munity in Khon Kaen province in Nor

munity in Khon Kaen province in Northeast Thailand,
Tipraqsa et al. (2007) determined an average household
size of 5 and 4 persons for integrated farms (multiple
objectives) and commercial farms (market-oriented rice
production), with the labour force (persons aged 15–65
years) being 4 and 2 persons, respectively.
The educational level found in this study is widely
in agreement with the fact that Thai people generally
receive only formal education, especially in rural areas
(ONEC, 2001). According to data of the o fficial pop-ulation and household census, people aged older than
6 years with a primary level of education constituted
68 %, 72 % and 70 % of the population in 1970, 1980
and 1990, respectively (NSO, 2008). Nevertheless, it
has to be mentioned here, that livestock raising is a tra-ditional activity and a certain level of experience is pro-vided through informal education. Though, livestock
farmers in the present study showed a high farm experi-ence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

munity จังหวัดขอนแก่นอุดร,
Tipraqsa et al. (2007) กำหนดใช้ในครัวเรือนเฉลี่ย
ขนาด 5 และ 4 ท่านสำหรับฟาร์มรวม (หลาย
วัตถุประสงค์) และฟาร์มพาณิชย์ (ตลาดข้าว
ผลิต), กับกำลังแรงงาน (คนอายุ 15-65
ปี) กำลังคน 4 และ 2 ตามลำดับ.
ระดับการศึกษาที่พบในการศึกษานี้ได้อย่างกว้างขวาง
ยังคงความเป็นจริงที่คนไทยทั่วไป
ศึกษาเฉพาะทาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในชนบท
(ONEC, 2001) ตามข้อมูลของ o fficial ป๊อป-ulation บ้านบ้าน คนที่อายุมากกว่า
6 ปีกับระดับประถมศึกษาทะลัก
68%, 72% และ 70% ของประชากรในปี 1970, 1980
1990 และตามลำดับ (NSO, 2008) อย่างไรก็ตาม มัน
ได้รวมถึงที่นี่ ที่ เลี้ยงปศุสัตว์เป็นกิจกรรมตรา ditional และระดับของประสบการณ์เป็นโป vided ผ่านการศึกษาอย่างไม่เป็นทางการ ถึงแม้ว่า ปศุสัตว์
experi-ence การฟาร์มสูงแสดงให้เห็นว่าเกษตรกรในการศึกษาปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

munity ในจังหวัดขอนแก่นในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย
Tipraqsa ตอัล (2007) กำหนดครัวเรือนเฉลี่ย
ขนาด 5 และ 4 ท่านสำหรับฟาร์มแบบบูรณาการ (หลาย
วัตถุประสงค์) และฟาร์มเชิงพาณิชย์ (ข้าวตลาดที่มุ่งเน้น
การผลิต) กับกำลังแรงงาน (คนอายุ 15-65
ปี) เป็น 4 และ 2 คนตามลำดับ .
ระดับการศึกษาที่พบในการศึกษาครั้งนี้เป็นอย่างกว้างขวาง
ในข้อตกลงกับความจริงที่ว่าคนไทยโดยทั่วไป
ได้รับเพียงการศึกษาอย่างเป็นทางการโดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ชนบท
(สกศ. , 2001) ตามข้อมูลของ o fficial ป๊อป ulation และการสำรวจสำมะโนประชากรในครัวเรือนคนอายุแก่กว่า
6 ปีที่มีระดับการศึกษาหลักของการประกอบขึ้น
68%, 72% และ 70% ของประชากรในปี 1970 1980
และ 1990 ตามลำดับ (ช 2008 ) แต่มัน
จะต้องมีการกล่าวถึงที่นี่เลี้ยงปศุสัตว์ที่เป็นกิจกรรมที่ตรา-ditional และระดับหนึ่งของประสบการณ์ที่เป็นโปร vided ผ่านการศึกษานอกระบบ แม้ว่าการเลี้ยงสัตว์
ของเกษตรกรในการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าฟาร์มทดลอง ence สูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชุมชนในจังหวัดขอนแก่น ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
tipraqsa et al . ( 2007 ) กำหนดใช้ในครัวเรือนโดยเฉลี่ย
ขนาด 5 และ 4 คน สำหรับฟาร์มแบบผสมผสาน ( วัตถุประสงค์หลาย
) และฟาร์มเชิงพาณิชย์ ( การผลิตข้าว
oriented ) กับแรงงาน ( คนอายุ 15 – 65
ปี ) 4 และ 2 คน ตามลำดับ
ระดับการศึกษาที่พบในการศึกษานี้เป็นกันอย่างแพร่หลาย
เห็นด้วยกับที่ว่า คนไทยทั่วไป
รับเฉพาะระดับการศึกษา โดยเฉพาะในชนบท
( onec , 2001 ) ตามข้อมูลของ O ffi่ปรากฏ ulation และการสำรวจสำมะโนประชากรในครัวเรือน คนที่อายุแก่กว่า
6 ปี มีการศึกษาระดับประถมศึกษาขึ้น
68% , 72 % และ 70% ของประชากรใน 1970 , 1980 และ 1990 ( N )
, 2551 ) อย่างไรก็ตาม มัน
มีการกล่าวถึงที่นี่ว่า การเลี้ยงสัตว์เป็นตรา ditional กิจกรรมและระดับของประสบการณ์ คือ โปร vided ผ่านการศึกษาอย่างไม่เป็นทางการ แม้ว่า ปศุสัตว์
เกษตรกรในการศึกษาพบว่าฟาร์มที่มีอิทธิพล ( ประสบการ .