In the age of globalisation, Englis

In the age of globalisation, English has played an increasingly important role as the
medium of communication among people from different non-English speaking countries
and Thailand is no exception. English is no longer a mere subject to be learnt in the
classroom but also a medium for social and practical use (Foley, 2005). In order to serve
the purpose of English language teaching and learning in terms of improving students’
communicative competence, the communicative approach has been adopted in language
teaching nationwide. At the tertiary level in Thailand, most students are required to take
at least four English courses, i.e. two foundation courses and two English for academic
purposes (EAP) or English for specific purposes (ESP) courses (Ministry of Education,
2002). The main goal of the English courses on offer is to develop students’
communicative competence in both academic and non-academic English. In doing so,
language learners are expected to be able to efficiently express themselves in the target
language and successfully communicate in real-life situations (Lightbown & Spada,
1999).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในยุคของโลกาภิวัติ อังกฤษได้เล่นมีบทบาทสำคัญมากขึ้นเป็นการสื่อจากต่างประเทศพูดภาษาอังกฤษไม่ใช่คนและไทยก็ ภาษาอังกฤษไม่ได้เป็นเรื่องเพียงเพื่อจะเรียนรู้ในการห้องเรียน แต่ยังสื่อต่อสังคม และปฏิบัติใช้ (Foley, 2005) การให้บริการวัตถุประสงค์ของภาษาอังกฤษที่สอน และการเรียนรู้ในการพัฒนานักเรียนได้รับการรับรองความสามารถสื่อสาร วิธีการสื่อสารในภาษาสอนทั่วประเทศ ระดับระดับมหาวิทยาลัยในประเทศไทย นักเรียนส่วนใหญ่จำเป็นต้องใช้น้อย 4 คอร์สภาษาอังกฤษ เช่นหลักสูตรพื้นฐาน 2 และอังกฤษ 2 สำหรับวิชาการวัตถุประสงค์ (EAP) หรือภาษาอังกฤษสำหรับเฉพาะเอนกประสงค์ (ESP) หลักสูตร (กระทรวงศึกษาธิการ2002) . เป้าหมายหลักของคอร์สภาษาอังกฤษในข้อเสนอคือการ พัฒนานักเรียนความสามารถสื่อสารภาษาอังกฤษทั้งวิชาการ และไม่วิชาการ ในการทำเช่นนั้นเรียนภาษาคาดว่าจะสามารถแสดงประสิทธิภาพในเป้าหมายภาษา และการสื่อสารในสถานการณ์ชีวิตจริง (Lightbown & Spada เรียบร้อย1999)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในยุคของโลกาภิวัตน์, อังกฤษมีบทบาทสำคัญมากขึ้นเป็นสื่อกลางในการติดต่อสื่อสารระหว่างผู้คนจากการพูดที่ไม่ใช่ภาษาอังกฤษที่แตกต่างกันประเทศและประเทศไทยจะไม่มีข้อยกเว้น ภาษาอังกฤษไม่เป็นเพียงเรื่องที่จะเรียนรู้ในห้องเรียน แต่ยังสื่อสำหรับการใช้งานทางสังคมและการปฏิบัติ (โฟลีย์, 2005) เพื่อที่จะตอบสนองวัตถุประสงค์ของการเรียนการสอนภาษาอังกฤษและการเรียนรู้ในแง่ของการปรับปรุงนักเรียนสามารถสื่อสารวิธีการสื่อสารที่ได้รับการรับรองในภาษาของการเรียนการสอนทั่วประเทศ ในระดับอุดมศึกษาในประเทศไทยนักเรียนส่วนใหญ่จะต้องใช้เวลาอย่างน้อยสี่หลักสูตรภาษาอังกฤษคือสองหลักสูตรรากฐานและสองภาษาอังกฤษทางวิชาการวัตถุประสงค์(EAP) หรือภาษาอังกฤษเพื่อวัตถุประสงค์เฉพาะ (ESP) หลักสูตร (กระทรวงศึกษาธิการ, 2002) เป้าหมายหลักของหลักสูตรภาษาอังกฤษที่นำเสนอคือการพัฒนานักศึกษาสามารถในการสื่อสารทั้งในด้านวิชาการและที่ไม่ใช่ภาษาอังกฤษเชิงวิชาการ ในการทำเช่นเรียนภาษาที่คาดว่าจะสามารถได้อย่างมีประสิทธิภาพแสดงออกในเป้าหมายภาษาและประสบความสำเร็จในการติดต่อสื่อสารในสถานการณ์ในชีวิตจริง(Lightbown และ Spada, 1999)