It was just a provincial station’s

It was just a provincial station’s 1% rating!

What segment was this? This was “Lecture Room”!

Although Zhang Ye did not know how high the ratings would be, he was certain that it would not be below 1%. If it was, he might as well jump into a river!

……

Saturday.

In the afternoon at 12 o’clock.

Zhang Ye had prepared something to fill his stomach before he met his unit’s colleagues, to watch the broadcast together. However, while he was rummaging through his refrigerator, someone suddenly knocked on his door.

Knock, knock.

The knocking on the door was very slow and very dull.

Zhang Ye opened the door and did not see anyone at first glance. Only when he lowered his head did he see a very short girl. It was Rao Chenchen.

Chenchen glanced at him, “My aunt is calling you over for lunch.”

Zhang Ye was overjoyed, “I happen to not have eaten. Let’s go, let’s go.”

The two went to the landlady’s house. Rao Aimin was taking off her apron and had finished cooking. Seeing Zhang Ye, she greeted with him with a, “Let’s eat!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นเพียงจังหวัดคะแนน 1% ของสถานีนี่เป็นส่วนใด นี้เป็น "ห้องบรรยาย"แม้ว่าจางเย่ไม่รู้สูงการจัดอันดับจะเป็น เขาได้แน่นอนว่า มันจะไม่ต่ำกว่า 1% ถ้ามันเป็น เขาอาจเช่นกระโดดลงไปในแม่น้ำ……วันเสาร์นี้ในช่วงบ่ายที่ 12 นาฬิกาจางเย่ได้จัดเตรียมไว้เพื่อเติมเต็มท้องของเขาก่อนที่เขาได้พบกับเพื่อนร่วมงานหน่วยของเขา เพื่อรับชมการออกอากาศพร้อมกัน อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขาถูกค้นหาผ่านตู้เย็นของเขา บางคนก็เคาะประตูของเขาเคาะ เคาะการเคาะประตูได้ช้ามาก และน่าเบื่อมากจางเย่เปิดประตู และไม่ได้เห็นคนแรก เมื่อเขาลดลงศีรษะของเขาเท่านั้น เขาได้เห็นสาวสั้นมาก มันเป็น Rao ChenchenChenchen glanced ที่เขา "ป้าโทรหาคุณมากกว่าสำหรับมื้อกลางวัน"จางเย่ถูกเป็นปลื้ม "ฉันเกิดขึ้นจะไม่ได้กิน ลองไป ไปกันเถอะ"ทั้งสองไปที่บ้านของ landlady Aimin ราวถูกถอดผ้ากันเปื้อนของเธอ และจบการทำอาหาร เธอเห็นจางเย่ ประทับใจกับเขาด้วย "ลองกิน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นเพียงแค่ 1 คะแนน% สถานีจังหวัด!

ส่วนสิ่งที่เป็นเช่นนี้? นี่ก็เป็น "ห้องบรรยาย!"

แม้ว่าจางเจ้าไม่ทราบวิธีการจัดอันดับสูงจะเป็นเขาเป็นบางอย่างที่มันจะไม่ต่ำกว่า 1% ถ้ามันเป็นเขาเช่นกันอาจจะกระโดดลงไปในแม่น้ำ!

......

เสาร์.

ในช่วงบ่ายที่ 12:00.

จางเจ้าได้จัดเตรียมสิ่งที่จะเติมเต็มท้องของเขาก่อนที่เขาจะได้พบกับเพื่อนร่วมงานของหน่วยของเขาเพื่อชมการออกอากาศด้วยกัน อย่างไรก็ตามในขณะที่เขาได้รับการค้นหาผ่านตู้เย็นของเขาคนที่จู่ ๆ ก็เคาะประตูของเขา.

เคาะเคาะ.

เคาะประตูก็ช้ามากและน่าเบื่อมาก.

Zhang Ye เปิดประตูและไม่ได้เห็นทุกคนได้อย่างรวดเร็วก่อน เมื่อเขาลดลงหัวของเขาเขาไม่เห็นสาวที่สั้นมาก มันเป็นราว chenchen.

chenchen เหลือบมองไปที่เขาว่า "ป้าของฉันเรียกคุณมากกว่าสำหรับอาหารกลางวัน."

จางเจ้ามีความสุข "ฉันเกิดขึ้นจะไม่ได้กิน ลองไปขอไป. "

ทั้งสองเดินไปที่บ้านของเจ้าของบ้าน ราว Aimin ถูกถอดผ้ากันเปื้อนของเธอและได้เสร็จสิ้นการปรุงอาหาร เห็นจางเยเธอทักทายกับเขาด้วย "Let 's กิน!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นแค่การสถานี 1 % คะแนน !ส่วนนี่คืออะไร ? นี้คือ " ห้อง " บรรยาย !ถึงแม้ว่าจางเย ไม่รู้เรทติ้งจะสูงแค่ไหน เขาก็มั่นใจว่ามันคงไม่ต่ำกว่า 1 ล้านบาท ถ้าเป็นอย่างนั้น เขาก็กระโดดลงไปในแม่น้ำ. . . . . . .วันเสาร์ในช่วงบ่ายที่ 12 นาฬิกาจาง ท่านได้เตรียมการบางอย่างเพื่อเติมท้องของเขาก่อนที่เขาจะได้พบกับเพื่อนร่วมงานของหน่วย เพื่อชมการถ่ายทอดสดกัน อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขากำลังรื้อค้นตู้เย็นของเขา บางคนก็มาเคาะประตูห้องของเขาก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูก็ช้าและน่าเบื่อจางจงเปิดประตูแล้วไม่พบใครครั้งแรก เท่านั้น เมื่อเขายอมก้มหัวให้เขาเห็นผู้หญิงที่สั้นมาก มันคือเรา chenchen .chenchen ชายตามองเขา " ป้าเรียกคุณมาทานอาหารเที่ยง "จางจงมีความสุข " ผมก็ไม่ได้กิน ไปเถอะ ไปเถอะ "ทั้งสองไปที่บ้านของเจ้าของบ้าน ราว Aimin ก็ถอดผ้ากันเปื้อนและได้เสร็จสิ้นการปรุงอาหาร เห็นจางเย เธอทักทายกับเขาด้วย " ไปกินข้าวกันเถอะ "