ONCE upon a time, a certain prince

ONCE upon a time, a certain prince whose name was Sudasna ruled over a small but prosperous country. He had two sons : the elder, fifteen years of age, was called Phra Abhai Mani, and the younger, aged thirteen, was called Sri Suvarna. Realising that they had reached years of discretion, and were ready to have knowledge instilled into them, so that they might later rule the principality rightly and justly, he summoned them into his presence and addressed them thus :

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กาลครั้งหนึ่ง บางเจ้าที่มีชื่อคือ ศรีสุทัศน์ปกครองเหนือประเทศขนาดเล็ก แต่ความเจริญรุ่งเรือง เขามีบุตรชายสองคน: ผู้สูงอายุ อายุ สิบห้าปีถูกเรียกว่าพระ Abhai มณี และน้อง อายุสิบสาม เรียกศรีทั้งนี้ ตระหนักถึงว่า พวกเขาได้ถึงปีดุลยพินิจ และพร้อมที่จะมีความรู้ instilled ในพวกเขา เพื่อให้พวกเขาในภายหลังอาจครองราชที่ถูกต้อง และยุติธรรม เขาเรียกพวกเขาในปัจจุบันของเขา และพวกเขา:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาลครั้งหนึ่งเจ้าชายบางอย่างซึ่งเป็นชื่อที่สุทัศน์ปกครองประเทศเล็ก ๆ แต่ความเจริญรุ่งเรือง เขามีลูกชายสองคน: พี่สิบห้าปีของอายุที่เรียกว่าพระอภัยมณีและน้องอายุสิบสามถูกเรียกว่าศรี Suvarna ตระหนักว่าพวกเขาได้ถึงปีของการใช้ดุลยพินิจและมีความพร้อมที่จะมีความรู้ปลูกฝังในพวกเขาเพื่อให้พวกเขาในภายหลังอาจปกครองอาณาเขตที่ถูกต้องและเป็นธรรมเขาเรียกพวกเขาลงในการปรากฏตัวของเขาและพวกเขาจ่าหน้าดังนี้:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเจ้าชายที่มีชื่อญปกครองขนาดเล็กแต่ความเจริญรุ่งเรืองของประเทศ เขามีบุตรชายสองคน คนโต อายุ 15 ปี ถูกเรียกว่า พระ ราคาหลักทรัพย์ในมณี น้องสาว อายุสิบสามปี ชื่อว่า ศรี suvarna . ตระหนักว่าพวกเขาได้ถึงปีของการพิจารณา และพร้อมที่จะมีความรู้ ปลูกฝังในพวกเขาเพื่อให้พวกเขาอาจจะต่อมาปกครองราชรัฐอย่างถูกต้องและเป็นธรรม เขาเรียกพวกเขาในการแสดงตนของเขาและจัดการได้ดังนี้