In 1956, Benjamin Bloom with collab

In 1956, Benjamin Bloom with collaborators Max Englehart, Edward Furst, Walter Hill, and David Krathwohl published a framework for categorizing educational goals: Taxonomy of Educational Objectives. Familiarly known as Bloom’s Taxonomy, this framework has been applied by generations of K-12 teachers and college instructors in their teaching.

The framework elaborated by Bloom and his collaborators consisted of six major categories: Knowledge, Comprehension, Application, Analysis, Synthesis, and Evaluation. The categories after Knowledge were presented as “skills and abilities,” with the understanding that knowledge was the necessary precondition for putting these skills and abilities into practice.

While each category contained subcategories, all lying along a continuum from simple to complex and concrete to abstract, the taxonomy is popularly remembered according to the six main categories.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปี 1956 เบนจามินกับผู้ร่วมงานสูงสุด Englehart เอ็ดเวิร์ดเทลฟูร์สท์ วอลเตอร์ฮิลล์ และเดวิด Krathwohl เผยแพร่งานสำหรับเป้าหมายของการศึกษาการจัดหมวดหมู่: อนุกรมวิธานของวัตถุประสงค์การศึกษา เรียกว่าระบบภาษีของบลูมวงกต กรอบนี้ได้ถูกใช้ โดยรุ่น K-12 ครูและวิทยาลัยครูในการสอนกรอบการ elaborated โดยบลูมและผู้ร่วมงานของเขาที่ประกอบด้วยหกสำคัญประเภท: ความรู้ ความเข้าใจ ประยุกต์ วิเคราะห์ สังเคราะห์ และการประเมินผล ประเภทหลังรู้ถูกแสดงเป็น "ทักษะและความสามารถ ด้วยความเข้าใจว่า ความรู้เป็นเงื่อนไขจำเป็นสำหรับการวางนี้ทักษะและความสามารถในการปฏิบัติในขณะที่อยู่แต่ละประเภทประเภทย่อย การโกหกทั้งหมดพร้อม continuum จากง่ายซับซ้อน และรูปธรรมนามธรรม ระบบภาษีเรียกขานจำตามประเภทหลักหก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1956, เบนจามินบลูมร่วมมือกับแม็กซ์ Englehart เอ็ดเวิร์ด Furst วอลเตอร์ฮิลล์และดาวิด Krathwohl ตีพิมพ์กรอบสำหรับการจัดหมวดหมู่เป้าหมายการศึกษา: อนุกรมวิธานของการศึกษาวัตถุประสงค์ เป็นที่รู้จักกันเป็นกันเองของ Bloom Taxonomy กรอบนี้ได้ถูกนำมาใช้โดยรุ่น K-12 ครูและอาจารย์วิทยาลัยในการเรียนการสอนของพวกเขา.

กรอบเนื้อหาโดยบลูมและทำงานร่วมกันของเขาประกอบด้วยหกประเภทหลัก: ความรู้ความเข้าใจการประยุกต์ใช้การวิเคราะห์สังเคราะห์และการ การประเมินผล ประเภทหลังจากที่ความรู้ที่ถูกนำเสนอเป็น "ทักษะและความสามารถ" ด้วยความเข้าใจว่าความรู้เป็นสิ่งที่จำเป็นที่จำเป็นสำหรับการวางทักษะเหล่านี้และความสามารถในการปฏิบัติ.

ในขณะที่แต่ละประเภทมีหมวดหมู่ย่อยทั้งหมดโกหกต่อเนื่องไปตลอดจากง่ายซับซ้อนและคอนกรีตที่เป็นนามธรรม อนุกรมวิธานจะจำได้แพร่หลายไปตามหลักหกประเภท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 1956 , เบนจามิน บลูมกับผู้ร่วมงาน แม็กซ์ อิงเกิลฮาร์ต เอ็ดเวิร์ด เฟิร์สต วอลเตอร์ ฮิลล์ และ ดาวิด แครทโวลเผยแพร่กรอบสำหรับการแยกแยะเป้าหมายการศึกษาอนุกรมวิธานของการศึกษา วิสาสะ เรียกว่าบานของ กรอบนี้ได้ถูกใช้โดยรุ่นของ K-12 ครูและอาจารย์มหาวิทยาลัยในการจัดการเรียนการสอนกรอบ elaborated โดย บลูม และผู้ร่วมงานของเขาประกอบด้วยหกประเภทหลัก : ความรู้ ความเข้าใจ การนำไปใช้ การวิเคราะห์ การสังเคราะห์ และการประเมิน ประเภทตามความรู้ที่ถูกนำเสนอเป็น " ทักษะและความสามารถ มีความเข้าใจว่า " ความรู้เป็นเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับการวางทักษะเหล่านี้และความสามารถในการปฏิบัติงานในขณะที่แต่ละประเภทมีประเภทย่อยทั้งหมดโกหกตามต่อเนื่องจากง่ายซับซ้อนและเป็นนามธรรมสู่รูปธรรม , อนุกรมวิธาน popularly จำได้ตามหกหลักประเภท