non-structural proteins.The remaini

non-structural proteins.The remaining ORFs in the 3’ terminal region code for four majorstructural proteins,namely,the spike(S),membrane (M),envelope (E),and nucleocapsid (N)proteins(Duarte and Laude,1994;Lai et al.,2007;Lee,2015).Among these,the S glycoprotein has been considered an appropriate viral gene for sequencing in order to investigate genetic relatedness and molec ular epidemiology of PEDV isolates (Chen et al., 2014; Gerber et al.,2014;Lee et al.,2010; Lee and Lee,2014;Oh et al.,2014).On the basis of phylogenetic analysis of the S gene,PEDV can be genetically divided into 2 groups:genogroup 1(G1;classical or recombinant and low-pathogenic)and genogroup 2(G2;
field epidemic or pan demic and high-pathogenic),each of which is composed of two subgroups,1a and 1b,and 2a and 2b,respectively(Lee,2015;Lee et al.,2010;Lee and Lee,2014; Oh et al.,2014).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่ใช่โครงสร้างโปรตีน ORFs เหลือ 3' เทอร์มินัลภูมิภาครหัสสำหรับโปรตีน majorstructural สี่ คือ เข็ม (S), เมมเบรน (M), ซองจดหมาย (E), และโปรตีนดโปรตีน (N) (Duarte และ Laude, 1994 ลาย et al. 2007 ลี 2015) ในหมู่เหล่านี้ ไกลโคโปรตีน S ได้รับการพิจารณายีนไวรัสเหมาะสมสำหรับ sequencing เพื่อตรวจสอบพันธุกรรม relatedness และแยก molec ular ระบาดวิทยาของ PEDV (Chen et al. 2014 Gerber et al. 2014 Lee et al. 2010 ลีและลี 2014 โอ้ et al. 2014) บนพื้นฐานของการวิเคราะห์ผลของยีน S, PEDV ทางพันธุกรรมแบ่งได้เป็น 2 กลุ่ม: genogroup 1 (G1 คลาสสิก หรือ recombinant และก่อ โรคต่ำ) genogroup 2 (G2 และองโทรทรรศนระบาดหรือแพน demic และก่อ โรคสูง), ซึ่งประกอบด้วยกลุ่มย่อยสอง 1a และ 1b, 2a และ 2b ตามลำดับ (Lee, 2015 Lee et al. 2010 ลีและลี 2014 โอ้ et al. 2014)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โปรตีนโครงสร้างไม่ เหลือ orfs ใน 3 สถานีภูมิภาครหัสสี่ majorstructural โปรตีน คือ ขัดขวาง ( s ) , เมมเบรน ( M ) , ซอง ( E ) และนิวคลีโอแคพซิด ( N ) โปรตีน ( Duarte และ ลอ , 1994 ; ลาย et al . , 2007 ; ลี ในหมู่เหล่านี้ 2015 ) , เป็นไกลโคโปรตีนที่ได้รับถือว่าเป็นยีนของไวรัสที่เหมาะสมสำหรับการติดตามเพื่อหาความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมและ molec ular ระบาดวิทยาของเชื้อ pedv ( Chen et al . , 2014 ; Gerber et al . , 2014 ; ลี et al . , 2010 ; ลี และ ลี ปี 2014 ; โอ้ et al . , 2010 ) ใน พื้นฐานของการวิเคราะห์วิวัฒนาการของพันธุกรรมของยีน pedv สามารถแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม genogroup 1 ( G1 ; คลาสสิกหรือโปรตีนต่ำและเชื้อโรค ) และ genogroup 2 ( G2 ;จึงละมั่งหรือกระทะและโรคระบาดเรียนสูง ) ซึ่งแต่ละประกอบด้วยสองกลุ่มย่อย 1A และ 1B และ 2B , 2a และตามลำดับ ( ลี , 2015 ; ลี et al . , 2010 ; ลี และ ลี ปี 2014 ; โอ้ et al . , 2010 )