LONDON — ECONOMISTS pay too little

LONDON — ECONOMISTS pay too little attention to what is happening around them. Our record at forecasting economic growth has not recovered from the failure to predict the 2008 crash, yet the profession has not done enough to improve things.

Growth forecasts for gross domestic product in the United States at the end of this year vary from about 1.75 percent to 3 percent — a good measure of the lack of consensus. We need a wider variety of indicators to help us take a more accurate reading of the economy. Some of these might seem frivolous, but paying close attention to worldly detail could make forecasting more reliable.

Take women’s fashions, for instance. One playful theory, born in the days of flapper dresses in the 1920s, is that the height of hemlines provides a surprisingly good indicator of the state of the economy. Long skirts are associated with hard times; but when the economy booms, as in the ’20s or ’60s, skirts get shorter. So if you see skirts sweeping the floor next season, it might be time to start worrying — assuming there’s a discernible fashion trend.

The hemline is only one of myriad indicators that economists have used to divine prospects for growth. Another anecdotal measure is the number of cranes visible on the skyline, their stately dance a prominent visual signal of the underlying pace of construction activity.

Continue reading the main story
Spending on luxury items is another example. During a boom, sales of fast cars, expensive paintings, prime real estate and diamond necklaces all soar, as do their prices. A chart of prices realized on modern art at auctions looks like the stock market. One well-known index, the Modern Art 100, rose by two and a half times in the two years before the collapse of Lehman Brothers in 2008; it then lost half its value in 18 months.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลอนดอน — นักเศรษฐศาสตร์สนใจน้อยเกินไปกับสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวพวกเขา บันทึกที่การคาดการณ์การเติบโตทางเศรษฐกิจของเราไม่ได้กู้คืนจากความล้มเหลวการทำนายความล้มเหลวของ 2008 ยังอาชีพได้ทำพอที่จะปรับปรุงสิ่งคาดการณ์เติบโตผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศในสหรัฐอเมริกาปลายปีนี้แตกต่างจากประมาณร้อยละ 1.75 เป็นร้อยละ 3 ซึ่งตัวชี้วัดที่ดีการขาดฉันทามติ เราต้องการความหลากหลายของตัวชี้วัดเพื่อช่วยการอ่านที่ถูกต้องมากขึ้นของเศรษฐกิจ บางส่วนของเหล่านี้อาจดูเหมือนไม่สำคัญ แต่สนใจใกล้เคียงกับรายละเอียดที่ทางโลกจะทำให้การคาดการณ์เชื่อถือได้นำแฟชั่นผู้หญิง เช่น ทฤษฎีหนึ่งขี้เล่น เกิดวันของวัยรุ่นในชุดในปีค.ศ. 1920 คือ ความสูงของ hemlines ให้บ่งชี้ที่ดีน่าแปลกของรัฐเศรษฐกิจ กระโปรงยาวเกี่ยวข้องกับครั้งยาก แต่เมื่อเศรษฐกิจบอมส์ ในยุค 20 ' หรือ ' 60s กระโปรงจะสั้นลง ดังนั้นถ้าคุณเห็นกระโปรงที่กวาดพื้นฤดูถัดไป อาจจะเริ่มกังวล — สมมติว่า มีแนวโน้มแฟชั่นใหญ่Hemline เป็นเพียงหนึ่งในตัวชี้วัดอันดับต้น ๆ ที่นักเศรษฐศาสตร์ใช้จะมีโอกาสเจริญเติบโต วัดเล็ก ๆ อีกเป็นจำนวนเครนบนเส้นขอบฟ้า เต้นรำของพวกเขาทั้งสัญญาณภาพโดดเด่นของจังหวะพื้นฐานของกิจกรรมการก่อสร้างเรื่องหลักอ่านต่อใช้จ่ายในสินค้าหรูหราอีกตัวอย่าง ในช่วงบูม ขายรถยนต์รวดเร็ว ภาพวาดราคาแพง ไพร์มอสังหาริมทรัพย์และสร้อยคอเพชรทั้งหมดทะยาน ทำราคาของพวกเขา แผนภูมิของราคาที่รับรู้ในศิลปะสมัยใหม่ที่ประมูลดูเหมือนตลาดหุ้น รู้จักดัชนีหนึ่ง ศิลปะทันสมัย 100 กุหลาบโดยสอง และครึ่งครั้งในสองปีก่อนการล่มสลายของ Lehman Brothers ใน 2008 แล้วมันหายไปครึ่งหนึ่งเป็นค่าใน 18 เดือน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลอนดอน - นักเศรษฐศาสตร์ให้ความสนใจน้อยเกินไปที่จะสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวพวกเขา บันทึกของเราที่คาดการณ์การเติบโตทางเศรษฐกิจยังไม่หายจากความล้มเหลวในการทำนายความผิดพลาดของปี 2008 แต่อาชีพไม่ได้ทำมากพอที่จะปรับปรุงสิ่ง.

คาดการณ์การเติบโตของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศในประเทศสหรัฐอเมริกาในช่วงปลายปีนี้แตกต่างจากประมาณ 1.75 เปอร์เซ็นต์ เพื่อร้อยละ 3 - เป็นมาตรการที่ดีของการขาดฉันทามติ เราจำเป็นต้องมีความหลากหลายมากขึ้นของตัวชี้วัดที่จะช่วยให้เราใช้เวลาอ่านที่ถูกต้องมากขึ้นของเศรษฐกิจ บางเหล่านี้อาจจะดูเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ให้ความสนใจใกล้เคียงกับรายละเอียดทางโลกจะทำให้การคาดการณ์น่าเชื่อถือมากขึ้น.

ใช้แฟชั่นของผู้หญิงเช่น ทฤษฎีหนึ่งที่ขี้เล่นเกิดในวันของชุดลูกนกในปี ค.ศ. 1920 เป็นที่ความสูงของ hemlines ให้บ่งชี้ที่ดีที่น่าแปลกใจของรัฐของเศรษฐกิจ กระโปรงยาวที่เกี่ยวข้องกับเวลาที่ยากลำบาก; แต่เมื่อสนั่นเศรษฐกิจเช่นเดียวกับใน '20s หรือ' 60s, กระโปรงสั้นจะได้รับ ดังนั้นหากคุณเห็นกระโปรงกวาดพื้นฤดูกาลถัดไปก็อาจจะมีเวลาที่จะเริ่มกังวล - สมมติว่ามีแนวโน้มแฟชั่นมองเห็น.

hemline เป็นเพียงหนึ่งในตัวชี้วัดมากมายที่นักเศรษฐศาสตร์ได้ใช้ให้กับกลุ่มเป้าหมายของพระเจ้าสำหรับการเจริญเติบโต อีกวัดพอสมควรคือจำนวนของรถเครนมองเห็นได้บนเส้นขอบฟ้า, การเต้นรำของพวกเขายิ่งใหญ่สัญญาณภาพที่โดดเด่นของการก้าวพื้นฐานของกิจกรรมการก่อสร้าง.

อ่านต่อเรื่องหลัก
การใช้จ่ายในรายการที่หรูหราเป็นอีกตัวอย่างหนึ่ง ในช่วงบูมยอดขายของรถยนต์อย่างรวดเร็ว, ภาพวาดราคาแพงอสังหาริมทรัพย์ที่สำคัญและสร้อยคอเพชรทั้งหมดทะยานเช่นเดียวกับราคาของพวกเขา แผนภูมิของราคาตระหนักเกี่ยวกับศิลปะสมัยใหม่ที่ประมูลดูเหมือนว่าการลงทุนในตลาดหุ้น ดัชนีหนึ่งที่รู้จักกันดีของศิลปะสมัยใหม่ 100 เพิ่มขึ้นสองเท่าครึ่งในช่วงสองปีก่อนการล่มสลายของเลห์แมนบราเธอร์สในปี 2008; จากนั้นก็หายไปครึ่งหนึ่งความคุ้มค่าในอีก 18 เดือน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลอนดอน - นักเศรษฐศาสตร์ จ่ายไปสนใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นรอบ ๆพวกเขา บันทึกของเราในการคาดการณ์การเติบโตทางเศรษฐกิจไม่ได้กู้คืนจากความล้มเหลวที่จะทำนายผิดพลาด 2008 แต่อาชีพไม่ได้ทำอะไรมากพอที่จะปรับปรุงสิ่งต่าง ๆสำหรับการคาดการณ์การเติบโตของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศในสหรัฐอเมริกาในช่วงปลายปีนี้แตกต่างจากประมาณ 1.75 ร้อยละ 3 - วัดที่ดีของการขาดฉันทามติ เราต้องการความหลากหลายของตัวชี้วัดเพื่อช่วยให้เรารับการอ่านที่ถูกต้องมากขึ้นของเศรษฐกิจ บางส่วนของเหล่านี้อาจดูเหมือนไม่สำคัญ แต่ให้ความสนใจใกล้เคียงกับรายละเอียดของโลกจะทำให้การพยากรณ์ที่เชื่อถือได้มากขึ้นเอาแฟชั่น สตรี เป็นต้น คนขี้เล่น ทฤษฎี เกิดในสมัยของลูกนกชุดในยุค 20 คือความสูงของตัวยังไงให้ตื่นตาตื่นใจดีของรัฐของเศรษฐกิจ กระโปรงยาวที่เกี่ยวข้องกับเวลาที่ยากลำบาก แต่เมื่อเศรษฐกิจบูม ในทศวรรษ 20 หรือ 60 , กระโปรงให้สั้นลง ดังนั้นถ้าคุณเห็นกระโปรงกวาดพื้น ฤดูกาลหน้า มันอาจจะมีเวลาที่จะเริ่มกังวล - สมมติว่าเทรนด์แฟชั่นบอก .มี hemline เพียงหนึ่งตัวบ่งชี้มากมายว่านักเศรษฐศาสตร์ได้ใช้โอกาสอันศักดิ์สิทธิ์ เพื่อการเจริญเติบโต อีกวัดคือ จำนวนเล็ก ๆของรถเครนที่มองเห็นได้บนเส้นขอบฟ้าของโอฬาร เต้น สัญญาณภาพที่โดดเด่นของต้นแบบจังหวะของกิจกรรมการก่อสร้างอ่านต่อเรื่องหลักการใช้จ่ายในสินค้าหรูหรา อีกตัวอย่างหนึ่งคือ ในช่วงบูม , ขายรถ , ภาพวาดราคาแพง เฉพาะอสังหาริมทรัพย์และสร้อยคอเพชรทะยานตามราคาของพวกเขา แผนภูมิราคา ตระหนักในศิลปะสมัยใหม่ที่ประมูลเหมือนตลาดหุ้น ที่ทุกคนรู้จักกันดีดัชนี , ศิลปะสมัยใหม่ 100 เพิ่มขึ้นสองและครึ่งครั้ง ใน 2 ปี ก่อนการล่มสลายของเลห์แมน บราเธอร์ส ในปี 2008 มันก็หายไปครึ่งหนึ่งของค่าใน 18 เดือน