The first Japanese professional lea

The first Japanese professional league was formed in 1936, and by 1950 had grown big enough to divide into two leagues, known as Nippon Professional Baseball (NPB).

In Japan, high school baseball (高校野球 kōkō yakyū?) generally refers to the two annual baseball tournaments played by high schools nationwide culminating in a final showdown at Hanshin Kōshien Stadium in Nishinomiya. They are organized by the Japan High School Baseball Federation in association with Mainichi Shimbun for the National High School Baseball Invitational Tournament in the spring (also known as "Spring Kōshien") and Asahi Shimbun for the National High School Baseball Championship in the summer (also known as "Summer Kōshien").

These nationwide tournaments enjoy widespread popularity, arguably equal to or greater than professional baseball. Qualifying tournaments are often televised locally and each game of the final stage at Kōshien is televised nationally on NHK. The tournaments have become a national tradition, and large numbers of students and parents travel from hometowns to cheer for their local team. It is a common sight to see players walking off the field in tears after being eliminated from the tournament by a loss.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลีมืออาชีพแรกก่อตั้งขึ้นในปี 1936 และปีพ.ศ. 2493 เติบโตใหญ่พอที่จะแบ่งเป็นสองโยชน์ รู้จักเป็นเบสบอลมืออาชีพนิปปอน (NPB)ญี่ปุ่น เบสบอลมัธยม (高校野球 kōkō yakyū) มักหมายถึงสองแข่งขันเบสบอลประจำปีโดยโรงเรียนมัธยมทั่วประเทศสูงสุดในการประลองสุดท้ายที่สนามกีฬา Kōshien Hanshin ใน Nishinomiya พวกเขาจะจัด โดยสหพันธ์เบสบอลมัธยมญี่ปุ่นกับ Mainichi ดีสำหรับชาติมัธยมเบสบอลรอนในฤดูใบไม้ผลิ (เรียกว่า "Kōshien ฤดูใบไม้ผลิ") และอาซาฮีชิมบุนชิงแชมป์เบสบอลมัธยมชาติในฤดูร้อน (หรือที่เรียกว่า "Kōshien ฤดูร้อน")แข่งขันทั่วประเทศเหล่านี้รับความนิยมอย่างกว้างขวาง เนื้อหาเท่ากับ หรือมากกว่าเบสบอลมืออาชีพ การแข่งขันคัดเลือกมักจะถ่ายทอดในท้องถิ่น และแต่ละเกมของขั้นตอนสุดท้ายที่ Kōshien ถ่ายทอดทั่วประเทศในรายการ NHK การแข่งขันเป็น ประเพณีชาติ และจำนวนมากของนักเรียนและผู้ปกครองเดินทางจากตรงจะเชียร์ทีมท้องถิ่นของพวกเขา มันเป็นสายตาพบบ่อยเพื่อดูผู้เล่นที่เดินออกจากเขตข้อมูลในน้ำตาหลังจากออกจากการแข่งขันจากการสูญเสีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นครั้งแรกในลีกอาชีพของญี่ปุ่นที่ถูกสร้างขึ้นในปี 1936 และ 1950 มีการเติบโตใหญ่พอที่จะแบ่งออกเป็นสองไมล์เป็นที่รู้จักญี่ปุ่นอาชีพเบสบอล (NPB).

ในประเทศญี่ปุ่นเบสบอลโรงเรียนมัธยม (高校野球koko yakyū?) โดยทั่วไปหมายถึงทั้งสอง การแข่งขันเบสบอลประจำปีเล่นโดยโรงเรียนมัธยมทั่วประเทศสูงสุดในการประลองครั้งสุดท้ายที่สนามกีฬาฮันโคชิเอ็งใน Nishinomiya พวกเขาจะถูกจัดขึ้นโดยสหพันธ์เบสบอลโรงเรียนมัธยมประเทศญี่ปุ่นในการเชื่อมโยงกับ Mainichi Shimbun สำหรับโรงเรียนมัธยมแห่งชาติการแข่งขันเบสบอลเชิญในฤดูใบไม้ผลิ (หรือเรียกว่า "ฤดูใบไม้ผลิโคชิเอ็ง") และอาซาฮีชิมบุนสำหรับแชมป์เบสบอลโรงเรียนมัธยมแห่งชาติในช่วงฤดูร้อน (ยัง รู้จักกันในชื่อ "ฤดูร้อนโคชิเอ็ง").

การแข่งขันทั่วประเทศเหล่านี้ได้รับความนิยมอย่างแพร่หลายเนื้อหาเท่ากับหรือมากกว่าเบสบอลมืออาชีพ การแข่งขันรอบคัดเลือกมักจะมีการถ่ายทอดสดทางโทรทัศน์ในประเทศและเกมของขั้นตอนสุดท้ายที่โคชิเอ็งแต่ละคนจะถ่ายทอดสดทั่วประเทศในเอ็นเอชเค ทัวร์นาเมนต์ได้กลายเป็นประเพณีของชาติและจำนวนมากของนักเรียนและผู้ปกครองเดินทางจากบ้านเกิดเพื่อเป็นกำลังใจให้กับทีมในท้องถิ่นของตน มันเป็นความเห็นร่วมกันที่จะเห็นผู้เล่นเดินออกจากสนามในน้ำตาหลังจากที่ถูกตัดออกจากการแข่งขันโดยการสูญเสีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ญี่ปุ่นครั้งแรกมืออาชีพลีกก่อตั้งขึ้นในปี 1936 และ 1950 เติบโตใหญ่พอที่จะแบ่งเป็นสองลีกที่รู้จักกันเป็นมืออาชีพเบสบอลญี่ปุ่น ( npb )ในญี่ปุ่นเบสบอลโรงเรียนมัธยม ( 高校野球 K K ยากี้ ยูโฮโฮ ? โดยทั่วไปหมายถึงสองปีเล่นเบสบอลการแข่งขันสูงโรงเรียนทั่วประเทศ culminating ในการเปิดไพ่สุดท้ายที่สนามกีฬาฮันชินโฮชิเ นเคใน Nishinomiya . พวกเขาจะจัดโดยสมาพันธ์สมาคมเบสบอลระดับมัธยมปลายของญี่ปุ่นกับไมนิชิชิมบุงสำหรับเบสบอลโรงเรียนมัธยมแห่งชาติเชิญแข่งขันในฤดูใบไม้ผลิ ( หรือที่เรียกว่า " ฤดูใบไม้ผลิ K โฮชิเ น " ) และอาซาฮีชิมบุน เพื่อเข้าสู่โคชิเอ็งในฤดูร้อน ( ที่รู้จักกันว่า " ซัมเมอร์เคโฮชิเ น " )การแข่งขันทั่วประเทศเหล่านี้ได้รับความนิยมแพร่หลายมากขึ้น มากกว่าหรือเท่ากับเบสบอลมืออาชีพ รอบคัดเลือกการแข่งขันมักจะถ่ายทอดในประเทศและแต่ละเกมของขั้นตอนสุดท้ายในการเป็นประเทศที่เมืองชิเ นเคเค . การแข่งขันได้กลายเป็นประเพณีของชาติและจำนวนมากของนักเรียนและผู้ปกครองเดินทางจากบ้านเกิดไปเชียร์ทีมท้องถิ่นของตน มันเป็นภาพธรรมดาที่เห็นผู้เล่นเดินออกจากสนามด้วยน้ำตา หลังถูกตัดออกจากการแข่งขันโดยการสูญเสีย