Dawn…. Meng Hao opened his eyes, th

Dawn…. Meng Hao opened his eyes, then immediately closed them again.

“What a good friend! In the past several lives, I’ve only had myself to talk to. I never realized how boring it is to talk to myself… And I could never figure out why everyone hates me so much. They even call me Ultimate Vexation….”

“Yeah! I haven’t had a discussion like this the entire time I’ve been in the Solitary Sword Sect.”

“Come come, now that we’ve finished talking about the noon sunshine, let’s talk a bit about the afternoon….”

Late morning…. Sunlight filtered into the house. Meng Hao opened his eyes and stared blankly at Chen Fan and the meat jelly. He sighed and continued to meditate.

“Let me tell you, I’m sick of afternoons. I remember the afternoon of one year when I….”

“You’re right! I’m the same way. But the only thing I can do during that time is to grind my teeth….”

More hours passed, and soon it was afternoon. Meng Hao opened his eyes a few times, but all he could do was laugh bitterly and close them again.

Chen Fan and the meat jelly had talked through the entire night, all the way through the morning. One man, one bird, seemingly inexhaustible and, in fact, in high spirits.

Meng Hao couldn’t help but admire Elder Brother Chen. It seemed he really was a perfect match for the meat jelly.

Meng Hao sat quietly. He wanted to stand up, but was worried that Chen Fan and the meat jelly would drag him into their conversation. He took a breath and then closed his eyes, pretending that he couldn’t hear anything that they were saying.

Eventually, the sun began to set….

“I like sunset the best. Every time I gaze at the setting sun, I think of that time one year when I was just a tiny meat jelly, I….”

“Sunset is immeasurably wonderful. You know, you really don’t know how difficult it is to practice Cultivation. Oh, that reminds me, throughout the years, I’ve actually collected a thousand different stories about the sunset. I really want to tell you all of them. Come come. I’ll start with the first one….”

The sun had set, and evening passed. Soon it was night again. One man, one bird, chattering away endlessly for a day and a night. They talked on, seemingly not the least bit tired. When midnight came, it finally seemed that Chen Fan wasn’t able to keep going.

“Umm, why don’t we rest a bit?”

“No way! I don’t get many chances to have such a lovely discussion. We still haven’t talked about the meaning of life yet. Ah, the meaning of life. What a beautiful whatchamacallit flower 1. Oh, right. I forgot. Before we talk about the meaning of life, we need to talk about moonlight….”

“Uh… Alright. Actually, I have over three thousand stories about the moonlight….”

“Eee? I have some stories too! Actually, I have ten thousand. You go first, and then me.”

Meng Hao was almost on the verge of collapse. His eyes were bloodshot, and he panted as he forced himself to calm down and return to meditation.

The night passed slowly. Outside, everything was quiet. But within the room, one man and one bird had reached the pinnacle of their conversation. Early morning light once again made its way into the house. Chen Fan’s face was a bit wan, and his eyes were bloodshot.

“Let’s rest a bit… I… I have some plans today….”

“No way! I’m not finished yet. We still haven’t talked about the meaning of life. Now that I’m finished with my ten thousand stories about the moonlight, we can continue our discussion.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รุ่งอรุณ... เมงเฮาเปิดตาของเขา แล้วทันทีอีกครั้งพวกเขา"อะไรดีเพื่อน ในอดีตหลายชีวิต ฉันเท่านั้นเคยคุยกับตัวเอง ฉันไม่เคยรู้วิธีเบื่อมันคือการพูดคุยกับตัวเอง... และฉันไม่สามารถคิดออกว่าทำไมทุกคนเกลียดฉันมาก พวกเขาได้เรียกฉันสุดยอดความเดือดร้อน..."ใช่ครับ ผมยังไม่มีการอภิปรายเช่นนี้นิกายดาบโดดเดี่ยวได้ตลอดเวลา""มามา ตอนนี้ที่เราเสร็จสิ้นการพูดคุยเกี่ยวกับแสงแดดเที่ยง มาคุยเล็กน้อยช่วงบ่าย..."ตอนสาย... แสงอาทิตย์ส่องเข้าไปในบ้าน เมงเฮาเปิดตาของเขา และจ้อง blankly ผวนและเนื้อเจลลี่ เขาถอนหายใจ และการนั่งสมาธิ"ให้ฉันบอกคุณ ฉันป่วยของช่วงบ่าย ผมจำได้ว่า ช่วงบ่ายของหนึ่งปีเมื่อฉันนี้... ""ไม่ แบบเดียวกันค่ะ แต่สิ่งเดียวที่ฉันสามารถทำได้ในช่วงเวลานั้นคือการ บดฟัน..."ชั่วโมงแล้วเพิ่มเติม และเร็ว ๆ นี้ ก็บ่าย เมงเฮาเปิดตาของเขากี่ครั้ง แต่ทั้งหมดที่เขาสามารถทำเป็นหัวเราะดี ๆ และปิดฝาอีกครั้งผวนและเนื้อวุ้นคุยผ่านทั้งคืน ตลอดทางผ่านตอนเช้า ชายคนหนึ่ง หนึ่งนก แหล่งดูเหมือน และ ในความเป็นจริง ในเมงเฮาไม่ช่วย แต่ชื่นชมพี่น้องเฉิน ดูเหมือนเขาเป็นคู่สมบูรณ์แบบสำหรับวุ้นเนื้อจริง ๆเมงเฮานั่งอยู่อย่างเงียบ ๆ เขาอยากจะยืนขึ้น แต่กังวลว่า ผวนและเนื้อวุ้นจะลากเขาไปสนทนาของพวกเขา เขาเอาลมหายใจ และจากนั้น ปิดตาของเขา แอบอ้างว่า เขาไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเขาบอกว่าในที่สุด อาทิตย์เริ่มตั้ง..."ผมชอบพระอาทิตย์ตกที่ดีที่สุด ทุกครั้งที่ผมจ้องมองที่ดวง ฉันคิดว่า เวลาหนึ่งปีเมื่อผมแค่วุ้นจิ๋วเนื้อ ฉันนี้... ""พระอาทิตย์ตกได้ดีเลิศล้ำ คุณรู้ว่า คุณไม่ทราบว่าวิธีการที่ยากเป็นการฝึกปลูก โอ้ ที่นึก ตลอดปี จริงเก็บไว้พันเรื่องราวต่าง ๆ เกี่ยวกับพระอาทิตย์ตก ผมอยากจะบอกคุณทั้งหมด มามา ฉันจะเริ่มต้นด้วยแรก..."มีดวง และตอนเย็นผ่าน เร็ว ๆ นี้ ก็อีกคืน ชายคนหนึ่ง หนึ่งนก chattering ไปไม่รู้จบสำหรับวันและคืน พวกเขาคุยกันทาง ดูเหมือนไม่น้อยบิตเหนื่อย เมื่อเที่ยงคืนมา มันก็ดูเหมือนว่า ผวนไม่สามารถที่จะเก็บไป"um ทำไมไม่เราเหลือน้อย""ไม่มีทาง ฉันไม่ได้รับโอกาสการสนทนาดังกล่าวน่ารักทุกคน เรายังไม่ได้คุยเกี่ยวกับความหมายของชีวิตได้ อา ความหมายของชีวิต สิ่งสวยงาม whatchamacallit ดอกไม้ 1 โอ้ ขวา ลืม ก่อนที่เราพูดคุยเกี่ยวกับความหมายของชีวิต เราจำเป็นต้องพูดถึง...แสงจันทร์""ออ... ไม่เป็นไร จริง มีแสงจันทร์...ราวกว่าสามพัน""Eee ผมมีเรื่องราวบางอย่างเกินไป จริง ได้หมื่น คุณไปก่อน แล้วฉัน"เมงเฮาเกือบถูกหมิ่นยุบ ตาของเขา bloodshot และเขา panted เขาบังคับตัวเองให้สงบลง และกลับไปทำสมาธิคืนผ่านไปอย่างช้า ๆ นอก เสร็จเงียบ แต่ภายในห้องพัก คนและนกหนึ่งได้ถึงจุดสุดยอดของการสนทนาของพวกเขา แสงช่วงเช้าทำทางเข้าบ้านอีกครั้ง เฉินพัดลมหน้า wan บิต และตา bloodshot"ลองวางบิต... ฉัน... ผมมีแผนบางอย่างวันนี้...""ไม่มีทาง ฉันไม่เสร็จยัง เรายังไม่ได้พูดคุยเกี่ยวกับความหมายของชีวิต หลังจากที่ผมเสร็จกับฉันราวแสงจันทร์หมื่น เราสามารถต่อสนทนาของเรา"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รุ่งอรุณ ... เม้งเฮาเปิดตาของเขาแล้วทันทีปิดพวกเขาอีกครั้ง.

"สิ่งที่เป็นเพื่อนที่ดี! หลายชีวิตที่ผ่านมาผมได้มีเพียงตัวเองจะพูดคุยกับ ฉันไม่เคยรู้วิธีการที่น่าเบื่อก็คือการพูดคุยกับตัวเอง ... และผมไม่เคยคิดออกว่าทำไมทุกคนเกลียดฉันมาก พวกเขายังโทรหาฉันที่ดีที่สุดรำคาญ ... . "

" ใช่! ฉันไม่ได้มีการอภิปรายเช่นนี้ตลอดเวลาที่ฉันได้รับในโดดเดี่ยวดาบนิกาย. "

" มามาตอนนี้ที่เราเสร็จสิ้นการพูดคุยเกี่ยวกับแสงแดดเที่ยงให้มาพูดคุยเกี่ยวกับ bit ช่วงบ่าย ... . "

หลังเวลาที่กำหนด เช้า…. แสงแดดกรองเข้าไปในบ้าน เม้งเฮาเปิดตาของเขาและจ้อง blankly ที่เฉินพัดลมและเนื้อเจลลี่ เขาถอนหายใจและยังคงนั่งสมาธิ.

"ให้ฉันบอกคุณฉันป่วยของช่วงบ่าย ผมจำได้ว่าช่วงบ่ายของวันหนึ่งปีเมื่อฉัน ... . "

" คุณถูกต้อง! ฉันทางเดียวกัน แต่สิ่งเดียวที่ฉันจะทำในช่วงเวลานั้นคือการบดฟันของฉัน ... . "

ชั่วโมงผ่านไปและเร็ว ๆ นี้ก็เป็นช่วงบ่าย เม้งเฮาเปิดตาของเขาไม่กี่ครั้ง แต่ทั้งหมดที่เขาทำได้ก็คือหัวเราะอย่างขมขื่นและปิดพวกเขาอีกครั้ง.

เฉินพัดลมและเนื้อวุ้นได้พูดคุยกันผ่านทั้งคืนทุกทางผ่านตอนเช้า ชายคนหนึ่งซึ่งเป็นหนึ่งในนกที่ดูเหมือนจะไม่รู้จักเหนื่อยและในความเป็นจริงในสุราสูง.

เม้ง Hao ไม่สามารถช่วย แต่ชื่นชมพี่เฉินบราเดอร์ มันดูเหมือนเขาจริงๆเป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบสำหรับวุ้นเนื้อ.

เม้งเฮานั่งเงียบ ๆ เขาต้องการที่จะลุกขึ้นยืน แต่เป็นห่วงว่าเฉินพัดลมและเนื้อวุ้นจะลากเขาเข้าสู่การสนทนาของพวกเขา เขาเอาลมหายใจแล้วหลับตาทำท่าว่าเขาไม่สามารถได้ยินเสียงอะไรเลยว่าพวกเขากำลังพูด.

ในที่สุดดวงอาทิตย์เริ่มตั้ง ... .

"ผมชอบพระอาทิตย์ตกที่ดีที่สุด เวลาที่ฉันจ้องมองที่ดวงอาทิตย์ทุกคนผมคิดว่าในช่วงเวลานั้นหนึ่งปีเมื่อฉันเป็นแค่เจลลี่เนื้อเล็ก ๆ ฉัน ... . "

" ซันเซ็ทเป็นที่ยอดเยี่ยมล้นพ้น คุณจะรู้ว่าคุณจริงๆไม่ทราบวิธีการที่ยากก็คือการปฏิบัติการเพาะปลูก โอ้ที่ทำให้ผมนึกถึงตลอดปีที่ผ่านมาผมได้รวบรวมจริงพันเรื่องราวที่แตกต่างกันเกี่ยวกับพระอาทิตย์ตกดิน ผมอยากจะบอกคุณทั้งหมดของพวกเขา มามา ฉันจะเริ่มต้นกับคนแรก ... . "

ดวงอาทิตย์ได้ตั้งค่าและเย็นผ่าน เร็ว ๆ นี้ก็เป็นคืนอีกครั้ง ชายคนหนึ่งซึ่งเป็นหนึ่งในนกพูดเจื้อยแจ้วออกไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุดสำหรับกลางวันและกลางคืน พวกเขาพูดคุยบนดูเหมือนจะไม่บิตอย่างน้อยเหนื่อย เมื่อเที่ยงคืนมาในที่สุดมันก็ดูเหมือนว่าเฉินพัดลมไม่สามารถที่จะเก็บไป.

"อืมม, ทำไมเราไม่เหลือสักหน่อย?"

"ไม่มีทาง! ฉันไม่ได้รับโอกาสมากมายที่จะได้เช่นการอภิปรายที่น่ารัก เรายังไม่ได้พูดคุยเกี่ยวกับความหมายของชีวิตเลย ah, ความหมายของชีวิต สิ่งที่สวยงาม whatchamacallit ดอกไม้ 1. โอ้ขวา ฉันลืม. ก่อนที่เราจะพูดคุยเกี่ยวกับความหมายของชีวิตที่เราต้องพูดคุยเกี่ยวกับแสงจันทร์ ... . "

" เอ่อ ... เอาล่ะ อันที่จริงผมมีมากกว่าสามพันเรื่องราวเกี่ยวกับแสงจันทร์ ... . "

" Eee? ฉันมีเรื่องราวบางอย่างมากเกินไป! อันที่จริงผมมีหมื่น คุณไปก่อนแล้วฉัน. "

เม้งเฮาก็เกือบจะอยู่บนปากเหวของการล่มสลาย ดวงตาของเขาแดงก่ำและเขา panted ในขณะที่เขาบังคับตัวเองที่จะสงบลงและกลับไปทำสมาธิ.

คืนผ่านไปอย่างช้าๆ นอกทุกอย่างก็สงบเงียบ แต่ภายในห้องพัก, ชายคนหนึ่งและเป็นหนึ่งในนกได้ถึงจุดสุดยอดของการสนทนาของพวกเขา แสงตอนเช้าอีกครั้งทำทางเข้าไปในบ้าน ใบหน้าของเฉินแฟนเป็นบิต wan และดวงตาของเขาแดงก่ำ.

"Let 's ส่วนที่เหลือนิด ... ฉัน ... ฉันมีแผนบางอย่างวันนี้ ... ."

"ไม่มีทาง! ฉันยังไม่เสร็จ เรายังไม่ได้พูดคุยเกี่ยวกับความหมายของชีวิต ตอนนี้ที่ผมจบด้วยหมื่นเรื่องราวของฉันเกี่ยวกับแสงจันทร์ที่เราสามารถดำเนินการต่อการสนทนาของเรา. "