Initial Progress in Addressing Huma

Initial Progress in Addressing Human-Induced Alterations
To address the state of the Great Lakes, an unprecedented response was
mustered. In the 1960s, led by government agencies who largely lacked a clear
statutory mandate, a coordinated resource and waste management strategy was
launched. It was a “top-down, bottom-up” strategy driven by a scientific
understanding of how the lakes operated as a system. The “top” and “bottom”
in the strategy have not-so-much to do with people – they do not describe
federal officials and local citizens – they describe the top and bottom of the food
chain in the open lakes.
The “top-down” strategy was a two-part effort to restore top predators to
the lakes. The lake trout population had been virtually wiped out by the sea
lamprey. To restore its functional role in the system, it was decided to introduce
pacific salmon. These fish could be raised in hatcheries and, once released into
the lakes, could restore grazing pressure on the alewife. The second part of the
strategy was to control sea lamprey populations. Spawning streams were
chemically treated to kill lampreys. New physical barriers, called lamprey weirs,
were installed in streams that had spawning habitat.
The “top-down” strategy had immediate pay-off. Government could and
did act directly. Hatcheries began to produce salmon fry and release them to the
lakes. This was a war of production, and the government had the means.
The “bottom-up” strategy was a bit more difficult to implement. The essence
of the bottom-up approach was to tackle the base of the food chain by reducing the
input of nutrient chemicals. Finding sources to control was no problem. Virtually
no municipalities provided biological sewage treatment. Similarly, most industries
provided virtually no treatment of their wastes. But there was little agreement on
exactly which nutrients were the problem, which sources should install controls,
what performance levels were required, and who was to pay for the treatment
equipment. Further, there was no legal requirement to do anything.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำลังเริ่มต้นในการแก้ปัญหาการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากมนุษย์การรัฐเกรตเลกส์ มีการตอบสนองเป็นประวัติการณ์mustered ในปี 1960 นำ โดยหน่วยงานภาครัฐที่ขาดชัดเจนเป็นส่วนใหญ่มีข้อบังคับตามกฎหมาย การประสานทรัพยากรและกลยุทธ์การจัดการของเสียเปิดตัว มันเป็นกลยุทธ์ "บนลงล่าง ล่างขึ้น" จากการทางวิทยาศาสตร์ความเข้าใจของวิธีทะเลสาบดำเนินการเป็นระบบ "บน" และ "ล่าง"กลยุทธ์มีไม่เพื่อมาก ด้วยคน – พวกเขาไม่อธิบายเจ้าหน้าที่ของภาครัฐและประชาชนในท้องถิ่น – พวกเขาอธิบายด้านบนและด้านล่างของอาหารโซ่ในทะเลสาบเปิดกลยุทธ์ "บนลงล่าง" เป็นสองส่วนความพยายามในการคืนค่าล่าสุดไปทะเลสาบ ประชากรเทราต์เลมีได้แทบเช็ดออกทะเลปลาแลมป์เพรย์ การคืนค่าระบบ บทบาทหน้าที่ของมันเป็นการตัดสินใจแนะนำปลาแซลมอนแปซิฟิก ปลาเหล่านี้อาจเพิ่มขึ้นใน hatcheries และ ปล่อยครั้งทะเลสาบ สามารถคืนค่า alewife ความดัน grazing ส่วนสองของการกลยุทธ์ในการ ควบคุมประชากรปลาแลมป์เพรย์ทะเลได้ กระแสข้อมูลการวางไข่ได้สารเคมีถือว่าฆ่า lampreys อุปสรรคทางกายภาพใหม่ เรียกปลาแลมป์เพรย์ weirsถูกติดตั้งในลำธารที่อยู่อาศัยวางไข่กลยุทธ์ "บนลงล่าง" ทันทีจ่ายเงินออกได้ รัฐบาลสามารถ และไม่ได้ทำโดยตรง Hatcheries เริ่มผลิตปลาแซลมอนทอด และปล่อยให้การทะเลสาบ นี่คือสงครามของการผลิต และรัฐบาลมีวิธีThe “bottom-up” strategy was a bit more difficult to implement. The essenceof the bottom-up approach was to tackle the base of the food chain by reducing theinput of nutrient chemicals. Finding sources to control was no problem. Virtuallyno municipalities provided biological sewage treatment. Similarly, most industriesprovided virtually no treatment of their wastes. But there was little agreement onexactly which nutrients were the problem, which sources should install controls,what performance levels were required, and who was to pay for the treatmentequipment. Further, there was no legal requirement to do anything.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความคืบหน้าในการเริ่มต้นการเปลี่ยนแปลงที่อยู่ของมนุษย์การชักนำให้เกิดการแก้ไขรัฐของ Great Lakes ที่การตอบสนองที่ไม่เคยปรากฏมาเป็น Mustered ในปี 1960 นำโดยหน่วยงานภาครัฐที่ส่วนใหญ่ขาดความชัดเจนคำสั่งตามกฎหมายทรัพยากรการประสานงานและกลยุทธ์การจัดการของเสียได้รับการเปิดตัว มันเป็น "ด้านบนลงด้านล่างขึ้น" กลยุทธ์ขับเคลื่อนด้วยวิทยาศาสตร์เข้าใจว่าทะเลสาบดำเนินการเป็นระบบ "top" และ "ด้านล่าง" ในกลยุทธ์ที่มีไม่ให้มากจะทำอย่างไรกับคน - พวกเขาไม่ได้อธิบายถึงเจ้าหน้าที่รัฐบาลกลางและประชาชนในท้องถิ่น- พวกเขาอธิบายด้านบนและด้านล่างของอาหารห่วงโซ่ในทะเลสาบเปิด. "top -down กลยุทธ์ "เป็นความพยายามที่สองส่วนที่จะเรียกคืนล่าบนลงทะเลสาบ ประชากรปลาเทราท์ทะเลสาบได้รับแทบเช็ดออกด้วยทะเลปลาทูนา ในการเรียกคืนการทำงานของบทบาทในระบบมันก็ตัดสินใจที่จะนำปลาแซลมอนแปซิฟิก ปลาเหล่านี้จะได้รับการเลี้ยงดูมาในโรงเพาะฟักและเมื่อปล่อยออกสู่ทะเลสาบสามารถเรียกคืนความดันแทะเล็มในเอลไวฟ์ ส่วนที่สองของกลยุทธ์คือการควบคุมประชากรทะเลปลาทูนา วางไข่ลำธารถูกรักษาทางเคมีเพื่อฆ่ากินปลา อุปสรรคทางกายภาพใหม่ที่เรียกว่าทำนบปลาทูนา, ถูกติดตั้งในลำธารที่มีที่อยู่อาศัยวางไข่. "การจากบนลงล่าง" กลยุทธ์ได้ทันทีจ่ายออก รัฐบาลสามารถและไม่ทำหน้าที่โดยตรง โรงเพาะฟักเริ่มผลิตปลาแซลมอนทอดและปล่อยพวกเขาไปที่ทะเลสาบ นี่คือสงครามของการผลิตและรัฐบาลได้หมายความว่า. "ด้านล่างขึ้น" กลยุทธ์เป็นบิตยากที่จะดำเนินการ สาระสำคัญของวิธีการด้านล่างขึ้นเป็นฐานที่จะแก้ไขปัญหาของห่วงโซ่อาหารโดยการลดการป้อนข้อมูลของสารเคมีสารอาหาร การหาแหล่งที่จะควบคุมได้ไม่มีปัญหา แทบเทศบาลไม่ให้น้ำเสียทางชีวภาพการรักษา ในทำนองเดียวกันอุตสาหกรรมส่วนใหญ่ให้การรักษาแทบไม่มีของเสียของพวกเขา แต่มีข้อตกลงเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับว่าที่สารอาหารที่เป็นปัญหาซึ่งแหล่งที่มาควรติดตั้งควบคุมสิ่งที่ระดับประสิทธิภาพถูกต้องและผู้ที่จะจ่ายสำหรับการรักษาอุปกรณ์ นอกจากนี้ไม่มีข้อกำหนดทางกฎหมายที่จะทำอะไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เริ่มต้นความคืบหน้าที่อยู่ในมนุษย์เกิดการเปลี่ยนแปลง
ที่อยู่สถานะของ Great Lakes , การตอบสนองประวัติการณ์คือ
รวบรวม . ในทศวรรษที่ 1960 นำโดยหน่วยงานราชการที่ส่วนใหญ่ขาดความชัดเจนอาณัติการประสานงานทรัพยากรและขยะ

กลยุทธ์การจัดการเปิดตัว มันเป็น " แบบบนลงล่าง จากล่างขึ้นบน " ยุทธศาสตร์ขับเคลื่อนโดยวิทยาศาสตร์
ความเข้าใจของวิธีการที่ทะเลสาบดำเนินการเป็นระบบ " ท็อป " และ " ด้านล่าง "
ในกลยุทธ์ไม่ได้มากจะทำอย่างไรกับคนและพวกเขาไม่อธิบาย
เจ้าหน้าที่รัฐและประชาชน และพวกเขาอธิบายด้านบนและด้านล่างของห่วงโซ่อาหาร

ในทะเลสาบเปิดกลยุทธ์ " บนลงล่าง " คือความพยายามที่จะเรียกคืนด้านบน

สองนักล่า ทะเลสาบทะเลสาบปลาเทราท์ประชากรได้รับจวนเช็ดออกโดยปลาแลมป์เพรย์ทะเล

คืนบทบาทการทำงานในระบบ มันก็ตัดสินใจที่จะแนะนำ
ปลาแซลมอนแปซิฟิก ปลาเหล่านี้จะถูกเลี้ยงในโรงเพาะฟัก และ เมื่อปล่อยลงแทะเล็ม
ทะเลสาบ สามารถคืนค่าความดันใน alewife . ในส่วนของกลยุทธ์การควบคุมทะเล
อซาโมอาห์ กียานตามจำนวนประชากร วางไข่เป็น
ลำธารรักษาทางเคมีเพื่อฆ่า lampreys . อุปสรรคทางกายภาพใหม่ที่เรียกว่า อซาโมอาห์ กียาน , ฝาย ,
ถูกติดตั้งในกระแสที่อาศัยวางไข่ .
" บนลงล่าง " กลยุทธ์ได้ทันที จ่ายออก รัฐและ
กระทำโดยตรง โรงเพาะฟักเริ่มผลิตปลาแซลมอนทอดและปล่อยพวกเขาไปยัง
ทะเลสาบ นี่เป็นสงครามของการผลิต และรัฐบาลมีวิธีการ
กลยุทธ์ " ล่าง " เป็นบิตยากที่จะใช้ . สาระสําคัญ
ของประโยคแบบเล่นงานฐานของห่วงโซ่อาหาร โดยลด
ใส่สารเคมี สารอาหาร ค้นหาแหล่งที่จะควบคุมมันไม่มีปัญหา จวน
ไม่มีเทศบาลมีการบำบัดน้ำเสียทางชีวภาพ ในทำนองเดียวกันอุตสาหกรรมส่วนใหญ่
ให้แทบไม่มีของเสียของพวกเขาแต่มันมีข้อตกลงเล็กน้อย
ตรงซึ่งสารอาหารที่เป็นปัญหา ซึ่งแหล่งควรติดตั้งการควบคุม
สิ่งที่ระดับการปฏิบัติที่ถูกต้อง และผู้ที่จะจ่ายสำหรับอุปกรณ์รักษา

เพิ่มเติม ไม่มีกฎหมาย ต้องการให้ทำอะไร