In my humdrum, pedestrian map of th

In my humdrum, pedestrian map of the subject, English includes three central activities. It is, humbly, a three-legged stool if you like, and, in order to support any weight, all three legs are essential. In no hierarchical order, there is, first, the cultural aspect, in which students and teachers engage primarily with literary texts (though engagement with other sorts of text is possible and, I think, desirable) in order to enable discussion of issues and values. Second, there is the functional or instrumental aspect in which students and teachers acquire and understand modes of communication and how to operate them successfully. Finally, there is the creative aspect. This is of increasing importance and includes not only ‘creative writing’, but also the broad appreciation of intellectual and aesthetic creativity and originality. This third aspect is a relatively late development in the evolution of the subject, and is likely to be a growth area in the future. In its pedagogy it highlights the necessity of understanding through doing – but that, I think, is characteristic in different ways of all three aspects.

Clearly these three aspects overlap, intersect and are mutually dependent. Understanding text in the ways indicated in the first ‘cultural’ aspect, for example, clearly depends on being able to operate successfully in the second ‘functional’ area. The different aspects overall are also mutually inclusive, and in describing them I have deliberately tried to draw them with wide, accommodating boundaries. By ‘issues and values’, for example, I mean not just politics, ethics or matters of ‘personal development’, but questions of cultural and aesthetic quality and importance. By ‘functional or instrumental’, I don’t have in mind merely the ability to write and speak effectively, spell correctly and know where to put an apostrophe, but also the understanding and appreciation of the function of style, argument and persuasion, and the way in which ideas are managed in intersubjective discourse. In the third aspect, functioning creatively in writing and speech requires some developed awareness of how effective communication has occurred in the past, and of the ways in which creative traditions thrive, develop and are expanded.

To describe things generally always risks stating the obvious, and I don’t think there is anything especially fresh or invigorating about these generalisations. What I do think, however, is that much debate within and about English in recent years has too often got bogged down, on the one side, in partisan and sometimes messianic visions of the subject, and, on the other, in the minute detail of operational matters like the nature of the syllabus or the protocols of particular assessment regimes. It is of course essential to be painstaking here, and to think operations through with care to consequence and efficiency. But I’ve increasingly started to think that such matters have come to preoccupy and distract, to clog things up in routine and bureaucracy about mark schemes, the checks and balances of a curriculum, the requirements of modular learning, quality assurance, and so on. Fair, efficient administration is always essential, but it should not make dismal or pointy-headed what is gratifying, generous-spirited and creative.

From time to time I am asked what it is that higher education wants from students arriving to study English. The answer, for me, is simple. I want people with experience of how to read all sorts of things (not just novels) with the skill and care of which they are capable. I want people who can attempt to communicate effectively and with curiosity, and who are concerned to develop this. Finally, I want people who enjoy reading in all of its shapes and sizes, and who take pleasure in appreciating or performing acts of language. Of these three, it seems to me just now that it may be the last that is the most important. As we speculate on how English will evolve over the coming years, there needs to be a strong voice for the pleasure principle and the joy of words, and an account of English that has this among its primary aims.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาอังกฤษประกอบด้วยสามกิจกรรมกลางในของฉัน humdrum เชิญแผนที่ของเรื่อง มัน น้อม อุจจาระสามขาถ้าคุณต้องการ และ สำคัญเพื่อรองรับน้ำหนักใด ๆ สามขาทั้งหมด ในลำดับไม่ มี แรก ด้านวัฒนธรรม การที่นักเรียนและครูมีส่วนร่วมเป็นหลักกับวรรณกรรมข้อความ (แม้กับประเภทอื่น ๆ ของข้อความเป็นไปได้ และ คิดว่า ปรารถนา) เพื่อเปิดใช้งานการสนทนาปัญหาและค่า วินาที มีฟังก์ชัน หรือเครื่องมือด้านที่นักเรียนและครูได้รับ และเข้าใจวิธีการสื่อสารและวิธีการใช้งานเรียบร้อยแล้ว ในที่สุด มีด้านความคิดสร้างสรรค์ นี้จะเพิ่มความสำคัญ และไม่มี 'ความคิดสร้างสรรค์เขียน' แต่ยังชื่นชมความคิดสร้างสรรค์ทางปัญญา และความงามและความคิดริเริ่มผ่อน ด้านที่สามนี้เป็นการพัฒนาค่อนข้างช้าในวิวัฒนาการของเรื่อง และเป็นพื้นที่เติบโตในอนาคต ในการเรียนการสอน จะเน้นการเข้าใจผ่านทำ – แต่ว่า คิดว่า เป็นลักษณะในหลาย ๆ ด้านทั้งหมดสามชัดเจนแง่สามเหลื่อม อิน กขึ้นอยู่แก่กันและกัน ระบุข้อความเข้าใจในวิธีแรก 'วัฒนธรรม' ด้าน เช่น ชัดเจนขึ้นอยู่กับความสามารถในการทำงานสำเร็จในสองพื้นที่ 'ทำงาน' ด้านต่าง ๆ โดยรวมยังรวมกัน และในการอธิบายพวกเขา ได้ตั้งใจพยายามที่จะวาดขอบเขตกว้าง พัก 'ปัญหาและค่า' ตัวอย่าง ผมหมายถึง ไม่เพียงแต่การเมือง จริยธรรม หรือเรื่อง 'พัฒนา' แต่คำถามของวัฒนธรรม และความงามและความสำคัญ โดย 'ทำงาน หรือบรรเลง' เพียงความสามารถในการเขียน และพูดได้อย่างมีประสิทธิภาพ สะกดอย่างถูกต้อง และทราบว่าจะใส่เป็นเครื่องหมายอัญประกาศ เดี่ยว แต่ยังความเข้าใจ และชื่นชมการทำงานของรูปแบบ อาร์กิวเมนต์ และจูงใจ และวิธีคิดที่จะจัดการในวาทกรรม intersubjective จำไม่ ในด้านที่สาม ทำงานอย่างสร้างสรรค์ในการเขียนและการพูดต้องตระหนักบางพัฒนาวิธีที่มีประสิทธิภาพการสื่อสารเกิดขึ้น ในอดีต และวิธีการที่สร้างสรรค์ประเพณีเจริญ พัฒนา และจะขยายเพื่ออธิบายสิ่งต่าง ๆ โดยทั่วไปมักจะเสี่ยงระบุชัดเจน และฉันไม่คิดว่า ไม่มีอะไรที่สด หรือน้ำเกี่ยวกับ generalisations เหล่านี้โดยเฉพาะ สิ่งที่ฉันคิดว่า อย่างไรก็ตาม เป็นที่ถกเถียงกันมากภายใน และ เกี่ยวกับภาษาอังกฤษในปีที่ผ่านมามีบ่อยเกินไปมี bogged ลง ใน ด้านหนึ่ง ในวิสัยทัศน์พรรค และ messianic บางเรื่อง และ อื่น ๆ ในรายละเอียดนาทีของเรื่องการดำเนินงานเช่นลักษณะของการสอนหรือโพรโทคอลที่ประเมินเฉพาะระบอบ เป็นหลักสูตรที่จำเป็นต้องรอบคอบที่นี่ และ การคิดดำเนินการกับดูแลการส่งผลต่อประสิทธิภาพ แต่ฉันได้เริ่มต้นขึ้นคิดว่า เรื่องดังกล่าวมาเพื่อตรึง และกวน ใจ การอุดตันสิ่งขึ้นประจำ และข้าราชการเกี่ยวกับโครงร่างหมาย ตรวจสอบ และยอดดุลของหลักสูตร ความต้องการของการเรียนรู้ คุณภาพ มอดุลาร์ และอื่น ๆ ดูแลดี มีประสิทธิภาพอยู่เสมอจำเป็น แต่มันควรทำแค่ หรือ pointy-headed พอใจ ใจกว้างสนุกสนาน และสร้างสรรค์คืออะไรเวลาผมกำลังถามมันคืออะไรที่ต้องศึกษาจากนักเรียนที่มาเรียนภาษาอังกฤษ ตอบ ฉัน เป็นเรื่อง ต้องการคน มีประสบการณ์ของทุกสิ่ง (ไม่ใช่เฉพาะนวนิยาย) ทักษะ และการ ดูแลที่มีความสามารถในการอ่านอย่างไร ต้องการคนที่สามารถพยายามที่จะสื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพ และ ด้วยความอยากรู้ และผู้เกี่ยวข้องในการพัฒนานี้ ในที่สุด อยากคนที่เพลิดเพลินกับการอ่านในรูปร่างและขนาด และที่มีความชอบ หรือการกระทำของภาษา ของทั้งสาม เหมือนผมเดี๋ยวมันอาจจะสุดท้ายที่สำคัญสุด ตามที่เราคาดการณ์ในการพัฒนาภาษาอังกฤษมาหลายปี มีจำเป็นต้อง เสียงแข็งแรงหลักความสุขและความสุขของคำ และภาษาอังกฤษที่มีระหว่างจุดมุ่งหมายหลักขององค์กร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในซ้ำซากของฉันแผนที่เดินเท้าของเรื่อง, อังกฤษรวมถึงสามกิจกรรมกลาง มันคือเจียม, เก้าอี้สามขาถ้าคุณต้องการและเพื่อที่จะรองรับน้ำหนักใด ๆ ทั้งหมดสามขามีความจำเป็น เพื่อลำดับชั้นไม่มีเป็นครั้งแรกที่ด้านวัฒนธรรมที่นักเรียนและครูมีส่วนร่วมที่เกี่ยวเนื่องกับวรรณกรรม (แม้ว่าการสู้รบกับประเภทอื่น ๆ ของข้อความที่เป็นไปได้และผมคิดว่าเป็นที่น่าพอใจ) เพื่อให้การอภิปรายในประเด็นและค่านิยม . ประการที่สองมีแง่มุมการทำงานหรือการใช้เครื่องมือในการที่นักเรียนและครูได้รับและเข้าใจรูปแบบของการสื่อสารและวิธีการใช้งานพวกเขาประสบความสำเร็จ ในที่สุดก็มีแง่มุมที่สร้างสรรค์ นี่คือการเพิ่มความสำคัญและรวมถึงไม่เพียง แต่ 'การเขียนเชิงสร้างสรรค์' แต่ยังแข็งค่าขึ้นในวงกว้างของความคิดสร้างสรรค์ทางปัญญาและความงามและความคิดริเริ่ม นี้ด้านที่สามคือการพัฒนาค่อนข้างช้าในการวิวัฒนาการของเรื่องและมีแนวโน้มที่จะเติบโตในอนาคต ในการเรียนการสอนของมันเน้นความจำเป็นของความเข้าใจผ่านการทำ - แต่ที่ผมคิดว่าเป็นลักษณะในรูปแบบที่แตกต่างกันของทั้งสามด้าน. เห็นได้ชัดว่าทั้งสามด้านที่ทับซ้อนกันตัดและขึ้นอยู่ร่วมกัน ข้อความการทำความเข้าใจในวิธีการที่ระบุไว้ในครั้งแรกด้าน 'วัฒนธรรม' ตัวอย่างเช่นอย่างชัดเจนขึ้นอยู่กับความสามารถในการดำเนินงานที่ประสบความสำเร็จในสองพื้นที่ 'ทำงาน' แง่มุมที่แตกต่างกันโดยรวมนอกจากนี้ยังมีรวมกันและในการอธิบายให้พวกเขาฉันได้พยายามจงใจที่จะวาดพวกเขาด้วยความกว้างขอบเขตรองรับ โดย 'ปัญหาและค่านิยม' ตัวอย่างเช่นผมไม่ได้หมายถึงเพียงแค่การเมืองจริยธรรมหรือเรื่องของการพัฒนาส่วนบุคคล แต่คำถามที่มีคุณภาพทางวัฒนธรรมและความงามและความสำคัญ โดย 'การทำงานหรือการใช้เครื่องมือ' ผมไม่ได้มีในใจเพียงความสามารถในการเขียนและพูดได้อย่างมีประสิทธิภาพสะกดอย่างถูกต้องและความรู้ที่จะนำ apostrophe แต่ยังเข้าใจและการแข็งค่าของฟังก์ชั่นของรูปแบบการโต้แย้งและการโน้มน้าวใจและ วิธีการที่ความคิดที่ได้รับการจัดการในวาทกรรม intersubjective ในด้านที่สามการทำงานอย่างสร้างสรรค์ในการเขียนและการพูดต้องมีความตระหนักในการพัฒนาของวิธีการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพที่เกิดขึ้นในอดีตที่ผ่านมาและวิธีการที่สร้างสรรค์ประเพณีเจริญเติบโตพัฒนาและมีการขยายตัว. เพื่ออธิบายสิ่งที่โดยทั่วไปมักจะมีความเสี่ยงที่ระบุชัดเจน, และฉันไม่คิดว่ามีอะไรที่สดใหม่โดยเฉพาะอย่างยิ่งหรือชุ่มชื่นเกี่ยวกับภาพรวมเหล่านี้ สิ่งที่ฉันคิดว่า แต่เป็นที่ถกเถียงกันมากภายในและเกี่ยวกับภาษาอังกฤษในปีที่ผ่านมาได้ก็มักจะได้จมลงในอีกด้านหนึ่งในวิสัยทัศน์ของพรรคและศาสนบางครั้งของเรื่องและที่อื่น ๆ ในรายละเอียดนาที เรื่องการดำเนินงานเช่นลักษณะของหลักสูตรหรือโปรโตคอลของระบอบการประเมินโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เป็นหลักสูตรที่จำเป็นที่จะเพียรที่นี่และจะคิดว่าการดำเนินงานที่ผ่านการด้วยความระมัดระวังเพื่อผลและมีประสิทธิภาพ แต่ผมได้เริ่มต้นขึ้นที่จะคิดว่าเรื่องดังกล่าวได้มาสาละวนและหันเหความสนใจเพื่อให้เกิดการอุดตันขึ้นในชีวิตประจำและระบบราชการเกี่ยวกับรูปแบบการทำเครื่องหมายการตรวจสอบและยอดคงเหลือของหลักสูตรความต้องการของการเรียนรู้แบบแยกส่วนการประกันคุณภาพและอื่น ๆ . ยุติธรรมบริหารงานที่มีประสิทธิภาพอยู่เสมอที่สำคัญ แต่ก็ไม่ควรทำให้กลุ้มใจหรือแหลมหัวสิ่งที่เป็นเรื่องน่ายินดีใจกว้างกล้าหาญและความคิดสร้างสรรค์. จากเวลาที่ผมถูกถามว่ามันคืออะไรที่ศึกษาในระดับสูงต้องการจากนักเรียนที่เดินทางมาเรียนภาษาอังกฤษ คำตอบสำหรับผมเป็นเรื่องง่าย ฉันต้องการคนที่มีประสบการณ์จากการอ่านทุกประเภทของสิ่ง (ไม่ใช่แค่นิยาย) ที่มีทักษะและการดูแลรักษาที่พวกเขามีความสามารถ ฉันต้องการคนที่สามารถพยายามที่จะสื่อสารอย่างมีประสิทธิภาพและมีความอยากรู้อยากเห็นและผู้ที่เกี่ยวข้องในการพัฒนานี้ สุดท้ายผมอยากให้คนที่สนุกกับการอ่านในทุกรูปทรงและขนาดและผู้ที่มีความสุขในการเห็นคุณค่าหรือการปฏิบัติหน้าที่ของภาษา ของทั้งสามก็ดูเหมือนว่าฉันเพียงแค่ตอนนี้ว่ามันอาจจะเป็นคนสุดท้ายที่เป็นสิ่งสำคัญที่สุด ขณะที่เราคาดเดาว่าภาษาอังกฤษจะมีวิวัฒนาการในช่วงปีที่ผ่านมามีความต้องการที่จะเป็นเสียงที่แข็งแกร่งสำหรับหลักการความสุขและความสุขของคำและบัญชีภาษาอังกฤษที่มีจุดมุ่งหมายในหมู่นี้หลักของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในที่น่าเบื่อ , แผนที่เดินเท้า ของวิชาภาษาอังกฤษ ซึ่งประกอบด้วย 3 กิจกรรมกลาง มันเป็นสมถะ , เก้าอี้สามขา ถ้า คุณชอบ และ เพื่อรองรับน้ำหนักของทั้ง 3 ขา เป็นสิ่งสำคัญ ไม่มีการสั่ง , มี , แรก , ด้านวัฒนธรรม ซึ่งครูและนักเรียนมีส่วนร่วมหลักกับวรรณกรรม ( แม้ว่าจะหมั้นกับประเภทอื่น ๆของข้อความที่เป็นไปได้และฉันคิดว่า พึงประสงค์ ) เพื่อเปิดการอภิปรายประเด็นและค่า แบบที่สองคือการทำงาน หรือด้านเครื่องมือที่ครูและนักเรียนได้รับและเข้าใจรูปแบบของการสื่อสารและวิธีการใช้งานพวกเขาเรียบร้อยแล้ว สุดท้ายมีลักษณะสร้างสรรค์ นี่คือความสำคัญของการเพิ่มรวมถึงไม่เพียง ' การเขียน 'แต่ยังชื่นชมในวงกว้างทางปัญญาและความงาม ความคิดสร้างสรรค์ และความคิดริเริ่ม ด้านนี้ที่สามคือการพัฒนาค่อนข้างช้าในการวิวัฒนาการของเรื่อง และน่าจะเป็นพื้นที่การเจริญเติบโตในอนาคต ในการสอน จะเน้นความจำเป็นของความเข้าใจที่ผ่านมา ) แต่คิดว่าเป็นลักษณะเฉพาะในวิธีที่แตกต่างกันของทั้งสามด้าน

ชัดเจนทั้งสามด้าน ซ้อน เซ็ค และจะร่วมกันจัด ความเข้าใจในวิธีการที่ระบุไว้ในข้อความแรก ' วัฒนธรรม ' ด้าน ตัวอย่างเช่น ชัดเจนขึ้นอยู่กับความสามารถในการใช้งานได้ในพื้นที่สอง ' หน้าที่ ' ความแตกต่างด้านโดยรวมยังร่วมกันรวม และอธิบายให้พวกเขามีเจตนาพยายามที่จะวาดมันกว้างรองรับขอบเขต " ปัญหาและค่า ' , เช่น , ฉันหมายถึงไม่ใช่แค่การเมือง จริยธรรม หรือเรื่องของ ' การพัฒนาส่วนบุคคล " แต่คำถามของวัฒนธรรมและความงามคุณภาพและความสำคัญ การทำงาน หรือบรรเลงโดย ' ' ฉันไม่ได้มีไว้แค่ความสามารถในการเขียนและพูดได้อย่างมีประสิทธิภาพ สะกดถูกต้องและรู้ว่าต้องใส่เครื่องหมาย ,แต่ก็เข้าใจและเห็นคุณค่าของการทำงานของสไตล์ อาร์กิวเมนต์ และการชักจูง และวิธีการที่คิดมีการจัดการใน intersubjective วาทกรรม ในส่วนที่สาม การทำงานอย่างสร้างสรรค์ในการเขียนและการพูดต้องมีการพัฒนาความตระหนักของวิธีการมีประสิทธิภาพการสื่อสารได้เกิดขึ้นในอดีตและวิธีการที่ประเพณีสร้างสรรค์ เจริญพัฒนาและขยาย

เพื่ออธิบายสิ่งต่างๆโดยทั่วไปความเสี่ยงเสมอระบุชัดเจน และผมไม่คิดว่าจะมีอะไรโดยเฉพาะสด หรือสดชื่นเกี่ยวกับรวมเหล่านี้ สิ่งที่ฉันคิดว่า แต่ที่เรื่องภาษาอังกฤษในการอภิปรายภายใน และที่ผ่านมาก็มักจะได้รับ bogged ลงข้างหนึ่ง ในพรรคและบางครั้งเมส นิก วิสัยทัศน์ ของเรื่อง และๆในนาทีรายละเอียดเรื่องงาน เช่น ลักษณะของหลักสูตรหรือโปรโตคอลเฉพาะการประเมินระบบ . เป็นหลักสูตรที่จำเป็นที่จะต้องอดทนค่ะ และคิดว่าการดำเนินการผ่านการดูแลผลและประสิทธิภาพ แต่ฉันได้มากขึ้น เริ่มคิดว่าเรื่องดังกล่าวมา และครอบครองก่อนดึงความสนใจแต่เรื่องในรูทีนและระบบราชการเกี่ยวกับเครื่องหมายรูปแบบการตรวจสอบและยอดคงเหลือของหลักสูตร ความต้องการของการเรียนรู้ โมดูลาร์ ประกันคุณภาพ และ ยุติธรรม มีประสิทธิภาพอยู่เสมอที่สำคัญ แต่มันก็ไม่ทำให้หดหู่ หรือ แหลม หัวมีอะไรน่ายินดี ใจดี

สนุกสนาน และสร้างสรรค์เวลาฉันถามว่าอุดมศึกษาต้องจากนักเรียนที่มาเรียนภาษาอังกฤษ ตอบ สำหรับผมธรรมดา ฉันต้องการคนที่มีประสบการณ์ อ่านได้ทุกเรื่อง ( ไม่ใช่นิยาย ) ที่มีทักษะและการดูแลของพวกเขาซึ่งมีความสามารถ ฉันต้องการคนที่สามารถพยายามที่จะสื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพ และด้วยความอยากรู้อยากเห็น และผู้ที่เกี่ยวข้องในการพัฒนานี้ ในที่สุดฉันต้องการคนที่จะสนุกกับการอ่านในทั้งหมดของรูปร่างและขนาด และคนที่ใช้เวลาความสุขในการชื่นชม หรือ การกระทำของภาษา ทั้งสาม และดูเหมือนว่าตอนนี้มันอาจเป็นครั้งสุดท้าย ที่สำคัญที่สุด เราคาดเดาว่าภาษาอังกฤษจะพัฒนามากกว่าปีที่ผ่านมา , มันต้องเป็นเสียงที่แข็งแกร่งสำหรับความสุขหลักการและความสุขของคำและบัญชีภาษาอังกฤษที่ได้นี้ของจุดมุ่งหมายหลักของ .