2.2. Experimental procedureThe expe

2.2. Experimental procedure

The experiment was conducted using Matlab (MathWorks) with the psychophysics toolbox (Brainard, 1997), with stimuli presented on a 21 inch monitor, 60 cm from the participant. The experimental session began with a series of practice tasks, which were designed to familiarize participants with the task as well as to allow participants to build up the action–effect contingencies. In the first practice task (association phase) participants were asked to press either the k, or the l key on a keyboard, with their right hand. They were free to choose which button to press on each trial, and when to press the button, with the exception that they should not perform the action until at least 500 ms after the start of the trial (the onset of the fixation cross). If participants pressed too quickly then a red fixation cross would appear for 200 ms, before the trial was restarted (following a random inter trial interval and then a white fixation cross). Following each valid button press, a blank screen was presented for 200 ms, and then an image of a face appeared. This face could be either a face with a neutral expression, or a face with a fearful expression. One button press (k or l) always led to one expression (fear or neutral), and the other button was followed by presentation of the other expression. 10 Neutral and 10 fearful faces were used in the experiment, taken from a standard set of affective face stimuli (Ekman & Friesen, 1976). The stimuli were presented in the center of the screen and measured 6.5 × 4.5 cm and were presented for 200 ms.

Following the presentation of the face, separated by a blank screen of 1–1.5 s, participants were asked to rate the amount of fear present in the facial expression. Participants moved a cursor up and down to indicate the amount of fear present in the face. The word “Fear” was presented above the bar, and “No Fear” below the bar. To the right of the bar a number from 1 to 100 was presented (see Fig. 1). The bar started in a random position on each trial. To move the bar up and down, participants pressed the d and c keys respectively. As the bar moved the number to the right also increased or decreased. When participants were happy with their answer they pressed the space bar to confirm. An inter-trial interval of 1–1.5 s separated each trial. This first practice task consisted of 30 trials.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.2 การขั้นตอนที่ทดลองทดลองได้ดำเนินการใช้ Matlab (MathWorks) ด้วยเครื่องมือ psychophysics (Brainard, 1997), กับสิ่งเร้าที่นำเสนอบนจอภาพ 21 นิ้ว จากผู้เข้าร่วม 60 ซม. รอบทดลองเริ่ม มีชุดปฏิบัติงาน ซึ่งถูกออกแบบมาเพื่อผู้เข้าร่วมกับภารกิจรวมทั้งให้ผู้เรียนสร้าง contingencies ดำเนินการ – ผล ในแรกฝึกงาน (ระยะที่สมาคม) ผู้เข้าร่วมได้ต้องกด k หรือคีย์ l บนแป้นพิมพ์ กับมือขวาของพวกเขา พวกเขามีอิสระที่จะเลือกที่ปุ่มกดในการทดลองแต่ละ และเมื่อกดปุ่ม ด้วยข้อยกเว้นที่พวกเขาไม่ควรทำการดำเนินการจนถึงอย่างน้อย 500 ms หลังจากเริ่มต้นการทดลอง (เริ่มเป็นเบีไขว้) ถ้าร่วมกดข้ามเบีแดงแล้วอย่างรวดเร็วเกินไปที่จะปรากฏสำหรับ 200 ms ก่อนการทดลองได้เริ่ม (อินเตอร์แบบสุ่มช่วงทดลอง แล้วเบีสีขาวไขว้ต่อไปนี้) ต่อการกดแต่ละปุ่มถูกต้อง มีแสดงหน้าจอสำหรับ 200 ms แล้ว ปรากฏภาพของใบหน้า หน้านี้อาจจะหน้ากับนิพจน์ที่มีความเป็นกลาง หรือหน้ากับนิพจน์ที่มีความน่ากลัว หนึ่งปุ่มกด (k หรือ l) จะนำไปสู่หนึ่งนิพจน์ (กลัวหรือเป็นกลาง), และปุ่มอื่น ๆ ถูกตามงานนำเสนอของนิพจน์อื่น ๆ กลาง 10 และ 10 หน้าน่ากลัวถูกใช้ในการทดลอง นำมาจากชุดมาตรฐานของหน้าผลสิ่งเร้า (เอ็กแมนและ Friesen, 1976) สิ่งเร้าถูกแสดงในหน้าจอ และวัด 6.5 × 4.5 ซม. และถูกแสดงสำหรับ 200 msFollowing the presentation of the face, separated by a blank screen of 1–1.5 s, participants were asked to rate the amount of fear present in the facial expression. Participants moved a cursor up and down to indicate the amount of fear present in the face. The word “Fear” was presented above the bar, and “No Fear” below the bar. To the right of the bar a number from 1 to 100 was presented (see Fig. 1). The bar started in a random position on each trial. To move the bar up and down, participants pressed the d and c keys respectively. As the bar moved the number to the right also increased or decreased. When participants were happy with their answer they pressed the space bar to confirm. An inter-trial interval of 1–1.5 s separated each trial. This first practice task consisted of 30 trials.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.2 ขั้นตอนการทดลองการทดลองที่ได้รับการดำเนินการโดยใช้ Matlab (MathWorks) กับกล่อง psychophysics (Brainard, 1997) กับสิ่งเร้าที่นำเสนอบนหน้าจอ 21 นิ้ว, 60 ซม. จากการเข้าร่วม เซสชั่นการทดลองเริ่มต้นด้วยชุดของงานการปฏิบัติที่ถูกออกแบบมาเพื่อทำความเข้าใจร่วมกับงานเช่นเดียวกับการอนุญาตให้เข้าร่วมในการสร้างความผูกพันการกระทำผลกระทบ ในการปฏิบัติงานครั้งแรก (เฟสสมาคม) ผู้เข้าร่วมถูกขอให้กดทั้ง k หรือคีย์ลิตรบนแป้นพิมพ์ที่มีมือขวาของเขา พวกเขามีอิสระที่จะเลือกที่ปุ่มกดในการพิจารณาคดีในแต่ละครั้งและเมื่อมีการกดปุ่มที่มีข้อยกเว้นที่ว่าพวกเขาไม่ควรดำเนินการอย่างน้อยก็จนกว่า 500 มิลลิวินาทีหลังจากที่เริ่มต้นของการทดลอง (การโจมตีของการตรึงกางเขนที่) หากผู้เข้าร่วมกดเร็วเกินไปแล้วตรึงกางเขนสีแดงจะปรากฏ 200 มิลลิวินาทีก่อนการพิจารณาคดีได้เริ่มต้นใหม่ (ต่อไปนี้ช่วงเวลาระหว่างการทดลองแบบสุ่มและจากนั้นข้ามตรึงสีขาว) ต่อไปนี้ที่ถูกต้องในแต่ละปุ่มกดหน้าจอว่างเปล่าที่ถูกนำเสนอ 200 มิลลิวินาทีและจากนั้นภาพของใบหน้าปรากฏ ใบหน้าซึ่งอาจเป็นได้ทั้งใบหน้าด้วยการแสดงออกที่เป็นกลางหรือใบหน้าด้วยการแสดงออกที่น่ากลัว ปุ่มกด (k หรือลิตร) นำเสมอให้เป็นหนึ่งในการแสดงออก (กลัวหรือเป็นกลาง) และปุ่มอื่น ๆ ตามมาด้วยการนำเสนอการแสดงออกอื่น ๆ 10 Neutral และใบหน้าที่น่ากลัว 10 ถูกนำมาใช้ในการทดลองนำมาจากชุดมาตรฐานของสิ่งเร้าอารมณ์ใบหน้า (เอกและ Friesen, 1976) สิ่งเร้าที่มีการนำเสนอในใจกลางของหน้าจอและวัด 6.5 × 4.5 ซม. และถูกนำเสนอ 200 มิลลิวินาที. หลังจากการนำเสนอของใบหน้าแยกจากกันโดยหน้าจอว่างเปล่า 1-1.5 s ผู้เข้าร่วมถูกถามในการประเมินปริมาณของความกลัว อยู่ในการแสดงออกทางสีหน้า เข้าร่วมย้ายเคอร์เซอร์ขึ้นและลงเพื่อบ่งบอกถึงปริมาณของความกลัวอยู่ในใบหน้า คำว่า "ความกลัว" ที่ถูกนำเสนอข้างต้นบาร์และ "ไม่กลัว" บาร์ด้านล่าง ทางด้านขวาของบาร์จำนวน 1-100 ถูกนำเสนอ (ดูรูปที่ 1). บาร์เริ่มต้นในตำแหน่งที่สุ่มในการพิจารณาคดีในแต่ละ ต้องการย้ายไปบาร์ขึ้นและลงกดปุ่มเข้าร่วมงและคตามลำดับ บาร์ย้ายจำนวนไปทางขวาเพิ่มขึ้นหรือลดลง เมื่อผู้เข้าร่วมมีความสุขกับคำตอบของพวกเขากดแถบพื้นที่ที่จะยืนยัน ช่วงเวลาระหว่างการพิจารณาคดีของ 1-1.5 s แยกการพิจารณาคดีในแต่ละ การปฏิบัติงานครั้งแรกนี้จำนวน 30 การทดลอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.2 . การทดลองขั้นตอน

ทดลองใช้ MATLAB ( แมธเวิร์คส์ ) กับจิตวิทยาฟิสิกส์กล่องเครื่องมือ ( ที่ตั้ง , 1997 ) กับสิ่งเร้าที่นำเสนอบน 21 นิ้วจอภาพ 60 เซนติเมตร จากผู้เข้าร่วม ระยะเวลาทดลองเริ่มต้นด้วยชุดของงานที่ปฏิบัติซึ่งถูกออกแบบมาเพื่อทำความคุ้นเคยกับผู้เข้าร่วมงาน รวมทั้งให้ผู้เข้าร่วมที่จะสร้างการกระทำและผลภาระผูกพัน . ในงานที่ปฏิบัติก่อน ( ระยะที่สมาคม ) ผู้เข้าร่วมถูกขอให้กดทั้ง K หรือ L คีย์บนแป้นพิมพ์ กับมือข้างขวาของตน พวกเขากำลังอิสระที่จะเลือกปุ่มที่กดในแต่ละคดี และเมื่อกดปุ่มยกเว้นว่าพวกเขาไม่ควรดำเนินการอย่างน้อยจนถึง 500 มิลลิวินาทีหลังจากเริ่มต้นของการทดลอง ( onset ของการตรึงไม้กางเขน ) ถ้ากดเร็วเกินไปแล้วผู้เข้าร่วมการตรึงไม้กางเขน สีแดงจะปรากฏขึ้นสำหรับ 200 ms ก่อนการทดลองเริ่มต้นใหม่ ( ตามแบบสุ่มระหว่างช่วงทดลองแล้วขาวการตรึงไม้กางเขน ) ถูกต้องตามแต่ละปุ่มกดหน้าจอว่างเปล่าถูกเสนอ 200 ms แล้วภาพใบหน้าที่ปรากฏ หน้านี้อาจเป็นได้ทั้งหน้าด้วยสีหน้าที่เป็นกลางหรือหน้าด้วยสีหน้าที่น่ากลัว . ปุ่มกด ( K หรือ L ) นำเสมอหนึ่งการแสดงออก ( กลัวหรือเป็นกลาง ) และปุ่มอื่น ๆตามมาด้วยการนำเสนอของการแสดงออกอื่น ๆ 10 ที่เป็นกลางและ 10 ใบหน้าหวาดกลัว กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการทดลองถ่ายจากชุดมาตรฐานของอารมณ์ใบหน้าสิ่งเร้า ( เอก&ฟรีสเซ่น , 1976 ) ทักษะที่ถูกนำเสนอในศูนย์ของหน้าจอ และวัดได้ 6.5 × 4.5 ซม. และถูกนำเสนอสำหรับ 200 คุณ

ตามการนำเสนอของใบหน้า โดยแยกหน้าจอว่างเปล่า 1 – 1.5 S , ผู้เข้าร่วมถูกขอให้อัตราปริมาณความกลัวที่มีอยู่ในการแสดงออกบนใบหน้าผู้ย้ายเคอร์เซอร์ขึ้นและลงเพื่อบ่งชี้ปริมาณของความกลัวที่อยู่ในหน้า คำว่า " กลัว " ที่นำเสนอข้างต้นบาร์ และ " ไม่กลัว " ด้านล่างของแถบ ด้านขวาของแถบตัวเลขจาก 1 ถึง 100 ถูกนำเสนอ ( ดูรูปที่ 1 ) แถบเริ่มต้นในตำแหน่งสุ่มในแต่ละคดี เลื่อนบาร์ขึ้นลง ร่วมกดคีย์ D และ C ตามลำดับเป็นบาร์ย้ายเบอร์ให้ถูกต้อง เพิ่มขึ้นหรือลดลง เมื่อผู้เรียนพึงพอใจกับคำตอบที่กด Space Bar เพื่อยืนยัน ระหว่างช่วงของการทดลองที่ 1 – 1.5 S แยกแต่ละคดี งานนี้ปฏิบัติครั้งแรก จำนวน 30 การทดลอง