Taxonomically,D. officinale belongs

Taxonomically,D. officinale belongs to the Asparagales clade
of monocots. It is close to the Arecales and the Liliales. Although
there are existing sequences for some of these monocots,
there is none for the Asparagales clade and Liliales. To identify
gene families, OrthoMCL (Li et al., 2003) was used to cluster
genes into 13 446 gene families using sequence information
from six representative monocotyledon species (Brachypodium
distachyon, Oryza sativa, Sorghum bicolor, Musa acuminata,
Acorus americanus, and Elaeis guineensis), plus three additional
dicotyledon plants as an outgroup (Arabidopsis thaliana,Populus
trichocarpa, and Vitis vinifera)(Supplemental Table 14 and
Supplemental Figure 6). A total of 1462 gene families were
found to be unique to D. officinaleassociated with light control
in plant development, disease resistance, stress response,
and synthesis of xylem and cellulose (Supplemental Table 15).
D. officinaledivergence was estimated at approximately 122
million years ago from Arecales, Zingiberales and Poales, and
approximately 130 million years ago from the Dicots lineage
(Figure 2

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จัดหมวดหมู่ D. officinale เป็น Asparagales cladeของ monocots การเลี้ยงเดี่ยวและ Liliales ได้ ถึงแม้ว่ามีลำดับที่มีอยู่สำหรับบาง monocots เหล่านี้ไม่มีใคร Asparagales clade และ Liliales ในการระบุครอบครัวยีน OrthoMCL (Li et al. 2003) ถูกใช้คลัสเตอร์ยีนเป็น 13 446 ยีนโดยใช้ข้อมูลลำดับจากหกสายพันธุ์ตัวแทนพืชใบเลี้ยงเดี่ยว (Brachypodiumdistachyon, Oryza sativa ไบคัลเลอร์ ข้าวฟ่างกล้วยAcorus americanus และเกี่ยวข้อง), บวกสามเพิ่มเติมพืชใบเลี้ยงคู่พืชเป็น outgroup การ (Arabidopsis thaliana, Populustrichocarpa และ Vitis vinifera) (ตารางที่ 14 เพิ่มเติม และเพิ่มเติมรูปที่ 6) มีทั้งหมด 1462 ยีนครอบครัวพบว่าเฉพาะ officinaleassociated D. กับควบคุมแสงในการพัฒนาพืช ภูมิต้านทานโรค ตอบสนอง ความเครียดและสังเคราะห์ของ xylem และเซลลูโลส (15 ตารางเพิ่มเติม)D. officinaledivergence ประมาณประมาณ 122ล้านปีที่ผ่านมาเลี้ยงเดี่ยว อันดับขิง และอันดับ หญ้า และประมาณ 130 ล้านปีที่ผ่านมาลินเนจ Dicots(รูปที่ 2

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Taxonomically, D officinale เป็นของ clade อันดับหน่อไม้ฝรั่ง
ของพืชใบเลี้ยงเดี่ยว มันอยู่ใกล้กับ Arecales และ Liliales แม้ว่าจะ
มีลำดับที่มีอยู่สำหรับบางส่วนของพืชใบเลี้ยงเดี่ยวเหล่านี้
ไม่มีใครสำหรับ clade อันดับหน่อไม้ฝรั่งและ Liliales เพื่อแจ้ง
ครอบครัวยีน OrthoMCL (Li et al., 2003) ได้ถูกใช้ในกลุ่ม
ยีนที่เป็น 13 446 ครอบครัวยีนโดยใช้ข้อมูลลำดับ
จากหกสายพันธุ์พืชใบเลี้ยงเดี่ยวตัวแทน (Brachypodium
distachyon, Oryza sativa, ข้าวฟ่างสี, กล้วยป่า,
Acorus ดำและ Elaeis guineensis) บวกสามเพิ่มเติม
พืชใบเลี้ยงคู่เป็น outgroup (Arabidopsis thaliana, Populus
trichocarpa และ Vitis vinifera) (ตารางที่ 14 เสริมและ
เพิ่มเติมรูปที่ 6) รวมเป็น 1,462 ครอบครัวยีน
พบว่าเป็นที่ไม่ซ้ำกันเพื่อ D. officinaleassociated ที่มีการควบคุมแสง
ในการพัฒนาพืชต้านทานโรค, การตอบสนองต่อความเครียด
และการสังเคราะห์ท่อน้ำและเซลลูโลส (เพิ่มเติมตารางที่ 15).
D. officinaledivergence ประมาณประมาณ 122
ล้านปีที่ผ่านมาจาก Arecales, อันดับขิงและโพเลสและ
ประมาณ 130 ล้านปีที่ผ่านมาจากเชื้อสาย dicots
(รูปที่ 2

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

taxonomically , D . พะเยาเป็นของ asparagales cladeของพืชใบเลี้ยงเดี่ยว มันอยู่ใกล้กับ arecales และ liliales . ถึงแม้ว่ามีที่มีอยู่ลำดับสำหรับบางส่วนของพืชใบเลี้ยงเดี่ยวเหล่านี้ไม่มีสำหรับและ asparagales clade liliales . เพื่อระบุยีนครอบครัว orthomcl ( Li et al . , 2003 ) ถูกใช้ในกลุ่มยีนในครอบครัวโดยใช้ข้อมูลลำดับ 13 มียีน6 ผู้แทนพืชใบเลี้ยงเดี่ยวชนิด ( brachypodiumdistachyon , ข้าว , ข้าวฟ่าง , กล้วยป่า ,acorus มริกานัส และปาล์มน้ำมัน - ) , บวกสามเพิ่มเติมพืชเป็นพืชใบเลี้ยงคู่ ( Arabidopsis thaliana คน , กลุ่มtrichocarpa และองุ่น vinifera ) ( ตารางที่ 14 และเสริมรูปเพิ่มเติม 6 ) รวมเป็นครอบครัวยีนทึ่มพบว่ามีเอกลักษณ์ดี officinaleassociated ที่มีการควบคุมแสงในการพัฒนาพืชต้านทานโรค การตอบสนองต่อความเครียดและการสังเคราะห์ของไซเลม และเซลลูโลส ( โต๊ะเสริม 15 )D . officinaledivergence ประมาณประมาณ 122ล้านปีก่อน จาก arecales วงศ์ขิง และโพเลส , และ ,ประมาณ 130 ล้านปีก่อน จากเป็นเชื้อสาย( รูปที่ 2