History[edit]The Coco Chanel era[ed

History[edit]
The Coco Chanel era[edit]
Establishment and recognition — 1909–1920s
The actress Gabrielle Dorziat wearing a Chanel plumed hat (1912)
Fashion before Chanel: The artificial bust, waist, and hips of corsetry. (Bianca Lyons,1902)
The Chanel Suit 2009: a tailored cardigan-style jacket, knee-length skirt, two-toned shoes, jewelry, and a leather handbag.
The House of Chanel (Chanel S.A.) originated in 1909, when Gabrielle Chanel opened a millinery shop at 160 Boulevard Malesherbes, the ground floor of the Parisian flat of the socialite and textile businessman Étienne Balsan, of whom she was mistress.[1] Because the Balsan flat also was a salon for the French hunting and sporting élite, Chanel had opportunity to meet their demi-mondaine mistresses, who, as such, were women of fashion, upon whom the rich men displayed their wealth — as ornate clothes, jewelry, and hats.
Coco Chanel thus could sell to them the hats she designed and made; she thus earned a living, independent of her financial sponsor, the socialite Balsan. In the course of those salons Coco Chanel befriended Arthur ‘Boy’ Capel, an English socialite and polo player friend of Étienne Balsan; per the upper class social custom, Chanel also became mistress to Boy Capel. Despite that social circumstance, Boy Capel perceived the businesswoman innate to Coco Chanel, and, in 1910, financed her first independent millinery shop, Chanel Modes, at 31 rue Cambon, Paris. Because that locale already housed a dress shop, the business-lease limited Chanel to selling only millinery products, not couture. Two years later, in 1913, the Deauville and Biarritz couture shops of Coco Chanel offered for sale prêt-à-porter sports clothes for women, the practical designs of which allowed the wearer to play sport.[1][4]
The First World War (1914–18) affected European fashion through scarcity of materials, and the mobilisation of women. By that time, Chanel had opened a large dress shop at 31 rue Cambon, near the Hôtel Ritz, in Paris; among the clothes for sale were flannel blazers, straight-line skirts of linen, sailor blouses, long sweaters made of jersey fabric, and skirt-and-jacket suits.
Coco Chanel used jersey cloth because of its physical properties as a garment, such as its drape — how it falls upon and falls from the body of the woman — and how well it adapted to a simple garment-design. Sartorially, some of Chanel’s designs derived from the military uniforms made prevalent by the War; and, by 1915, the designs and the clothes produced by the House of Chanel were known throughout France.[1]

In 1915 and in 1917, Harper’s Bazaar magazine reported that the garments of the House of Chanel were “on the list of every buyer” for the clothing factories of Europe.[1] The Chanel dress shop at 31 rue Cambon presented day-wear dress-and-coat ensembles of simple design, and black evening dresses trimmed with lace; and tulle-fabric dresses decorated with jet, a minor gemstone material.[1]
After the First World War, the House of Chanel, following the fashion trends of the 1920s, produced beaded dresses, made especially popular by the Flapper woman.[1] By 1920, Chanel had designed and presented a woman’s suit of clothes — composed either of two garments or of three garments — which allowed a woman to have a modern, feminine appearance, whilst being comfortable and practical to maintain; advocated as the “new uniform for afternoon and evening”, it became known as the Chanel Suit.
In 1921, to complement the suit of clothes, Coco Chanel commissioned the perfumer Ernest Beaux to create a perfume for the House of Chanel, his perfumes included the perfume No.5, named after the number of the sample Chanel liked best. Originally, a bottle of No. 5 de Chanel was a gift to clients of Chanel. The popularity of the perfume prompted the House of Chanel to offer it for retail sale in 1922.
In 1923, to explain the success of her clothes, Coco Chanel told Harper’s Bazaar magazine that design “simplicity is the keynote of all true elegance.”[1][7]
Business partners — late 1920s
The success of the No. 5 encouraged Coco Chanel to expand perfume sales beyond France and Europe, and to develop other perfumes — for which she required investment capital, business acumen, and access to the North American market. To that end, the businessman Théophile Bader (founder of Galeries Lafayette) introduced the venture capitalist Pierre Wertheimer to Coco Chanel. Their business deal established the Parfums Chanel company, a parfumerie of which Wertheimer owned 70 per cent, Bader owned 20 per cent, and Chanel owned 10 per cent; commercial success of the joint enterprise was assured by the Chanel name, and by the cachet of la “Maison Chanel”, which remained the sole business province of Coco Chanel.[6]
Nonetheless, despite the success of the Chanel couture and parfumerie, the personal relations between Coco and her capitalist partner deteriorated, because, Coco said that Pierre Wertheimer was exploiting her talents as a fashion designer and as a businesswoman.[6] Wertheimer reminded Chanel that he had made her a very rich woman; and that his venture capital had funded Chanel’s productive expansion of the parfumerie which created the wealth they enjoyed, all from the success of No. 5 de Chanel.

Nevertheless, unsatisfied, the businesswoman Gabrielle Chanel hired the attorney René de Chambrun to renegotiate the 10-per-cent partnership she entered, in 1924, with the Parfums Chanel company; the lawyer-to-lawyer negotiations failed, and the partnership-percentages remained as established in the original business deal among Wertheimer, Badel, and Chanel.[6]
Elegance and the war — 1930s–1940s
From the gamine fashions of the 1920s, Coco Chanel had progressed to womanly fashions in the 1930s: evening-dress designs were characterised by an elongated feminine style, and summer dresses featured contrasts such as silver eyelets, and shoulder straps decorated with rhinestones - drawing from Renaissance-time fashion stylings. In 1932, Chanel presented an exhibition of jewelry dedicated to the diamond as fashion accessory; it featured the Comet and Fountain necklaces of diamonds, which were of such original design, that Chanel S.A. re-presented them in 1993. Moreover, by 1937, the House of Chanel had expanded the range of its clothes to more women, and presented prêt-à-porter clothes designed and cut for the petite woman.[1] Among fashion designers only the clothes created by Elsa Schiaparelli could compete with the clothes of Chanel.[1]
Chanel’s spymaster:
General Walter Schellenberg
Chief of the Sicherheitsdienst.
During the Second World War (1939–45), Coco Chanel closed shop at Maison Chanel — leaving only jewellry and parfumerie for sale — and moved to the Hôtel Ritz Paris, where she lived with her boyfriend, Hans Günther von Dincklage, a Nazi intelligence officer.[1][4][6] Upon conquering France in June 1940, the Nazis established a Parisian occupation-headquarters in the Hôtel Meurice, on the rue de la Rivoli, opposite the Louvre Museum, and just around the corner from the fashionable Maison Chanel S.A., at 31 rue Cambon.[1]
Meanwhile, because of the Nazi occupation’s official anti-Semitism, Pierre Wertheimer and family, had fled France to the U.S., in mid-1940. Later, in 1941, Coco Chanel attempted to assume business control of Parfums Chanel, but was thwarted by an administrative delegation that disallowed her sole disposition of the parfumerie. Having foreseen the Nazi occupation policy of the seizure-and-expropriation to Germany of Jewish business and assets in France, Pierre Wertheimer, the majority partner, had earlier, in May 1940, designated Felix Amiot, a Christian French industrialist, as the “Aryan” proxy whose legal control of the Parfums Chanel business proved politically acceptable to the Nazis, who then allowed the perfume company to continue as an operating business.[6][8]

Occupied France abounded with rumours that Coco Chanel was a Nazi collaborator; her clandestine identity was secret agent 7124 of the Abwehr, code-named “Westminster”.[9] As such, by order of General Walter Schellenberg, of the Sicherheitsdienst, Chanel was despatched to London on a mission to communicate to British Prime Minister Winston Churchill the particulars of a “separate peace” plan proposed by Reichsführer-SS Heinrich Himmler, who sought to avoid surrendering to the Red Army of the Soviet Russians.
At War’s end, upon the Allied liberation of France, Chanel was arrested for having collaborated with the Nazis. In September 1944, the Free French Purge Committee, the épuration, summoned Chanel for interrogation about her collaborationism, yet, without documentary evidence of or witnesses to her collaboration with the Nazis, and because of Churchill’s secret intervention in her behalf, the épuration released Coco Chanel from arrest as a traitor to France.[6][10] Despite having been freed by the political grace of Churchill, the strength of the rumours of Chanel’s Nazi collaboration had made it not possible for her to remain in France; so Coco Chanel and her German lover, Hans Günther von Dincklage, went into an eight-year exile to Switzerland.[1][6]
In the post–war period, during Coco Chanel’s Swiss exile from France, Pierre Wertheimer returned to Paris, and regained formal administrative control of his family’s business holdings — including control of Parfums Chanel, the parfumerie established with his venture capital, and successful because of the Chanel name.[6]
In Switzerland, the news revived Coco Chanel’s resentment at having been exploited by her business partner, for only ten per cent of the money. So she established a rival Swiss parfumerie to create, produce, and sell her “Chanel perfumes”. In turn, Wertheimer, the majority capital stock owner of Parfums Chanel, saw his business interests threatened, and his commercial rights infringed, because he did not possess legally

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

[แก้ไข] ประวัติศาสตร์โคโค่ชาแนลยุค [แก้ไข]จัดตั้งและการรับรู้ – ปี 1909-1920นักแสดงหญิงกาเบรียล Dorziat ใส่ชาแนลเป็น plumed หาดใหญ่ (ซาวน่า)แฟชั่นก่อนชาแนล: ประดิษฐ์หน้าอก เอว และสะโพกของ corsetry (รสบีอังก้า 1902)ชุดชาแนล 2009: เสื้อสไตล์คาร์โทน กระโปรงความยาวเข่า รองเท้า two-toned เครื่องประดับ และกระเป๋าหนังบ้านของชาแนล (ชาแนล S.A.) สร้างขึ้นในปี 1909 เมื่อกาเบรียลชาแนลเปิด millinery ร้านที่ 160 วาร์ด Malesherbes แบนรู้สึกของสาวสังคมและสิ่งทอวัย Étienne นบาง คนเธอเล็กมาก ๆ [1] เนื่องจากนบางที่แบนยัง ร้านฝรั่งเศสล่าและยอดกีฬา ชาแนลมีโอกาสในการตอบสนองของ mistresses สี mondaine ที่ เช่น ผู้หญิงแฟชั่น ตามที่คนรวยแสดงสมบัติ — เสื้อผ้าหรูหรา เครื่องประดับ และหมวกโคโค่ชาแนลจึงขายไปหมวกที่เธอออกแบบ และ ทำ เธอจึงได้รับชีวิต อิสระของเธอผู้สนับสนุนทางการเงิน สาวสังคมนบาง ในหลักสูตรของที่ร้าน โคโค่ชาแนล befriended Arthur 'เด็ก' Capel เป็นสาวสังคมภาษาอังกฤษและเพื่อนเล่นโปโล Étienne นบาง ต่อภาษีสังคมชั้นสูง ชาแนลยังเป็น เล็กเพื่อเด็ก Capel แม้ มีสถานการณ์ที่สังคม Capel เด็กมองเห็น businesswoman ข้อสอบ ถึงโคโค่ชาแนล และ ใน 1910 เงินร้านเธออิสระ millinery แรก โหมดชาแนล ที่ 31 rue กัมบอน ปารีส เนื่องจากตำแหน่งที่ตั้งนั้นแล้วเอนร้านเสื้อผ้า เช่าธุรกิจจำกัดชาแนลขายเฉพาะ millinery ผลิตภัณฑ์ สูงไม่ สองปีต่อมา 2456 ร้านสูงดูวิลบีและ biarritz ประเทศของโคโคชาแนลนำเสนอสำหรับขายเสื้อผ้ากีฬากระเป๋าคอลเลคชั่นเซ็ตสำหรับผู้หญิง การออกแบบปฏิบัติซึ่งอนุญาตให้ผู้สวมใส่เล่นกีฬา [1] [4]สงครามโลกครั้งแรก (1914-18) ได้รับผลกระทบแฟชั่นยุโรปขาดแคลนวัสดุ และการเปลี่ยนแปลงของผู้หญิง โดยที่เวลา ชาแนลได้เปิดร้านเสื้อผ้าขนาดใหญ่ที่ 31 rue กัมบอน ใกล้โรงแรมริทซ์โฮเทล ในปารีส ระหว่างเสื้อผ้าขายถูกเสื้อคลุมผ้าขนหนู แบบกระโปรงผ้าลินิน เสื้อยาว บ้านเธอทำผ้าเจอร์ซีย์ และเหมาะสมกับกระโปรง และเสื้อโคโค่ชาแนลใช้เสื้อผ้าเนื่องจากคุณสมบัติทางกายภาพเป็นการตัดเย็บเสื้อผ้า เช่นของ drape — วิธีการที่มันอยู่ตาม และจากร่างกายของผู้หญิง — และด้วยวิธีการดัดแปลงการตัดเย็บเสื้อผ้าออกแบบอย่าง Sartorially บางส่วนของการออกแบบของชาแนลมาจากเครื่องแบบทหารที่ทำแพร่หลายในสงคราม และ โดย 1915 การออกแบบและเสื้อผ้าที่ผลิต โดยบ้านชาแนลรู้จักกันทั่วประเทศฝรั่งเศส [1]1915 และ 1917 นิตยสาร Bazaar ของฮาร์เปอร์ได้รายงานว่า เสื้อผ้าของบ้านชาแนลได้ "ในรายชื่อของผู้ซื้อทุก" สำหรับโรงงานเสื้อผ้าของยุโรป [1] ร้านเครื่องแต่งกายชาแนลที่ 31 rue กัมบอนวันสวมเสื้อ และเสื้อวงง่าย และชุดตอนเย็นสีดำตัดกับลูกไม้ การนำเสนอ และผ้า tulle ชุดตกแต่ง ด้วยเจ็ท วัสดุอัญมณีรอง [1]หลังจากสงครามโลกครั้งแรก บ้านของชาแนล ตามแนวโน้มแฟชั่นของปี 1920 ผลิตชุดลูกปัด ทำยอดนิยมโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้หญิง Flapper [1] โดย 1920 ชาแนลได้ออกแบบ และนำเสนอชุดของผู้หญิงเสื้อผ้า — ประกอบด้วยเสื้อผ้าที่สอง หรือสามเสื้อผ้า — ซึ่งอนุญาตให้ผู้หญิงมีลักษณะทันสมัย ผู้หญิง ในขณะที่ความสะดวกสบาย และเพื่อรักษา การสนับสนุนเป็นวิธีการ "เหมือนที่ใหม่ในยามบ่ายและยามเย็น" มันกลายเป็นที่รู้จักกันเป็นชุดชาแนลในปี 1921 เพื่อเติมเต็มชุดเสื้อผ้า โคโค่ชาแนลมอบหมายอำนาจหน้าที่ perfumer โบซ์เออร์เนสต์สร้างน้ำหอมในบ้านชาแนล น้ำหอมของเขาหอมฉบับที่ 5 ชื่อหลังจากจำนวนตัวอย่างชาแนลชอบสุดรวม เดิม ขวดหมายเลข 5 เดชาแนลเป็นของขวัญลูกค้าของชาแนล ความนิยมของน้ำหอมที่ให้บ้านชาแนลให้ขายปลีกในค.ศ. 1922พี่ อธิบายความสำเร็จของเสื้อผ้าของเธอ โคโค่ชาแนลบอกว่า นิตยสาร Bazaar ของฮาร์เปอร์ที่ออกแบบ "ความเรียบง่ายคือ ประเด็นสำคัญของความจริงทั้งหมด" [1] [7]พันธมิตรทางธุรกิจซึ่งปลายปี 1920โคโค่ชาแนลหอมขายนอกเหนือจากฝรั่งเศสและยุโรปขยาย การพัฒนาน้ำหอมอื่น ๆ ส่งเสริมความสำเร็จของ 5 หมายเลขโดยที่เธอต้องทุน อคิวเมนท์ธุรกิจ และการเข้าถึงตลาดอเมริกาเหนือ เมื่อตอน Théophile Bader (ผู้ก่อตั้งของลาฟาแยตต์ Galeries) พ่อค้านำทุน capitalist Pierre Wertheimer ถึงโคโค่ชาแนล การจัดการธุรกิจก่อตั้งบริษัทชาแนล Parfums ร้อยละ 20 เป็นเจ้าของ parfumerie ที่ Wertheimer เป็นร้อยละ 70, Bader และชาแนลเป็นร้อยละ 10 ถูกมั่นใจได้ในความสำเร็จขององค์กรร่วม โดยชื่อชาแนล และ cachet ของลา "เมชาแนล" ซึ่งยังคงธุรกิจแต่เพียงผู้เดียวจังหวัดของโกโก [6]กระนั้น แม้ มีความสำเร็จสูงชาแนลและ parfumerie ความสัมพันธ์ส่วนบุคคลระหว่างโคโค่และคู่ของเธอทุนรูป เนื่องจาก โคโค่ว่า Pierre Wertheimer ถูก exploiting พรสวรรค์ของเธอ เป็นนักออกแบบแฟชั่น และ businesswoman เป็น [6] Wertheimer นึกถึงชาแนลว่า เขาได้ทำเธอผู้หญิงรวยมาก และเงินทุนของเขาก็สนับสนุนขยายผลผลิตของชาแนล parfumerie ที่สร้างพวกเขาเพลิดเพลิน ความมั่งคั่งทั้งหมดจากความสำเร็จของหมายเลข 5 เดชาแนลอย่างไรก็ตาม ไม่พอใจ businesswoman กาเบรียลชาแนลจ้างทนายเรอเนเดอ Chambrun การเจรจาต่อรองใหม่ร่วม 10 ต่อร้อยละเธอป้อน ใน 1924 บริษัทชาแนล Parfums ทนายความทนายความเจรจาล้มเหลว และหุ้นส่วนเปอร์เซ็นต์ยังคงเป็นก่อตั้งขึ้นในการจัดการธุรกิจเดิม Wertheimer, Badel และชาแนล [6]สง่างามและสงคราม — ทศวรรษ 1930s – 1940 โดยจากแฟชั่น gamine ของปี 1920 โคโค่ชาแนลมีหน้าไปเพียงใดจะ womanly แฟชั่นในช่วงทศวรรษ 1930: การออกแบบชุดราตรีมีประสบการ์แบบผู้หญิงอีลองเกต และชุดฤดูร้อนที่โดดเด่นแตกต่างเช่นตาไก่เงิน และสายรัดไหล่ตกแต่ง ด้วย rhinestones - วาดจากเรอเนสซองซ์เวลาแฟชั่น stylings ในปี 1932 ชาแนลนำเสนอนิทรรศการการเพชรเป็นเครื่องประดับแฟชั่น เครื่องประดับ เรื่องที่โดดเด่นดาวหางและน้ำพุสร้อยคอเพชร ซึ่งของดังกล่าวออกเดิม S.A. ชาแนลใหม่เสนอกลุ่มพวกเขาในปี 1993 นอกจากนี้ 1937 บ้านชาแนลได้ขยายช่วงของเสื้อผ้าของหญิงมาก และนำเสนอเสื้อผ้าคอลเลคชั่นเซ็ตกระเป๋าออกแบบ และตัดสำหรับผู้หญิงขนาดเล็ก [1] ระหว่างนักออกแบบแฟชั่น เสื้อผ้าเท่านั้นสร้างขึ้น โดย Elsa Schiaparelli สามารถแข่งขันกับเสื้อผ้าของชาแนล [1]ของชาแนล spymaster:Walter Schellenberg ทั่วไปประธานของ Sicherheitsdienstในช่วงสงครามโลกที่สอง (1939 – 45), โคโค่ชาแนลปิดร้านที่ชาแนลเมซอง — ปล่อยเฉพาะ jewellry และ parfumerie สำหรับขาย — และย้ายไปโฮเทลริทซ์ปารีส ที่เธออาศัยอยู่กับแฟนของเธอ ฮันส์ Günther ฟอน Dincklage นายปัญญานาซี [1] [4] [6] เมื่อเอาชนะฝรั่งเศสในเดือน ๒๔๘๓ มิถุนายน Nazis ก่อตั้งขึ้นปารีสอาชีพสำนักงานใหญ่ใน Meurice โฮเทล บน rue เดอลาเชอรา ตรง ข้ามพิพิธ ภัณฑ์ลูฟร์ และใกล้จาก S.A. ชาแนลเมแฟชั่น ที่ 31 rue กัมบอน [1]ในขณะเดียวกัน เนื่องจากการยึดครองของนาซี Semitism อย่างเป็นทางการต่อต้าน Pierre Wertheimer และครอบครัว หนีฝรั่งเศสสหรัฐอเมริกา ในกลาง ๒๔๘๓ ภายหลัง 1941 โคโค่ชาแนลพยายามสมมติการควบคุมธุรกิจของชาแนล Parfums แต่ถูก thwarted โดยการมอบหมายการดูแลที่ไม่อนุญาตให้ครอบครองเธอแต่เพียงผู้เดียวของ parfumerie มี foreseen นโยบายยึดครองของนาซีของการเป็นลม และ-expropriation ธุรกิจเยอรมนีของยิวและสินทรัพย์ในประเทศฝรั่งเศส Pierre Wertheimer คู่ใหญ่ มีก่อนหน้านี้ ใน ๒๔๘๓ พฤษภาคม เฟลิกซ์อมิโอต์โอ เป็นคริสเตียนฝรั่งเศส industrialist เป็นพร็อกซี "อารยัน" ควบคุมกฎหมายของชาแนล Parfums ที่พิสูจน์ทางการเมืองยอมรับ Nazis กำหนดที่ได้รับอนุญาตแล้วบริษัทน้ำหอมต้องเป็นธุรกิจที่ดำเนินการ [6] [8]ฝรั่งเศสครอบครอง abounded กับข่าวลือที่ว่า โคโคชาแนลมี collaborator นาซี ตัวตนของเธอลับถูกจาร 7124 ของ Abwehr ซึ่ง "ดาว" [9] เช่น by order of ทั่วไป Walter Schellenberg ของ Sicherheitsdienst ชาแนลถูก despatched สู่ลอนดอนในภารกิจที่จะสื่อสารกับนายกรัฐมนตรีอังกฤษวินสตันเคิร์ดโซว์อย่างแผน "แยกสันติภาพ" เสนอ โดย Reichsführer SS ไฮน์ริช Himmler ที่พยายามที่จะหลีกเลี่ยงการ surrendering ให้กองทัพแดงของโซเวียตนี่ในตอนท้ายของสงคราม เมื่อฝ่ายสัมพันธมิตรระหว่างการปลดปล่อยฝรั่งเศส ชาแนลถูกจับในได้มีการร่วมมือกับ Nazis ในเดือน 1944 กันยายน คณะกรรมการกำจัดฝรั่งเศสฟรี épuration เรียกชาแนลสำหรับถามเกี่ยวกับ collaborationism ของเธอ ยัง โดยไม่มีหลักฐานเอกสารหรือพยานให้ความร่วมมือของเธอ Nazis และเนื่อง จากการแทรกแซงลับของเคิร์ดโซว์ในนามของเธอ épuration การปล่อยโคโค่ชาแนลจากจับเป็นคนทรยศประเทศฝรั่งเศส [6] [10] แม้ไม่ได้รอดโดยพระคุณทางการเมืองของเคิร์ดโซว์ ความแข็งแรงของข่าวลือของความร่วมมือนาซีของชาแนลได้ทำไม่เธอยังคงอยู่ในประเทศฝรั่งเศส โคโค่ชาแนลและรักเธอภาษาเยอรมัน ฮันส์ Günther ฟอน Dincklage มาก ๆ เข้าผู้ถูกเนรเทศแปดปีสวิตเซอร์แลนด์ [1] [6]ในช่วงเวลาโพสต์ – สงคราม ในระหว่างการเนรเทศสวิสโคโค่ชาแนลจากฝรั่งเศส Pierre Wertheimer กลับไปปารีส และจากผู้ดูแลเป็นผู้ถือครองธุรกิจของครอบครัวซึ่งรวมทั้งควบคุมของชาแนล Parfums, parfumerie ก่อตั้ง ด้วยเงินทุนของเขา และประสบความสำเร็จ เพราะชื่อชาแนล [6]สวิตเซอร์แลนด์ ข่าวฟื้นฟูขุ่นโคโค่ชาแนลที่มีการไปของหุ้นส่วนทางธุรกิจ สำหรับเฉพาะ 10 ร้อยละของเงิน ดังนั้น เธอก่อตั้ง parfumerie สวิสเป็นคู่แข่งเพื่อสร้าง ผลิต และจำหน่ายของเธอ "น้ำหอมชาแนล" กลับ Wertheimer ส่วนใหญ่จดทะเบียนเจ้าของชาแนล Parfums เห็นผลประโยชน์ทางธุรกิจของเขาถูกคุกคาม และสิทธิทางการค้า infringed เนื่องจากเขาไม่มีกฎหมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติความเป็นมา [แก้ไข]
ยุค Coco Chanel [แก้ไข]
การจัดตั้งและการรับรู้ - 1909-1920s
นักแสดงหญิงที่กาเบรียล Dorziat สวมหมวกขนนกชาแนล (1912)
ก่อนที่ชาแนลแฟชั่น: หน้าอกเทียมเอวและสะโพกของ corsetry (Bianca ลียง, 1902)
ชาแนลสูท 2009:. แจ็คเก็ตที่เหมาะเวตเตอร์ถักสไตล์กระโปรงยาวถึงเข่ารองเท้าสองโทนเครื่องประดับและกระเป๋าถือหนัง
บ้านของชาแนล (Chanel SA) ที่เกิดขึ้นในปี 1909 เมื่อกาเบรียลชาแนล เปิดร้านขายหมวกที่ 160 Malesherbes ถนนชั้นล่างของปารีสแบนของสังคมและสิ่งทอธุรกิจÉtienne Balsan ของผู้ที่เธอเป็นที่รัก. [1] เพราะแบน Balsan นี้ยังมีร้านสำหรับการล่าสัตว์และฝรั่งเศสéliteกีฬา ชาแนลมีโอกาสที่จะได้พบกับครูเดมี่ mondaine ของพวกเขาที่เป็นเช่นนี้เป็นผู้หญิงของแฟชั่นเมื่อผู้คนที่อุดมไปด้วยแสดงความมั่งคั่งของพวกเขา -. เสื้อผ้าหรูหราเครื่องประดับและหมวก
Coco Chanel จึงสามารถขายให้กับพวกเขาหมวกที่เธอออกแบบ และทำให้; เธอจึงได้รับการใช้ชีวิตที่เป็นอิสระจากผู้สนับสนุนทางการเงินของเธอสังคม Balsan ในหลักสูตรของร้าน Coco Chanel ผู้เป็นเพื่อนสนิทของอาร์เธอร์ 'บอย' Capel, ภาษาอังกฤษและสังคมเพื่อนเล่นโปโลของÉtienne Balsan; ต่อชั้นทางสังคมที่กำหนดเอง, ชาแนลก็กลายเป็นที่รักที่จะบอย Capel แม้จะมีสถานการณ์ทางสังคม Capel บอยรับรู้โดยธรรมชาติของธุรกิจที่จะ Coco Chanel และในปี 1910 เงินทุนร้านหมวกอิสระครั้งแรกของเธอ, โหมดชาแนลวันที่ 31 Rue Cambon ปารีส เพราะสถานที่ที่มีอยู่แล้วเป็นที่ตั้งร้านขายชุดธุรกิจเช่าชาแนล จำกัด ที่จะขายเพียงผลิตภัณฑ์หมวกไม่ Couture สองปีต่อมาในปี 1913 โดวิลล์และร้านค้า Biarritz ตูของ Coco Chanel เสนอขายprêt-a-ประตูเสื้อผ้ากีฬาสำหรับผู้หญิงในทางปฏิบัติของการออกแบบที่ได้รับอนุญาตของผู้สวมใส่เล่นกีฬา. [1] [4]
ครั้งแรกในโลก สงคราม (1914-1918) ได้รับผลกระทบแฟชั่นยุโรปผ่านการขาดแคลนวัสดุและการชุมนุมของผู้หญิง โดยเวลาที่ชาแนลได้เปิดร้านขายชุดใหญ่วันที่ 31 Rue Cambon ใกล้Hôtel Ritz ในปารีส; หมู่เสื้อผ้าขายถูกเสื้อคลุมผ้าสักหลาด, กระโปรงเส้นตรงจากผ้าลินิน, เสื้อทหารเรือ, เสื้อยาวทำจากผ้าเสื้อและชุดกระโปรงและแจ็คเก็ต.
Coco Chanel ใช้ผ้าเสื้อเพราะคุณสมบัติทางกายภาพที่เป็นเสื้อผ้าเช่น ผ้าม่านของ - วิธีการที่จะตกและเมื่อตกจากร่างกายของผู้หญิง - และวิธีการที่ดีที่จะปรับให้เข้ากับเสื้อผ้าการออกแบบที่เรียบง่าย แต่งตัวผู้ชายบางส่วนของการออกแบบที่ชาแนลที่ได้มาจากเครื่องแบบทหารทำให้แพร่หลายโดยสงคราม; และโดยปี 1915 การออกแบบและเสื้อผ้าที่ผลิตโดยบ้านของชาแนลเป็นที่รู้จักกันทั่วประเทศฝรั่งเศส. [1] ใน 1915 และในปี 1917 นิตยสารฮาร์เปอร์บาซาร์รายงานว่าเสื้อผ้าของที่บ้านของชาแนลเป็น "อยู่ในรายชื่อของผู้ซื้อทุกคน . "สำหรับโรงงานเสื้อผ้าของยุโรป [1] ชุดร้านชาแนลวันที่ 31 Rue Cambon นำเสนอวันตระการตาสวมใส่ชุดและเสื้อออกแบบที่เรียบง่ายและชุดราตรีสีดำประดับด้วยลูกไม้; และชุด Tulle ผ้าตกแต่งด้วยเจ็ทซึ่งเป็นวัสดุพลอยเล็กน้อย. [1] หลังจากสงครามโลกครั้งที่บ้านของชาแนลตามแนวโน้มแฟชั่นของปี 1920 ที่ผลิตชุดลูกปัด, ทำให้เป็นที่นิยมโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้หญิงวัยรุ่น. [1 ] 1920 โดยชาแนลได้รับการออกแบบและนำเสนอชุดของผู้หญิงของเสื้อผ้า - ประกอบด้วยทั้งสองเสื้อผ้าหรือสามเสื้อผ้าสำเร็จรูป - ผู้หญิงซึ่งได้รับอนุญาตให้มีที่ทันสมัยลักษณะของผู้หญิงในขณะที่เป็นความสะดวกสบายและการปฏิบัติในการรักษา; สนับสนุนว่า "เครื่องแบบใหม่สำหรับช่วงบ่ายและเย็น" มันก็กลายเป็นที่รู้จักในฐานะสูทชาแนล. ในปี 1921 เพื่อเสริมชุดเสื้อผ้า Coco Chanel หน้าที่ perfumer เออร์เนสส์คู่รักที่จะสร้างน้ำหอมสำหรับบ้านของชาแนล, น้ำหอมของเขารวมถึง น้ำหอมที่ 5 การตั้งชื่อตามจำนวนของกลุ่มตัวอย่างชาแนลชอบมากที่สุด แต่เดิมขวดฉบับที่ 5 เดอชาแนลเป็นของขวัญให้กับลูกค้าของชาแนล ความนิยมของน้ำหอมได้รับแจ้งที่บ้านของชาแนลที่จะนำเสนอการขายค้าปลีกในปี 1922 ในปี 1923 ที่จะอธิบายความสำเร็จของเสื้อผ้าของเธอ, Coco Chanel บอกว่านิตยสารฮาร์เปอร์บาซาร์ว่าการออกแบบ "ความเรียบง่ายเป็นประเด็นสำคัญของความสง่างามที่แท้จริง." [ 1] [7] พันธมิตรธุรกิจ - ปลายปี 1920 ความสำเร็จของฉบับที่ 5 ได้รับการสนับสนุน Coco Chanel เพื่อขยายการขายเกินน้ำหอมฝรั่งเศสและยุโรปและการพัฒนาน้ำหอมอื่น ๆ - ซึ่งทำให้เธอต้องลงทุน, ความเฉียบแหลมทางธุรกิจและการเข้าถึงภาคเหนือ ตลาดอเมริกา ไปสิ้นสุดที่ธุรกิจThéophile Bader (ผู้ก่อตั้ง Galeries Lafayette) แนะนำร่วมทุน Pierre Wertheimer เพื่อ Coco Chanel การจัดการธุรกิจของพวกเขาได้ก่อตั้ง บริษัท Parfums Chanel, Parfumerie Wertheimer ซึ่งเป็นเจ้าของร้อยละ 70, Bader เป็นเจ้าของร้อยละ 20 และชาแนลเป็นเจ้าของร้อยละ 10; ประสบความสำเร็จในเชิงพาณิชย์ขององค์กรร่วมมั่นใจในชื่อชาแนลและตราประทับของลา "Maison ชาแนล" ซึ่งยังคงอยู่ในจังหวัดทางธุรกิจเพียงอย่างเดียวของโคโค่ชาแนล. [6] อย่างไรก็ตามแม้จะมีความสำเร็จของกูตูร์ชาแนลและ Parfumerie, ความสัมพันธ์ส่วนตัวระหว่างโคโค่และหุ้นส่วนนายทุนเธอเสื่อมโทรมเพราะโคโค่กล่าวว่า Pierre Wertheimer ได้รับการใช้ประโยชน์จากความสามารถของเธอเป็นนักออกแบบแฟชั่นและเป็นนักธุรกิจ [6] Wertheimer เตือนชาแนลว่าเขาได้ทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่รวยมาก. และการร่วมทุนของเขาได้รับการสนับสนุนการขยายตัวของการผลิตชาแนลของ Parfumerie ซึ่งสร้างความมั่งคั่งที่พวกเขามีความสุขทั้งหมดจากความสำเร็จของฉบับที่ 5 เดอชาแนล. แต่ไม่พอใจนักธุรกิจกาเบรียลชาแนลได้รับการว่าจ้างทนายความRenéเด Chambrun ที่จะเจรจาใหม่ 10 ความร่วมมือต่อร้อยเธอเดินเข้ามาในปี 1924 Parfums กับ บริษัท ชาแนล; การเจรจาต่อรองทนายความเพื่อทนายความล้มเหลวและร้อยละหุ้นส่วนยังคงเป็นที่ยอมรับในการจัดการธุรกิจเดิมหมู่ Wertheimer, Badel และชาแนล [6]. ความสง่างามและสงคราม - 1930 1940 จากแฟชั่น Gamine ของปี ค.ศ. 1920, Coco ชาแนลมีความก้าวหน้าแฟชั่นผู้หญิงในช่วงทศวรรษที่ 1930: การออกแบบที่เย็นชุดโดดเด่นด้วยสไตล์ผู้หญิงยาวและชุดฤดูร้อนที่โดดเด่นแตกต่างเช่นตาไก่เงินและสายรัดไหล่ตกแต่งด้วย rhinestones - ภาพวาดจากแฟชั่นยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาเวลาสไตล์ ในปี 1932, ชาแนลนำเสนอนิทรรศการของเครื่องประดับเพชรที่อุทิศตนเพื่อเป็นแฟชั่น; มันเป็นจุดเด่นสร้อยคอดาวหางและน้ำพุของเพชรซึ่งเป็นของการออกแบบเดิมเช่นที่ชาแนล SA อีกครั้งพวกเขานำเสนอในปี 1993 นอกจากนี้โดยปี 1937 ที่บ้านของชาแนลได้ขยายช่วงของเสื้อผ้าของผู้หญิงมากขึ้นและนำเสนอprêt เสื้อผ้า -A-ประตูได้รับการออกแบบและตัดสำหรับผู้หญิงเล็กกระทัดรัด [1] ในหมู่นักออกแบบแฟชั่นเสื้อผ้าเท่านั้นที่สร้างขึ้นโดยเอลซา Schiaparelli สามารถแข่งขันกับเสื้อผ้าของชาแนล [1].. ชาแนล Spymaster: ทั่วไปวอลเตอร์ Schellenberg . หัวหน้า Sicherheitsdienst ในช่วง สงครามโลกครั้งที่สอง (1939-1945), Coco Chanel ปิดร้านที่ Maison ชาแนล - เหลือเพียงเครื่องประดับและ Parfumerie สำหรับขาย - และย้ายไปยังโรงแรม Ritz ปารีสที่เธออาศัยอยู่กับแฟนหนุ่มของเธอฮันส์ฟอนGünther Dincklage เจ้าหน้าที่หน่วยสืบราชการลับของนาซี [1] [4] [6] เมื่อชนะฝรั่งเศสในเดือนมิถุนายนปี 1940 พวกนาซีที่จัดตั้งขึ้นในกรุงปารีสอาชีพสำนักงานใหญ่อยู่ในHôtel Meurice บนเดอลา Rivoli ตรงข้ามกับพิพิธภัณฑ์ลูฟร์และเพียงรอบมุมจาก Maison แฟชั่น ชาแนล SA, วันที่ 31 Rue Cambon. [1] ในขณะเดียวกันเพราะการยึดครองของนาซีอย่างเป็นทางการต่อต้านชาวยิวปิแอร์ Wertheimer และครอบครัวหนีไปฝรั่งเศสไปยังสหรัฐอเมริกาในช่วงกลางเดือน 1940 ต่อมาในปี 1941 โคโค่ชาแนลพยายามที่จะถือว่าการควบคุมธุรกิจของ Parfums ชาแนล แต่ถูกขัดขวางโดยคณะผู้แทนการบริหารที่ไม่อนุญาตให้จำหน่าย แต่เพียงผู้เดียวของเธอ Parfumerie มีการคาดการณ์นโยบายการยึดครองของนาซีของการจับกุมและการเวนคืนไปยังประเทศเยอรมนีของธุรกิจและสินทรัพย์ของชาวยิวในฝรั่งเศส Pierre Wertheimer พันธมิตรส่วนใหญ่มีก่อนหน้านี้ในเดือนพฤษภาคม 1940 กำหนด Amiot เฟลิกซ์, อุตสาหกรรมฝรั่งเศสคริสเตียนเป็น "อารยัน "พร็อกซี่ที่มีการควบคุมตามกฎหมายของ Parfums ชาแนลได้รับการพิสูจน์ทางธุรกิจทางการเมืองที่ยอมรับของพวกนาซีที่แล้วอนุญาตให้ บริษัท น้ำหอมจะยังคงเป็นธุรกิจที่ดำเนินงาน [6] [8]. ยึดครองฝรั่งเศสต่าง ๆ นานาที่มีข่าวลือว่า Coco Chanel เป็นผู้สมรู้ร่วมนาซี; ตัวตนที่เป็นความลับของเธอเป็นสายลับของ 7124 Abwehr มีชื่อรหัสว่า "มินสเตอร์". [9] เช่นนี้ตามคำสั่งของนายพลวอลเตอร์ Schellenberg ของ Sicherheitsdienst, ชาแนลก็รีบรุดไปยังกรุงลอนดอนในภารกิจที่จะสื่อสารกับนายกรัฐมนตรีอังกฤษวินสตัน เชอร์ชิลรายของ "แยกสันติภาพ" แผนเสนอโดยReichsführer-SS เฮ็นฮิมม์ที่พยายามที่จะหลีกเลี่ยงการยอมจำนนต่อกองทัพแดงของรัสเซียโซเวียต. ในตอนท้ายของสงครามเมื่อปลดปล่อยพันธมิตรของฝรั่งเศสชาแนลถูกจับกุมในข้อหามีการร่วมมือกับ พวกนาซี ในเดือนกันยายนปี 1944 ฟรีฝรั่งเศสล้างคณะกรรมการépurationเรียกชาแนลสำหรับการซักถามเกี่ยวกับ collaborationism เธอยังไม่มีหลักฐานเอกสารหรือพยานที่จะทำงานร่วมกันกับพวกนาซีของเธอและเพราะการแทรกแซงของเชอร์ชิลลับในนามของเธอépurationปล่อยโคโค่ . ชาแนลจากการจับกุมเป็นคนทรยศไปยังประเทศฝรั่งเศส [6] [10] แม้จะได้รับอิสระจากความสง่างามทางการเมืองของเชอร์ชิลความแข็งแรงของข่าวลือของการทำงานร่วมกันของนาซีชาแนลได้ทำให้มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเธอที่จะยังคงอยู่ในประเทศฝรั่งเศส เพื่อให้โคโค่ชาแนลและคนรักของเธอเยอรมันฮันส์Güntherฟอน Dincklage เดินเข้าไปในการเนรเทศแปดปีวิตเซอร์แลนด์. [1] [6] ในช่วงหลังสงครามในระหว่างการเนรเทศชาวสวิสโคโค่ชาแนลจากฝรั่งเศสปิแอร์ Wertheimer กลับไปยังกรุงปารีส และควบคุมการบริหารอย่างเป็นทางการของการถือครองธุรกิจของครอบครัวของเขา - รวมทั้งการควบคุมของ Parfums Chanel, Parfumerie จัดตั้งขึ้นโดยมีการร่วมทุนของเขาและประสบความสำเร็จเพราะชื่อชาแนล [6]. ในประเทศสวิสเซอร์แลนด์ข่าวฟื้นขึ้นมาความไม่พอใจโคโค่ชาแนลที่ได้รับประโยชน์โดย พันธมิตรทางธุรกิจของเธอเพียงร้อยละสิบของเงิน ดังนั้นเธอจึงจัดตั้งเป็นคู่แข่ง Parfumerie สวิสในการสร้าง, การผลิตและขายของเธอ "น้ำหอมชาแนล" ในทางกลับกัน Wertheimer เจ้าของเงินทุนส่วนใหญ่ของหุ้น Parfums ชาแนลเห็นผลประโยชน์ทางธุรกิจของเขาถูกคุกคามและสิทธิทางการค้าของเขาละเมิดเพราะเขาไม่ได้มีความถูกต้องตามกฎหมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติ [ แก้ไข ]
Coco Chanel ยุค [ แก้ไข ]
สถานประกอบการและการรับรู้ - 1909 – 1920
นักแสดงกาเบรียล dorziat ใส่ชาแนล ขนนก หมวก ( 1912 )
แฟชั่นก่อน Chanel : เทียมที่หน้าอก เอว และสะโพก Corsetry . ( Bianca ลียง 1902 )
ชาแนลสูท : เสื้อคาร์ดิแกน 2009 ออกแบบสไตล์ กระโปรงยาวเข่า สองส่วน รองเท้า เครื่องประดับ และกระเป๋าหนัง .
บ้าน Chanel ( ชาแนล .