หน้า8 humans perceive as bitter-tas

หน้า8 humans perceive as bitter-tasting. Plant extracts and pharmaceutical compounds resulted in aversion behaviors in pigs some of which were found to be dose dependent. Pigs have a strong preference for sucrose and a more moderate preference for glucose, lactose, and salt. Therefore, flavoring agents, e.g. sugar, have been used for weanling pigs to create interest in them for solid food (Forbes, 1995). The first work reported on sugar preferences was published in the mid 50s (Salmon-Legagneur and Fevrier, 1956). Kennedy and Baldwin (1972) have examined the taste preferences of pigs for nutritive and nonnutritive sweet solutions over a wide range of concentrations and found that young pigs prefered sucrose solution at concentration above 10.3 g/L. Pigs also preferred water containing greater than 1.8 g/L for glucose solutions, although the consumption volume was lower than sucrose. This indicated that sucrose was the more strongly preferred sugar. Saccharin was also preferred at concentrations from 1 to 2 g/L compared to nonsupplemented water, but higher concentrations (above 18 g/L) decreased the preference substantially. The rejection of high concentrations of saccharin may be due to the bitter taste associated with high concentrations of the chemical. Not all non-nutritive sweeteners stimulate attraction in pigs. Nofre et al. (2002) investigated the responses of pigs to 60 artificial sweetener compounds and found that 35 compounds were attractive to pigs, but less so in pigs than in humans. Lugduname and carrelame, the two most potent sweeteners in humans, are also the most effective compounds in pigs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หน้า8 มนุษย์สังเกตเป็นเผ็ดขม สารสกัดจากพืชและสารยาผลในพฤติกรรม aversion สุกรซึ่งพบจะ ขึ้นอยู่กับปริมาณรังสี สุกรมีความแข็งแรงสำหรับซูโครสและชอบมากปานกลางสำหรับกลูโคส ย่อยแลคโตส และเกลือ ดังนั้น flavoring ตัวแทน เช่นน้ำตาล มีการใช้สำหรับสุกร weanling สนใจในอาหารแข็ง (Forbes, 1995) งานแรกที่รายงานในลักษณะน้ำตาลถูกเผยแพร่ในผสมกลาง (ปลาแซลมอน Legagneur และ Fevrier, 1956) เคนเนดี้และบอลด์วิน (1972) ได้ตรวจสอบลักษณะรสชาติของหมูสำหรับวิจัย nonnutritive หวานโซลูชั่น และช่วงกว้างของความเข้มข้น และพบว่าสุกรสาวต้องซูโครสโซลูชันที่ความเข้มข้นสูงกว่า 10.3 g/L. สุกรยังต้องประกอบด้วยน้ำมากกว่า 1.8 g/L สำหรับน้ำตาลในโซลูชั่น แม้ว่าปริมาณการใช้ต่ำกว่าซูโครส ระบุว่า ซูโครสเป็นน้ำตาลที่ต้องการให้แข็งแรงขึ้น แซกคารีนยังได้ถูกต้องที่ความเข้มข้น 1 ใน 2 g/L เมื่อเทียบกับน้ำ nonsupplemented แต่ความเข้มข้นสูง (เหนือ 18 g/L) ลดลงชื่นชอบมาก การปฏิเสธของความเข้มข้นสูงของแซกคารีนอาจเป็น เพราะรสขมที่สัมพันธ์กับความเข้มข้นสูงของสารเคมี สารให้ความหวานกากไม่กระตุ้นท่องเที่ยวในสุกร Nofre et al. (2002) ตรวจสอบการตอบรับของสุกรสารสารให้ความหวานเทียม 60 และพบว่า สาร 35 ได้สนใจสุกร แต่มีน้อยในสุกรกว่าในมนุษย์ Lugduname และ carrelame ที่สองมีศักยภาพที่สุดสารให้ความหวานในมนุษย์ ได้นอกจากนี้สารที่มีประสิทธิภาพสูงสุดในสุกร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หน้า 8 มนุษย์รับรู้ว่ารสชาติขม สารสกัดจากพืชและสารยาส่งผลให้พฤติกรรมความเกลียดชังในสุกรบางส่วนที่พบว่ามีปริมาณขึ้นอยู่กับ สุกรมีการตั้งค่าที่แข็งแกร่งสำหรับซูโครสและการตั้งค่าในระดับปานกลางมากขึ้นสำหรับน้ำตาลแลคโตสและเกลือ ดังนั้นตัวแทนเครื่องปรุงเช่นน้ำตาลได้ถูกนำมาใช้สำหรับสุกรหลังหย่านมเพื่อสร้างความสนใจในพวกเขาสำหรับอาหารแข็ง (ฟอร์บ, 1995) งานแรกที่รายงานการตั้งค่าน้ำตาลที่ตีพิมพ์ในช่วงกลาง 50s (ปลาแซลมอน-Legagneur และเฟวรีเอ, 1956) เคนเนดี้และบอลด์วิน (1972) มีการตรวจสอบการตั้งค่ารสชาติของหมูหวานสำหรับการแก้ปัญหาทางโภชนาการและ nonnutritive ช่วงกว้างของความเข้มข้นและพบว่าสุกรสาวที่ต้องการแก้ปัญหาน้ำตาลซูโครสที่มีความเข้มข้นดังกล่าวข้างต้น 10.3 กรัม / ลิตร สุกรที่ต้องการนอกจากนี้ยังมีน้ำที่มีมากกว่า 1.8 กรัม / ลิตรสำหรับการแก้ปัญหาน้ำตาลกลูโคสแม้ว่าปริมาณการบริโภคต่ำกว่าน้ำตาลซูโครส แสดงให้เห็นว่าน้ำตาลซูโครสเป็นน้ำตาลที่ต้องการมากขึ้นอย่างมาก ขัณฑสกรเป็นที่ต้องการนอกจากนี้ยังมีความเข้มข้น 1-2 กรัม / ลิตรเมื่อเทียบกับน้ำ nonsupplemented แต่ความเข้มข้นสูง (สูงกว่า 18 กรัม / ลิตร) ลดลงอย่างมีนัยสำคัญการตั้งค่า การปฏิเสธของความเข้มข้นสูงของขัณฑสกรอาจจะเป็นเพราะรสขมที่เกี่ยวข้องกับความเข้มข้นสูงของสารเคมี ไม่ทั้งหมดสารให้ความหวานที่ไม่กระตุ้นทางโภชนาการที่น่าสนใจในสุกร Nofre et al, (2002) การตรวจสอบการตอบสนองของสุกรถึง 60 สารให้ความหวานเทียมและพบว่า 35 สารเป็นที่น่าสนใจให้หมู แต่อย่างน้อยก็ในสุกรกว่าในมนุษย์ Lugduname และ carrelame ทั้งสองสารให้ความหวานที่มีศักยภาพมากที่สุดในมนุษย์นอกจากนี้ยังมีสารประกอบที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในสุกร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หน้า 8 มนุษย์รู้สึกขมชิม สารสกัดจากพืช และสารประกอบยาส่งผลให้เกิดพฤติกรรมรังเกียจในสุกรบางส่วนที่พบว่ามีปริมาณขึ้นอยู่กับ หมูมีค่ามากสำหรับซูโครสและกลูโคส ( เพิ่มเติม ) นมและเกลือ ดังนั้น สารปรุงแต่งรส เช่น น้ำตาลได้ใช้ลูกสุกรหย่านมเพื่อสร้างความสนใจในพวกเขาสำหรับอาหารแข็ง ( Forbes , 1995 ) งานแรกที่รายงานความต้องการน้ำตาลที่ถูกตีพิมพ์ใน 50s กลาง ( ปลาแซลมอนและ legagneur กุมภาพันธ์ 2499 )เคนเนดี้และบอลด์วิน ( 1972 ) มีการตรวจสอบรสนิยมความชอบของโภชนาการและ nonnutritive หวานหมูสำหรับโซลูชั่นมากกว่าที่หลากหลายของความเข้มข้นและพบว่าเด็กต้องการโซลูชั่นที่ความเข้มข้นสูงกว่าสุกรร้อยละ 10.3 กรัม / ลิตร หมูก็ชอบน้ำที่มีมากกว่า 1.8 กรัม / ลิตรสำหรับโซลูชั่นกลูโคส แม้ว่าปริมาณการบริโภคน้อยกว่าซูโครสนี้พบว่าซูโครสเป็นอย่างยิ่งที่ต้องการน้ำตาล ขัณฑสกรก็ชอบที่ความเข้มข้นตั้งแต่ 1 ถึง 2 กรัมต่อลิตร เมื่อเปรียบเทียบกับ nonsupplemented น้ำ แต่ความเข้มข้นสูง ( สูงกว่า 18 กรัม / ลิตร ) ลดลงความชอบอย่างมาก การปฏิเสธของความเข้มข้นสูงของขัณฑสกรอาจจะเนื่องจากมีรสขมที่เกี่ยวข้องกับความเข้มข้นสูงของสารเคมีไม่ทั้งหมดที่ไม่ใช่อาหารสารให้ความหวานกระตุ้นเที่ยวในสุกร nofre et al . ( 2002 ) ศึกษาการตอบสนองของสุกร 60 สารให้ความหวานเทียมสารประกอบ และพบว่าสารที่ 35 มีเสน่ห์กับหมู แต่น้อยดังนั้นในสุกรกว่าในมนุษย์ และ lugduname carrelame สองมีศักยภาพมากที่สุดสารให้ความหวานในมนุษย์ นอกจากนี้ยังเป็นสารที่มีประสิทธิภาพสูงสุดในสุกร