identity of what makes a person now

identity of what makes a person now the same person as some person in some previous year, maybe a boy or a girl. It is no easy question, and he advances it. There is also consideration of Descartes' cogito ergo sum, and the family of theories, later to become an orthodoxy for a time, that conscious or mental events are in fact only physical events.
Ayer wrote more than many distinguished and great philosophers, even putting aside his books that are not philosophy strictly speaking. The volumes now before you contain almost all of his philosophical books. So far what has been provided in this introduction is a sketch of main parts of three of them not so swift as to exclude a bit of philosophical reflection. These three together with one more are perhaps his finest books, despite the general excellence of all those still to be noticed. Unfortunately in this hurrying world, we must now proceed in a less leisurely fashion. What is truth or to turn that question into one clearer one, what is it for a proposition or statement to be true? The most familiar answer blessed by dictionaries, is that a true statement is one that corresponds to a fact in the world. But what is such a fact? Is the fact that the croquet lawn is green as much in the world or of the world as the lawn itself, and maybe the greenness of the grass? You may wonder if the fact that the croquet lawn is green, like the lawn and the greenness, actually has a location. You may then come to wonder if a fact is itself a true statement. Do you now take up the idea that it is things and properties that true statements correspond to? If that is a very good idea, to my mind, what is the relation? Such difficulties are contemplated by Ayer in one of the papers collected in the book The Concept of a Person and Other Essays (1963). He also considers a quite different philosophical idea about truth. What is the answer to the question however it is related to the one above, of what it is that we understand and state in stating that a statement is true? In saying a statement is true some say, what we do is just make that very statement. Nothing more is stated by the statement that the lawn is green is true than the lawn is green. The idea is coolly and well examined by him on the way to a related but different position. Of several essays in the book directed at the thinking of other philosophers the best known one for good reason has to do with Ludwig Wittgenstein's declaration about the possibility of a private as against a public language say a private language in which you use a term you think up in order to refer to a private sensation. There can be no such language, according to Wittgenstein essentially because any utterance in a language depends on the use of signs such that there are independent tests for the signs being used correctly. As it seems to me and others, Ayer's direct responses silence or should silence this piece of philosophical audacity almost as wonderfully unlikely as Wittgenstein's declaration that there is no process in the brain associated with thinking. In The Origins of Pragmatism, made up of two large studies of the American philosophers Charles Peirce and William James, Ayer attends to subjects of theirs which were also his. Certainly there were similarities as well as differences between Logical Positivism and Pragmatism firstly in terms of the importance given to the verification of utterances. Peirce's developed doctrine of signs or representations including their classification was of clear interest to Ayer and he clarifies it to persist for a moment with the matter of truth and hence with differences rather than similarities, there was James's pragmatic theory of it to consider. In it he says that what is true is often whatever proves itself to be good in the way of belief. Here he seems not far enough from the ideas that what is true is what works or gives us satisfaction or satisfies us emotionally. This is evidently not Peirce's idea whatever is to be said of it that the true opinion in any matter is the one fated to be ultimately agreed by all who investigate the matter.
Ayer as you may expect does not tolerate James's way with truth. Still he works hard to find a somehow related theory that is more arguable. Here and elsewhere he engages splendidly and to our great benefit not in philosophical scholarship but in what can be called philosophical rectification and reconstruction making a critical entry into another philosopher's thinking and then making the best of it finding the best version before coming to alternative thinking or a judgement. There is less need for this sort of thing he evidently supposes, with Bertrand Russell and G. E. Moore the two great stalwarts of Cambridge philosophy Cambridge philosophy at its best without visions and intimations, either technical and abstract or literary and loose. His accounts of their philosophy in Russell and Moore the Analytical Heritage (1971) are without parallel as wonderful expositions by a philosopher both in intimate connection with a subject-matter and capable both of adding to it and maintaining his independence.
Russell shared with a multitude of philosophers the conviction surely indubitable, that the meanings of at least many terms say names and descriptions, somehow or other are things for which they stand things to which they refer. Or better the meanings of these terms are somehow bound up with these things dependent on them. Is this not truistic with Alfred Jules Ayer? Is it not true of the present Queen of England? That is all very well but what of the terms the present king of France and the fountain of youth in from or if you share the beliefs of 51% of the population of Britain on this day in 2004, the honest prime minister of Britain today? These are terms such that there is nothing, or many think there is nothing for which they stand they lack referents or reference. Russell's theory of descriptions, a formalized kind of culmination of much of the philosophy of British empiricism, explains how such terms can be meaningful as plainly they are despite their having no single referents. The very short story is that all such terms certainly including the ones that do have referents in the ordinary way, owe their meaning to the fact that statements including them rightly understood have a certain form and nature. The present king of France is wise is properly understood and analysed as There is something which alone rules over France and which is wise. In the analysis you will note the description that causes trouble for a referential theory of meaning is missing. Also referents do exist with respect to those terms in the analysis whose meaningfulness arguably depends on the existence of things.
Ayer's introduction to Russell moves quickly to the theory of descriptions and then beyond it. In the case of Moore who so impressed Russell when they were undergraduates together Ayer's perfect exposition begins with Moore's refutation in its several parts, of the idealistic thrust of most speculative metaphysics, that all of the universe with everything in it is somehow spiritual. This called up Moore's defence of common sense and in particular a belief in ordinary material objects. The best-known but not the most formidable part of his proof of the existence of material objects consists in the following lines in a lecture. I can prove now for instance that two human hands exist. How? By holding up my two hands and saying as I make a certain gesture with the right hand Here is one hand and adding as I make a certain gesture with the left and here is another. 4 Ayer's discussion of this and of the rest of Moore is ideal in the main rather than the philosophical sense of the word. In 1972, he published Probability and Evidence. It begins with Hume in this case with the problem that arises from the fact that most of the inferences on which we depend in our lives are not strictly deductive ones. Their premises do not entail their conclusions to accept the premises but deny the conclusions is not to fall into self contradiction. Rather they are inductive inferences say that the staircase will continue to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลักษณะเฉพาะของสิ่งที่ทำให้คนนี้คนเดียวเป็นคนบางในบางปี บางทีเด็กผู้ชาย หรือผู้หญิง มันเป็นคำถามที่ไม่ง่าย และเขาล่วงหน้า มีพิจารณาของ Descartes cogito ergo ผล และครอบครัวของทฤษฎี จะเป็น orthodoxy เป็นเวลา เหตุการณ์สติ หรือจิตใจในความเป็นจริงเพียงจริงเหตุการณ์Ayer wrote more than many distinguished and great philosophers, even putting aside his books that are not philosophy strictly speaking. The volumes now before you contain almost all of his philosophical books. So far what has been provided in this introduction is a sketch of main parts of three of them not so swift as to exclude a bit of philosophical reflection. These three together with one more are perhaps his finest books, despite the general excellence of all those still to be noticed. Unfortunately in this hurrying world, we must now proceed in a less leisurely fashion. What is truth or to turn that question into one clearer one, what is it for a proposition or statement to be true? The most familiar answer blessed by dictionaries, is that a true statement is one that corresponds to a fact in the world. But what is such a fact? Is the fact that the croquet lawn is green as much in the world or of the world as the lawn itself, and maybe the greenness of the grass? You may wonder if the fact that the croquet lawn is green, like the lawn and the greenness, actually has a location. You may then come to wonder if a fact is itself a true statement. Do you now take up the idea that it is things and properties that true statements correspond to? If that is a very good idea, to my mind, what is the relation? Such difficulties are contemplated by Ayer in one of the papers collected in the book The Concept of a Person and Other Essays (1963). He also considers a quite different philosophical idea about truth. What is the answer to the question however it is related to the one above, of what it is that we understand and state in stating that a statement is true? In saying a statement is true some say, what we do is just make that very statement. Nothing more is stated by the statement that the lawn is green is true than the lawn is green. The idea is coolly and well examined by him on the way to a related but different position. Of several essays in the book directed at the thinking of other philosophers the best known one for good reason has to do with Ludwig Wittgenstein's declaration about the possibility of a private as against a public language say a private language in which you use a term you think up in order to refer to a private sensation. There can be no such language, according to Wittgenstein essentially because any utterance in a language depends on the use of signs such that there are independent tests for the signs being used correctly. As it seems to me and others, Ayer's direct responses silence or should silence this piece of philosophical audacity almost as wonderfully unlikely as Wittgenstein's declaration that there is no process in the brain associated with thinking. In The Origins of Pragmatism, made up of two large studies of the American philosophers Charles Peirce and William James, Ayer attends to subjects of theirs which were also his. Certainly there were similarities as well as differences between Logical Positivism and Pragmatism firstly in terms of the importance given to the verification of utterances. Peirce's developed doctrine of signs or representations including their classification was of clear interest to Ayer and he clarifies it to persist for a moment with the matter of truth and hence with differences rather than similarities, there was James's pragmatic theory of it to consider. In it he says that what is true is often whatever proves itself to be good in the way of belief. Here he seems not far enough from the ideas that what is true is what works or gives us satisfaction or satisfies us emotionally. This is evidently not Peirce's idea whatever is to be said of it that the true opinion in any matter is the one fated to be ultimately agreed by all who investigate the matter. Ayer as you may expect does not tolerate James's way with truth. Still he works hard to find a somehow related theory that is more arguable. Here and elsewhere he engages splendidly and to our great benefit not in philosophical scholarship but in what can be called philosophical rectification and reconstruction making a critical entry into another philosopher's thinking and then making the best of it finding the best version before coming to alternative thinking or a judgement. There is less need for this sort of thing he evidently supposes, with Bertrand Russell and G. E. Moore the two great stalwarts of Cambridge philosophy Cambridge philosophy at its best without visions and intimations, either technical and abstract or literary and loose. His accounts of their philosophy in Russell and Moore the Analytical Heritage (1971) are without parallel as wonderful expositions by a philosopher both in intimate connection with a subject-matter and capable both of adding to it and maintaining his independence. Russell shared with a multitude of philosophers the conviction surely indubitable, that the meanings of at least many terms say names and descriptions, somehow or other are things for which they stand things to which they refer. Or better the meanings of these terms are somehow bound up with these things dependent on them. Is this not truistic with Alfred Jules Ayer? Is it not true of the present Queen of England? That is all very well but what of the terms the present king of France and the fountain of youth in from or if you share the beliefs of 51% of the population of Britain on this day in 2004, the honest prime minister of Britain today? These are terms such that there is nothing, or many think there is nothing for which they stand they lack referents or reference. Russell's theory of descriptions, a formalized kind of culmination of much of the philosophy of British empiricism, explains how such terms can be meaningful as plainly they are despite their having no single referents. The very short story is that all such terms certainly including the ones that do have referents in the ordinary way, owe their meaning to the fact that statements including them rightly understood have a certain form and nature. The present king of France is wise is properly understood and analysed as There is something which alone rules over France and which is wise. In the analysis you will note the description that causes trouble for a referential theory of meaning is missing. Also referents do exist with respect to those terms in the analysis whose meaningfulness arguably depends on the existence of things. Ayer's introduction to Russell moves quickly to the theory of descriptions and then beyond it. In the case of Moore who so impressed Russell when they were undergraduates together Ayer's perfect exposition begins with Moore's refutation in its several parts, of the idealistic thrust of most speculative metaphysics, that all of the universe with everything in it is somehow spiritual. This called up Moore's defence of common sense and in particular a belief in ordinary material objects. The best-known but not the most formidable part of his proof of the existence of material objects consists in the following lines in a lecture. I can prove now for instance that two human hands exist. How? By holding up my two hands and saying as I make a certain gesture with the right hand Here is one hand and adding as I make a certain gesture with the left and here is another. 4 Ayer's discussion of this and of the rest of Moore is ideal in the main rather than the philosophical sense of the word. In 1972, he published Probability and Evidence. It begins with Hume in this case with the problem that arises from the fact that most of the inferences on which we depend in our lives are not strictly deductive ones. Their premises do not entail their conclusions to accept the premises but deny the conclusions is not to fall into self contradiction. Rather they are inductive inferences say that the staircase will continue to

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวตนของสิ่งที่ทำให้คนในขณะนี้เป็นบุคคลเดียวกับบางคนในปีที่แล้วบางคนอาจจะเป็นเด็กชายหรือเด็กหญิง มันเป็นคำถามที่ไม่ง่ายและเขาก้าวหน้ามัน นอกจากนี้ยังมีการพิจารณาของ Descartes 'cogito ผลรวมเพราะฉะนั้นและครอบครัวของทฤษฎีหลังจากนั้นจะกลายดั้งเดิมเวลาที่ว่าเหตุการณ์สติหรือจิตในความเป็นจริงเพียงเหตุการณ์ทางกายภาพ.
เย่อร์เขียนมากขึ้นกว่าหลายนักปรัชญาที่โดดเด่นและดีแม้การวาง นอกเหนือหนังสือของเขาที่ไม่ได้เป็นปรัชญาพูดอย่างเคร่งครัด ปริมาณในขณะนี้ก่อนที่คุณจะมีเกือบทั้งหมดของหนังสือปรัชญาของ เพื่อให้ห่างไกลสิ่งที่ได้รับการให้บริการในการแนะนำนี้เป็นร่างของชิ้นส่วนหลักของสามของพวกเขาได้อย่างรวดเร็วเพื่อให้เป็นที่จะไม่รวมบิตของการสะท้อนปรัชญา ทั้งสามร่วมกันกับคนอื่น ๆ อาจจะมีหนังสือที่ดีที่สุดของเขาแม้จะมีความเป็นเลิศทั่วไปของทุกคนที่ยังคงที่จะสังเกตเห็น แต่น่าเสียดายที่ในโลกนี้รีบตอนนี้เราต้องดำเนินการในรูปแบบสบายน้อย อะไรคือความจริงที่จะเปิดหรือคำถามที่เป็นหนึ่งที่ชัดเจนหนึ่งในสิ่งที่มันเป็นข้อเสนอหรือคำสั่งที่จะเป็นจริง? คำตอบที่คุ้นเคยมากที่สุดความสุขโดยพจนานุกรมคือคำสั่งที่แท้จริงเป็นสิ่งหนึ่งที่สอดคล้องกับความเป็นจริงในโลก แต่สิ่งที่เป็นเช่นความเป็นจริงหรือไม่? เป็นความจริงที่สนามหญ้าโครเก้เป็นสีเขียวมากที่สุดเท่าที่ในโลกหรือของโลกเช่นสนามหญ้าของตัวเองและอาจจะอ่อนหัดของหญ้าหรือไม่? คุณอาจจะสงสัยว่าความจริงที่ว่าสนามหญ้าโครเก้เป็นสีเขียวเช่นสนามหญ้าและอ่อนหัดที่จริงมีสถานที่ จากนั้นคุณอาจจะสงสัยว่าเป็นความจริงที่ตัวเองเป็นคำสั่งจริง คุณใช้เวลาถึงตอนนี้คิดว่ามันเป็นสิ่งที่และคุณสมบัติที่งบจริงสอดคล้องกับ? ถ้าเป็นความคิดที่ดีมากในใจของฉันสิ่งที่เป็นความสัมพันธ์? ความยากลำบากดังกล่าวจะไตร่ตรองโดยเย่อร์หนึ่งในเอกสารที่เก็บรวบรวมไว้ในหนังสือเล่มนี้แนวคิดของบุคคลและบทความอื่น ๆ (1963) นอกจากนี้เขายังคิดว่าเป็นความคิดที่แตกต่างกันมากนักปรัชญาเกี่ยวกับความจริง เป็นคำตอบสำหรับคำถาม แต่มันมีความเกี่ยวข้องกับอย่างใดอย่างหนึ่งดังกล่าวข้างต้นอะไรในสิ่งที่มันคือการที่เราเข้าใจและรัฐในการระบุว่าคำสั่งที่เป็นจริงหรือไม่? ในการบอกคำสั่งเป็นจริงบางคนบอกว่าสิ่งที่เราทำคือเพียงแค่ให้ว่าคำสั่งมาก ไม่มีอะไรมากที่ระบุไว้โดยคำว่าสนามหญ้าเป็นสีเขียวเป็นจริงกว่าสนามหญ้าเป็นสีเขียว ความคิดที่จะเฉยและตรวจสอบอย่างดีจากเขาในทางที่จะเป็นตำแหน่งที่เกี่ยวข้อง แต่ที่แตกต่างกัน บทความหลายในหนังสือเล่มนี้ผู้กำกับที่ความคิดของนักปรัชญาอื่น ๆ หนึ่งที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับเหตุผลที่ดีจะทำอย่างไรกับการประกาศ Ludwig Wittgenstein เกี่ยวกับความเป็นไปได้ของภาคเอกชนเมื่อเทียบกับภาษาที่ประชาชนพูดภาษาส่วนตัวที่คุณใช้คำที่คุณคิด ขึ้นเพื่อที่จะอ้างถึงความรู้สึกส่วนตัว จะต้องไม่มีภาษาดังกล่าวตามหลัก Wittgenstein เพราะคำพูดใด ๆ ในภาษาที่ขึ้นอยู่กับการใช้งานของสัญญาณดังกล่าวที่มีการทดสอบอิสระสำหรับสัญญาณที่มีการใช้อย่างถูกต้อง ในขณะที่มันดูเหมือนว่าฉันและคนอื่น ๆ ความเงียบการตอบสนองโดยตรง Ayer หรือควรเงียบชิ้นนี้ของความกล้าปรัชญาเกือบจะเป็นที่ไม่น่าพิศวงเป็นประกาศ Wittgenstein ที่ไม่มีกระบวนการใดในสมองที่เกี่ยวข้องกับความคิด ในต้นกำเนิดของปฏิบัตินิยมสร้างขึ้นจากการศึกษาทั้งสองขนาดใหญ่ของนักปรัชญาชาวอเมริกันชาร์ลส์เพียรซและวิลเลียมเจมส์เย่อเข้าร่วมกับวิชาของพวกเขาซึ่งยังเป็นของเขา แน่นอนว่ามีความคล้ายคลึงกันเช่นเดียวกับความแตกต่างระหว่างตรรกะ Positivism และปฏิบัตินิยมแรกในแง่ของความสำคัญให้กับการตรวจสอบของเสียงพูด หลักคำสอนที่พัฒนาเพียรซของสัญญาณหรือการแสดงรวมถึงการจัดหมวดหมู่ของพวกเขาเป็นที่น่าสนใจที่ชัดเจนในการเย่อร์และเขาชี้แจงว่ามันยังคงมีอยู่ในขณะที่มีเรื่องของความจริงและด้วยเหตุนี้มีความแตกต่างมากกว่าความเหมือนมีทฤษฎีในทางปฏิบัติของเจมส์มันที่จะต้องพิจารณา ในนั้นเขากล่าวว่าสิ่งที่เป็นจริงมักจะเป็นสิ่งที่พิสูจน์ตัวเองจะดีในทางของความเชื่อ ที่นี่เขาดูเหมือนจะไม่ไกลพอจากความคิดว่าสิ่งที่เป็นความจริงเป็นสิ่งที่ทำงานหรือจะช่วยให้เราตอบสนองความพึงพอใจหรือเราอารมณ์ นี่คือความคิดที่เห็นได้ชัดว่าไม่เพียรซของสิ่งที่อยู่ที่จะกล่าวว่ามันที่ความเห็นจริงในเรื่องใดเป็นหนึ่งเวรกรรมที่จะตกลงกันในท้ายที่สุดทุกคนที่ตรวจสอบเรื่อง.
เย่อร์ในขณะที่คุณอาจคาดหวังไม่ยอมทางเจมส์ด้วยความจริง เขายังคงทำงานอย่างหนักเพื่อหาทฤษฎีที่เกี่ยวข้องอย่างใดที่พิสูจน์ได้มากขึ้น ที่นี่และที่อื่น ๆ เขาเข้าร่วมผงาดและของเราดีได้รับประโยชน์ไม่ได้อยู่ในปรัชญาทุนการศึกษา แต่ในสิ่งที่สามารถเรียกว่าปรัชญาการแก้ไขและการฟื้นฟูบูรณะทำสำคัญเข้าสู่อีกหนึ่งนักปรัชญาความคิดแล้วทำดีที่สุดของมันการค้นพบสิ่งที่ดีที่สุดรุ่นก่อนที่จะมาทางเลือกความคิดหรือ การตัดสิน มีความจำเป็นน้อยลงสำหรับการเรียงลำดับของสิ่งที่เขาเห็นได้ชัดซึมกับเบอร์ทรานด์รัสเซลและจีอีมัวร์สอง stalwarts ที่ดีของปรัชญาปรัชญาเคมบริดจ์เคมบริดจ์ที่ดีที่สุดโดยไม่ต้องมีวิสัยทัศน์และล้วงทั้งทางด้านเทคนิคและนามธรรมหรือวรรณกรรมและหลวม บัญชีของเขาของปรัชญาของพวกเขาในรัสเซลและมัวร์มรดกวิเคราะห์ (1971) โดยไม่ต้องขนานเป็นนิทรรศการที่ยอดเยี่ยมโดยนักปรัชญาทั้งในการเชื่อมต่อที่ใกล้ชิดกับเรื่องเรื่องและมีความสามารถทั้งการเพิ่มมันและรักษาความเป็นอิสระของเขา.
รัสเซลร่วมกับหลากหลาย ของนักปรัชญาความเชื่อมั่นไม่ต้องสงสัยแน่นอนว่าความหมายของคำอย่างน้อยหลายคนบอกว่าชื่อและรายละเอียดอย่างใดหรืออื่น ๆ ที่เป็นสิ่งที่พวกเขายืนสิ่งที่พวกเขาอ้าง หรือดีกว่าความหมายของคำเหล่านี้จะผูกพันอย่างใดขึ้นกับสิ่งเหล่านี้ขึ้นอยู่กับพวกเขา นี้ไม่ได้เป็นอัลเฟรด truistic กับจูลส์เย่อร์? มันไม่เป็นความจริงของสมเด็จพระราชินีแห่งอังกฤษในปัจจุบัน? นั่นคือทั้งหมดที่ดีมาก แต่สิ่งที่เงื่อนไขกษัตริย์ปัจจุบันของฝรั่งเศสและน้ำพุของเยาวชนจากหรือถ้าคุณแบ่งปันความเชื่อของ 51% ของประชากรของสหราชอาณาจักรในวันนี้ในปี 2004 นายกรัฐมนตรีซื่อสัตย์ของสหราชอาณาจักรในวันนี้ เหล่านี้เป็นข้อตกลงดังกล่าวว่ามีอะไรหรือหลายคนคิดว่ามีอะไรที่พวกเขายืนอยู่ที่พวกเขาขาด referents หรือการอ้างอิง ทฤษฎีรัสเซลของรายละเอียดชนิดที่เป็นทางการของสุดยอดของมากของปรัชญาประสบการณ์นิยมอังกฤษอธิบายถึงวิธีการข้อตกลงดังกล่าวสามารถมีความหมายตามที่พวกเขาจะชัดถ้อยชัดคำแม้จะมีของพวกเขาไม่ referents เดียว เรื่องที่สั้นมากคือว่าข้อตกลงดังกล่าวอย่างแน่นอนรวมทั้งทุกคนที่จะมี referents ในทางธรรมดาเป็นหนี้ความหมายของความจริงที่ว่างบรวมถึงพวกเขาเข้าใจอย่างถูกต้องมีรูปแบบบางอย่างและธรรมชาติ กษัตริย์ปัจจุบันของฝรั่งเศสควรที่จะเข้าใจอย่างถูกต้องและวิเคราะห์ได้มีอะไรบางอย่างที่กฎเพียงอย่างเดียวทั่วประเทศฝรั่งเศสและที่ควร ในการวิเคราะห์ที่คุณจะทราบรายละเอียดที่ทำให้เกิดปัญหาสำหรับทฤษฎีอ้างอิงของความหมายจะหายไป นอกจากนี้ referents ทำอยู่ที่เกี่ยวกับคำเหล่านั้นในการวิเคราะห์ที่มีคุณค่าเนื้อหาขึ้นอยู่กับการดำรงอยู่ของสิ่งที่.
แนะนำเย่อร์รัสเซลที่จะย้ายได้อย่างรวดเร็วเพื่อทฤษฎีของคำอธิบายแล้วเกินกว่านั้น ในกรณีของมัวร์ที่ประทับใจให้รัสเซลเมื่อพวกเขาอยู่ด้วยกันแสดงออกนักศึกษาระดับปริญญาตรีที่สมบูรณ์แบบเย่อร์เริ่มต้นด้วยการพิสูจน์มัวร์ในหลายส่วนของตนของแรงผลักดันอุดมการณ์อภิธรรมเก็งกำไรมากที่สุดว่าทั้งหมดของจักรวาลที่มีทุกอย่างในนั้นคือจิตวิญญาณอย่างใด นี้เรียกขึ้นมาป้องกันมัวร์ของสามัญสำนึกและโดยเฉพาะความเชื่อในวัตถุสามัญ ที่รู้จักกันดี แต่ไม่ได้เป็นส่วนที่น่ากลัวที่สุดของการพิสูจน์ของเขาในการดำรงอยู่ของวัตถุประกอบด้วยในบรรทัดต่อไปนี้ในการบรรยาย ฉันสามารถพิสูจน์ในขณะนี้สำหรับตัวอย่างที่สองมือของมนุษย์ที่มีอยู่ อย่างไร โดยถือสองมือของฉันและพูดว่าเป็นฉันทำท่าทางบางอย่างกับมือข้างขวานี่คือมือข้างหนึ่งและเพิ่มเป็นฉันทำท่าทางบางอย่างกับทางด้านซ้ายและที่นี่ก็เป็นอีกหนึ่ง 4 การอภิปรายของเย่อร์นี้และส่วนที่เหลือของมัวร์ที่เหมาะในหลักมากกว่าความรู้สึกปรัชญาของคำว่า ในปี 1972 เขาตีพิมพ์น่าจะเป็นและหลักฐาน มันเริ่มต้นด้วยฮูมในกรณีนี้กับปัญหาที่เกิดขึ้นจากความจริงที่ว่าส่วนใหญ่ของการหาข้อสรุปที่เราขึ้นในชีวิตของเราไม่ได้คนอย่างเคร่งครัดนิรนัย สถานที่ของพวกเขาไม่นำมาซึ่งข้อสรุปที่จะยอมรับสถานที่ แต่ปฏิเสธข้อสรุปไม่ได้ที่จะตกอยู่ในความขัดแย้งในตัวเอง แต่พวกเขาจะหาข้อสรุปอุปนัยบอกว่าบันไดจะยังคง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวตนของสิ่งที่ทำให้คนตอนนี้เป็นบุคคลเดียวกับบางคนในบางปีก่อนหน้านี้ อาจจะเป็นหญิงหรือชาย มันไม่ง่าย ถาม เขาขยับมัน นอกจากนี้ยังมีการพิจารณาของ Descartes ' ภาษาจึงสรุป และครอบครัวของ ทฤษฎี ต่อมาเป็น orthodoxy สำหรับเวลาที่จิตมีสติ หรือเหตุการณ์ในความเป็นจริง
เหตุการณ์ทางกายภาพเท่านั้นAyer เขียนมากกว่านักปรัชญาคนสำคัญ และยิ่งใหญ่มาก แม้แต่เรื่องหนังสือของเขาไม่ใช่ปรัชญาพูดอย่างเคร่งครัด ปริมาณก่อนที่คุณประกอบด้วยเกือบทั้งหมดของหนังสือปรัชญาของเขา เพื่อให้ห่างไกลที่ถูกจัดไว้ให้ในเบื้องต้นนี้ คือร่างของชิ้นส่วนหลักสามของพวกเขาไม่รวดเร็วเหมือนการรวมบิตของสะท้อนปรัชญาทั้งสามพร้อมกับอีกหนึ่งบางทีหนังสือที่ดีที่สุดของเขา แม้จะมีทั่วไปเป็นเลิศของทั้งหมดเหล่านั้นยังคงเป็น สังเกต ขออภัยในนี้รีบโลก เราต้องดำเนินการในแฟชั่นสบายน้อยลง อะไรคือความจริงหรือเปิดคำถามที่เป็นหนึ่งที่ชัดเจน สิ่งที่มันเป็นข้อเสนอหรือข้อความที่จะเป็นจริง ? คุ้นเคยมากที่สุด คำตอบที่ได้รับพรจากพจนานุกรมนั่นคือเหตุผลที่แท้จริงเป็นหนึ่งที่สอดคล้องกับความเป็นจริงในโลก แต่สิ่งที่เป็นความจริง คือความจริงที่ว่าเสื้อสนามหญ้าเป็นสีเขียวมากที่สุดในโลก หรือ ของโลก เช่น สนามหญ้า นั้นเอง และบางที สีเขียวหญ้า คุณอาจจะสงสัยว่าถ้าความจริงที่ว่าเสื้อสนามหญ้าเป็นสีเขียว เช่น สนามหญ้า และสีเขียว แล้วมีสถานที่คุณอาจจะมาสงสัยว่าข้อเท็จจริงเป็น ตัวเหตุผลที่แท้จริง ตอนนี้คุณใช้ความคิดว่ามันเป็นสิ่งต่าง ๆ และคุณสมบัติที่ข้อความถูกต้องสอดคล้องกับ ? ถ้านั่นเป็นความคิดที่ดีมาก จิตใจของฉัน ความสัมพันธ์อะไร ปัญหาดังกล่าวจะพิจารณาโดย เยอร์ หนึ่งในเอกสารที่รวบรวมในหนังสือแนวคิดของบุคคลและบทความอื่น ( 1963 )ยังพิจารณาที่แตกต่างกันค่อนข้างปรัชญาความคิดเกี่ยวกับความจริง สิ่งที่เป็นคำตอบของคำถาม แต่มันเกี่ยวข้องกับข้างต้น สิ่งที่มันคือการที่เราเข้าใจและรัฐระบุว่าคำสั่งเป็นจริง ? บอกว่า งบก็จริง บางคนบอกว่า สิ่งที่เราทำคือเพียงแค่ให้มากข้อความไม่มีอะไรจะกล่าว โดยชี้แจงว่า สนามหญ้าสีเขียวเป็นจริงกว่าสนามหญ้าสีเขียว ความคิดที่พยายามและทดสอบโดยเขาในวิธีการที่เกี่ยวข้อง แต่ตำแหน่งที่แตกต่างกันหลายบทความในหนังสือกำกับที่ความคิดของนักปรัชญาอื่น ๆที่ดีที่สุดที่รู้จักกันสำหรับเหตุผลที่ดีที่ต้องทำคือ ลุดวิก วิทเก้นสไตน์ประกาศเรื่องส่วนตัวกับสาธารณะพูดภาษาส่วนตัวภาษาที่คุณใช้คำที่คุณคิดขึ้นมาเพื่อเรียกความรู้สึกส่วนตัว จะไม่มี เช่น ภาษาตามวิทเก้นสไตน์เป็นหลักเพราะความเต็มที่ในภาษาขึ้นอยู่กับการใช้สัญญาณดังกล่าวนั้น มีการทดสอบอิสระสำหรับสัญญาณถูกใช้อย่างถูกต้อง มันดูเหมือนว่าฉันและคนอื่น ๆการตอบสนองโดยตรงของ Ayer เงียบหรือควรเงียบเรื่องปรัชญาชิ้นนี้เกือบเป็นอย่างดีไม่น่าจะเป็นวิทเก้นสไตน์ประกาศว่าไม่มีกระบวนการในสมองที่เกี่ยวข้องกับการคิด ในต้นกำเนิดของลัทธิปฏิบัตินิยม , สร้างขึ้นจากสองการศึกษาขนาดใหญ่ของอเมริกันนักปรัชญาชาร์ลส์เพิร์ส และ วิลเลี่ยม เจมส์ , Ayer บุตรวิชาของพวกเขาซึ่งยังเขาแน่นอนมีความคล้ายคลึงกัน ตลอดจนความแตกต่างระหว่าง Positivism ตรรกะที่แรกในแง่ของการให้ความสำคัญกับการตรวจสอบของคำพูด .ของเพียซพัฒนาหลักของป้ายหรือการแสดงออกรวมถึงการจำแนกเป็นดอกเบี้ยชัดเจน เยอร์และเขาชี้แจงมันอยู่สักพักกับเรื่องของความจริงและดังนั้นจึงมีความแตกต่างมากกว่าความเหมือน เจมส์จึงมีทฤษฎีให้พิจารณา ในนั้นเขาบอกว่ามีอะไรที่แท้จริงมักจะเป็นสิ่งที่พิสูจน์ว่าตัวเองจะดีในทางของความเชื่อนี่เขาดูเหมือนไม่ไกลพอ จากความคิดที่เป็นจริงเป็นสิ่งที่ทำงานหรือให้ความพึงพอใจหรือพอใจเราอารมณ์ นี้จะไม่เด่นชัดของเพิร์ซคิดสิ่งที่จะกล่าวว่ามันว่าจริงในเรื่องใดเป็นเนื้อคู่ในที่สุดตกลงกันโดยทุกคนที่ศึกษาเรื่อง
Ayer ในขณะที่คุณอาจคาดหวังไม่ได้ทนของเจมส์กับความจริงเขายังคงทำงานอย่างหนักเพื่อค้นหาอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับทฤษฎีที่พิสูจน์ได้มากกว่าที่นี่และที่อื่น ๆเขาได้สร้างประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่ของเราไม่ได้สวยหรูและทุนการศึกษาในปรัชญา แต่ในสิ่งที่สามารถเรียกแก้ไขฟื้นฟูให้ปรัชญาและการคิดของนักปราชญ์เข้าอีก แล้วทำมันให้ดีที่สุด หารุ่นที่ดีที่สุด ก่อนที่จะมาคิดว่าทางเลือกหรือการตัดสินมีความต้องการน้อยสำหรับเรื่องแบบนี้เขากระจ่างสมมติกับเบอร์ทรันด์ รัสเซลล์และ G . E . Moore สอง stalwarts ของปรัชญาเคมบริดจ์เคมบริดจ์ปรัชญาดีที่สุด ไม่มีนิมิต และ intimations ทั้งทางเทคนิคและนามธรรมหรือวรรณกรรมและหลวม