Veblen defines leisure as the non-p

Veblen defines leisure as the non-productive consumption of time. The wealthy consume time unproductively due to a disgust of menial labor but also as evidence of their pecuniary ability to live idle lives. But there are moments when even the noble is not viewed publicly and then he must give a satisfactory account of his use of time.[6][7] Often his account will manifest through the appearance of servants or some sort of craftsmen. A material proof of leisure is another way that the noble demonstrates his wealth even when he is out of the public's eye. Objects or trophies or knowledge that has no real-world application are all examples of the things that the wealthy use to demonstrate their wealth and their leisure. Also, wearing high fashion garments is an example of display of consumption.[8] Displaying rules of etiquette and breeding, and formal and ceremonial observances are other demonstrations of unproductive (and therefore leisurely) uses of time.[9]It is also not enough for the leisure class to live a life of idleness; their servants must also engage in the performance of leisure despite their position as hired help. They are given uniforms, spacious quarters and other material items that signal the wealth of their employer: the more lavish the servants' dress and quarters, the more money the master has to spend freely. This is an example of "conspicuous consumption", a form of conspicuous leisure.[9] House servants give the illusion of "pecuniary decency" to the household, despite the physical discomfort that the leisure class feels at the sight of servants, who produce labor.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Veblen ให้คำจำกัดความของเวลาว่างว่าเป็นการใช้เวลาโดยไม่เกิดประสิทธิผล คนรวยใช้เวลาอย่างไม่เกิดผลเนื่องจากการรังเกียจแรงงานต่ำต้อย แต่ยังเป็นหลักฐานถึงความสามารถทางการเงินของพวกเขาในการใช้ชีวิตเกียจคร้าน แต่มีบางครั้งที่แม้แต่ขุนนางก็ไม่ได้ถูกเปิดเผยต่อสาธารณะ และจากนั้นเขาก็ต้องให้เหตุผลที่น่าพอใจเกี่ยวกับการใช้เวลาของเขา [6] [7] บ่อยครั้งเรื่องราวของเขาจะแสดงออกมาผ่านการปรากฏตัวของคนรับใช้หรือช่างฝีมือบางประเภท การพิสูจน์เวลาว่างเป็นอีกวิธีหนึ่งที่ขุนนางแสดงให้เห็นถึงความมั่งคั่งของเขาแม้ว่าเขาจะอยู่นอกสายตาของสาธารณชนก็ตาม สิ่งของหรือถ้วยรางวัลหรือความรู้ที่ไม่สามารถนำไปใช้ในโลกแห่งความเป็นจริงล้วนเป็นตัวอย่างของสิ่งที่คนรวยใช้เพื่อแสดงให้เห็นถึงความมั่งคั่งและเวลาว่างของพวกเขา นอกจากนี้ การสวมเสื้อผ้าแฟชั่นชั้นสูงเป็นตัวอย่างหนึ่งของการแสดงการบริโภค [8] การแสดงกฎเกณฑ์เกี่ยวกับมารยาทและการผสมพันธุ์ และการปฏิบัติตามพิธีการและเป็นทางการเป็นการแสดงให้เห็นถึงการใช้เวลาอย่างไม่ก่อผล (และดังนั้นจึงเป็นการไม่สบาย) การที่ชนชั้นยามว่างใช้ชีวิตอย่างเกียจคร้านนั้นไม่เพียงพอ คนรับใช้ของพวกเขาจะต้องมีส่วนร่วมในการปฏิบัติงานยามว่างแม้จะอยู่ในตำแหน่งที่ได้รับการว่าจ้างช่วยเหลือก็ตาม พวกเขาจะได้รับเครื่องแบบ ห้องพักกว้างขวาง และสิ่งของอื่นๆ ที่บ่งบอกถึงความมั่งคั่งของนายจ้าง ยิ่งชุดและห้องพักของคนรับใช้ฟุ่มเฟือยมากเท่าใด นายก็ยิ่งต้องใช้เงินอย่างอิสระมากขึ้นเท่านั้น นี่คือตัวอย่างของ "การบริโภคที่เด่นชัด" ซึ่งเป็นรูปแบบหนึ่งของการพักผ่อนที่เด่นชัด คนรับใช้ในบ้านมอบภาพลวงตาของ "ความเหมาะสมทางการเงิน" ให้กับครัวเรือน แม้ว่าชนชั้นในยามว่างจะรู้สึกไม่สบายกายเมื่อเห็นคนรับใช้ที่ผลิตแรงงานก็ตาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Viblen นิยามการพักผ่อนว่าเป็นการใช้เวลาที่ไม่ก่อให้เกิดผล คนรวยเสียเวลาเพราะรังเกียจแรงงานที่ต่ําต้อย แต่ก็พิสูจน์ให้เห็นว่าพวกเขามีความสามารถทางการเงินที่จะใช้ชีวิตที่ไม่มีอะไรทํา แต่บางทีแม้แต่ชนชั้นสูงก็ไม่ได้รับการยอมรับอย่างเปิดเผย แล้วเขาก็ต้องอธิบายการใช้เวลาของเขาอย่างน่าพอใจ [6][7] การบรรยายของเขามักจะปรากฏผ่านการปรากฏตัวของผู้รับใช้หรือช่างฝีมือบางอย่าง การพิสูจน์ทางวัตถุเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจเป็นอีกช่องทางหนึ่งที่ชนชั้นสูงจะแสดงความมั่งคั่งแม้ว่าเขาจะไม่อยู่นอกสายตาของสาธารณชน สิ่งของ ถ้วยรางวัล หรือความรู้ที่ไม่มีการนำไปใช้จริงล้วนเป็นตัวอย่างของสิ่งที่คนรวยใช้เพื่อแสดงความมั่งคั่งและการพักผ่อนหย่อนใจ นอกจากนี้ การสวมใส่เสื้อผ้าแฟชั่นชั้นสูงยังเป็นตัวอย่างของการสาธิตการใช้จ่าย [8] กฎในการแสดงมารยาทและการเลี้ยงดูรวมถึงพิธีกรรมที่เป็นทางการและพิธีกรรมเป็นการแสดงอื่น ๆ ของการใช้เวลาอย่างไม่เป็นประโยชน์ (ดังนั้นจึงสบาย) [9]
มันยังไม่พอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

van burenกําหนดการพักผ่อนหย่อนใจเป็นเวลาที่ไม่ได้ผลิต คนรวยใช้เวลาโดยไม่มีการผลิตเพราะพวกเขารังเกียจการทํางานที่หยาบกร้านและเนื่องจากหลักฐานว่าพวกเขามีความสามารถทางการเงินในการใช้ชีวิตที่ไม่ได้ใช้งาน แต่บางครั้ง แม้แต่ขุนนางก็ไม่ได้ถูกมองอย่างเปิดเผย แล้วเขาก็ต้องให้คําอธิบายที่น่าพอใจ เกี่ยวกับการใช้เวลาของเขา. [6] [7]การเล่าเรื่องของเขามักปรากฏผ่านการปรากฏตัวของคนรับใช้หรือช่างฝีมือบางอย่าง การพิสูจน์ทางกายภาพของการพักผ่อนหย่อนใจเป็นอีกวิธีหนึ่งที่ขุนนางจะแสดงความมั่งคั่งของตนแม้ว่าเขาจะไม่อยู่ในสายตาของสาธารณชน ไม่มีวัตถุประสงค์ที่สมจริงของวัตถุประสงค์หรือความรู้เป็นตัวอย่างที่คนรวยใช้เพื่อแสดงความมั่งคั่งและเวลาว่าง นอกจากนี้การสวมใส่แฟชั่นชั้นสูงเป็นตัวอย่างของการบริโภค [8]กฎของการแสดงมารยาทและการเลี้ยงดูตลอดจนพิธีกรรมที่เป็นทางการและพิธีกรรมเป็นตัวแทนการใช้เวลาที่ไม่ก่อให้เกิดผลผลิตอื่นๆ(ดังนั้นจึงไม่เป็นทางการ) [9]

ไม่เพียงพอที่จะมีชีวิตที่ไม่ได้ใช้งานกับชั้นเรียนที่ไม่ได้ใช้งาน คนรับใช้ของพวกเขายังต้องมีส่วนร่วมในการแสดงสันทนาการแม้ว่าตําแหน่งของพวกเขาจะเป็นผู้ช่วยที่ได้รับการว่าจ้าง พวกเขาได้รับเครื่องแบบที่อยู่อาศัยที่กว้างขวางและสิ่งของอื่นๆที่เป็นสัญลักษณ์ของความมั่งคั่งของนายจ้าง:เสื้อผ้าและที่อยู่อาศัยของคนรับใช้ที่หรูหรามากขึ้นเจ้าของสามารถใช้จ่ายได้มากขึ้น นี่เป็นตัวอย่างของ"การบริโภคที่แสดงออก"รูปแบบของการพักผ่อนหย่อนใจที่แสดงออก แม้ว่าชั้นเรียนที่ไม่ได้ใช้งานรู้สึกไม่สบายเมื่อเห็นคนรับใช้ที่ทํางานคนรับใช้ทําให้ครอบครัวมีภาพลวงตาของ"เงินที่ดี"