Once upon a time, a good many years

Once upon a time, a good many years ago, there was a traveller, and he set out upon a journey. It was a magic journey, and was to seem very long when he began it, and very short when he got half way through.

He travelled along a rather dark path for some little time, without meeting anything, until at last he came to a beautiful child. So he said to the child, "What do you do here?" And the child said, "I am always at play. Come and play with me!"

So, he played with that child, the whole day long, and they were very merry. The sky was so blue, the sun was so bright, the water was so sparkling, the leaves were so green, the flowers were so lovely, and they heard such singing-birds and saw so many butteries, that everything was beautiful. This was in fine weather. When it rained, they loved to watch the falling drops, and to smell the fresh scents. When it blew, it was delightful to listen to the wind, and fancy what it said, as it came rushing from its home-- where was that, they wondered!--whistling and howling, driving the clouds before it, bending the trees, rumbling in the chimneys, shaking the house, and making the sea roar in fury. But, when it snowed, that was best of all; for, they liked nothing so well as to look up at the white flakes falling fast and thick, like down from the breasts of millions of white birds; and to see how smooth and deep the drift was; and to listen to the hush upon the paths and roads.

They had plenty of the finest toys in the world, and the most astonishing picture-books: all about scimitars and slippers and turbans, and dwarfs and giants and genii and fairies, and blue- beards and bean-stalks and riches and caverns and forests and Valentines and Orsons: and all new and all true.

But, one day, of a sudden, the traveller lost the child. He called to him over and over again, but got no answer. So, he went upon his road, and went on for a little while without meeting anything, until at last he came to a handsome boy. So, he said to the boy, "What do you do here?" And the boy said, "I am always learning. Come and learn with me.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาลครั้งหนึ่งเป็นเวลาหลายปีที่ดีที่ผ่านมามีนักท่องเที่ยวและเขาออกเมื่อการเดินทาง มันเป็นการเดินทางที่วิเศษและดูเหมือนนานมากเมื่อเขาเริ่มมันและสั้นมากเมื่อเขาได้ครึ่งทางผ่าน. เขาเดินทางไปตามเส้นทางที่มืดค่อนข้างบางเวลาเล็ก ๆ น้อย ๆ โดยไม่ต้องประชุมอะไรจนในที่สุดเขาก็มาถึง เด็กที่สวยงาม ดังนั้นเขาจึงพูดกับเด็ก "คุณทำอะไรที่นี่?" และเด็กกล่าวว่า "ฉันมักจะเล่น. มาเล่นกับฉัน!" ดังนั้นเขาเล่นกับเด็กที่ทั้งวันนานและพวกเขาก็ร่าเริงมาก ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าเพื่อให้ดวงอาทิตย์สดใสดังนั้นน้ำจึงเป็นประกายใบมีสีเขียวเช่นนั้นเป็นดอกไม้ที่น่ารักมากและพวกเขาได้ยินเสียงร้องเพลงของนกดังกล่าวและเห็น butteries จำนวนมากว่าทุกอย่างเป็นภาพที่สวยงาม นี่คือสภาพอากาศที่ดี เมื่อฝนตกพวกเขารักที่จะดูลดลงลดลงและการดมกลิ่นกลิ่นสด เมื่อมันพัดมันเป็นที่น่ายินดีที่จะรับฟังลมและจินตนาการสิ่งที่มันกล่าวว่าในขณะที่มันวิ่งมาจาก home-- ของที่คือการที่พวกเขาสงสัย - ผิวปากและยิ่งใหญ่ขับรถเมฆก่อนที่จะดัดต้นไม้ เสียงดังก้องในปล่องไฟเขย่าบ้านและทำเสียงคำรามของทะเลในความโกรธ แต่เมื่อมันหิมะที่เป็นดีที่สุดของทั้งหมด; สำหรับพวกเขาชอบอะไรให้ดีเท่าที่จะมองขึ้นไปบนเกล็ดสีขาวลดลงอย่างรวดเร็วและหนาเช่นลงมาจากหน้าอกของล้านของนกสีขาว; และเพื่อดูว่าเรียบและลึกดริฟท์ได้; . และฟังเงียบเมื่อเส้นทางและถนนที่พวกเขามีความอุดมสมบูรณ์ของของเล่นที่ดีที่สุดในโลกและน่าอัศจรรย์ที่สุดภาพหนังสือ: ทุกอย่างเกี่ยวกับดาบและรองเท้าแตะและผ้าโพกหัวและดาวแคระและยักษ์ใหญ่และโรมันและนางฟ้า, และสีฟ้า - เคราและถั่วก้านและความมั่งคั่งและถ้ำและป่าไม้และวาเลนไทน์และ Orsons. และใหม่ทั้งหมดและเป็นความจริงทั้งหมดแต่วันหนึ่งในทันทีนักท่องเที่ยวที่หายไปเด็ก เขาเรียกให้เขาซ้ำแล้วซ้ำอีก แต่ได้ไม่มีคำตอบ ดังนั้นเมื่อเขาเดินถนนของเขาและเดินไปในขณะที่น้อยโดยไม่ต้องประชุมอะไรจนกว่าสุดท้ายที่เขามาถึงหนุ่มหล่อ ดังนั้นเขาพูดกับเด็ก "คุณทำอะไรที่นี่?" และเด็กกล่าวว่า "ฉันมักจะเรียนรู้. มาและเรียนรู้กับฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กาลครั้งหนึ่ง หลายปีที่ผ่านมา มีนักท่องเที่ยว และเขาออกเมื่อการเดินทาง มันเป็นการเดินทางที่วิเศษ และมันดูจะยาวมาก เมื่อเขาเริ่มมัน และสั้นมากเมื่อเขาได้ครึ่งทาง

เขาเดินทางไปตามเส้นทางที่มืดค่อนข้างบาง เล็ก ๆน้อย ๆเวลา โดยไม่พบอะไร จนในที่สุดเขาก็เป็นเด็กที่สวยงาม เขาพูดกับเด็กว่า " คุณมาทำอะไรที่นี่ ?" เด็กตอบว่า " ผมชอบเล่น มาเล่นกับฉัน ! "

เค้าเล่นกับเด็กตลอดทั้งวัน และพวกเขาอย่างร่าเริง ท้องฟ้าสีฟ้าคราม แสงแดด ดังนั้น น้ำจึงเป็นประกาย ใบเป็นสีเขียวแล้ว ดอกไม้ก็น่ารัก และได้ยินเสียงนกร้อง เช่น เห็น butteries มากมาย ทุกอย่างสวยงาม นี้อยู่ในอากาศได้เมื่อฝนตก พวกเขาชอบที่จะดูลดลงลดลง และกลิ่นหอมสดชื่น ตอนที่มันระเบิด มันเป็นที่น่ารื่นรมย์ฟังลมและจินตนาการสิ่งที่มันพูดได้ มันวิ่งจากบ้านที่เป็นสิ่งที่พวกเขาสงสัย ! -- ผิวปากและเสียงหอน ขับรถเมฆก่อนดัดต้นไม้ครืนในปล่องเขย่าบ้าน ให้ทะเลคำรนในความโกรธ แต่เมื่อหิมะตกที่ดีที่สุดของทั้งหมด เพราะพวกเขาชอบอะไรดีเท่าที่จะมองสีขาว flakes ลดลงอย่างรวดเร็วและหนา เหมือนลงมาจากหน้าอกของล้านของนกสีขาว และดูว่าเรียบและลึกลอยอยู่ และฟังความเงียบบนเส้นทางและถนน

พวกเขามีความอุดมสมบูรณ์ของของเล่นที่ดีที่สุดในโลก และหนังสือภาพที่น่าอัศจรรย์มากที่สุด :ทั้งหมดเกี่ยวกับ scimitars และรองเท้าแตะและ turbans และคนแคระและยักษ์ และภูตในนิทานโรมันและนางฟ้าสีฟ้า - เคราและดอกถั่วและความมั่งคั่งและถ้ำและป่า และ วาเลนไทน์ และ และ orsons ใหม่ทั้งหมดและเป็นความจริง

แต่ วันหนึ่งในทันใด นักเดินทางหลงเด็ก เขาเรียกเขาอีกครั้ง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบ เขาเดินไปตามถนนของเขาและไปสักพักโดยไม่พบอะไร จนในที่สุดเขาก็มาถึงหนุ่มหล่อ เขาพูดกับลูกชาย " คุณมาทำอะไรที่นี่ ? " และเด็กที่พูดว่า " ฉันมักจะเรียนรู้ มาเรียนรู้กับผม