ทุ่งกุลาร้องไห้ทุ่งกุลาร้องไห้เป็นท

ทุ่งกุลาร้องไห้

ทุ่งกุลาร้องไห้เป็นทุ่งกว้างใหญ่ของภาคอีสาน มีเนื้อที่ติดต่อหลายจังหวัด

ได้แก่ มหาสารคาม ร้อยเอ็ด บุรีรัมย์ และสุรินทร์ สมัยก่อนมีชาวไทยใหญ่ที่ชอบเดินทาง

มาค้าขายระหว่างภาคกลาง และหัวเมืองภาคอีสาน ชาวอีสานเรียกคนกลุ่มนี้ว่า ?กุลผา?

หรือ ?กุลา?

นิทานเรื่องนี้มีเล่าอยู่หลายรูปแบบ ฉบับที่คัดลอกมานี้ นำมาจากหนังสือ ?๕๐ นิทาน

ไทย? โดย ธนากิต และหนังสือ ?นิทานพื้นบ้าน? โดย ธวัช ปุณโณทก



ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พ่อค้าชาวเผ่ากุลาคนหนึ่งมีอาชีพนำสินค้าเดินทางไปค้า

ขายตามหมู่บ้านต่างๆ ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือหรือภาคอีสาน สินค้าที่นำมาค้าส่วน

ใหญ่เป็นพวกเครื่องประดับและของใช้เล็กๆ น้อยๆ โดยเดินทางค้าขายเร่ร่อนไปเรื่อยๆ ค่ำ

ไหนก็นอนนั้น ครั้นรุ่งเช้าก็หาบของไปขายยังหมู่บ้านที่อยู่ใกล้เคียงต่อไป


วันหนึ่งพ่อค้าชาวกุลาเดินทางเข้าไปขายของในหมู่บ้าน ซึ่งตั้งอยู่ชายท้องทุ่งอันกว้าง

ใหญ่ เขาได้รับคำแนะนำจากชาวบ้านว่า หมู่บ้านถัดไปนั้นอยู่ไกลมาก ต้องเดินทางข้าม

ท้องทุ่งอันแห้งแล้ง ควรจัดเตรียมเสบียงอาหารไปให้พร้อม แต่พ่อค้าชาวกุลากลับคิดว่า

ตนเองก็เดินทางเร่รอนค้าขายมาเป็นเวลาหลายปี ทำให้สามารถเดินได้เร็วและทน คาดว่า

คงจะเดินผ่านท้องทุ่งข้างหน้าไปถึงหมู่บ้านได้ในเวลาเพียงครึ่งวันเท่านั้น ไม่จำเป็นต้อง

จัดเตรียมอาหารและน้ำให้มากกว่าทุกคราวแต่อย่างใด

ครั้นได้เวลา พ่อค้าชาวกุลาก็หาบของเดินชมนกชมไม้ไปอย่างเพลิดเพลิน ท้องทุ่งแห่งนี้

เป็นดินปนทราย มีหญ้าต่างๆ ขึ้นอยู่หลายชนิด โดยเฉพาะหญ้าที่ชาวบ้านเรียกว่าหญ้า

หวายนั้นมีขึ้นอยู่ทั่วไป บางแห่งก็สูงแค่หัวเข่า บางแห่งก็สูงถึงสะเอว นอกจากนี้ก็มีต้นไม้

เล็กๆ ขึ้นสลับ แต่ไม่มีต้นไม้ใหญ่สูงๆ เลยแม้แต่ต้นเดียว


ครั้นถึงเวลาสายแดดส่องแสงร้อนแผดกล้าขึ้นทุกทีๆ อากาศอบอ้าวจนรู้สึกหน้ามืดจะเป็น

ลม พ่อค้า ชาวกุลามองไปข้างหน้าเห็นแต่ท้องทุ่งแห้งแล้งไกลสุดสายตา เห็นทีจะไม่

สามารถเดินทางถึงหมู่บ้านได้แน่ เพราะเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าเหลือกำลัง น้ำที่เตรียมมา

เพียงเล็กน้อยก็หมดไปแล้ว นึกเจ็บใจตัวเองที่ไม่เชื่อคำเตือนของชาวบ้าน เห็นสุดปัญญา

ที่จะไปถึงจุดหมายได้ พ่อค้าชาวกุลาจึงนั่งลงกอดเข่าร้องไห้ ไม่นานนักก็มีชาวบ้านผ่าน

มาพบเข้า สอบถามได้ความว่าพ่อค้าชาวกุลาจะเดินทางนำสินค้าไปขายในหมู่บ้าน จึงช่วย

พยุงมาด้วยแล้วจัดหาข้าวปลาอาหารมาให้กินจนเป็นที่อิ่มหนำสำราญ ชาวบ้านคนอื่นๆ ได้

ข่าวก็มาเยี่ยมเยียนไต่ถามสารทุกข์สุกดิบด้วยความมีน้ำใจตามประสาคนพื้นเมือง พ่อค้า

ได้เล่าเรื่องการเดินทางข้ามท้องทุ่งอันสุดแสนกันดารจนตัวเองต้องนั่งกอดเข่าร้องไห้ให้

ฟัง ตั้งแต่นั้นมาชาวบ้านต่างเรียกท้องทุ่งแห่งนี้ว่า ทุ่งกุลาร้องไห้

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีเนื้อที่ติดต่อหลายจังหวัด

ได้แก่ มหาสารคามร้อยเอ็ดบุรีรัมย์และสุรินทร์มีเนื้อที่ติดต่อหลายจังหวัด

ได้แก่ มหาสารคามร้อยเอ็ดบุรีรัมย์และสุรินทร์มีเนื้อที่ติดต่อหลายจังหวัด

ได้แก่ มหาสารคามร้อยเอ็ดบุรีรัมย์และสุรินทร์นิทานพื้นบ้าน? โดยธวัชปุ ณ โณทก



ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว สินค้าที่นำมาค้าส่วน

น้อย ๆ โดยเดินทางค้าขายเร่ร่อนไปเรื่อย ๆ ค่ำ

ไหนก็นอนนั้นมาค้าขายระหว่างภาคกลางและหัวเมืองภาคอีสานชาวอีสานเรียกคนกลุ่มนี้ว่า? กุลผา?

หรือ? กุลา? ฉบับที่คัดลอกมานี้นำมาจากหนังสือ? 50 นิทานไทย

? โดย ธ นากิตและหนังสือ?ท้องทุ่งอันแห้งแล้งควรจัดเตรียมเสบียงอาหารไปให้พร้อม ทำให้สามารถเดินได้เร็วและทนคาดว่า

เขาได้รับคำแนะนำจากชาวบ้านว่าหมู่บ้านถัดไปนั้นอยู่ไกลมากต้องเดินทางข้าม

พ่อค้า เห็นทีจะไม่

หวายนั้นมีขึ้นอยู่ทั่วไปบางแห่งก็สูงแค่หัวเข่าบางแห่งก็สูงถึงสะเอวนอกจากนี้ก็มีต้นไม้

เล็ก ๆ ขึ้นสลับ แต่ไม่มีต้นไม้ใหญ่สูง ๆ เลยแม้แต่ต้นเดียว


ครั้นได้เวลา ท้องทุ่งแห่งนี้

เป็นดินปนทรายมีหญ้าต่างๆขึ้นอยู่หลายชนิดสามารถเดินทางถึงหมู่บ้านได้แน่ เห็นสุดปัญญา

ชาวบ้านคนอื่น ๆ พ่อค้า

ที่จะไปถึงจุดหมายได้ ไม่นานนักก็มีชาวบ้านผ่าน

มาพบเข้า จึงช่วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุ่งกุลาร้องไห้

ทุ่งกุลาร้องไห้เป็นทุ่งกว้างใหญ่ของภาคอีสานมีเนื้อที่ติดต่อหลายจังหวัด

ได้แก่มหาสารคามร้อยเอ็ดบุรีรัมย์และสุรินทร์สมัยก่อนมีชาวไทยใหญ่ที่ชอบเดินทาง


ทุ่งกุลาร้องไห้

ทุ่งกุลาร้องไห้เป็นทุ่งกว้างใหญ่ของภาคอีสานมีเนื้อที่ติดต่อหลายจังหวัด

ได้แก่มหาสารคามร้อยเอ็ดบุรีรัมย์และสุรินทร์สมัยก่อนมีชาวไทยใหญ่ที่ชอบเดินทาง


ทุ่งกุลาร้องไห้

ทุ่งกุลาร้องไห้เป็นทุ่งกว้างใหญ่ของภาคอีสานมีเนื้อที่ติดต่อหลายจังหวัด

ได้แก่มหาสารคามร้อยเอ็ดบุรีรัมย์และสุรินทร์สมัยก่อนมีชาวไทยใหญ่ที่ชอบเดินทาง

ใหญ่เป็นพวกเครื่องประดับและของใช้เล็ก ๆ น้อย ๆ โดยเดินทางค้าขายเร่ร่อนไปเรื่อย ๆ ค่ำ

ไหนก็นอนนั้นครั้นรุ่งเช้าก็หาบของไปขายยังหมู่บ้านที่อยู่ใกล้เคียงต่อไป


วันหนึ่งพ่อค้าชาวกุลาเดินทางเข้าไปขายของในหมู่บ้านซึ่งตั้งอยู่ชายท้องทุ่งอันกว้าง

ใหญ่เขาได้รับคำแนะนำจากชาวบ้านว่าหมู่บ้านถัดไปนั้นอยู่ไกลมากต้องเดินทางข้าม

นิทานพื้นบ้าน โดยธวัชปุณโณทก


ครั้งหนึ่งนานมาแล้วพ่อค้าชาวเผ่ากุลาคนหนึ่งมีอาชีพนำสินค้าเดินทางไปค้า

ขายตามหมู่บ้านต่าง ๆ ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือหรือภาคอีสานสินค้าที่นำมาค้าส่วน

มาค้าขายระหว่างภาคกลางและหัวเมืองภาคอีสานชาวอีสานเรียกคนกลุ่มนี้ว่า? กุลผา

หรือ? กุลา

นิทานเรื่องนี้มีเล่าอยู่หลายรูปแบบฉบับที่คัดลอกมานี้นำมาจากหนังสือ? ๕๐ นิทาน

ติดตาม โดยธนากิตและหนังสือคงจะเดินผ่านท้องทุ่งข้างหน้าไปถึงหมู่บ้านได้ในเวลาเพียงครึ่งวันเท่านั้นไม่จำเป็นต้อง

จัดเตรียมอาหารและน้ำให้มากกว่าทุกคราวแต่อย่างใด

ท้องทุ่งอันแห้งแล้งควรจัดเตรียมเสบียงอาหารไปให้พร้อมแต่พ่อค้าชาวกุลากลับคิดว่า

ตนเองก็เดินทางเร่รอนค้าขายมาเป็นเวลาหลายปีทำให้สามารถเดินได้เร็วและทนคาดว่า

ครั้นได้เวลาพ่อค้าชาวกุลาก็หาบของเดินชมนกชมไม้ไปอย่างเพลิดเพลินท้องทุ่งแห่งนี้

เป็นดินปนทรายมีหญ้าต่าง ๆ ขึ้นอยู่หลายชนิดโดยเฉพาะหญ้าที่ชาวบ้านเรียกว่าหญ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุ่งกุลาร้องไห้

ทุ่งกุลาร้องไห้เป็นทุ่งกว้มีเนื้อที่ติดต่อหลายจังหวัด

ได้แก่มหาสารคามร้อยเอ็ดบุรีรัมย์และสุรินทร์ สมัยก่อนมีชาวไทยใหญ่ที่ชอบเดินทาง


ทุ่งกุลาร้องไห้

ทุ่งกุลาร้องไห้เป็นทุ่งกว้มีเนื้อที่ติดต่อหลายจังหวัด

ได้แก่มหาสารคามร้อยเอ็ดบุรีรัมย์และสุรินทร์ สมัยก่อนมีชาวไทยใหญ่ที่ชอบเดินทาง


ทุ่งกุลาร้องไห้

ทุ่งกุลาร้องไห้เป็นทุ่งกว้มีเนื้อที่ติดต่อหลายจังหวัด

ได้แก่มหาสารคามร้อยเอ็ดบุรีรัมย์และสุรินทร์ สมัยก่อนมีชาวไทยใหญ่ที่ชอบเดินทาง

มาค้าขายระหว่างภาคกลาง และหัวเมืองภาคอีสาน ชาวอีสานเรียกคนกลุ่มนี้ว่า?กุลผาหรือไม่?

กุลาหรือ??

นิทานเรื่องนี้มีเล่าอยู่หลายรูปแบบฉบับที่คัดลอกมานี้นำมาจากหนังสือ? ๕๐

นิทานไทยหรือไม่? โดยธนากิตและหนังสือหรือไม่?ใหญ่เป็นพวกเครื่องประดับและของใช้เล็กๆน้อยๆโดยเดินทางค้าขายเร่ร่อนไปเรื่อยๆ ค่ำ

ไหนก็นอนนั้นครั้นรุ่งเช้าก็หาบของไปขายยังหมู่บ้านที่อยนิทานพื้นบ้านหรือไม่? โดยธวัช ปุณโณทก



ครั้งหนึ่งนานมาแล้วพ่อค้าชาวเผ่ากุลาคนหนึ่งมีอาชีพนำสินค้าเดิ ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือหรือภาคอีสาน สินค้าที่นำมาค้าส่วน

คงจะเดินผ่านท้องทุ่งข้างหน้าไปถึงหมู่บ้านไไม่จำเป็นต้อง

จัดเตรียมอาหารและน้ำให้มากกว่วันหนึ่งพ่อค้าชาวกุลาเดินทางเข้าไปขายของใน ซึ่งตั้งอยู่ชายท้องทุ่งอันกว้าง

ใหญ่เขาได้รับคำแนะนำจากชาวบ้านว่าหมู่บ้านถัดไปนั้นอยู่ไกลมาก ต้องเดินทางข้าม

ท้องทุ่งอันแห้งแล้งควรจัดเตรียมเสบียงอาหารไปให้พร้อมแต่พ่อค้าชาวกุลากลับคิดว่า

ตนเองก็เดินทางเรทำให้สามารถเดินได้เร็วและทน คาดว่า

ครั้นได้เวลาพ่อค้าชาวกุลาก็หาบของเดินชมนกชมไม้ไปอย่างเ ท้องทุ่งแห่งนี้

เป็นดินปนทรายมีหญ้าต่างๆขึ้นอยู่หลายชนิด โดยเฉพาะหญ้าที่ชาวบ้านเรียกว่าหญ้า

หวายนั้นมีขึ้นอยู่ทั่วไปบางแห่งก็สูงแค่หัวเข่าบางแห่งก็สูงถึงสะเอว นอกจากนี้ก็มีต้นไม้

เล็กๆขึ้นสลับแต่ไม่มีต้นไม้ใหญ่สูงๆ เลยแม้แต่ต้นเดียว


ครั้นถึงเวลาสายแดดส่องแสงร้อนแผดกล้าขึ้นทุ อากาศอบอ้าวจนรู้สึกหน้ามืดจะเป็น

ลมพ่อค้าชาวกุลามองไปข้างหน้าเห็นแต่ท้องทุ่งแห้งแล้ เห็นทีจะไม่

พยุงมาด้วยแล้วจัดหาข้าวปลาอาหารมาให้กินจนเชาวบ้านคนอื่นๆได้

ข่าวก็มาเยี่ยมเยียนไต่ถามสารทุกข์สุกดิบ พ่อค้า

ที่จะไปถึงจุดหมายได้พ่อค้าชาวกุลาจึงนั่งลงกอดเข่าร้องไห้ ไม่นานนักก็มีชาวบ้านผ่าน

มาพบเข้าสอบถามได้ความว่าพ่อค้าชาวกุลาจะเดินทางนำสิ จึงช่วย

สามารถเดินทางถึงหมู่บ้านได้แน่เพราะเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าเหลือกำลัง น้ำที่เตรียมมา

เพียงเล็กน้อยก็หมดไปแล้วนึกเจ็บใจตัวเองที่ไม่เชื่อคำเตือนของชาวบ้า เห็นสุดปัญญา