Chaucer's large speeches against the untruth of women; therefore the queen enjoin'd him to compile this book in the commendation of sundry maidens and wives, who show'd themselves faithful to faithless men. This seems to have been written after The Flower and the Leaf." Evidently it was, for distinct references to that poem are to be found in the Prologue; but more interesting is the indication which it furnishes, that "Troilus and Cressida" was the work, not of the poet's youth, but of his maturer age. We could hardly expect the queen -- whether of Love or of England -- to demand seriously from Chaucer a retractation of sentiments which he had expressed a full generation before, and for which he had made atonement by the splendid praises of true love sung in "The Court of Love," "The Cuckoo and the Nightingale," and other poems of youth and middle life. But "Troilus and Cressida" is coupled with "The Romance of the Rose," as one of the poems which had given offence to the servants and the God of Love; therefore we may suppose it to have more prominently engaged courtly notice at a later period of the poet's life, than even its undoubted popularity could explain. At whatever date, or in whatever circumstances, undertaken, "The Legend of Good Women" is a fragment. There are several signs that it was designed to contain the stories of twenty-five ladies, although the number of the good women is in the poem itself set down at nineteen; but nine legends only were actually composed, or have come down to us. They are, those of Cleopatra Queen of Egypt (126 lines), Thisbe of Babylon (218), Dido Queen of Carthage (442), Hypsipyle and Medea (312), Lucrece of Rome (206), Ariadne of Athens (340), Phiomela (167), Phyllis (168), and Hypermnestra (162). Prefixed to these stories, which are translated or imitated from Ovid, is a Prologue containing 579 lines -- the only part of the "Legend" given in the present edition. It is by far the most original, the strongest, and most pleasing part of the poem; the description of spring, and of his enjoyment of that season, are in Chaucer's best manner; and the political philosophy by which Alcestis mitigates the wrath of Cupid, adds another to the abounding proofs that, for his knowledge of the world, Chaucer fairly merits the epithet of "many-sided" which Shakespeare has won by his knowledge of man.]


A THOUSAND times I have hearde tell,
That there is joy in heav'n, and pain in hell;
And I accord* it well that it is so; *grant, agree
But, natheless, yet wot* I well also, *know
That there is none dwelling in this country
That either hath in heav'n or hell y-be;* *been
Nor may of it no other wayes witten* *know
But as he hath heard said, or found it written;
For by assay* there may no man it preve.** *practical trial
**prove, test
But God forbid but that men should believe
Well more thing than men have seen with eye!
Men shall not weenen ev'ry thing a lie
*But if* himself it seeth, or else do'th; *unless
For, God wot, thing is never the less sooth,* *true
Though ev'ry wighte may it not y-see.
Bernard, the Monke, saw not all, pardie! <1>
Then muste we to bookes that we find
(Through which that olde thinges be in mind),
And to the doctrine of these olde wise,
Give credence, in ev'ry skilful* wise, *reasonable
That tellen of these old approved stories,
Of holiness, of regnes,* of victories, *reigns, kingdoms
Of love, of hate, and other sundry things
Of which I may not make rehearsings;
And if that olde bookes were away,
Y-lorn were of all remembrance the key.
Well ought we, then, to honour and believe
These bookes, where we have none other preve.* *proof


And as for me, though that I know but lite,* *little
On bookes for to read I me delight,
And to them give I faith and good credence,
And in my heart have them in reverence,
So heartily, that there is *game none* <2> *no amusement*
That from my bookes maketh me to go'n,
But it be seldom on the holyday;
Save, certainly, when that the month of May
Is comen, and I hear the fowles sing,
And that the flowers ginnen for to spring,
Farewell my book and my devotion!


Now have I then such a condition,
That, above all the flowers in the mead,
Then love I most these flowers white and red,
Such that men calle Day's-eyes in our town;
To them have I so great affectioun,
As I said erst, when comen is the May,
That in my bed there dawneth me no day
That I n'am* up, and walking in the mead, *am not
To see this flow'r against the sunne spread,
When it upriseth early by the morrow;
That blissful sight softeneth all my sorrow,
So glad am I, when that I have presence
Of it, to do it alle reverence,
As she that is of alle flowers flow'r,
Fulfilled of all virtue and honour,
And ever alike fair, and fresh of hue;
As well in winter, as in summer new,
This love I ever, and shall until I die;
All* swear I not, of this I will not lie, *although
There loved no wight hotter in his life.
And when that it is eve, I runne blife,* *quickly, eagerly
As soon as ever the sun begins to west,* *decline westward
To see this flow'r, how it will go to rest,
For fear of night, so hateth she darkness!
Her cheer* is plainly spread in the brightness *countenance
Of the sunne, for there it will unclose.
Alas! that I had English, rhyme or prose,
Sufficient this flow'r to praise aright!
But help me, ye that have *cunning or might;* *skill or power*
Ye lovers, that can make of sentiment,
In this case ought ye to be diligent
To further me somewhat in my labour,
Whether ye be with the Leaf or the Flow'r; <3>
For well I wot, that ye have herebefore
Of making ropen,* and led away the corn; <4> *reaped
And I come after, gleaning here and there,
And am full glad if I may find an ear
Of any goodly word that you have left.
And though it hap me to rehearsen eft* *again
What ye have in your freshe songes said,
Forbeare me, and be not *evil apaid,* *displeased*
Since that ye see I do it in th'honour
Of love, and eke in service of the flow'r
Whom that I serve as I have wit or might. <5>
She is the clearness, and the very* light, *true
That in this darke world me winds* and leads; *turns, guides
The heart within my sorrowful breast you dreads,
And loves so sore, that ye be, verily,
The mistress of my wit, and nothing I.
My word, my works, are knit so in your bond,
That, as a harp obeyeth to the hand,
That makes it sound after his fingering,
Right so may ye out of my hearte bring
Such voice, right as you list, to laugh or plain;* *complain, mourn
Be ye my guide, and lady sovereign.
As to mine earthly god, to you I call,
Both in this work, and in my sorrows all.


But wherefore that I spake to give credence
To old stories, and do them reverence,
And that men muste more things believe
Than they may see at eye, or elles preve,* *prove
That shall I say, when that I see my time;
I may not all at ones speak in rhyme.
My busy ghost,* that thirsteth always new *spirit
To see this flow'r so young, so fresh of hue,
Constrained me with so greedy desire,
That in my heart I feele yet the fire,
That made me to rise ere it were day, --
And this was now the first morrow of May, --
With dreadful heart, and glad devotion,
For to be at the resurrection
Of this flower, when that it should unclose
Against the sun, that rose as red as rose,
That in the breast was of the beast* that day *the sign of the Bull
That Agenore's daughter led away. <6>
And down on knees anon right I me set,
And as I could this freshe flow'r I gret,* *greeted
Kneeling alway, till it unclosed was,
Upon the smalle, softe, sweete grass,
That was with flowers sweet embroider'd all,
Of such sweetness and such odour *o'er all,* *everywhere*
That, for to speak of gum, or herb, or tree,
Comparison may none y-maked be;
For it surmounteth plainly all odours,
And for rich beauty the most gay of flow'rs.
Forgotten had the earth his poor estate
Of winter, that him naked made and mate,* *dejected, lifeless
And with his sword of cold so sore grieved;
Now hath th'attemper* sun all that releaved** *temperate **furnished
That naked was, and clad it new again. anew with leaves
The smalle fowles, of the season fain,* *glad
That of the panter* and the net be scap'd, *draw-net
Upon the fowler, that them made awhap'd* *terrified, confounded
In winter, and destroyed had their brood,
In his despite them thought it did the

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชื่อเรื่อง :     เปิดฉากตำนานของผู้หญิง
ดี : เจฟฟรีย์ ชอเซอร์ [ เพิ่มเติมโดยชื่อชอเซอร์ ]
[ บางความเห็นต่างกันอยู่ถึงวันที่ที่เขียนว่า " ตำนานของชอเซอร์ดีผู้หญิง " ผู้ที่จะแก้ไขวันที่ในช่วงเวลาไม่นานก่อนที่ความตายของกวี . . . ใครจะวางบทกวี แน่นอนระหว่างแรงงานปิดของเขา -- สนับสนุนความเห็นของตน โดยข้อเท็จจริงที่ว่า เริ่มท่องที่สุดของชอเซอร์หลักของงาน และสายตา นอกจาก ที่ แถวยาวของการผลิตอื่น ๆที่มากเกินไปได้เต็มที่อย่างถี่ถ้วน . . แต่ในทางกลับกันก็จะค้านว่า " ตำนาน " ทำให้ไม่มีการกล่าวถึง " The Canterbury Tales " ดังนี้ขณะที่สองของนิทาน . . . อัศวินและสองแม่ชี . . . ระบุด้วยชื่อที่พวกเขาถือเป็นองค์ประกอบที่แยกต่างหากก่อนที่จะถูกรวมอยู่ในคอลเลกชันที่ยอดเยี่ยม : " ความรักของปาลามอน และ arcite " และ " ชีวิตของนักบุญเซซิล " ( ดูหมายเหตุ 1 และ 2 ของภิกษุณี ) .