Diagnosis of secondary caries is in

Diagnosis of secondary caries is inconsistent between dental practitioners, and often not based on objective criteria. If in doubt, most general dental practitioners adopt a “defensive dentistry” approach by choosing replacement as opposed to one of the range of minimal intervention options, including systematic monitoring of such restorations, ie, if in doubt, wait and watch rather than take it out. Decisions to replace restorations with limited defects are particularly common for restorations not placed by the evaluating practitioner, as demonstrated in analyses of the patterns of provision of dental restorations within National Health Service dental services in the UK and in large North American studies. For example, within a cohort of over 300,000 patients in 2002, Bogacki et al noted that the probability of survival of both posterior amalgam and resin composite restorations was in excess of 90% over 5 years, but that this survival rate dropped to 60% (for both types of restoration) when patients changed dentist. A more recent dental practice-based research study, involving 197 clinicians in the USA and Scandinavian countries, and close to 10,000 restorations, indicated that when considering treatment options for restorations with localized defects, in over 75% of cases the practitioners choose replacement rather than repair. The same study confirmed that decisions to replace restorations with limited defects are particularly common for restorations not placed by the evaluating practitioner.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วินิจฉัยของผุรองไม่สอดคล้องระหว่างผู้ฟัน และมักจะไม่ตามเกณฑ์ ถ้าข้อสงสัย ผู้ทันตกรรมทั่วไปส่วนใหญ่ใช้วิธี "ป้องกันทันตกรรม" โดยการเลือกแทนจำกัดช่วงของตัวเลือกการแทรกแซงน้อยที่สุด รวมทั้งระบบตรวจสอบดังกล่าวคืนค่า ie สงสัย ในหนึ่งรอ และดู มากกว่าจะออก ตัดสินใจแทนการคืนค่า ด้วยข้อบกพร่องจำกัดอยู่ทั่วไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการคืนค่าที่ไม่ได้วางไว้ โดยผู้ประกอบการ evaluating ดังที่แสดงในการวิเคราะห์รูปแบบของการจัดคืนค่าทันตกรรมภายในบริการสุขภาพแห่งชาติบริการทันตกรรม ในอังกฤษ และ ในอเมริกาเหนือศึกษาขนาดใหญ่ ตัวอย่าง ใน cohort ของผู้ป่วยกว่า 300000 ใน 2002, Bogacki et al ตั้งข้อสังเกตว่า ความอยู่รอดของทั้งสองหลัง amalgam และเรซิ่นผสมคืนค่าไม่เกินกว่า 90% 5 ปี แต่ว่า นี้อัตรารอดลดลง 60% (สำหรับทั้งสองชนิดคืน) เมื่อผู้ป่วยเปลี่ยนทันตแพทย์ ล่าสุดวิจัยปฏิบัติตามทันตศึกษา รวม 197 clinicians ประเทศสหรัฐอเมริกาและสแกนดิเนเวียน และคืน ค่า 10000 ระบุว่า เมื่อพิจารณาตัวเลือกการรักษาสำหรับการคืนค่าด้วยข้อบกพร่องภาษาท้องถิ่น ในกว่า 75% ของกรณี ผู้ที่เลือกแทนแทนที่ซ่อมแซม การศึกษาเดียวกันได้รับการยืนยันตัดสินใจจะแทนคืนค่าจำกัดข้อบกพร่องทั่วไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการคืนค่าที่ไม่ได้วางไว้ โดยผู้ประกอบการ evaluating

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวินิจฉัยโรคฟันผุที่สองคือที่ไม่สอดคล้องกันระหว่างผู้ปฏิบัติงานทันตกรรมและมักจะไม่ได้ตามเกณฑ์วัตถุประสงค์ หากมีข้อสงสัยผู้ปฏิบัติงานทันตกรรมทั่วไปมากที่สุดนำมาใช้เป็น "ทันตกรรมป้องกัน" วิธีการโดยการเลือกเปลี่ยนเมื่อเทียบกับหนึ่งในช่วงของตัวเลือกการแทรกแซงน้อยที่สุดรวมทั้งการตรวจสอบระบบการบูรณะดังกล่าวคือหากมีข้อสงสัยรอและดูมากกว่าเอามัน ออก การตัดสินใจที่จะเปลี่ยนการบูรณะที่มีข้อบกพร่อง จำกัด อยู่ร่วมกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการบูรณะไม่ได้วางไว้โดยผู้ประกอบการประเมินผลที่แสดงให้เห็นในการวิเคราะห์รูปแบบของการให้การทันตกรรมบูรณะภายในบริการสุขภาพแห่งชาติบริการทันตกรรมในสหราชอาณาจักรและในการศึกษาอเมริกันขนาดใหญ่ภาคเหนือ ตัวอย่างเช่นภายในหมู่คนกว่า 300,000 ผู้ป่วยในปี 2002, Bogacki et al, ตั้งข้อสังเกตว่าน่าจะเป็นของการอยู่รอดของทั้งสองรวมกันหลังและบูรณะเรซินคอมโพสิตที่อยู่ในส่วนที่เกินจาก 90% ในช่วง 5 ปีที่ผ่านมา แต่ที่อัตราการรอดตายนี้ลดลงถึง 60% ( สำหรับทั้งสองประเภทของการบูรณะ) เมื่อผู้ป่วยเปลี่ยนแปลงทันตแพทย์ การศึกษาวิจัยการปฏิบัติตามเมื่อเร็ว ๆ นี้ทางทันตกรรมที่เกี่ยวข้องกับ 197 แพทย์ในประเทศสหรัฐอเมริกาและประเทศสแกนดิเนเวีและใกล้ถึง 10,000 บูรณะชี้ให้เห็นว่าเมื่อพิจารณาเลือกในการรักษาสำหรับการบูรณะที่มีข้อบกพร่องที่มีการแปลในกว่า 75% ของกรณีปฏิบัติงานเลือกทดแทนมากกว่า ซ่อมแซม การศึกษาเดียวกันยืนยันว่าการตัดสินใจที่จะเปลี่ยนการบูรณะที่มีข้อบกพร่อง จำกัด อยู่ร่วมกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการบูรณะไม่ได้วางไว้โดยผู้ประกอบการประเมิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การมัธยมศึกษา การสอดคล้องระหว่างผู้ปฏิบัติงานทันตกรรม และมักจะไม่ยึดเกณฑ์วัตถุประสงค์ หากมีข้อสงสัย ผู้ปฏิบัติงานทันตกรรมทั่วไปส่วนใหญ่ใช้ " ทันตกรรม " รับแนวทาง โดยเลือกเปลี่ยนเป็นนอกคอกหนึ่งของช่วงของตัวเลือกการแทรกแซงน้อยที่สุด รวมถึงการตรวจสอบอย่างเป็นระบบ เช่น การบูรณะ เช่น ถ้าสงสัยรอดูมากกว่าที่จะเอามันออก การตัดสินใจที่จะเปลี่ยนมันกับข้อบกพร่อง จํากัด โดยทั่วไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับบูรณะไม่วางไว้โดยประเมินเวชปฏิบัติ ดังที่แสดงในการวิเคราะห์รูปแบบของการให้บริการทันตกรรมทันตกรรมบูรณะภายในบริการสุขภาพแห่งชาติใน UK และในการศึกษาของอเมริกาเหนือที่มีขนาดใหญ่ ตัวอย่างเช่น ในการติดตามของกว่า 300 ,ผู้ป่วย , 000 ในปี 2002 bogacki et al กล่าวว่า ความน่าจะเป็นของการอยู่รอดของทั้งสองส่วนด้านหลังและบูรณะด้วยเรซิน คอมโพสิต คือ ในส่วนที่เกิน 90% กว่า 5 ปี แต่อัตรานี้ลดลงถึง 60% ( สำหรับทั้งสองประเภทของการฟื้นฟู ) เมื่อผู้ป่วยเปลี่ยนหมอฟัน ล่าสุดทันตกรรมการปฏิบัติการวิจัยที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาจาก 197 ในประเทศสหรัฐอเมริกาและชาวสแกนดิเนเวีย ,ใกล้ 10 , 000 บูรณะ พบว่าเมื่อพิจารณาตัวเลือกการรักษาบูรณะกับถิ่นบกพร่อง กว่า 75% ของกรณีประกอบเลือกเปลี่ยนดีกว่าซ่อม การศึกษาเดียวกัน ยืนยันว่า การตัดสินใจแทนบูรณะกับข้อบกพร่อง จํากัด โดยทั่วไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับบูรณะไม่วางไว้โดยประเมิน )