Over-exploitation and fragmentation

Over-exploitation and fragmentation of natural forests have been typical
problems in Southeast Asia, though its intensity varies from one country to
another. In Lao PDR, as in all of the countries in the lower Mekong basin,
there have been high rates of deforestation and forest degradation during the
past half century. Forest cover declined from 70% of the land area in the
1940s to 47% or less by 1999. It has been estimated that about 129,000 ha
per annum of forest was lost in the 1980s and 1990s (FAO, 1995). This
represents a substantial loss in productivity, biodiversity and ecosystem
function for the country. The causes of the forest losses include forest
encroachment by permanent cultivation; swidden agriculture, forest fires,
logging (legal and illegal), and infrastructure development. It has been
estimated that 6.5 million ha of forests are affected by swidden agriculture
(Messerli et al., 2009), and industrial logging may become a more serious
threat in the future as timber companies look for new sources of raw

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การแสวงหาผลประโยชน์มากกว่าและการกระจายตัวของป่าธรรมชาติที่ได้รับโดยทั่วไป
ปัญหาในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แต่ความรุนแรงของมันแตกต่างไปจากประเทศหนึ่งไปยัง
อีก ในสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวในขณะที่ทุกประเทศในระดับที่ต่ำลุ่มน้ำโขง
มีการอัตราที่สูงของการตัดไม้ทำลายป่าและความเสื่อมโทรมของป่าในช่วง
ครึ่งศตวรรษที่ผ่านมา ครอบคลุมพื้นที่ป่าลดลงจาก 70% ของพื้นที่ที่ดินใน
ปี 1940 ถึง 47% หรือน้อยกว่าปี 1999 โดยจะได้รับการคาดว่าประมาณ 129,000 เฮกเตอร์
ต่อปีของป่าก็หายไปในช่วงปี 1980 และปี 1990 (FAO, 1995) นี้
แสดงให้เห็นถึงการสูญเสียอย่างมากในการผลิตความหลากหลายทางชีวภาพและระบบนิเวศของ
ฟังก์ชั่นสำหรับประเทศ สาเหตุของการสูญเสียป่าประกอบด้วยป่า
บุกรุกโดยการเพาะปลูกถาวร การเกษตร swidden ไฟป่า
เข้าสู่ระบบ (กฎหมายและผิดกฎหมาย) และการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน มันได้รับการ
คาดการณ์ว่าจำนวน 6.5 ล้านเฮกเตอร์ของป่าได้รับผลกระทบจากการเกษตร swidden
(Messerli et al., 2009) และเข้าสู่ระบบอุตสาหกรรมอาจจะกลายเป็นรุนแรงมากขึ้น
เป็นภัยคุกคามในอนาคตเป็น บริษัท ไม้มองหาแหล่งใหม่ของดิบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กว่าการใช้ประโยชน์และการแตกแยกของป่าธรรมชาติมีปัญหาทั่วไป
ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แม้ว่าความเข้มของมันจะแตกต่างกันจากประเทศหนึ่งไปยังอีก
. ในลาว ในทุกประเทศในกลุ่มลุ่มน้ำโขง
มีอัตราสูงของการทำลายป่าและความเสื่อมโทรมของป่าในระหว่าง
ครึ่งศตวรรษผ่านมา ครอบคลุมพื้นที่ป่าลดลงจาก 70% ของพื้นที่ใน
1940 ถึง 47 % หรือน้อยกว่า โดยปี 2542 มีการประมาณการว่าประมาณ 129000 ฮา
ต่อปีของป่าสูญหายไปในช่วงปี 1980 และ 1990 ( FAO , 1995 ) นี้แสดงถึงการสูญเสียอย่างมากในการผลิต

และหน้าที่ของระบบนิเวศ ความหลากหลายทางชีวภาพของประเทศ สาเหตุของการสูญเสียป่า บุกรุกป่า รวมถึงการเพาะปลูก
โดยถาวร ข่าวสารการเกษตร , ไฟไหม้ป่า ,
การกฎหมายและผิดกฎหมาย )และการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน มันมี
ประมาณว่า 6.5 ล้านไร่ ป่าจะได้รับผลกระทบโดย
การเกษตรข่าวสาร ( messerli et al . , 2009 ) , และเข้าสู่ระบบอุตสาหกรรมอาจกลายเป็นภัยคุกคามร้ายแรง
เพิ่มเติมในอนาคตเป็น บริษัท ทิมเบอร์ มองหาแหล่งใหม่ของวัตถุดิบ