“That was so intense, [Name]! Who k

“That was so intense, [Name]! Who knew you had this much fight in you?”

A gale rushed through the forest, pine trees shivering as their rough bristles trembled harmonically. They grew tall, embracing the blue skies with their rough, bark-covered arms, leaving a sliver of sunlight to touch the loamy earth. You threw your bag down and relaxed with a terse stretch, feeling the adrenaline rushing through your veins mixing with the natural joy of simply being outdoors. Inhale - the tantalizing aroma of mint, thistle, aster. Exhale, refresh.

“Duh, Brendan. Would you expect any less?”

“Maybe.”

You stared arrows at him as he innocently held up his hands. “Just kidding, [Name]! I lost, dude.”

“You better be.”

You both flopped into the cool grass, strained from the battling. A Taillow chirped in the distance as a flock of Swablu flew past, barely above the towering coniferous trees.

“[Name], do you like me?”

You blushed at the sudden question. “You mean as a friend?”

“No. More than that.”

“For Arceus’ sake, Brendan. This is so embarrassing. Why would you ask this all of a sudden? We’re good friends, aren’t we? We’ve known each other since forever.”

“That’s why I’m asking,” he replied softly, rolling over onto his stomach and staring into your eyes.

“I’ll answer that for you later.”
***

“Hey, so!” The cheery voice on the other line blared into your ear from the PokéNav, and you held it away, wincing. He was always so loud.

“Yeah, hey,” you greeted Brendan in return with uncertainty. You heard Steven get up and walk out of the house to give you privacy, and felt worse than ever.

“So star show tonight for sure, right?”

“Uhm… y-yes. Can we actually talk in person this afternoon?”

“Sure,” he chortled. “I’m sure you have something important to tell me, right? Where should we meet?”

“South shoreline, facing Sootopolis.” You fidgeted with the phone. “I have to go. Bye.” Abruptly hanging up, you angrily hurled your PokéNav onto the bed. It’s the end of July tomorrow. Steven leaves the day after the star show. A quick glance out the front-facing window told you that Steven had already taken off on his Skarmory somewhere, bound to return late that night.

***

“Is your dad alright with our relationship? I have yet to talk to him in person about it, but…”

You smiled mischievously, index finger to your lips. “It’s okay. We’ll keep it on the down low until we decide to make it official. After all, I’m not a kid anymore. I can handle it on my own.”

Steven groaned a touch, running a hand through his hair. “[Name], you’re always so stubborn.”

“You have to call me Champion [Name],” you chided.

“Fine – Champion [Name],” he said with a mocking bow. You stuck your tongue out a little.

“I’m kidding, Steven!”

***

“Brendan.”

He turned around, brightening up as soon as he saw you. The sandy silt shifted around his sneakers, leaving rough imprints as he strode towards you.

“[Name]. I’m looking forward to tomorrow!”

“Brendan, I can’t go.” Shuddering breath in, exhale. “I understand you have feelings for me, but I’m dating Steven. I’m really, really sorry I didn’t make that clear to you earlier…”

His smile dropped, crestfallen. His hands hung limply at his sides. The blue crests rose and broke at your feet, dissipating into white foam and hissing as the waves receded for another minute before repeating the process. Rinse, wash, repeat.

After a difficult silence, he finally spoke up. His eyes were filled with… remorse? “It’s alright, [Name]. I get it. That’s no problem though.” He gave you a thumbs-up. “I totally get it.”

You grimaced. “You’re sure, right? I didn’t mean to hurt you.”

He grinned. “What happens – happens. It’s out of my control.”

“We’re still friends?”

He fist-bumped you. “Duh, [Name]. Would you expect any less?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"นั่นคือที่รุนแรงเช่นนั้น [ชื่อ]! ใครจะรู้ว่าคุณมีการต่อสู้มากในตัวคุณ? "พายุวิ่งผ่านป่าต้นสนสั่นเป็นขนแปรงหยาบของพวกเขาสั่นharmonically พวกเขาเติบโตสูงกอดท้องฟ้าสีฟ้าที่มีหยาบแขนของพวกเขาที่ปกคลุมไปด้วยเปลือกออกจากเศษไม้จากแสงแดดที่จะสัมผัสพื้นดินดินร่วนป คุณโยนลงถุงและผ่อนคลายกับการยืดสั้นของคุณรู้สึกตื่นเต้นวิ่งผ่านทางหลอดเลือดดำของคุณผสมกับความสุขตามธรรมชาติของการเป็นเพียงแค่กิจกรรมกลางแจ้ง หายใจเข้า - กลิ่นหอมเย้ายวนของสะระแหน่, หนาม, ดอกแอสเตอร์ หายใจออกรีเฟรช. "ดุจเบรนแดน คุณจะคาดหวังใด ๆ ที่น้อยลงหรือไม่ "" บางที. "คุณลูกศรที่จ้องมองเขาในฐานะที่เขาจัดขึ้นอย่างบริสุทธิ์ใจขึ้นมือของเขา "ล้อเล่น [ชื่อ]! ผมหายไปครับ. "" คุณจะดีกว่า. "คุณทั้งสองล้มลงไปในหญ้าเย็นเครียดจากการต่อสู้ Taillow chirped ในระยะไกลเป็นฝูง Swablu บินที่ผ่านมาแทบจะข้างต้นต้นสนต้นไม้สูงตระหง่าน. "[ชื่อ] คุณชอบฉัน" คุณเขินที่คำถามฉับพลัน "คุณหมายความว่าเป็นเพื่อน?" "ฉบับที่ ยิ่งไปกว่านั้น. "" เพื่อประโยชน์ Arceus 'เบรนแดน นี้เพื่อให้เป็นที่น่าอาย ทำไมคุณจะขอนี้ทั้งหมดในทันที? เราเป็นเพื่อนที่ดีจะไม่ได้เรา? เราได้รู้จักกันมาตั้งแต่ตลอดไป. "" นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันขอ "เขาตอบเบา ๆ พลิกบนท้องของเขาและจ้องมองเข้าไปในตาของคุณ." ผมจะตอบว่าสำหรับคุณในภายหลัง. "***" เฮ้ ดังนั้น! "เสียงชื่นบานในสายอื่น ๆ blared เข้าไปในหูของคุณจากPokéNavและคุณถือมันออกไป wincing เขามักจะดังมาก. "ใช่เดี๋ยวก่อน" คุณเบรนแดนได้รับการต้อนรับในการกลับมากับความไม่แน่นอน คุณได้ยินสตีเว่นลุกขึ้นและเดินออกจากบ้านเพื่อให้คุณมีความเป็นส่วนตัวและความรู้สึกที่เลวร้ายยิ่งกว่าที่เคย. "โชว์ดาวดังนั้นคืนนี้เพื่อตรวจสอบว่าใช่มั้ย?" "อืม ... y ที่ใช่ เราสามารถพูดคุยจริงในคนช่วงบ่ายวันนี้? "" แน่นอน "เขา chortled "ผมมั่นใจว่าคุณมีสิ่งที่สำคัญที่จะบอกฉันใช่มั้ย? ที่เราควรจะตอบสนอง? "" ชายฝั่งภาคใต้หันหน้าไปทาง Sootopolis. "คุณกระวนกระวายกับโทรศัพท์ "ฉันต้องไปแล้ว. ลาก่อน. "ทันทีที่แขวนขึ้นคุณโยนความโกรธPokéNavของคุณลงบนเตียง มันเป็นปลายเดือนกรกฎาคมในวันพรุ่งนี้ สตีเว่นออกวันหลังจากการแสดงดาว อย่างรวดเร็วออกหน้าต่างด้านหน้าหันหน้าไปบอกคุณว่าสตีเว่นได้ดำเนินการแล้วปิดที่ Skarmory ของเขาอยู่ที่ไหนสักแห่งที่ถูกผูกไว้ที่จะกลับดึกที่. *** "เป็นคุณพ่อของคุณไม่เป็นไรกับความสัมพันธ์ของเรา? ฉันยังไม่ได้พูดคุยกับเขาในคนเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ ... "คุณยิ้มซุกซน, นิ้วชี้ไปที่ริมฝีปากของคุณ "ไม่เป็นไร. เราจะเก็บไว้ในลงต่ำจนเราตัดสินใจที่จะทำให้มันอย่างเป็นทางการ หลังจากที่ทุกคนผมไม่ได้เด็กอีกต่อไป ฉันสามารถจัดการกับมันด้วยตัวเอง. "สตีเว่นครางสัมผัสวิ่งผ่านมือผมของเขา "[ชื่อ] คุณเสมอปากแข็งดังนั้น." "คุณจะต้องโทรหาฉันแชมป์ [ชื่อ]" คุณดุ. วิจิตร "- แชมป์ [ชื่อ]" เขากล่าวด้วยธนูเยาะเย้ย คุณติดลิ้นของคุณออกมาเล็ก ๆ น้อย ๆ . "ฉันล้อเล่นสตีเว่น!" *** "เบรนแดน." เขาหันไปรอบ ๆ สดใสขึ้นทันทีที่เขาเห็นคุณ ตะกอนทรายขยับไปรอบ ๆ รองเท้าผ้าใบของเขาออกแอ็กเซหยาบในขณะที่เขาก้าวต่อคุณ. "[ชื่อ] ฉันกำลังมองไปข้างหน้าเพื่อวันพรุ่งนี้ "" เบรนแดนร็ฉันไม่สามารถไป. "ตัวสั่นในลมหายใจหายใจออก "ผมเข้าใจว่าคุณมีความรู้สึกสำหรับฉัน แต่ฉันคบกับสตีเว่น ฉันจริงๆขอโทษจริงๆผมไม่ได้ทำที่ชัดเจนให้คุณก่อนหน้านี้ ... "รอยยิ้มของเขาลดลงคอตก มือของเขาแขวนแผละที่ด้านข้างของเขา ยอดฟ้าเพิ่มขึ้นและยากจนที่เท้าของคุณกลิ้งลงไปในโฟมสีขาวและเปล่งเสียงดังกล่าวเป็นคลื่นห่างนาทีก่อนที่จะทำซ้ำอีกกระบวนการ ล้างล้างซ้ำ. หลังจากที่เงียบยากในที่สุดเขาก็พูดขึ้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสำนึกผิด ... ? "มันไม่เป็นไร [ชื่อ] ฉันได้รับมัน นั่นคือไม่มีปัญหาแม้ว่า. "เขาให้คุณยกนิ้วขึ้น "ผมได้รับมันทั้งหมด." คุณ grimaced "คุณแน่ใจใช่มั้ย? ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะทำร้ายคุณ. "เขายิ้ม "สิ่งที่เกิดขึ้น - เกิดขึ้น มันออกจากการควบคุมของฉัน. "" เรายังคงเป็นเพื่อน? "เขากำปั้นชนคุณ "ดุจ [ชื่อ] คุณจะคาดหวังใด ๆ ที่น้อยลงหรือไม่ "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" นั่นมันรุนแรง [ ชื่อ ] ใครรู้ว่าต้องต่อสู้มากขนาดนี้ ? "

เกลวิ่งผ่านป่าต้นสนตัวสั่นเป็นหยาบ ขนแปรงก็ประสานกัน . พวกเขาเติบโตสูง โอบกอดท้องฟ้ากับขรุขระ เปลือกปกคลุมแขนออกจากเศษไม้จากแสงแดดสัมผัสพื้นดินดินร่วน . เธอโยนกระเป๋าลงและผ่อนคลายด้วยการยืดสั้น ,รู้สึกตื่นเต้นวิ่งผ่านเส้นผสมกับธรรมชาติ ความสุขของเพียงแค่การกลางแจ้ง หายใจเข้า - กลิ่นหอมยั่วเย้าของมิ้นท์ , Thistle Aster . หายใจออก , สดชื่น

" . . . แบรนแดน คุณจะคาดหวังอะไรน้อยลง "

" อาจจะ "

เธอจ้องมองลูกธนูที่เขาเป็นเขาอย่างไร้เดียงสา ซึ่งมือของเขา " แค่ล้อเล่น [ ชื่อ ] ฉันเสียเพื่อน . . . "

" "

เธอจะดีกว่าคุณทั้งสองล้มลงหญ้าเย็น เครียดจากการต่อสู้ . มีเทลโลร้องตอบในระยะเป็นฝูง swablu บินผ่านมาแทบข้างบนที่สูงตระหง่านต้นสนต้นไม้

" [ ชื่อ ] คุณชอบผมใช่มั้ย "

เธอหน้าแดงที่คำถามฉับพลัน " คุณหมายถึงเพื่อน "

" ไม่ มากกว่านั้น "

" อาร์เซอุสเถอะ . . แบรนแดน นี่มันน่าอายจริงๆ ทำไมคุณถึงถามเรื่องนี้ขึ้นมาเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันใช่มั้ย ? เรารู้จักกันตั้งแต่ ตลอดไป "

" นั่นคือเหตุผลที่ฉันถาม " เขาตอบเบาๆ กลิ้งลงบนท้องของเขาและจ้องเข้าไปในดวงตาของคุณ .

" ผมก็จะตอบให้ฟัง "
* *

" นี่ ! " เสียงสดใสในสายอื่น ๆส่งเสียงดังเข้าไปในหูของคุณจาก Pok é NAV และคุณถือมันออกไป เจ็บ . เขาก็มักจะดัง

" ใช่ เฮ้" คุณทัก . . แบรนแดนแลกกับความไม่แน่นอน คุณได้ยินว่า สตีเว่น ลุกขึ้น และเดินออกจากบ้าน ให้ความเป็นส่วนตัว และรู้สึกแย่ลงกว่าเดิม

" แล้วดาราแสดงคืนนี้ใช่มั้ย "

" เอ่อ . . . . . . . ครับ เราสามารถคุยในตอนบ่ายนี้ "

" ว่า " เขา chortled . " ฉันแน่ใจว่าคุณมีเรื่องจะบอกฉันใช่ไหม ? เราจะเจอกันที่ไหนครับ "

" ทางใต้ของชายฝั่งซึ่งซูโตโปลิซ คุณกระสับกระส่ายกับโทรศัพท์ " ฉันต้องไปแล้ว บาย . . . " เขาวางสาย คุณโมโหโยนของคุณ Pok éมูลค่าลงบนเตียง มันเป็นจุดสิ้นสุดของวันที่พรุ่งนี้ สตีเว่น ใบ หลังจาก วัน ดาราโชว์ อย่างรวดเร็วออกด้านหน้าหันหน้าไปทางหน้าต่างบอกคุณว่า สตีเว่น ได้เอาออกใน skarmory ของเขาอยู่ที่ไหนสักแห่ง ต้องกลับมาตอนดึก

* * *