Hostility to the purism and imperso

Hostility to the purism and impersonality of the
International Style was felt soon alter 1945 in prominent
works by Frank Lloyd wright and Lr Corbusier.Of course, Wright had always gone
his own way and never subscribed to any movement or
‘style', but his circular ramp design for the Guggenheim
Museum in New York of 1943-59 (intended originally for a
drive-in planetarium) was taken as n deliberate affront
by functionalists and, indeed,it did assert the value of
idiosyncrasy, especially in an urban context.
Le Corbusier had abandoned Purism in his paintings some years before the Second World War - he was both painter
and architect - but it was not until about 1950 that
Expressionism made itself felt in his architecture with
amoeboid curves, biomorphic forms and irregular plans.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศัตรู purism และ impersonality ของสไตล์นานาชาติให้ความรู้สึกเปลี่ยน 1945 ในเด่นเร็ว ๆ นี้ทำงาน โดย Frank Lloyd wright และหลักสูตร Lr Corbusier.Of ไรท์ได้เสมอไปตนทาง และไม่เคยสมัครเป็นสมาชิกเพื่อเคลื่อนไหวใด ๆ หรือ'สไตล์' แต่เขาออกแบบทางลาดวงกลม Guggenheimพิพิธภัณฑ์ในนิวยอร์กของ 1943-59 (วัตถุประสงค์เดิมในการท้องฟ้าจำลองไดรฟ์อิน) ถูกนำมาเป็น affront n กระทำโดย functionalists และ แน่นอน มันไม่ได้ยืนยันรูปค่าของidiosyncrasy โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทการเมืองLe Corbusier ได้ละทิ้ง Purism ในภาพวาดของเขาปีก่อนสงครามโลกครั้งสอง - เขาเป็นทั้งจิตรกรและ สถาปนิก - แต่ก็ไม่ถึงประมาณ 1950 ที่Expressionism ทำเองรู้สึกในสถาปัตยกรรมของเขาด้วยเส้นโค้ง amoeboid ฟอร์ม biomorphic และแผนไม่สม่ำเสมอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเป็นปรปักษ์กับความพิถีพิถันในภาษาและการเลียนแบบของ
สไตล์นานาชาติรู้สึกเร็วเปลี่ยน 2488 ในผลงานเด่น
โดย แฟรงก์ ลอยด์ ไรท์ และ LR กอร์บูซีเย แน่นอน ไรท์ได้หายไปเสมอ
วิธีและไม่เคยสมัครสมาชิก เคลื่อนไหวใด ๆหรือ
'style ' ของเขาเอง แต่เขาเป็นทางลาดออกแบบสำหรับกุกเกนไฮม์
พิพิธภัณฑ์ในนิวยอร์ก 1943-59 ( ตั้งใจเดิมสำหรับ
ไดรฟ์ในท้องฟ้าจำลอง ) ถ่ายเป็น n
โดยเจตนาดูหมิ่น functionalists และแน่นอนมันยืนยันค่า
ธรรมเนียมปฏิบัติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทสังคมเมือง .
Le Corbusier ทิ้งความพิถีพิถันในภาษาในภาพวาดของเขา บางปี ก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง เขาเป็นทั้งจิตรกร -
และสถาปนิก แต่มันไม่ได้จนกว่าประมาณ 1950 ที่ทำให้ตัวเองรู้สึกว่า
ซิลวีโอ แบร์ลุสโกนีในสถาปัตยกรรมของเขากับเส้นโค้งคล้ายหรือเกี่ยวกับอะมีบา
,รูปแบบและแผนการ
biomorphic ผิดปกติ