Geography, Environment, and Cultura

Geography, Environment, and Cultural Zones

Virtually all of Southeast Asia lies between the tropics, and so there are similarities in climate as well as plant and animal life throughout the region. Temperatures are generally warm, although it is cooler in highland areas. Many sea and jungle products are unique to the region, and were therefore much desired by international traders in early times. For example, several small islands in eastern Indonesia were once the world’s only source of cloves, nutmeg, and mace. The entire region is affected by the monsoon winds, which blow regularly from the northwest and then reverse to blow from the southeast. These wind systems bring fairly predictable rainy seasons, and before steamships were invented, these wind systems also enabled traders from outside the region to arrive and leave at regular intervals. Because of this reliable wind pattern, Southeast Asia became a meeting place for trade between India and China, the two great markets of early Asia.

There are some differences in the physical environment of mainland and island Southeast Asia. The first feature of mainland geography is the long rivers that begin in the highlands separating Southeast Asia from China and northwest India. A second feature is the extensive lowland plains separated by forested hills and mountain ranges. These fertile plains are highly suited to rice-growing ethnic groups, such as the Thais, the Burmese, and the Vietnamese, who developed settled cultures that eventually provided the basis for modern states. The highlands were occupied by tribal groups, who displayed their sense of identity through distinctive styles in clothing, jewelry, and hairstyles. A third feature of mainland Southeast Asia is the long coastline. Despite a strong agrarian base, the communities that developed in these regions were also part of the maritime trading network that linked Southeast Asia to India and to China.

The islands of maritime Southeast Asia can range from the very large (for instance, Borneo, Sumatra, Java, Luzon) to tiny pinpoints on the map (Indonesia is said to comprise 17,000 islands). Because the interior of these islands were jungle clad and frequently dissected by highlands, land travel was never easy. Southeast Asians found it easier to move by boat between different areas, and it is often said that the land divides and the sea unites. The oceans that connected coasts and neighboring islands created smaller zones where people shared similar languages and were exposed to the same religious and cultural influences. The modern borders created by colonial powers—for instance, between Malaysia and Indonesia—do not reflect logical cultural divisions.

A second feature of maritime Southeast Asia is the seas themselves. Apart from a few deep underwater trenches, the oceans are shallow, which means they are rather warm and not very saline. This is an ideal environment for fish, coral, seaweeds, and other products. Though the seas in some areas are rough, the region as a whole, except for the Philippines, is generally free of hurricanes and typhoons. However, there are many active volcanoes and the island world is very vulnerable to earthquake activity.

Lifestyle, Livelihood, and Subsistence

A distinctive feature of Southeast Asia is its cultural diversity. Of the six thousand languages spoken in the world today, an estimated thousand are found in Southeast Asia. Archeological evidence dates human habitation of Southeast Asia to around a million years ago, but migration into the region also has a long history. In early times tribal groups from southern China moved into the interior areas of the mainland via the long river systems. Linguistically, the mainland is divided into three important families, the Austro-Asiatic (like Cambodian and Vietnamese), Tai (like Thai and Lao), and the Tibeto-Burmese (including highland languages as well as Burmese). Languages belonging to these families can also be found in northeastern India and southwestern China.

Around four thousand years ago people speaking languages belonging to the Austronesian family (originating in southern China and Taiwan) began to trickle into island Southeast Asia. In the Philippines and the Malay-Indonesian archipelago this migration displaced or absorbed the original inhabitants, who may have been related to groups in Australia and New Guinea. Almost all the languages spoken in insular Southeast Asia today belong to the Austronesian family.

A remarkable feature of Southeast Asia is the different ways people have adapted to local environments. In premodern times many nomadic groups lived permanently in small boats and were known as orang laut, or sea people. The deep jungles were home to numerous small wandering groups, and interior tribes also included fierce headhunters. In some of the islands of eastern Indonesia, where there is a long dry season, the fruit of the lontar palm was a staple food; in other areas, it was sago. On the fertile plans of Java and mainland Southeast Asia sedentary communities grew irrigated rice; along the coasts, which were less suitable for agriculture because of mangrove swamps, fishing and trade were the principal occupations. Due to a number of factors—low populations, the late arrival of the world religions, a lack of urbanization, descent through both male and female lines—women in Southeast Asia are generally seen as more equal to men that in neighboring areas like China and India.

Cultural changes began to affect Southeast Asia around two thousand years ago with influences coming from two directions. Chinese expansion south of the Yangtze River eventually led to the colonization of Vietnam. Chinese control was permanently ended in 1427, but Confucian philosophy had a lasting influence when Vietnam became independent. Buddhism and Taoism also reached Vietnam via China. In the rest of mainland Southeast Asia, and in the western areas of the Malay-Indonesian archipelago, expanding trade across the Bay of Bengal meant Indian influences were more pronounced. These influences were most obvious when large sedentary populations were engaged in growing irrigated rice, like northern Vietnam, Cambodia, Thailand, Burma, Java, and Bali. Rulers and courts in these areas who adopted Hinduism or forms of Buddhism promoted a culture which combined imported ideas with aspects of local society.

Differences in the physical environment affected the political structures that developed in Southeast Asia. When people were nomadic or semi-nomadic, it was difficult to construct a permanent governing system with stable bureaucracies and a reliable tax base. This type of state only developed in areas where there was a settled population, like the large rice-growing plains of the mainland and Java. However, even the most powerful of these states found it difficult to extend their authority into remote highlands and islands.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภูมิศาสตร์ สภาพแวดล้อม และเขตวัฒนธรรม แทบทั้งหมดของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ตั้งอยู่ระหว่างเขตร้อน และดังนั้นจึง มีความคล้ายคลึงในสภาพภูมิอากาศตลอดจนพืช และสัตว์ชีวิตทั่วภูมิภาค อุณหภูมิมีความอบอุ่นโดยทั่วไป แม้ว่ามันจะเย็นในพื้นที่ราบสูง สินค้าทะเลและป่าหลายมีเฉพาะภูมิภาค และดังมากที่ต้องการ โดยการค้าระหว่างประเทศในช่วงเวลา ตัวอย่าง เกาะน้อยในอินโดนีเซียตะวันออกได้เมื่อแหล่งเดียวในโลกของกลีบ จันทน์เทศ และเมซ ได้รับผลกระทบทั้งภูมิภาค โดยลมมรสุม ซึ่งพัดจากตะวันตกเฉียงเหนือเป็นประจำ และกลับไปเป่าจากตะวันออกเฉียงใต้ ฤดูฝนที่ค่อนข้างได้นำกังหันลมเหล่านี้ และก่อน steamships ได้คิดค้น ระบบลมเหล่านี้เปิดใช้งานผู้ค้าจากนอกพื้นที่มาถึง และปล่อยอย่างสม่ำเสมอ เนื่องจากรูปแบบนี้เชื่อถือลม เอเชียตะวันออกเฉียงใต้กลายเป็นประชุมสำหรับการค้าระหว่างอินเดียและจีน ตลาดดีสองเอเชียช่วงมีความแตกต่างในสภาพแวดล้อมทางกายภาพของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้แผ่นดินใหญ่และเกาะ คุณสมบัติแรกของแผ่นดินภูมิประเทศเป็นแม่น้ำยาวที่เริ่มต้นในไฮแลนด์แยกเอเชียตะวันออกเฉียงใต้จากจีนและอินเดียตะวันตกเฉียงเหนือ ลักษณะที่สองเป็นราบราบละเอียดที่คั่น ด้วยภูเขาป่าไม้และภูเขา ราบนี้อุดมสมบูรณ์สูงเหมาะที่จะปลูกข้าวกลุ่มชาติพันธ์ เช่นไทย พม่า และเวียดนาม ผู้พัฒนาตัดสินวัฒนธรรมที่ในที่สุดเป็นข้อมูลพื้นฐานในรัฐสมัยใหม่ ไฮแลนด์ถูกครอบครองโดยกลุ่มชาว ที่แสดงความรู้สึกของตนผ่านสะบ้า ในเสื้อผ้า เครื่องประดับ ทรงผม คุณลักษณะที่สามของแผ่นดินใหญ่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีชายฝั่งยาว แม้ มีเทคโนโลยีฐานแข็งแรง ชุมชนที่ได้รับการพัฒนาในภูมิภาคเหล่านี้มีส่วนหนึ่งของเครือข่ายค้าทางทะเลเชื่อมโยงภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อินเดีย และจีนหมู่เกาะของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ทะเลมีตั้งแต่ขนาดใหญ่มาก (เช่น บอร์เนียว สุมาตรา ชวา ลูซอน) ไป pinpoints เล็ก ๆ บนแผนที่ (อินโดนีเซียกล่าวได้ว่า ประกอบด้วยหมู่เกาะ 17,000) ในแผ่นดินก็ไม่เคยง่ายเนื่องจากภายในหมู่เกาะเหล่านี้มีป่าห่ม และบ่อย dissected โดยไฮแลนด์ เอเชียตะวันออกเฉียงใต้พบการย้ายระหว่างพื้นที่ต่าง ๆ โดยเรือ และมักจะกล่าวว่า แบ่งแผ่นดิน และทะเล unites มหาสมุทรที่เชื่อมต่อหมู่และหมู่เกาะใกล้เคียงสร้างโซนมีขนาดเล็กที่คนร่วมกันภาษาคล้ายกัน และได้สัมผัสกับอิทธิพลทางศาสนา และวัฒนธรรมเดียวกัน ขอบทันสมัยที่สร้างขึ้น โดยอำนาจอาณานิคม — ระหว่างมาเลเซียและอินโดนีเซียเช่น ซึ่งสะท้อนวัฒนธรรมส่วนตรรกะคุณลักษณะที่สองของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ทะเลทะเลตัวเองได้ จากกี่ trenches ลึกใต้น้ำ มหาสมุทรอยู่ตื้น ซึ่งหมายความว่า จะค่อนข้างอุ่น และ saline ไม่มาก นี่คือสภาพแวดล้อมเหมาะสำหรับปลา ปะการัง สาหร่ายทะเล และผลิตภัณฑ์อื่น ๆ แม้ว่าทะเลในบางพื้นที่หยาบ ภูมิภาคทั้งหมด ยกเว้นฟิลิปปินส์ เป็นอิสระโดยทั่วไปของพายุและไต้ฝุ่น อย่างไรก็ตาม มีไฟใช้งานอยู่มากมาย และเกาะโลกความเสี่ยงมากที่จะกิจกรรมแผ่นดินไหวชีวิต ดำรงชีวิต และชีพ คุณลักษณะโดดเด่นของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีความหลากหลายของวัฒนธรรม หกพันภาษาที่พูดในโลกปัจจุบัน การพันที่พบในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ หลักฐานโบราณคดีวัน habitation มนุษย์ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประมาณล้านปีที่ผ่านมา แต่ย้ายเข้ามาในภูมิภาคนี้มีประวัติยาวนาน ในช่วงเวลา กลุ่มชาวจีนภาคใต้ย้ายไปพื้นที่ภายในแผ่นดินใหญ่ผ่านระบบแม่น้ำยาว มี แผ่นดินใหญ่ถูกแบ่งออกเป็น 3 ครอบครัวสำคัญ ออสโตรเอเชียติก (เช่นกัมพูชาและเวียดนาม), ใต้ (เช่นไทยและลาว), และทิเบตพม่า (รวมทั้งภาษาที่ราบสูงเป็นพม่า) นอกจากนี้ยังสามารถพบภาษาของครอบครัวเหล่านี้ในอินเดียตะวันออกเฉียงเหนือและตะวันตกเฉียงใต้ของจีนประมาณสี่หมื่นปีที่ผ่านมาคนที่พูดภาษาตระกูลออสโตรนีเซียน (เกิดในประเทศจีนและไต้หวัน) ของเริ่มจะไหลลงสู่ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เกาะ ในฟิลิปปินส์และหมู่เกาะมลายูอินโดนีเซีย โยกย้ายนี้พลัดถิ่น หรือดูดคนเดิม คนอาจมีความเกี่ยวข้องกับกลุ่มในประเทศออสเตรเลียและนิวกินี ภาษาที่พูดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อินซูลาร์วันนี้เกือบทั้งหมดเป็นของตระกูลออสโตรนีเซียนลักษณะเด่นของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีหลาย ๆ คนได้ปรับสภาพแวดล้อมในท้องถิ่น ในเวลา premodern nomadic หลายกลุ่มอาศัยอยู่อย่างถาวรในเรือขนาดเล็ก และถูกเรียกว่า laut แซงค์ หรือทะเลคน ป่าลึกมีกลุ่มเจอมากมาย และชนเผ่าภายในพักรวม headhunters รุนแรง ในบางส่วนของหมู่เกาะอินโดนีเซียตะวันออก มีแล้งยาวนาน ผลของปาล์ม lontar เป็นอาหารหลัก ในพื้นที่อื่น ๆ มันสาคู บนแผนอุดมสมบูรณ์ของ Java และแผ่นดินใหญ่ เอเชียตะวันออกเฉียงใต้เติบโตประจำชุมชนชลประทานข้าว ตามชาย ซึ่งมีน้อยเหมาะสำหรับการเกษตรเนื่องจากป่าชายเลนหนองน้ำ ประมงและการค้ามีอาชีพหลัก เนื่องจากปัจจัยคือประชากรต่ำ การมาสายของศาสนาโลก ขาดความเป็นเมือง โคตรผ่านบรรทัดทั้งชาย และหญิง — ผู้หญิงในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้โดยทั่วไปจะเห็นเป็นมากเท่ากับคนที่ในพื้นที่ใกล้เคียงเช่นจีนและอินเดียเริ่มเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมมีผลต่อภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประมาณพันสองปีที่ผ่านมา มีอิทธิพลมาจากสองทิศทาง ขยายจีนทางใต้ของแม่น้ำแยงซีในที่สุดนำไปสู่อาณานิคมของเวียดนาม ควบคุมจีนสิ้นสุดอย่างถาวรใน 1427 แต่ปรัชญา Confucian มีอิทธิพลยั่งยืนเมื่อเวียดนามกลายเป็นอิสระ พระพุทธศาสนาและ Taoism ถึงเวียดนามทางจีน ในส่วนเหลือของแผ่นดินใหญ่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และบริเวณตะวันตกของหมู่เกาะมาเลย์อินโดนีเซีย ขยายค้าข้ามอ่าวเบงกอลหมายถึง อิทธิพลอินเดียได้ชัดเจนยิ่งขึ้น อิทธิพลเหล่านี้ได้ชัดเจนที่สุดเมื่อมีแย่ ๆ ประชากรขนาดใหญ่มีส่วนร่วมในการเจริญเติบโตข้าวยาม เช่นภาคเหนือเวียดนาม กัมพูชา ไทย พม่า ชวา บาหลี ผู้ปกครองและเด็กในพื้นที่เหล่านี้ผู้นำศาสนาฮินดูหรือพุทธศาสนาในรูปแบบส่งเสริมวัฒนธรรมที่รวมความคิดนำเข้ากับลักษณะของสังคมท้องถิ่นความแตกต่างในสภาพแวดล้อมทางกายภาพมีผลกระทบโครงสร้างทางการเมืองที่พัฒนาในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เมื่อคนถูก nomadic หรือกึ่ง nomadic มันก็ยากที่จะสร้างระบบควบคุมถาวร มี bureaucracies มีความมั่นคงและเป็นฐานภาษีที่เชื่อถือได้ ชนิดนี้รัฐพัฒนาเฉพาะในพื้นที่มีประชากรชำระ เช่นราบปลูกข้าวที่ใหญ่ของแผ่นดินใหญ่และ Java อย่างไรก็ตาม แม้จะมีประสิทธิภาพที่สุดของอเมริกาเหล่านี้พบได้ยากที่จะขยายอำนาจของพวกเขาในไฮแลนด์ไกลและเกาะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภูมิศาสตร์สิ่งแวดล้อมและโซนวัฒนธรรมเกือบทั้งหมดของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ตั้งอยู่ระหว่างเขตร้อนและเพื่อให้มีความคล้ายคลึงกันในสภาพภูมิอากาศเช่นเดียวกับชีวิตทั้งพืชและสัตว์ทั่วทั้งภูมิภาค อุณหภูมิมักมีอากาศอบอุ่นแม้ว่ามันจะเป็นเย็นในพื้นที่สูง ทะเลจำนวนมากและผลิตภัณฑ์ป่าเป็นเอกลักษณ์ของภูมิภาคและถูกจึงต้องการมากโดยผู้ประกอบการค้าระหว่างประเทศในช่วงเวลา ตัวอย่างเช่นหมู่เกาะเล็ก ๆ หลายแห่งในภาคตะวันออกของอินโดนีเซียครั้งหนึ่งเคยเป็นแหล่งเดียวของโลกกานพลู, ลูกจันทน์เทศและกระบอง ทั้งภูมิภาคได้รับผลกระทบจากลมมรสุมที่พัดอย่างสม่ำเสมอจากทิศตะวันตกเฉียงเหนือและจากนั้นย้อนกลับไปยังพัดมาจากทิศตะวันออกเฉียงใต้ ระบบลมเหล่านี้นำฤดูฝนที่คาดการณ์อย่างเป็นธรรมและก่อนที่เรือกลไฟถูกคิดค้นเหล่านี้ระบบลมยังเปิดใช้งานจากผู้ค้านอกภูมิภาคที่จะมาถึงและออกในช่วงเวลาปกติ เพราะรูปแบบลมเชื่อถือนี้เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้กลายเป็นสถานที่นัดพบสำหรับการค้าระหว่างอินเดียและจีนทั้งสองตลาดที่ยิ่งใหญ่ของเอเชียในช่วงต้น. มีความแตกต่างบางอย่างในสภาพแวดล้อมทางกายภาพของแผ่นดินใหญ่และเกาะเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็น คุณสมบัติแรกของภูมิศาสตร์แผ่นดินใหญ่เป็นแม่น้ำที่ยาวที่เริ่มต้นในที่ราบสูงแยกเอเชียตะวันออกเฉียงใต้จากประเทศจีนและตะวันตกเฉียงเหนือของอินเดีย คุณลักษณะที่สองเป็นที่ราบลุ่มกว้างขวางคั่นด้วยภูเขาป่าและภูเขา ที่ราบอุดมสมบูรณ์เหล่านี้เป็นอย่างสูงที่เหมาะกับการปลูกข้าวกลุ่มชาติพันธุ์เช่นคนไทย, พม่าและเวียดนามที่พัฒนาตัดสินวัฒนธรรมว่าในที่สุดให้พื้นฐานสำหรับรัฐสมัยใหม่ ที่ราบสูงถูกครอบครองโดยกลุ่มชนเผ่าที่แสดงความรู้สึกของตัวตนผ่านรูปแบบที่โดดเด่นในเสื้อผ้า, เครื่องประดับและทรงผม คุณลักษณะที่สามของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นชายฝั่งยาว แม้จะมีฐานที่แข็งแกร่งกรชุมชนที่พัฒนาในภูมิภาคนี้ยังเป็นส่วนหนึ่งของเครือข่ายการค้าทางทะเลที่เชื่อมโยงเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ไปยังประเทศอินเดียและจีน. เกาะทางทะเลเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้ตั้งแต่ขนาดใหญ่มาก (เช่นเกาะบอร์เนียวสุมาตรา , Java, เกาะลูซอน) เพื่อ pinpoints เล็ก ๆ บนแผนที่ (อินโดนีเซียมีการกล่าวถึงประกอบด้วย 17,000 เกาะ) เพราะการตกแต่งภายในของหมู่เกาะเหล่านี้เป็นป่าเกราะและชำแหละบ่อยที่ราบสูงเดินทางที่ดินก็ไม่เคยง่าย ตะวันออกเฉียงใต้เอเชียพบว่ามันง่ายที่จะย้ายโดยเรือระหว่างพื้นที่ที่แตกต่างกันและมันก็มักจะกล่าวว่าแบ่งบกและทางทะเล Unites มหาสมุทรที่เชื่อมต่อชายฝั่งและหมู่เกาะใกล้เคียงสร้างโซนที่มีขนาดเล็กที่ผู้คนใช้ร่วมกันภาษาที่คล้ายกันและมีการเปิดรับเดียวกันอิทธิพลทางศาสนาและวัฒนธรรม พรมแดนที่ทันสมัยที่สร้างขึ้นโดยอำนาจอาณานิคม-เช่นระหว่างมาเลเซียและอินโดนีเซียไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึงวัฒนธรรมฝ่ายตรรกะ. คุณลักษณะที่สองของการเดินเรือเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ทะเลของตัวเอง นอกเหนือจากร่องลึกใต้น้ำไม่กี่ลึกมหาสมุทรตื้นซึ่งหมายความว่าพวกเขาจะค่อนข้างอบอุ่นและไม่มากน้ำเกลือ นี่คือสภาพแวดล้อมที่เหมาะสำหรับปลาปะการังสาหร่ายและผลิตภัณฑ์อื่น ๆ แม้ว่าทะเลในบางพื้นที่ที่ขรุขระภูมิภาคโดยรวมยกเว้นฟิลิปปินส์โดยทั่วไปฟรีของพายุเฮอริเคนและพายุไต้ฝุ่น อย่างไรก็ตามยังมีภูเขาไฟที่ใช้งานจำนวนมากและโลกเกาะจะมีความเสี่ยงมากที่จะเกิดแผ่นดินไหวกิจกรรม. ไลฟ์สไตล์การดำรงชีวิตและการดำรงชีวิตคุณลักษณะที่โดดเด่นของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้คือความหลากหลายทางวัฒนธรรม ของหกพันภาษาพูดในโลกปัจจุบันที่ประมาณพันที่พบในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ หลักฐานโบราณคดีวันที่อยู่อาศัยของมนุษย์ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประมาณล้านปีที่ผ่านมา แต่การย้ายถิ่นเข้ามาในภูมิภาคนี้ยังมีประวัติศาสตร์อันยาวนาน ในช่วงเวลาที่กลุ่มชนเผ่าจากทางตอนใต้ของประเทศจีนย้ายเข้ามาในพื้นที่ภายในของแผ่นดินใหญ่ผ่านระบบแม่น้ำยาว ภาษาแผ่นดินใหญ่จะแบ่งออกเป็นสามครอบครัวที่สำคัญออสเตรียเอเซีย (เช่นกัมพูชาและเวียดนาม) ใต้ (เช่นไทยและลาว) และทิเบตพม่า (รวมทั้งภาษาที่สูงเช่นเดียวกับพม่า) ภาษาที่อยู่ในประเภทครอบครัวเหล่านี้ยังสามารถพบได้ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของอินเดียและตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศจีน. รอบสี่พันปีที่ผ่านมาคนที่พูดภาษาเป็นของครอบครัว Austronesian (ที่มีต้นกำเนิดในภาคใต้ของจีนและไต้หวัน) เริ่มที่จะหยดลงในเกาะเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในประเทศฟิลิปปินส์และหมู่เกาะมาเลย์อินโดโยกย้ายนี้ย้ายหรือถูกดูดซึมที่อาศัยอยู่เดิมที่อาจได้รับการที่เกี่ยวข้องกับกลุ่มในประเทศออสเตรเลียและนิวกีนี เกือบทุกภาษาพูดในโดดเดี่ยวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในวันนี้อยู่ในครอบครัว Austronesian. คุณลักษณะที่โดดเด่นของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นคนที่แตกต่างกันมีการปรับเข้ากับสภาพแวดล้อมในท้องถิ่น ในช่วงเวลา premodern กลุ่มเร่ร่อนหลายอย่างถาวรอาศัยอยู่ในเรือขนาดเล็กและเป็นที่รู้จักกัน laut ลิงหรือคนทะเล ป่าลึกอยู่ที่บ้านกับกลุ่มที่หลงขนาดเล็กจำนวนมากและชนเผ่าภายในยังรวมถึง Headhunters รุนแรง ในบางส่วนของหมู่เกาะทางตะวันออกของอินโดนีเซียที่มีฤดูแล้งนานผลไม้ของ Lontar ปาล์มเป็นอาหารหลัก; ในพื้นที่อื่น ๆ ก็คือสาคู ในแผนความอุดมสมบูรณ์ของ Java และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อยู่ประจำชุมชนปลูกข้าวในเขตชลประทาน; ตามชายฝั่งซึ่งมีความเหมาะสมน้อยเพื่อการเกษตรเพราะโกงกางตกปลาและการค้าเป็นอาชีพหลัก เนื่องจากจำนวนประชากรปัจจัยต่ำมาถึงช่วงปลายของศาสนาโลกขาดการขยายตัวของเมืองโคตรผ่านทั้งชายและหญิงสายผู้หญิงในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่เห็นโดยทั่วไปที่เท่าเทียมกันมากขึ้นเพื่อให้คนที่อยู่ในพื้นที่ใกล้เคียงเช่นประเทศจีนและ อินเดีย. การเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมที่เริ่มที่จะส่งผลกระทบต่อเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประมาณสองพันกว่าปีที่ผ่านมากับอิทธิพลมาจากสองทิศทาง การขยายตัวของจีนทางตอนใต้ของแม่น้ำแยงซีในที่สุดก็นำไปสู่การตั้งรกรากของเวียดนาม การควบคุมของจีนก็จบลงอย่างถาวรใน 1427 แต่ปรัชญาขงจื้อมีอิทธิพลยาวนานเมื่อเวียดนามกลายเป็นอิสระ ศาสนาพุทธและเต๋าก็มาถึงเวียดนามผ่านประเทศจีน ในส่วนที่เหลือของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และในพื้นที่ทางตะวันตกของหมู่เกาะมลายูอินโดนีเซียขยายการค้าข้ามอ่าวเบงกอลหมายถึงอิทธิพลของอินเดียได้เด่นชัดมากขึ้น อิทธิพลเหล่านี้เป็นที่เห็นได้ชัดมากที่สุดเมื่อประชากรขนาดใหญ่อยู่ประจำที่มีส่วนร่วมในการปลูกข้าวในเขตชลประทานที่กำลังเติบโตเช่นเดียวกับภาคเหนือของเวียดนาม, กัมพูชา, ไทย, พม่า, Java และบาหลี ผู้ปกครองและสนามในพื้นที่เหล่านี้ซึ่งเป็นลูกบุญธรรมศาสนาฮินดูหรือรูปแบบของพระพุทธศาสนาการส่งเสริมวัฒนธรรมซึ่งรวมความคิดที่นำเข้ากับทุกด้านของสังคมท้องถิ่น. ความแตกต่างในสภาพแวดล้อมทางกายภาพได้รับผลกระทบโครงสร้างทางการเมืองที่พัฒนาขึ้นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เมื่อคนเร่ร่อนหรือกึ่งเร่ร่อนมันเป็นเรื่องยากที่จะสร้างระบบการปกครองถาวรธิปไตยที่มีเสถียรภาพและฐานภาษีที่เชื่อถือได้ ประเภทของรัฐที่พัฒนาขึ้นเฉพาะในพื้นที่ที่มีประชากรตัดสินเช่นที่ราบปลูกข้าวใหญ่ของแผ่นดินใหญ่และ Java อย่างไรก็ตามถึงแม้จะมีประสิทธิภาพมากที่สุดของรัฐเหล่านี้พบว่ามันยากที่จะขยายอำนาจของพวกเขาในพื้นที่สูงระยะไกลและเกาะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภูมิศาสตร์ สิ่งแวดล้อม และ

วัฒนธรรมเกือบทั้งหมดของโซนเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตั้งอยู่ระหว่างเขตร้อนและมีความคล้ายคลึงกันในอากาศ ตลอดจนชีวิตของพืชและสัตว์ ทั่วภูมิภาค อุณหภูมิโดยทั่วไปอบอุ่น แม้ว่าจะเย็นในพื้นที่สูง . ซีผลิตภัณฑ์หลายและป่าจะไม่ซ้ำกันในภูมิภาคและดังนั้นจึงต้องการมากโดยผู้ค้าระหว่างประเทศในช่วงต้นครั้ง ตัวอย่างเช่น เกาะเล็กๆ ในภาคตะวันออกของอินโดนีเซีย เคยเป็นแหล่งเดียวของกานพลู , ลูกจันทน์เทศ , เครื่องเทศ ทั้งภูมิภาคจะได้รับผลกระทบจากลมมรสุมที่พัดประจำจากตะวันตกเฉียงเหนือแล้วกลับพัดจากทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เหล่านี้ระบบลมพาค่อนข้างคาดเดาได้ฝนฤดูและก่อนที่เรือกลไฟถูกอุปโลกน์ โดยระบบลมยังทำให้ผู้ค้าจากนอกภูมิภาคเข้ามาและจากไปในช่วงเวลาปกติ เพราะเรื่องนี้น่าเชื่อถือรูปแบบลม เอเชียเป็นสถานที่ประชุมสำหรับการค้าระหว่างอินเดียและจีนสองตลาดเช้าเอเชีย

มีความแตกต่างบางอย่างในสภาพแวดล้อมทางกายภาพของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้แผ่นดินใหญ่และเกาะคุณสมบัติแรกของภูมิศาสตร์ แผ่นดิน แม่น้ำที่ยาวขึ้น ในที่ราบสูงแยกเอเชียตะวันออกเฉียงใต้จากประเทศจีนและตะวันตกเฉียงเหนือของอินเดีย คุณลักษณะที่สองคือที่ลุ่มที่ราบกว้างขวางแยกตามป่าเขาและภูเขา . ที่ราบที่อุดมสมบูรณ์เหล่านี้เป็นอย่างมาก เหมาะที่จะปลูก กลุ่มชาติพันธุ์ เช่น ชาวไทย พม่า และเวียดนามที่พัฒนาแล้ววัฒนธรรมที่ในที่สุดให้พื้นฐานสำหรับรัฐสมัยใหม่ ที่ราบสูงถูกครอบครองโดยชนเผ่ากลุ่มที่แสดงความรู้สึกของตนผ่านลักษณะที่โดดเด่นในเสื้อผ้า เครื่องประดับและทรงผม คุณลักษณะที่สามของแผ่นดินใหญ่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เป็นแนวยาว แม้จะแข็งแรงเกษตรกรรมพื้นฐานชุมชนที่ได้รับการพัฒนาในภูมิภาคเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของเครือข่ายการค้าทางทะเลที่เชื่อมโยงภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อินเดีย และจีน

หมู่เกาะของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งสามารถช่วงจากขนาดใหญ่มาก ( ตัวอย่าง บอร์เนียว สุมาตรา ชวา เกาะลูซอน ) ตรงจุดเล็ก ๆบนแผนที่ ( อินโดนีเซีย ) 17 , กล่าวว่า เกาะ )เพราะภายในของเกาะเหล่านี้เป็นป่าห่ม และบ่อยครั้งที่ผ่าโดย Highlands , ที่ดินการเดินทางไม่เคยง่าย ตะวันออกเฉียงใต้เอเชียพบว่ามันง่ายที่จะย้ายโดยเรือระหว่างพื้นที่ที่แตกต่างกันและมันมักจะกล่าวว่า แผ่นดิน และทะเลนี้เอง .มหาสมุทรที่เชื่อมต่อชายฝั่ง และเกาะใกล้เคียง สร้างพื้นที่ขนาดเล็กที่ผู้คนใช้ภาษาใกล้เคียงกัน และมีการเปิดรับเหมือนกัน ศาสนาและวัฒนธรรมร่วมสมัย ทันสมัยพรมแดนที่สร้างขึ้นโดยอำนาจอาณานิคม เช่น ระหว่างมาเลเซียและอินโดนีเซียไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึงวัฒนธรรมและตรรกะ .

ที่ 2 ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ทางทะเลในทะเลเองนอกเหนือจากไม่กี่ลึกใต้น้ำลึกเป็นตื้น , มหาสมุทร , ซึ่งหมายความว่าพวกเขาจะค่อนข้างอบอุ่น และไม่เค็ม นี้เป็นสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมสำหรับปลา ปะการัง สาหร่ายและผลิตภัณฑ์อื่น ๆ แม้ทะเลในบางพื้นที่ขรุขระ พื้นที่ทั้งหมด ยกเว้นฟิลิปปินส์ โดยทั่วไปฟรีพายุเฮอริเคนและพายุไต้ฝุ่น . อย่างไรก็ตามมีภูเขาไฟที่ใช้งานมากและเกาะโลกอ่อนแอมาก

กิจกรรมในวิถีชีวิต วิถีชีวิต และความเป็นอยู่

คุณสมบัติเด่นของภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีความหลากหลายทางวัฒนธรรมของ ของหกพันภาษาที่ใช้ในโลกวันนี้ ประมาณพัน พบในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้หลักฐานโบราณคดีวันที่มนุษย์อาศัยของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในรอบล้านปีมาแล้ว แต่การย้ายถิ่นในภูมิภาคมีประวัติศาสตร์ที่ยาวนาน ในครั้งแรก ๆ ของชนเผ่ากลุ่มจากจีนตอนใต้ได้ย้ายลงในพื้นที่ภายในของแผ่นดินใหญ่ผ่านทางระบบแม่น้ำยาว ภาษาศาสตร์ , แผ่นดินใหญ่แบ่งออกเป็นสามครอบครัวสําคัญ austro บัว ( เช่นกัมพูชาและเวียดนาม )ไท ( เช่น ไทย และ ลาว และพม่า รวมทั้ง tibeto ไฮแลนด์ภาษารวมทั้งพม่า ) ภาษาของครอบครัวเหล่านี้ยังสามารถพบได้ในอินเดียภาคตะวันออกเฉียงเหนือและตะวันตกเฉียงใต้ของจีน .

ประมาณสี่พันปีที่แล้ว ผู้คนพูดภาษาที่อยู่ในตระกูล Austronesian ( ที่เกิดขึ้นในภาคใต้ของจีนและไต้หวัน ) เริ่มที่จะไหลเข้าสู่ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เกาะในฟิลิปปินส์และอินโดนีเซีย หมู่เกาะมลายูอพยพนี้พลัดถิ่นหรือดูดซึมผู้อาศัยเดิม ที่อาจเกี่ยวข้องกับกลุ่มในออสเตรเลียและนิวกินี เกือบทุกภาษาที่พูดในที่ที่โดดเดี่ยวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้วันนี้เป็นของตระกูล Austronesian

เป็นคุณลักษณะที่โดดเด่นของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เป็นผู้คนที่แตกต่างกันวิธีที่ต้องปรับตัวกับสภาพแวดล้อมในท้องถิ่นใน premodern หลายครั้งเร่ร่อนอาศัยอยู่อย่างถาวรในกลุ่มเรือขนาดเล็กและถูกเรียกว่า โอรังลาอุต หรือทะเลคน ป่าลึกมีบ้านมากมายขนาดเล็กหลงกลุ่ม เผ่าภายในรวมทั้งนักล่าหัวรุนแรง ในบางส่วนของหมู่เกาะทางตะวันออกของอินโดนีเซีย ซึ่งมี ยาว ฤดูฝน ผลปาล์ม lontar เป็นอาหารหลัก ในพื้นที่อื่น ๆ มันสาคู .ตามแผนการที่อุดมสมบูรณ์ของ Java และแผ่นดินใหญ่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ชุมชนกลุ่มปลูกข้าวนาชลประทาน ; ตามชายฝั่งซึ่งน้อยเหมาะสำหรับการเกษตร เพราะป่าชายเลนบึงตกปลา และการค้าเป็นอาชีพหลัก เนื่องจากจำนวนของปัจจัยน้อย ประชากร มาช้าของโลกศาสนา ขาดจากความเป็นเมืองเชื้อสายผ่านทั้งชายและหญิงสายผู้หญิงในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้โดยทั่วไปจะเห็นเป็นมากขึ้นเท่ากับผู้ชายที่ในพื้นที่ใกล้เคียง เช่น จีนและอินเดีย

การเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมเริ่มที่จะส่งผลกระทบต่อภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ประมาณ 2 , 000 ปีมาแล้วที่มีอิทธิพลที่มาจากสองทิศทาง การขยายตัวของจีนใต้แม่น้ำแยงซีในที่สุดนำไปสู่อาณานิคมของเวียดนามการควบคุมจีนอย่างถาวรสิ้นสุดใน 1427 แต่ปรัชญาขงจื๊อมีอิทธิพลยาวนานเมื่อเวียดนามกลายเป็นอิสระ ศาสนาพุทธและลัทธิเต๋ายังถึงเวียดนาม ผ่านทางประเทศจีน ในส่วนที่เหลือของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้แผ่นดินใหญ่ และในพื้นที่ตะวันตกของมาเลย์ อินโด และขยายการค้าข้ามอ่าวเบงกอลหมายถึงอิทธิพลอินเดียเป็นเด่นชัดมากขึ้นอิทธิพลเหล่านี้ได้ชัดเจนที่สุดเมื่อประชากรกลุ่มใหญ่ ได้มีส่วนร่วมในการปลูกข้าวนาชลประทาน เช่น ภาคเหนือของเวียดนาม กัมพูชา ไทย พม่า ชวา และบาหลี ผู้ปกครองและศาลในพื้นที่เหล่านี้ที่อุปการะ ฮินดู หรือ รูปแบบของพระพุทธศาสนา ส่งเสริมวัฒนธรรม ซึ่งรวมกันเข้า ความคิดกับแง่มุมของสังคมท้องถิ่น .

ความแตกต่างในสภาพแวดล้อมทางกายภาพที่มีผลต่อโครงสร้างทางการเมืองที่พัฒนาขึ้นในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เมื่อคนเร่ร่อน หรือกึ่งเร่ร่อน มันเป็นเรื่องยากที่จะสร้างระบบการปกครองที่มั่นคงและถาวรในฐานภาษี เชื่อถือได้ ของรัฐประเภทนี้พัฒนาเฉพาะในพื้นที่ซึ่งมีจัดการประชากรเหมือนข้าวขนาดใหญ่ที่เติบโตที่ราบของแผ่นดินใหญ่และ Java อย่างไรก็ตาม แม้ที่สุดที่มีประสิทธิภาพของรัฐเหล่านี้พบว่ามันยากที่จะขยายอำนาจใน Highlands ระยะไกลและเกาะ