Education is constantly in a state

Education is constantly in a state of flux. This is not new, even though it seems like we have been hit with an enormous amount of huge changes all at once. These “new” changes bring many concerns to those affected. When I think about my biggest concern about education today, though, it has nothing to with standards, teacher accountability or how well technology is integrated into instruction…or maybe it does.

My biggest concern is about relationships. Life is about relationships, and we (educators) are sharing life with these kids every day, trying to show them and teach them how to live life now and in the future. I’m concerned that teachers won’t have the time (or be too overwhelmed) to form real relationships with their students. I’m concerned that teachers and administrators won’t build trusting, authentic relationships with one another. I’m concerned that too many students don’t have caring adults in their lives. I’m concerned that character education, collaboration skills, and public speaking skills will get pushed to the side to drill and kill for standardized test “growth” data.

So what can we do? Thankfully, I think many teachers are already conquering this concern. Most teachers care more about their students than any other aspect of their jobs. There are others, though, who are burned out, stressed out, or checked out. That’s not fair to the students they are teaching. Starting with the administrators, we need to model caring relationships. We have to talk to people, and more importantly, we have to listen. Find out why that student is always so tired in class instead of assuming they were up too late playing video games. Listen to that parent who is recently divorced, can barely make it through each day, let alone help their child with complicated math homework each evening. Administrators and teachers need to listen to each other to come to a shared vision and goals for what is best of the students in that school district. Employees will work harder for leaders they respect and care for. The same goes for students.

So, while we have to meet standards, show growth, and integrate quality technology to engage our students, we need to keep them first. Care about people, and the other “stuff” will fall into place.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาอย่างต่อเนื่องอยู่ในสถานะของเหลว นี้ไม่ใหม่ แม้ว่ามันดูเหมือนเราได้รับการตีกับจำนวนมหาศาลของการเปลี่ยนแปลงใหญ่ในครั้งเดียว เปลี่ยนแปลงใหม่"เหล่านี้มาหลายเรื่องผู้ได้รับผลกระทบ เมื่อฉันคิดเกี่ยวกับความกังวลที่ใหญ่ที่สุดของฉันเกี่ยวกับการศึกษาวันนี้ แม้ว่า จะไม่มีมาตรฐาน ความรับผิดชอบของครู หรือวิธีเทคโนโลยีเป็นแบบสอน... หรือบางทีมันไม่ความกังวลที่ใหญ่ที่สุดของฉันเป็นเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ ชีวิตเป็นเรื่องความสัมพันธ์ และเรา (ผู้สอน) จะร่วมกันชีวิตกับเด็กเหล่านี้ทุกวัน พยายามที่จะแสดงให้พวกเขา และสอนวิธีการใช้ชีวิตปัจจุบัน และในอนาคต ฉันกังวลว่า ครูไม่มีเวลา หรือถูกจมเกินไปเพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่แท้จริงกับนักเรียน ฉันกังวลว่า ครูและผู้ดูแลจะไม่สร้างความสัมพันธ์ไว้วางใจ แท้กับอีกคนหนึ่ง ฉันกังวลว่า นักเรียนจำนวนมากไม่มีผู้ใหญ่ดูแลในชีวิตของพวกเขา ฉันกังวลที่ศึกษาอักขระ วิเคราะห์ และทักษะการพูดในที่สาธารณะจะได้ผลักดันในด้านการเจาะ และฆ่าสำหรับข้อมูลทดสอบมาตรฐาน "เติบโต"ดังนั้น เราทำอะไรได้บ้าง ขอบคุณ ฉันคิดว่า ครูหลายคนแล้วจะเอาชนะความกังวลนี้ ครูส่วนใหญ่ให้ความสำคัญเกี่ยวกับนักเรียนมากกว่าด้านอื่น ๆ ของงาน มีคนอื่น แม้ว่า ผู้เขียน เครียด หรือเช็คเอาท์ ไม่ยุติธรรมกับนักเรียนที่มีการเรียนการสอน เริ่มต้นกับผู้ดูแลระบบ เราต้องการแบบมุ่งความสัมพันธ์ เราต้องพูดคุยกับคน และที่สำคัญกว่า เราต้องฟัง หาเหตุนักเรียนที่จะเหนื่อยในชั้นใช้ก็สายเกินไปเล่นวิดีโอเกม ฟังจากที่แม่ที่เพิ่งหย่า สามารถแทบไม่ให้ผ่านแต่ละวัน ประสาช่วยลูกทำการบ้านคณิตศาสตร์ซับซ้อนทุกเย็น ครูและผู้ดูแลต้องฟังกันมาที่วิสัยทัศน์ร่วมและเป้าหมายสำหรับนักเรียนในโรงเรียนที่เป็น พนักงานจะทำงานหนักสำหรับผู้นำที่พวกเขาเคารพ และดูแล เช่นเดียวกับนักเรียนดังนั้น ในขณะที่เรามีมาตรฐาน แสดงการเจริญเติบโต และบูรณาการเทคโนโลยีคุณภาพกับนักเรียนของเรา เราจำเป็นต้องเก็บไว้ครั้งแรก คน และ "สิ่งอื่นๆ" จะตกอยู่ในสถานที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาอย่างต่อเนื่องในสภาพของเหลว นี้ไม่ใหม่แม้ว่ามันจะดูเหมือนว่าเราได้รับการตีด้วยจำนวนมหาศาลของการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ทั้งหมดในครั้งเดียว การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ "ใหม่" นำความกังวลมากกับผู้ที่ได้รับผลกระทบ เมื่อฉันคิดเกี่ยวกับความกังวลใหญ่ที่สุดของฉันเกี่ยวกับการศึกษาในวันนี้ แต่ก็มีอะไรที่ต้องมีมาตรฐานความรับผิดชอบครูหรือว่าเทคโนโลยีที่ดีถูกรวมเข้าไปในการเรียนการสอน ... หรือบางทีมันอาจจะไม่.

กังวลที่ใหญ่ที่สุดของฉันคือเกี่ยวกับความสัมพันธ์ ชีวิตเป็นเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์และเรา (การศึกษา) จะร่วมชีวิตกับเด็ก ๆ เหล่านี้ทุกวันพยายามที่จะแสดงให้พวกเขาและสอนให้รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ในขณะนี้และในอนาคต ฉันกังวลว่าครูจะได้มีเวลา (หรือจะจมเกินไป) เพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่แท้จริงกับนักเรียนของพวกเขา ฉันกังวลว่าครูและผู้บริหารจะไม่สร้างความไว้วางใจและความสัมพันธ์ที่แท้จริงกับอีกคนหนึ่ง ฉันกังวลว่านักเรียนมากเกินไปไม่ได้มีการดูแลผู้ใหญ่ในชีวิตของพวกเขา ฉันกังวลว่าการศึกษาตัวละครทักษะการทำงานร่วมกันและทักษะการพูดในที่สาธารณะจะได้รับการผลักดันไปด้านข้างเพื่อเจาะและฆ่าสำหรับการทดสอบมาตรฐานข้อมูล "การเจริญเติบโต".

ดังนั้นสิ่งที่เราจะทำอย่างไร โชคดีที่ผมคิดว่าครูจำนวนมากอยู่แล้วเอาชนะความกังวลนี้ ครูส่วนใหญ่ดูแลเพิ่มเติมเกี่ยวกับนักเรียนของพวกเขามากกว่าด้านอื่น ๆ ของงานของพวกเขา มีคนอื่น ๆ แต่ที่มีการเผาออกจะเน้นออกหรือเช็คเอาท์ ที่ไม่เป็นธรรมให้กับนักเรียนที่พวกเขามีการเรียนการสอน เริ่มต้นด้วยผู้บริหารเราต้องดูแลความสัมพันธ์รูปแบบ เรามีการพูดคุยกับผู้คนและที่สำคัญเราต้องฟัง หาว่าทำไมนักเรียนที่อยู่เสมอเหนื่อยมากในชั้นเรียนแทนการสมมติว่าพวกเขาเพิ่มขึ้นสายเกินไปที่เล่นวิดีโอเกม ฟังไปยังผู้ปกครองว่าผู้ที่จะหย่าร้างกันเมื่อเร็ว ๆ นี้แทบจะไม่สามารถทำให้มันผ่านในแต่ละวันให้อยู่คนเดียวช่วยให้เด็กของพวกเขาด้วยการบ้านคณิตศาสตร์ที่ซับซ้อนทุกเย็น ผู้บริหารและครูต้องฟังคนอื่น ๆ ที่จะมาถึงวิสัยทัศน์ร่วมกันและเป้าหมายสำหรับสิ่งที่ดีที่สุดของนักเรียนในเขตการศึกษาที่ พนักงานจะทำงานหนักขึ้นสำหรับผู้นำพวกเขาเคารพและดูแล เดียวกันจะไปสำหรับนักเรียน.

ดังนั้นในขณะที่เราจะต้องเป็นไปตามมาตรฐานการเจริญเติบโตของการแสดงและบูรณาการเทคโนโลยีที่มีคุณภาพเพื่อดึงดูดนักเรียนของเราเราต้องให้พวกเขาครั้งแรก ดูแลเกี่ยวกับคนและอื่น ๆ "สิ่งที่" จะตกอยู่ในสถานที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาอย่างต่อเนื่องในสถานะของฟลักซ์ นี้ไม่ใช่เรื่องใหม่ แม้ว่าจะดูเหมือนว่าเราถูกโจมตีด้วยมหาศาลมาก การเปลี่ยนแปลงทั้งหมดในครั้งเดียว " ใหม่ " การเปลี่ยนแปลงนำความกังวลมากกับผู้ที่ได้รับผลกระทบ เมื่อฉันคิดเกี่ยวกับความกังวลที่ใหญ่ที่สุดของฉันเกี่ยวกับการศึกษาในวันนี้ แต่มันไม่เกี่ยวกับมาตรฐาน ความรับผิดชอบของครู หรือว่าเทคโนโลยีคือการบูรณาการในการเรียนการสอน . . . . . . . หรือบางทีมันอาจจะไม่ความกังวลที่ใหญ่ที่สุดของฉันเกี่ยวกับความสัมพันธ์ ชีวิตเป็นเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ และเรา ( ครู ) จะอยู่ร่วมกับเด็กพวกนี้ทุกวัน พยายามที่จะแสดงให้พวกเขาและสอนพวกเขาวิธีการมีชีวิตอยู่ในขณะนี้และในอนาคต ฉันกังวลว่า ครูไม่มีเวลา ( หรือมากเกินไปอย่างแน่นอน ) รูปแบบความสัมพันธ์ที่แท้จริงกับนักเรียนของพวกเขา ฉันกังวลว่า ครูและผู้บริหาร จะไม่สร้างความเชื่อถือ ความสัมพันธ์ที่แท้จริงกับคนอื่น ฉันกังวลที่มากเกินไป นักเรียนไม่ต้องดูแลผู้ใหญ่ในชีวิตของพวกเขา ฉันกังวลว่าละครการศึกษา ทักษะการทำงานร่วมกัน และทักษะการพูดในที่สาธารณะจะถูกผลักไปด้านข้างเพื่อเจาะและฆ่าสำหรับการทดสอบที่ได้มาตรฐาน " การเจริญเติบโต " ข้อมูลดังนั้นสิ่งที่เราสามารถทำได้ Thankfully , ฉันคิดว่า ครูหลายคนก็พิชิตปัญหานี้ . ครูส่วนใหญ่มีการดูแลเพิ่มเติมเกี่ยวกับนักเรียนมากกว่าด้านอื่น ๆของงานของพวกเขา มีคนอื่นนะ ใครเผา เครียด หรือ ตรวจสอบ มันไม่ยุติธรรมกับพวกนักเรียนจะสอน เริ่มจากผู้บริหาร เราต้องการ รูปแบบการดูแลความสัมพันธ์ เราต้องพูดกับคนอื่น และที่สำคัญคือ เราต้องฟัง หาสาเหตุที่นักเรียนอยู่เสมอเหนื่อยในชั้นเรียนแทนสมมติว่าพวกเขากำลังช้า การเล่นวิดีโอเกม ฟังว่า ผู้ปกครองที่เพิ่งหย่ากัน ก็แทบจะทำให้มันผ่านแต่ละวัน ให้ เดียวช่วยเด็กของพวกเขาด้วยการบ้านคณิตศาสตร์ที่ซับซ้อนทุกเย็น ผู้บริหารและครูต้องรับฟังซึ่งกันและกัน เพื่อมาแบ่งปันวิสัยทัศน์และเป้าหมายคืออะไรที่ดีที่สุดของนักเรียนในโรงเรียนเขต พนักงานจะทำงานให้หนักขึ้นสำหรับผู้นำที่พวกเขาเคารพและการดูแล เดียวกันจะไปสำหรับนักเรียนดังนั้น ในขณะที่เราต้องได้มาตรฐาน แสดงการเจริญเติบโตและการรวมเทคโนโลยีคุณภาพเพื่อดึงดูดนักเรียนของเรา เราต้องเก็บไว้ก่อน แคร์คนอื่น ๆ " สิ่ง " จะตกอยู่ในสถานที่