Long ago and far away, there lived

Long ago and far away, there lived an Emperor. This Emperor was very vain and could think about nothing but his clothes. He had wardrobes and cupboards full of clothes. They filled his spare bedrooms and upstairs corridors of the palace.


The courtiers were worried that the wardrobes would begin to appear downstairs and in their chambers.


The Emperor spent hours every morning getting dressed. He had to choose his outfit, preferable a new one, and the shoes and wig to go with it. Mid-morning, he invariably changed into something more formal for his short meetings with his councillors and advisors. He would change again for lunch, and then again for a rest in the afternoon. He just had to change for dinner and them again for the evening!


He kept all the weavers, tailors, cobblers and silk merchants of the city very busy and very happy! News of the Emperor spread to distant kingdoms and finally came to the ears of two very shady characters.


"Could we?" they asked themselves. "Could we fool the Emperor who loves new clothes?" "Let's try," they decided.


They left their homes and traveled to the Emperor's city. there they saw the many shops selling clothes, shoes and fabrics. For, if the Emperor dressed finely, so too did his couriers. The two travelers went to the palace along with many other tradesmen hoping to sell their wares to the Emperor. They asked to meet the Emperor. "We have something very special to show him," they told the Chamberlain. "That's what everyone says," said the Chamberlain. "Ah, but his is magical," said one, "We have invented a new cloth by using a very special and secret method."


The Chamberlain felt that it was his duty to bring new items to the Emperor's attention and he went to tell him. "Something magical?" said the Emperor, who was changing for lunch and admiring himself in the mirror. "Oh, I love new things, Show the two weavers in."


The two weavers were shown in, and began to describe their cloth to the Emperor. "It is gold, silver and rainbow colored, all at the same time," said one. "It shimmers." "It feels like silk, but is as warm as wool," said the second. "It is as light as air," said the first. "A most wonderful fabric."


The Emperor was enchanted. He must have an outfit from this new cloth. "There is a grand parade in the city in two weeks time," he said. "I need a new outfit for it. Can one be ready in time?" "Oh yes, your Majesty," said the weavers. "But there is a problem. The cloth is very expensive to make." "No matter," said the Emperor, waving his hand. "Money is no object. I must have an outfit. Just see the Chamberlain and he'll sort it out. Make it here in the palace."


The Chamberlain showed the two weavers to a large airy room and they set to work. They asked for a loom, and a sack of gold to start buying materials. The Chamberlain followed the Emperor's orders and they were denied nothing. The weavers worked away behind closed doors. The loom could be heard clattering away. Every now and then a courtier would stand and listen at the door. News of the magic cloth had spread.


Finally, the Emperor could stand it no more. "Chamberlain, go to the weavers and see how the cloth is processing. The parade is only a week way." The Chamberlain knocked at the door and waited. "Enter!" said the weavers. They had been expecting someone soon! "The Emperor has sent me to check on the progress of the cloth," said the Chamberlain, staring at the empty loom. "Is it not beautiful?" said one of the weavers, holding out nothing to the Chamberlain. "See the lustre, feel the softness!" "Um," said the Chamberlain, not quite sure what to say. "Oh wise Chamberlain," said the other weaver.


"Now you can see why it is magical. Only the truly clever and brilliant can see the cloth. Most people would see an empty loom, but a clever man like you will see our wonderful cloth." "Of course," said the Chamberlain, not wanting to look stupid. "It really is quite marvelous. Those colors, that shimmer of the gold and silver threads. Marvelous." "Oh, you are so wise," said the weavers.


The Emperor was very impatient and couldn't wait for the Chamberlain to return. After ten minutes of pacing up and down, he went to the weavers' room, followed by half of his court. He threw the doors open, and saw the empty loom. "Why!" he cried in a surprised voice. "Your Majesty," said the Chamberlain quickly. " A wise man such as yourself can surely see the colors and sheen of this magical cloth." "Of course I can," said the Emperor, wondering why he could not. "It's beautiful. Simply enchanting. When can my outfit be made? Send for the royal tailors!" "Your Majesty," said the two weavers. "We would be delighted to make your outfit for you. There is no need to trouble your hard-working tailor. It is such a difficult fabric to cut and sew. We will make the suit." "Very well," said the Emperor. "First fitting tomorrow.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นานมาแล้วและไกลออกไปอาศัยอยู่ที่นั่นจักรพรรดิ จักรพรรดินี่คือไร้สาระมากและอาจคิดว่าเกี่ยวกับอะไร แต่เสื้อผ้าของเขา เขามีตู้เสื้อผ้าและตู้เต็มไปด้วยเสื้อผ้า พวกเขาเต็มไปด้วยห้องนอนว่างของเขาและทางเดินชั้นบนของพระราชวัง. ข้าราชบริพารได้กังวลว่าตู้เสื้อผ้าจะเริ่มปรากฏให้เห็นชั้นล่างและในห้องของพวกเขา. จักรพรรดิใช้เวลาทุกเช้าได้รับการแต่งตัว เขาจะต้องเลือกเครื่องแต่งกายของเขาดีกว่าใหม่และรองเท้าและวิกผมจะไปกับมัน ช่วงสายเขาอย่างสม่ำเสมอการเปลี่ยนแปลงเป็นสิ่งที่เป็นทางการมากขึ้นสำหรับการประชุมสั้นของเขากับที่ปรึกษาและที่ปรึกษาของเขา เขาจะเปลี่ยนอีกครั้งสำหรับอาหารกลางวันและแล้วอีกครั้งสำหรับส่วนที่เหลือในช่วงบ่าย เขาเพียง แต่มีการเปลี่ยนแปลงสำหรับอาหารค่ำและพวกเขาอีกครั้งในตอนเย็น! เขายังคงทอผ้าทั้งหมดเทเลอร์, สาระและร้านค้าผ้าไหมของเมืองยุ่งมากและมีความสุขมาก! ข่าวของจักรพรรดิแพร่กระจายไปยังสหราชอาณาจักรที่ห่างไกลและในที่สุดก็มาถึงหูของตัวละครทั้งสองร่มรื่นมาก. "เราสามารถ?" พวกเขาถามตัวเอง "เราสามารถหลอกจักรพรรดิที่รักเสื้อผ้าใหม่?" "ลอง" พวกเขาตัดสินใจ. พวกเขาออกจากบ้านของพวกเขาและเดินทางไปยังเมืองของจักรพรรดิ มีพวกเขาเห็นหลายร้านขายเสื้อผ้า, รองเท้าและผ้า เพราะว่าถ้าจักรพรรดิแต่งตัวประณีตเพื่อให้ได้บริการจัดส่งสินค้าของเขามากเกินไป ทั้งสองเดินทางไปยังพระราชวังพร้อมกับช่างอื่น ๆ อีกมากมายหวังที่จะขายสินค้าของพวกเขาต่อองค์จักรพรรดิ พวกเขาถามเพื่อตอบสนองความจักรพรรดิ "เรามีบางสิ่งที่พิเศษมากที่จะแสดงให้เขา" พวกเขาบอกว่าแชมเบอร์เลน "นั่นคือสิ่งที่ทุกคนกล่าวว่า" แชมเบอร์เลนกล่าวว่า "อา แต่ของเขาที่มีมนต์ขลัง" หนึ่งกล่าวว่า "เราได้คิดค้นผ้าใหม่โดยใช้วิธีการพิเศษมากและเป็นความลับ." แชมเบอร์เลนรู้สึกว่ามันเป็นหน้าที่ของเขาที่จะนำรายการใหม่ให้ความสนใจของจักรพรรดิและเขาก็จะบอก เขา "อะไรบางอย่างที่มีมนต์ขลัง?" กล่าวว่าสมเด็จพระจักรพรรดิที่ถูกเปลี่ยนสำหรับมื้อกลางวันและชื่นชมตัวเองในกระจก "โอ้ฉันรักสิ่งใหม่ ๆ แสดงสองในทอ." ทั้งสองทอผ้าที่แสดงในและเริ่มที่จะอธิบายผ้าของพวกเขาเพื่อจักรพรรดิ "มันเป็นทองเงินและรุ้งสีทั้งหมดในเวลาเดียวกัน" หนึ่งกล่าวว่า "มันเรือง." "มันรู้สึกเหมือนผ้าไหม แต่อบอุ่นเป็นขน" ที่สองกล่าวว่า "มันเป็นแสงเป็นอากาศ" เป็นครั้งแรกกล่าวว่า "ผ้าที่ยอดเยี่ยมที่สุด." จักรพรรดิเป็นเสน่ห์ เขาจะต้องมีเครื่องแต่งกายจากผ้าใหม่นี้ "มีขบวนแห่ที่ยิ่งใหญ่ในเมืองในระยะเวลาสองสัปดาห์ที่ผ่านมาคือ" เขากล่าว "ผมจำเป็นต้องมีเครื่องแต่งกายใหม่สำหรับมัน. หนึ่งสามารถพร้อมในเวลา?" "โอ้ใช่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ" ทอกล่าวว่า "แต่มีปัญหา. ผ้าที่มีราคาแพงมากที่จะทำให้." "ไม่ว่า" กล่าวว่าจักรพรรดิโบกมือของเขา "เงินเป็นวัตถุ no. ฉันต้องมีเครื่องแต่งกาย. เพียงแค่เห็นแชมเบอร์เลนและเขาจะจัดเรียงออก. ทำให้ที่นี่ในพระราชวัง." แชมเบอร์เลนแสดงให้เห็นว่าทั้งสองไปที่ห้องทอผ้าโปร่งขนาดใหญ่และพวกเขาตั้งค่าให้ทำงาน พวกเขาขอให้ทอผ้าและถุงทองที่จะเริ่มต้นการซื้อวัสดุ แชมเบอร์เลนตามคำสั่งของจักรพรรดิและพวกเขาถูกปฏิเสธอะไร การทอผ้าออกไปทำงานอยู่เบื้องหลังปิดประตู กี่อาจจะได้ยินกระทบออกไป ทุกขณะนี้แล้วข้าราชสำนักจะยืนและฟังอยู่ที่ประตู ข่าวผ้ามายากลได้แพร่กระจาย. สุดท้ายจักรพรรดิสามารถยืนได้ไม่มาก "แชมเบอร์เลนไปทอและดูว่าผ้าที่มีการประมวลผล. ขบวนพาเหรดเป็นเพียงวิธีหนึ่งสัปดาห์." แชมเบอร์เลนเคาะที่ประตูและรอคอย "ป้อน" กล่าวว่าทอผ้า พวกเขาได้รับการคาดหวังว่าคนเร็ว ๆ นี้! "จักรพรรดิได้ส่งฉันไปตรวจสอบความคืบหน้าของผ้า" กล่าวว่าแชมเบอร์เลน, จ้องมองที่เครื่องทอผ้าที่ว่างเปล่า "มันไม่สวยงาม?" กล่าวว่าหนึ่งในการทอผ้าที่ยื่นออกมาไม่มีอะไรที่จะแชมเบอร์เลน "ดูมันวาวให้ความรู้สึกนุ่มนวล!" "อืม" กล่าวว่าแชมเบอร์เลน, ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่จะพูด "โอ้ฉลาดแชมเบอร์เลน" กล่าวว่าผู้ประกอบอื่น ๆ . "ตอนนี้คุณสามารถดูว่าทำไมมันเป็นมนต์ขลัง. เฉพาะอย่างแท้จริงฉลาดและสดใสสามารถมองเห็นผ้า. คนส่วนใหญ่จะเห็นกี่ว่างเปล่า แต่เป็นคนฉลาดเช่นคุณจะเห็นของเราที่ยอดเยี่ยม ผ้า." "แน่นอน" กล่าวว่าแชมเบอร์เลนที่ไม่ต้องการที่จะดูโง่ "จริงๆมันเป็นที่ยิ่งใหญ่ค่อนข้าง. สีเหล่านั้นที่ระยับของหัวข้อทองคำและเงิน. ที่ยิ่งใหญ่." "โอ้คุณมีความฉลาดมาก" กล่าวว่าทอ. จักรพรรดิใจร้อนมากและไม่สามารถรอที่จะกลับไปแชมเบอร์เลน หลังจากสิบนาทีของการเดินขึ้นและลงเขาเดินไปที่ห้องทอผ้า 'ตามด้วยครึ่งหนึ่งของศาล เขาโยนประตูเปิดและเห็นเครื่องทอผ้าที่ว่างเปล่า "ทำไม!" เขาร้องในเสียงประหลาดใจ "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ" แชมเบอร์เลนกล่าวว่าได้อย่างรวดเร็ว "คนฉลาดเช่นตัวคุณเองก็สามารถเห็นสีและเงาของผ้าที่มีมนต์ขลังนี้". "แน่นอนผมสามารถทำได้" กล่าวว่าจักรพรรดิสงสัยว่าทำไมเขาไม่สามารถ "มันเป็นเรื่องที่สวยงาม. เพียงเสน่ห์. เมื่อเครื่องแต่งกายของฉันสามารถทำ? ส่งสำหรับพระราชเทเลอร์" "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ" ทั้งสองกล่าวว่าการทอผ้า "เราจะยินดีที่จะทำให้การแต่งตัวของคุณสำหรับคุณ. ไม่จำเป็นต้องมีปัญหาในการตัดการทำงานอย่างหนักของคุณ. มันเป็นเช่นผ้ายากที่จะไม่ตัดและเย็บ. เราจะทำให้ชุด." "ดีมาก" จักรพรรดิกล่าวว่า "เป็นครั้งแรกในวันพรุ่งนี้ที่เหมาะสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

离开前和长远，有一个皇帝，这是lived。皇帝很可能认为是不vain和他的clothes而。他有个衣柜和橱柜上。他们的clothes filled upstairs spare间卧室和走廊的宫殿。这是一个worried）个国家和appear衣柜将开始在他们downstairs到室。每小时的早晨花：为皇帝穿上衣服。他有个选择，一个新的，和一个preferable鞋和wig与Mid-morning走它。更为invariably改变什么，他与他的formal为他的meetings councillors短他将和advisors for Change。然后，又再为一个午餐和休息。他在afternoon Change，只是有到晚餐。但是，和他们的晚！他所有的kept织工、裁缝、鞋匠和真丝的商人很忙很快乐我们的新闻和皇帝！传播到遥远kingdoms缺血性和finally都很shady到两个字符。他们问我们吗？”“不可能存在”。我们的伴侣可能成为新皇帝吗？”“是clothes Let& # 39 decided”；他们尝试。他们的家园和他们的traveled left；Emperor& # 39到他们的城市里面看。有许多商店销售，鞋和clothes如果织物。为皇帝穿，太细的，所以他做了第二couriers。travelers一起到许多宫殿。他们希望对其他商品的商人卖到皇帝的皇帝。他们问到。“我们必须满足一些非常特殊“他们告诉给他，That&的Chamberlain；# 39。大家说，“说什么”的Chamberlain啊。”，但他是magical“我们有一个说，一个新的发明和使用布一个很秘密的方法。这是Chamberlain felt）到它的占空比不上把Emperor& #；到了39告诉他他注意到东西。”magical？”皇帝说，谁是不断变化的，在午餐和himself镜子欣赏。“噢，我的爱，展示的东西。在该两个织工。”第二，是shown织工和他们在began to describe布到皇帝。“这是金，银，和彩色彩虹在相同的时间，所有的人。”这是说，“感觉像是shimmers丝”，但是作为热.二，为羊毛”。“这是一样的光，空气，为“A”的第一个。最美好的。”enchanted）。他是皇帝的衣服必须有一个新的布。当从这个大城市是一个在两个星期在游行他说，“时间”.我需要一个新的衣服做准备。可以在一个时间，是吗？”“哦，是的，你说的“Majesty，但知道织工。”问题是：是一个非常非常贵。布做不到。”“皇帝”的质，挥舞着他的手，说“钱是无对象。我必须有一个Chamberlain和衣服。只是看到它39排序；he& #会使它了。在这里的宫殿。”第二Chamberlain showed）到一个大房间和airy织工。他们问到他们工作的设置为一个），和一个袋机材料：购买黄金。Chamberlain to start Emperor& #遵循的是订单和39；他们不denied织工。”劳动的情况。机上门离开落后）。每一个听到clattering可能是现在和然后离开A站和courtier吗？在门听牌。布有新闻传播。Finally，皇帝可以忍受它没有更多。”Chamberlain织工和看到的，去的是如何处理布）游行。只有一周。是这样的吗？在“Chamberlain门和waited。回车！”说的。他们已经有expecting织工“皇帝很快！有人在我对你sent进展的布，让凝视的Chamberlain”，在空它不漂亮。”是织机织工的吗？”一个说，Chamberlain控股了。“看不到的，在lustre！“嗯！”，“softness .当然，有什么不Chamberlain的哦。”一个说，“那Chamberlain明智的weaver说。“现在你可以看到为什么这是唯一真正的magical clever和辉煌。人们可以看到一个最会看到布空。这一clever织机，但你会看到我们的美好的人。”“当然，布”的，不是说Chamberlain wanting stupid到看。“这真的是很marvelous。Those colors，这是黄金和银的光泽。它的threads。-奇妙。”“哦，你是如此的聪明。”说的织工。couldn&）是非常impatient和皇帝的# 39等；十分钟后到。Chamberlain返回游戏的节奏和他下来了，到# 39 weavers&；遵循他的房间，通过法院的threw半开放的门。他在空织机，和里面看。“为什么，”他在一个surprised哦！”“你的声音。Majesty，明智的人。”Chamberlain快速发现自己可以作为一surely看到这colors和光泽magical布。”“当然可以，”我说，“不知道为什么，他可能皇帝。”It& 39 #；美丽迷人的。只要是我的衣服。当不能做为皇家裁缝？送的！”“你的”，二Majesty的织工。“我们会让你的衣服，你delighted到trouble是无想。有hard-working裁缝的这是这样一个困难。切割织物和sew到。我们将做的很好，suit”。“第一”的皇帝，明天交。