This study is among the very first

This study is among the very first to analyse the interactions between feeding level, prey density and fish density in fish larvae. It provided evidence that fish density and prey density, rather than feeding level, govern the growth of P. hypophthalmus larvae, whereas their survival is influenced to a greater extent by the feeding level than by prey density, and little affected by fish density. The results also provide information on how the rearing and feeding strategies can be defined in respect to production constraints, in terms of survival, growth or food conversion. In particular, the study permitted us to model the relationships between food intake and fish size during the
larval stages of P. hypophthalmus, thereby giving the opportunity of adjusting feeding charts to fish size, which can be rapidly obtained from fish samples. The maximal meal size is low during the early feeding stages (12% WM at 5.5 mm TL and 0.72 mg), but increases rapidly as it amounts to 22 and 26%WM,respectively at 6.0 and 6.5mm TL (corresponding WM of 1.2 and 1.6 mg). From 7 mm TL onwards, meal size starts decreasing in a curvilinear way, and it amounts to about 10% WM at 15 mm TL (WM of 25 mg). Based on stomach residence time (b3–4 h at 29 °C in 6.5–7.0 mm TL fish; E. Baras and Y. Moreau, unpublished data), the daily food intake can be 6 to 8 times higher than meal size, thus 155–205% WM. These estimates concur with those obtained during independent experiments where the food intake of cannibals was estimated from the number of siblings consumed during 24 h (i.e. up to 203% WM in a cannibal of 5 mg WM; E. Baras, unpublished data). They also support the “empirical” recommendation of Hardjamulia et al. (1981) that larvae should be fed
250% WM per day during the first feeding days.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษานี้เป็นหนึ่งในคนแรกที่วิเคราะห์ปฏิสัมพันธ์ระหว่างระดับการให้อาหาร ความหนาแน่น เหยื่อ และความหนาแน่นของปลาในปลาวัยอ่อน ให้หลักฐานว่า ความหนาแน่นและความหนาแน่นของปลาล่าเหยื่อ มากกว่าการให้ระดับ ควบคุมการเจริญเติบโตของหน้า Hypophthalmus ตัวอ่อน และความอยู่รอดของพวกเขามีอิทธิพลในขอบเขตที่มากขึ้น โดยระดับการให้อาหารมากกว่าความหนาแน่นของเหยื่อ และน้อยมีผลต่อความหนาแน่นของปลาโดย ผลลัพธ์นี้ยังให้ข้อมูลเกี่ยวกับวิธีการเลี้ยงดูและให้อาหารกลยุทธ์สามารถกำหนดในส่วนข้อจำกัดด้านการผลิต ในแง่ของการรอดตาย การเติบโต หรือการแปลงอาหาร โดยเฉพาะการอนุญาตให้เราแบบจำลองความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคอาหารและปลาขนาดระหว่างตัวอ่อนระยะหน้า Hypophthalmus จึงให้ โอกาสของการปรับขนาดแผนภูมิเพื่อให้อาหารปลา ซึ่งสามารถอย่างรวดเร็วได้ จากตัวอย่างปลา อาหารสูงสุดขนาดต่ำในระหว่างขั้นตอนการให้อาหารเช้า ( 12 % WM 5.5 มม. TL และ 0.72 มิลลิกรัม ) แต่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเป็นจํานวน 22 และ 26 % WM 6.0 และ 6.5 ตามลำดับใน TL ( WM ที่ 1.2 และ 1.6 มิลลิกรัม ) จาก 7 มม. ขนาด TL เป็นต้นไป อาหารจะเริ่มลดลงในทางเชิงเส้นโค้ง และจํานวนประมาณ 10% WM ที่ 15 มม. TL ( WM 25 มิลลิกรัม ) ขึ้นอยู่กับระยะเวลาที่ท้อง ( B3 ) 4 H ที่ 29 ° C ใน 6.5 - 7.0 มม. TL ปลา เช่น บาราสและวาย มอ , ข้อมูลพิมพ์ ) , อาหารที่รับประทานเข้าไปทุกวัน จะอยู่ที่ 6 - 8 ครั้งสูงกว่าอาหารขนาดจึง 155 – 205 % WM . ประมาณการเหล่านี้เห็นด้วยกับผู้ที่ได้รับในระหว่างการทดลองอิสระที่การรับประทานอาหารของมนุษย์คือการประมาณการจากจำนวนพี่น้องที่บริโภคในช่วง 24 ชั่วโมง ( WM ) ถึง 203 ในการบริหารกายของ WM 5 ; มก. เช่น บาราส , ข้อมูลเผยแพร่ ) พวกเขายังสนับสนุน " ข้อเสนอแนะเชิงประจักษ์ " hardjamulia et al . ( 1981 ) ว่าควรเลี้ยงตัวอ่อน250% WM ต่อวันในระหว่างวันให้ก่อน