The results showed that 16.6% of re

The results showed that 16.6% of respondents were classified as victims of
bullying, applying bullying criteria based on behavioral approach, that is individuals experienced at least one negative act “at least once a week” during the past six months. This number was in line with previous research among university employees (Zabrodska & Kveton, 2012). Confirming the previous studies, it was discovered that the most prevalent forms of bullying were related to work. Victims of bullying experienced more
psychological distress, than non-victims. Findings showed that 5.5% of the variance in psychological distress was explained by bullying. There was a small, negative correlation between bullying and social support, with high levels of perceived bullying associated with low levels of social support. Finally, the paper showed that bullying was significantly correlated with employees’ turnover intention. As for work engagement, absenteeism, and
transfers within the same organization there was observed no significant relationship between the variables.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลการศึกษาพบว่า 16.6% ของผู้ตอบถูกจัดเป็นเหยื่อกลั่นแกล้ง ใช้กลั่นแกล้งเกณฑ์วิธีการทางพฤติกรรม บุคคลที่มีประสบการณ์อย่างน้อยหนึ่งการกระทำลบ "อย่างน้อยสัปดาห์ละครั้ง" ในช่วง 6 เดือน หมายเลขนี้ได้สอดคล้องกับผลงานวิจัยในหมู่พนักงานมหาวิทยาลัย (Zabrodska & Kveton, 2012) ยืนยันการศึกษาก่อนหน้านี้ ก็พบว่า ในรูปแบบที่พบบ่อยที่สุดของการกลั่นแกล้งเกี่ยวข้องกับการทำงาน เหยื่อของการกลั่นแกล้งมีประสบการณ์เพิ่มเติมความทุกข์ทางจิต มากกว่าไม่ใช่เหยื่อ ผลการวิจัยพบว่า 5.5% ของความแปรปรวนในจิตใจความทุกข์ถูกอธิบาย โดยการกลั่นแกล้ง ความสัมพันธ์เชิงลบ เล็กระหว่างกลั่นแกล้ง และสังคมสนับสนุน มีระดับสูงของการกลั่นแกล้งรับรู้เกี่ยวข้องกับการสนับสนุนทางสังคมในระดับต่ำมาก ในที่สุด กระดาษพบว่า กลั่นแกล้งถูกมากมีความสัมพันธ์กับความตั้งใจของการหมุนเวียนของพนักงาน สำหรับงานหมั้น ขาด และโอนย้ายภายในองค์กรเดียวกันมีพบว่า ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างตัวแปร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการศึกษาพบว่า 16.6% ของผู้ตอบแบบสอบถามถูกจัดให้เป็นเหยื่อของ
การข่มขู่ใช้เกณฑ์การข่มขู่ขึ้นอยู่กับวิธีการที่พฤติกรรมที่เป็นบุคคลที่มีประสบการณ์อย่างน้อยหนึ่งการกระทำเชิงลบ "อย่างน้อยสัปดาห์ละครั้ง" ช่วงที่ผ่านมาหกเดือน ตัวเลขนี้สอดคล้องกับการวิจัยก่อนหน้านี้ในหมู่พนักงานมหาวิทยาลัย (Zabrodska & Kveton 2012) ยืนยันการศึกษาก่อนหน้านี้พบว่ามันเป็นรูปแบบที่แพร่หลายมากที่สุดของการข่มขู่ที่เกี่ยวข้องกับการทำงาน ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของการกลั่นแกล้งประสบการณ์มาก
ความทุกข์ทางจิตใจมากกว่าผู้ที่ตกเป็นเหยื่อไม่ใช่ ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่า 5.5% ของความแปรปรวนในความทุกข์ทางจิตใจที่ถูกอธิบายโดยการข่มขู่ มีขนาดเล็กความสัมพันธ์ทางลบระหว่างการข่มขู่และการสนับสนุนทางสังคมมีระดับสูงของการรับรู้ที่เกี่ยวข้องกับการกลั่นแกล้งระดับต่ำของการสนับสนุนทางสังคม สุดท้ายกระดาษที่แสดงให้เห็นว่าการข่มขู่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับพนักงาน 'ความตั้งใจของมูลค่าการซื้อขาย สำหรับการมีส่วนร่วมในการทำงานขาดและ
โอนภายในองค์กรเดียวกันมีการตั้งข้อสังเกตไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างตัวแปร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลการศึกษาพบว่า ผู้ตอบแบบสอบถาม จำแนกเป็น 16.6% ของเหยื่อการกลั่นแกล้ง แกล้งใช้เกณฑ์ตามแนวคิดพฤติกรรมที่แต่ละบุคคลมีประสบการณ์อย่างน้อยหนึ่งลบทำ " อาทิตย์ละครั้ง " ในช่วงหกเดือนที่ผ่านมา ตัวเลขนี้สอดคล้องกับงานวิจัยก่อนหน้านี้ของพนักงานมหาวิทยาลัย ( zabrodska & kveton , 2012 ) ยืนยันผลการศึกษาก่อนหน้านี้พบว่า รูปแบบที่แพร่หลายมากที่สุดของการมีสัมพันธ์กับงาน เหยื่อของการกลั่นแกล้งมีประสบการณ์มากขึ้นความทุกข์ทางจิตใจ มากกว่าผู้ไม่ ผลการวิจัยพบว่า 5.5 % ของความแปรปรวนในความทุกข์ทางจิตใจได้โดยการกลั่นแกล้ง มีขนาดเล็ก , ความสัมพันธ์ทางบวกกับการกลั่นแกล้งและการสนับสนุนทางสังคม กับระดับสูงของการรับรู้การเกี่ยวข้องกับระดับต่ำของแรงสนับสนุนทางสังคม สุดท้าย กระดาษพบว่ากลั่นแกล้ง มีความสัมพันธ์กับความตั้งใจที่จะลาออกของพนักงาน . สำหรับงานหมั้น งาน การขาดงาน และโอนภายในองค์กรเดียวกันนั้นพบว่าไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปร