It was on that third day that the w

It was on that third day that the world of blackness around them suddenly turned gray. At the same time, the three hundred meter wide rock they were on suddenly stopped moving. Meng Hao’s mind trembled as a thick mist began to spread out in all directions. Soon, everything was like a sea of mist.

Meng Hao’s scalp prickled as he realized that he couldn’t move a muscle. How could he not understand what was happening? Off in the mists, a group of figures could be seen, shouldering rocks as they marched forward.

They looked frustrated, confused as they approached. Soft voices could be heard echoing out in the mists.

“When will the Bridge of Immortality reappear like new…? Sir, on what day will we again lay eyes on you…?”

Surrounded by the echoing sound, the figures floated through the mist. Men and women, elderly and young, all looked confused. As they neared Meng Hao, he felt a coldness that seemed capable of freezing the soul.

Meng Hao gradually grew colder, until it seemed as if his very life force were about to be extinguished. It was at this point that Meng Hao noticed that this group of people was not the same group that he had encountered on the last land mass, when he was chasing Yi Chenzi.

Next to him, the azure-robed man continued to sit there, occasionally sipping alcohol. As he looked at the group of people, the melancholy in his eyes grew deeper, and the corners of his mouth twisted with bitterness.

He examined them closely, as if he were looking for something. He examined each figure closely, and when he reached the last one, his loneliness seemed to grow deeper. He frowned and took another drink.

The figures moved toward the rock Meng Hao was on, and as they grew close, they suddenly stopped. The blankness and confusion in their faces suddenly turned into viciousness. They looked over at the rock, and the azure-robed man.

The man looked back at them, and then waved his hand. As he did, the figures continued to float on by. They moved off into the distance, their confusion once again restored. Faint voices were again heard.

“When will the Bridge of Immortality reappear like new…? Sir, on what day will we again lay eyes on you…?”

The sound faded off into the distance, and the grayness in the void disappeared. There was no tempest like before. The silence was restored.

As everything returned to normal, the three hundred meter wide rock that Meng Hao was on once again began to move forward at top speed.

Meng Hao’s body trembled as he recovered. His heart shook because of this second encounter with these bizarre figures. Without thinking about it, he turned to the azure-robed man and asked, “What are they…?”

After asking the question, Meng Hao realized that, considering the man’s Cultivation base, and the days of silence, it was likely that he might not get an answer to the question.

“Bridge Slaves,” said the azure-robed man, his voice soft.

“After the Bridge of Immortal Treading was destroyed by Ancestor Ji, the surviving will of the bridge settled in this spot. People who coveted eternity and sought to extend their lives found their wills dissolved, and they became Bridge Slaves.

“They achieved the eternal life they sought, but the price… was that they became slaves of the bridge. Day and night, throughout their eternal lives, they slave away to rebuild the Bridge of Immortal Treading, which of course, can never be rebuilt.”

Hearing this explanation caused Meng Hao’s mind to spin. He turned to look in the direction the figures had departed in, but all he could see was blackness, as if an enormous screen of darkness were covering over everything.

The man began to mutter bitterly, “Everything in the world comes with a price… a price….” He held the alcohol flagon in front of him, gripping it tightly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นวันที่สามว่าโลกของความมืดรอบตัวพวกเขาก็กลายเป็นสีเทา ในเวลาเดียวกัน, สามร้อยเมตรหินกว้างพวกเขาอยู่บนก็หยุดการเคลื่อนย้าย จิตใจเม้งงูเห่าตัวสั่นเป็นหมอกหนาเริ่มกระจายออกไปในทุกทิศทุกทาง เร็ว ๆ นี้ทุกอย่างเป็นเหมือนทะเลหมอก. หนังศีรษะเม้งเฮาส์ prickled ในขณะที่เขารู้ว่าเขาไม่สามารถขยับกล้ามเนื้อ วิธีการที่เขาไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น? ปิดในหมอกกลุ่มของตัวเลขอาจจะเห็นแบกก้อนหินขณะที่พวกเขาเดินไปข้างหน้า. พวกเขามองผิดหวังสับสนขณะที่พวกเขาเดินเข้ามาใกล้ เสียงซอฟท์อาจจะได้ยินสะท้อนออกมาในสายหมอก. "เมื่อสะพานแห่งความเป็นอมตะจะเกิดขึ้นอีกครั้งเหมือนใหม่ ... ? เซอร์ในสิ่งที่วันที่เราจะวางอีกครั้งตากับคุณ ... ? " ล้อมรอบด้วยเสียงสะท้อนตัวเลขลอยผ่านหมอก ชายและหญิงสูงอายุและหนุ่มสาวทุกคนมองสับสน ขณะที่พวกเขาใกล้จะเม้งเฮาเขารู้สึกเย็นที่ดูเหมือนมีความสามารถในการแช่แข็งจิตวิญญาณ. เม้งเฮาค่อยเย็นจนกว่ามันจะดูเหมือนว่าพลังชีวิตของเขามากกำลังจะถูกดับ มันเป็นที่จุดนี้ว่าเม้งเฮาสังเกตเห็นว่ากลุ่มคนนี้ไม่ได้เป็นกลุ่มเดียวกับที่เขาเคยพบบนผืนแผ่นดินที่ผ่านมาเมื่อเขาถูกไล่ยี่ Chenzi. ถัดเขาไปที่ชายสีฟ้าเสื้อคลุมยังคงนั่งอยู่ตรงนั้น บางครั้งการจิบเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ในขณะที่เขามองไปที่กลุ่มของคนที่เศร้าโศกในสายตาของเขาขยายตัวลึกและมุมปากของเขาบิดด้วยความขมขื่น. เขาตรวจสอบพวกเขาอย่างใกล้ชิดราวกับว่าเขากำลังมองหาบางสิ่งบางอย่าง เขาตรวจสอบแต่ละรูปอย่างใกล้ชิดและเมื่อเขามาถึงคนสุดท้ายเหงาของเขาดูเหมือนจะเติบโตลึก เขาขมวดคิ้วและเอาเครื่องดื่มอื่น. ตัวเลขเดินตรงไปยังหินเม้งเฮาอยู่บนและในขณะที่พวกเขาเติบโตใกล้พวกเขาก็หยุด ความว่างเปล่าและความสับสนในใบหน้าของพวกเขาอยู่ ๆ ก็กลายเป็นความผิดพลาด พวกเขามองไปที่หินและชายเสื้อคลุมสีฟ้า. คนที่มองกลับมาที่พวกเขาแล้วโบกมือ ขณะที่เขาทำตัวเลขยังคงลอยอยู่บนโดย พวกเขาย้ายออกไปในระยะทางที่สับสนของพวกเขาเรียกคืนอีกครั้ง เสียงลมก็ได้ยินเสียงอีกครั้ง. "เมื่อสะพานแห่งความเป็นอมตะจะเกิดขึ้นอีกครั้งเหมือนใหม่ ... ? เซอร์ในสิ่งที่วันที่เราจะวางอีกครั้งตากับคุณ ... ? " เสียงจางหายไปในระยะทางและ grayness ในโมฆะหายไป มีความวุ่นวายเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้ ความเงียบได้รับการบูรณะ. ในฐานะที่เป็นทุกอย่างกลับสู่ปกติสามร้อยเมตรหินกว้างที่เม้งเฮาอยู่บนอีกครั้งเริ่มที่จะก้าวไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูง. ร่างกายเม้งงูเห่าตัวสั่นในขณะที่เขากู้คืน หัวใจของเขาสั่นเพราะการเผชิญหน้าที่สองนี้มีตัวเลขที่แปลกประหลาดเหล่านี้ โดยไม่ต้องคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เขาหันไปชายสีฟ้าเสื้อคลุมและถามว่า "สิ่งที่พวกเขา ... ?" หลังจากที่ถามคำถามเม้งเฮาตระหนักว่าเมื่อพิจารณาจากฐานการเพาะปลูกของชายคนนั้นและวันแห่งความเงียบมันเป็นโอกาสที่เขา อาจจะไม่ได้คำตอบสำหรับคำถาม. "สะพานทาส" กล่าวว่าคนที่สีฟ้าเสื้อคลุมเสียงของเขานุ่ม. "หลังจากสะพานอมตะ Treading ถูกทำลายโดยบรรพบุรุษ Ji หญิงจะของสะพานที่ตั้งรกรากอยู่ในจุดนี้ คนที่โลภนิรันดร์และพยายามที่จะขยายชีวิตของพวกเขาพบความรู้สึกนึกคิดของพวกเขาละลายและพวกเขากลายเป็นสะพานทาส. "พวกเขาประสบความสำเร็จในชีวิตนิรันดพวกเขาต้องการ แต่ราคา ... คือการที่พวกเขากลายเป็นทาสของสะพาน ทั้งกลางวันและกลางคืนตลอดชีวิตนิรันดร์ของพวกเขาออกไปเป็นทาสที่จะสร้างสะพานอมตะ Treading ซึ่งแน่นอนไม่สามารถสร้างขึ้นมาใหม่. " การรับฟังคำอธิบายนี้เกิดจากจิตใจเม้งเฮาจะปั่น เขาหันไปมองไปในทิศทางตัวเลขที่ได้ออกใน แต่ทั้งหมดที่เขาจะได้เห็นเป็นความมืดเช่นถ้าหน้าจอมหาศาลของความมืดที่ถูกปกคลุมไปทั่วทุกอย่าง. คนเริ่มที่จะพูดพึมพำขมขื่น "ทุกอย่างในโลกที่มาพร้อมกับราคา ... ราคา ... . "เขายื่นขวดเหล้าเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในด้านหน้าของเขาจับให้แน่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันอยู่ที่ 3 วัน ที่โลกของความมืดรอบตัวก็กลายเป็นสีเทา ในเวลาเดียวกัน สามร้อยเมตร หินมีก็หยุดเคลื่อนที่ เหม็ง เฮาใจก็เป็นหมอกหนาเริ่มกระจายออกไปทุกทิศทาง ไม่นานทุกอย่างก็เหมือนทะเลหมอกเหม็ง เฮาหนังศีรษะหนามที่เขาตระหนักว่าเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวกล้ามเนื้อ ทำไมเขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ? ปิดในหมอก , กลุ่มของตัวเลข อาจจะ เห็น รับหินเป็นพวกเขาเดินไปข้างหน้าเขาดูท้อแท้ สับสน เมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้ เสียงนุ่มอาจจะได้ยินเสียงสะท้อนในหมอก ." เมื่อสะพานอมตะอีกครั้ง เหมือนใหม่ . . . . . . . ? ท่านครับ ในวันนี่เราจะมองเห็นเธออีกครั้ง . . . . . . . "ล้อมรอบด้วยกังวานเสียง ตัวเลขลอยผ่านหมอก ผู้ชายและผู้หญิง คนชราและเด็ก ดูสับสน ขณะที่พวกเขา neared เมิ่งฮ่าว เขารู้สึกหนาวที่ดูเหมือนมีความสามารถในการแช่แข็งของวิญญาณเมิ่งเฮ่าค่อยๆเติบโตขึ้น จนเหมือนพลังชีวิตของเขากำลังจะดับ มันเป็นที่จุดนี้ว่าเมิ่งเฮ่าสังเกตเห็นว่ากลุ่มคนกลุ่มนี้ไม่ใช่กลุ่มเดียวกันกับที่เขาได้พบในมวลดิน สุดท้าย เมื่อเขาถูกไล่ยิ chenzi .ข้างๆเขา ผู้ชาย robed สีฟ้ายังคงนั่งอยู่ตรงนั้น บางครั้งนั่งจิบเหล้า เมื่อมองไปที่กลุ่มของคน เศร้าในดวงตาของเขาเติบโตลึกและมุมปากของเขาบิดกับความขมขื่นเขาตรวจสอบพวกเขาอย่างใกล้ชิด ราวกับว่าเขากำลังมองหาบางอย่าง เขาตรวจสอบแต่ละรูปอย่างใกล้ชิด และเมื่อถึงคนสุดท้าย ความเหงาของเขาดูเหมือนจะเติบโตขึ้น เขาขมวดคิ้ว และก็ดื่มอีกตัวเลขที่ย้ายไปยังหินเมงเฮาอยู่ และเป็นพวกเขาเติบโตใกล้ชิด พวกเขาก็หยุดลงอย่างกระทันหัน ถึงแม้ว่าความสับสนและในใบหน้าของพวกเขาก็กลายเป็นความชั่วร้าย พวกเขามองไปที่หินและ Azure robed แมนชายหนุ่มหันกลับไปมองพวกนั้น แล้วโบกมือ อย่างที่เขาทำ ตัวเลขยังคงลอยตาม พวกเขาย้ายไปไกลความสับสนอีกครั้งเรียกคืน เสียงลมอีกครั้งได้ยิน" เมื่อสะพานอมตะอีกครั้ง เหมือนใหม่ . . . . . . . ? ท่านครับ ในวันนี่เราจะมองเห็นเธออีกครั้ง . . . . . . . "เสียงจางหายไป ไปไกลและสีเทาในความว่างเปล่า หายตัวไป ไม่มีความวุ่นวายเหมือนเมื่อก่อน ความเงียบถูกเรียกคืนเมื่อทุกอย่างกลับสู่ปกติ สามร้อยเมตร หิน ที่เมิงเฮาคือเมื่อเริ่มที่จะย้ายไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงสุดอีกครั้งร่างของเมิงเฮาสั่นสะท้านขณะที่เขากู้คืนมาได้ หัวใจของเขาสั่น เพราะวินาทีนี้พบกับตัวเลขประหลาดเหล่านี้ โดยไม่ต้องคิดเกี่ยวกับมัน เขาก็กลายเป็นผู้ชาย robed Azure และถามว่า " มันคืออะไร . . . ? "หลังจากถามคำถาม เมิ่งฮ่าวคิดได้ว่า เมื่อพิจารณาจากฐานการเพาะปลูกของมนุษย์ และวันแห่งความเงียบ มันเป็นโอกาสที่เขาจะได้รับคำตอบสำหรับคำถาม" ทาส บริดจ์ กล่าวว่า " ผู้ชาย robed Azure , เสียงนุ่มๆของเขา" หลังจากที่สะพานอมตะเหยียบถูกจี บรรพบุรุษ ที่รอดชีวิต จะของสะพานอยู่ในจุดนี้ คนที่โลภไม่สิ้นสุด และพยายามที่จะขยายชีวิตของพวกเขาพวกเขาพบพินัยกรรมที่ละลาย กลายเป็นทาสของสะพาน" พวกเขาได้รับชีวิตนิรันดร์ที่พวกเขาแสวงหา แต่ราคา . . . . . . . คือว่าพวกเขากลายเป็นทาสของสะพาน กลางวันและกลางคืน ตลอดนิรันดร์ของพวกเขาอาศัยอยู่ พวกเขาทำงานอย่างทาสเพื่อสร้างสะพานอมตะ ( ซึ่งแน่นอนว่าไม่สามารถสร้างขึ้นมาใหม่ "ได้ยินคำอธิบายทำให้เมิงเฮาใจที่จะปั่น เขาหันไปมองในทิศทางตัวเลขได้ออกเดินทาง แต่สิ่งที่เขาเห็นคือความมืด เช่น ถ้าเป็นจอใหญ่ ความมืดก็ครอบคลุมไปหมดทุกอย่างเลยชายคนนั้นเริ่มบ่นอย่างขมขื่นว่า " ทุกอย่างในโลกนี้มาด้วยราคา . . . ราคา . . . . . . . " เขาถือเหยือกเหล้าต่อหน้าเขา จับมันไว้แน่น