As we started up the 225 Highway we

As we started up the 225 Highway we were following traffic along the twisting, turning road. Suddenly my best friend cursed under his breath. I looked at him surprisingly and asked, "What's wrong?" He started to laugh, took his foot off the accelerator, hit the brakes, and said "Didn’t you see that state trooper?" I nodded, "Well we were going 85 up this road," he said. Luckily we were not the only cars on the road. About a mile from the turn off we slowed down to 55 miles an hour. When we pulled off the side of the road, we were both surprised to find that there were no other cars parked there. Normally this turn off was packed with cars, with people climbing in the Indian Hills. Although we were both happy that there was no one else around to interfere, there was a lingering feeling of dread. If something were to go wrong there wouldn't be anybody else around to help. We both got out of the car and decided to go on against our better judgment. The trail up was steep; about two feet wide surrounded, with scrub brush. On the way up I was thinking both about how bad my legs were getting cut from the brush, and about not slipping on the sandy trail. The half-mile long hike was nothing but a warm up for my best friend and I, who are avid backpackers and trail hikers. We reached the top and headed to the intermediate climbs off to the left. My best friend is an experienced rock climber so this was nothing to him. However it didn’t look too intermediate to me. Mount Everest came to mind! I walked over and stood underneath the rock formations. I felt so little like a two-story building surrounded by skyscrapers. The incredible height was nothing in comparison to the thought of falling onto the jagged rocks that surrounded the base of the formation. Due to Mark’s experience, I volunteered him to go up first, so I could watch and get a better feel for the grip locations. Mark reached the top with ease and as he pulled himself up over th...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราเริ่มขึ้นทางหลวง 225 เราเคยติดตามการจราจรตลอดการบิด การเปิดถนน จู่ ๆ เพื่อนของฉันสาปแช่งภายใต้ลมหายใจของเขา ผมมองไปที่เขาแปลกใจ และ ถาม คืออะไรผิด" เขาเริ่มที่จะหัวเราะ เอาเท้าของเขาปิดคันเร่ง ตีเบรค และกล่าวว่า "คุณไม่ได้เห็นว่าทหารม้ารัฐ" ผมเลยต้อง "ดีเราไป 85 ขึ้นถนน เขากล่าวว่า โชคดีที่เรามีไม่เท่ารถยนต์บนท้องถนน เกี่ยวกับจากปิด ที่เราช้าลง 55 ไมล์ต่อชั่วโมง เมื่อเราดึงออกด้านข้างของถนน ได้ทั้งสองประหลาดใจที่พบว่า มีรถคันอื่นไม่มีที่จอดอยู่ ปกติปิดนี้คือเต็มไป ด้วยรถยนต์ คนปีนเขาในภูเขาอินเดีย แม้ว่าเราได้ทั้งความสุขว่า มันมีไม่มีใครใกล้เคียงจะแทรกแซง มีความรู้สึกกลัว lingering ถ้าบางสิ่งบางอย่างผิดไป จะไม่มีใครอื่นทั่วไปช่วย เราทั้งได้ออกจากรถ และตัดสินใจไปกับการตัดสินใจของเราดีกว่า ทางขึ้นก็ชัน ประมาณสองฟุตกว้างท่ามกลาง แปรงขัดผิว บนทางขึ้น ผมคิดว่า ทั้ง เกี่ยวกับวิธีเลวร้ายถูกการตัดขาจากแปรง และไม่ลื่นไถลบนทางทราย เดินป่ายาวครึ่งไมล์คืออะไรแต่อบอุ่นขึ้นสำหรับเพื่อนของฉันที่ดีที่สุดและ ที่มีเส้นทางเดินป่าและชอบแบ็คแพ็คเกอร์ เราสูงสุด และมุ่งหน้าไปไต่ขึ้นกลางออกไปทางซ้าย เพื่อนที่ดีที่สุดคือ การปีนมีประสบการณ์ดังนั้นนี้เป็นอะไรกับเขา อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้ดูกลางเกินไปกับฉัน เมาท์เอเวอเรสต์มาถึงใจ ผมเดินผ่าน และยืนอยู่ใต้หิน ผมรู้สึกน้อยเช่นอาคารสองชั้นที่ล้อมรอบ ด้วยตึกระฟ้า ความสูงที่น่าทึ่งคือไม่มีอะไรเปรียบเทียบกับความคิดของตกหินขรุขระที่ล้อมรอบฐานของการก่อตัว เนื่องจากประสบการณ์ของมาร์ค ฉันอาสาเขาไปถึงก่อน จึงสามารถรับชม และรับความรู้สึกที่ดีกว่าสำหรับสถานมือจับ หมายถึงยอดได้ง่ายและใน ขณะที่เขาดึงตัวเองขึ้น th ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่เราเริ่มต้นขึ้นทางหลวงหมายเลข 225 เราได้ดังต่อไปนี้การจราจรตามบิดหันถนน ทันใดนั้นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันสาปแช่งภายใต้ลมหายใจของเขา ผมมองเขาแปลกใจและถามว่า "เกิดอะไรขึ้น" เขาเริ่มที่จะหัวเราะเอาเท้าออกจากคันเร่งกดเบรคและพูดว่า "ไม่ได้คุณจะเห็นว่ารัฐตำรวจ?" ผมพยักหน้า "ดีเรากำลังจะขึ้น 85 ถนนสายนี้" เขากล่าว โชคดีที่เราไม่ได้เป็นเพียงรถยนต์บนท้องถนน ประมาณหนึ่งไมล์จากนั้นปิดเราชะลอตัวลงถึง 55 ไมล์ต่อชั่วโมง เมื่อเราดึงออกมาด้านข้างของถนนที่เราทั้งสองคนประหลาดใจที่พบว่าไม่มีรถคันอื่น ๆ ที่จอดอยู่ที่นั่น ปกติปิดเทิร์นนี้อัดแน่นไปด้วยรถยนต์ที่มีผู้คนปีนเขาในอินเดียฮิลส์ แม้ว่าเราทั้งคู่มีความสุขที่ไม่มีใครไปรอบ ๆ เพื่อแทรกแซงมีความรู้สึกของความกลัวที่เอ้อระเหย หากสิ่งที่จะไปอย่างผิดปกติจะไม่มีใครอื่นที่จะช่วยให้รอบ เราทั้งสองได้ออกจากรถและตัดสินใจที่จะไปกับการตัดสินที่ดีกว่าของเรา ทางขึ้นสูงชัน; ประมาณสองฟุตล้อมรอบกว้างด้วยแปรงขัด บนทางขึ้นผมคิดว่าทั้งสองเกี่ยวกับวิธีการที่ไม่ดีขาของฉันได้รับการตัดออกจากแปรงและไม่เกี่ยวกับการลื่นไถลบนเส้นทางทราย ครึ่งไมล์ธุดงค์ยาวเป็นอะไร แต่อบอุ่นสำหรับเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันและฉันที่มีแบ็คแพ็คตัวยงและนักเดินทางไกลเส้นทาง เรามาถึงด้านบนและมุ่งหน้าไปยังปีนขึ้นไปกลางออกไปทางซ้าย เพื่อนที่ดีที่สุดของฉันคือการไต่โขดหินที่มีประสบการณ์ดังนั้นนี้ไม่ได้เป็นอะไรกับเขา แต่มันไม่ได้มีลักษณะเป็นสื่อกลางให้ฉันเกินไป Mount Everest มาถึงใจ! ฉันเดินและยืนเหนือใต้ก่อหิน ผมรู้สึกเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นอาคารสองชั้นล้อมรอบด้วยตึกสูงระฟ้า ความสูงอย่างไม่น่าเชื่อก็ไม่มีอะไรในการเปรียบเทียบกับความคิดของการล้มลงบนโขดหินขรุขระที่ล้อมรอบฐานของการก่อตัวที่ เนื่องจากประสบการณ์ของมาร์คผมอาสาให้เขาขึ้นไปเป็นอันดับแรกดังนั้นฉันสามารถดูและได้รับความรู้สึกที่ดีกว่าสำหรับสถานที่ด้ามจับ มาร์คถึงด้านบนได้อย่างง่ายดายและในขณะที่เขาดึงตัวเองขึ้นกว่า th ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเราเริ่มขึ้นแล้วเราตามทางหลวงการจราจรตามบิดเปลี่ยนเส้นทาง ก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันถูกสาปภายใต้ลมหายใจของเขา ฉันมองเขาอย่างแปลกใจ แล้วถามว่า " เป็นอะไรไป ? " เขาเริ่มหัวเราะ เอาเท้าออกจากคันเร่ง เหยียบเบรค และบอกว่า " ไม่เห็นสภาพ ทรูปเปอร์ ? ผมพยักหน้า " งั้นเราจะ 85 ขึ้นถนนนี้ " เขากล่าว โชคดีที่เราไม่ได้เป็นคันเดียวบนถนน ประมาณหนึ่งไมล์จากปิดเราช้าลงถึง 55 ไมล์ต่อชั่วโมง เมื่อเราดึงออกด้านข้างของถนน เราทั้งคู่ต่างประหลาดใจที่พบว่าไม่มีรถคันอื่นจอดอยู่ ปกติปิดก็เต็มไปด้วยรถยนต์ กับ คน ปีนเนินอินเดียน ถึงแม้ว่าเราทั้งสองมีความสุขที่ปลอดคนเพื่อขัดขวาง มีความรู้สึกความรู้สึกของความกลัว ถ้ามีอะไรผิดพลาดไป ไม่ต้องมีใครมาช่วย เราทั้งสองได้ออกจากรถและตัดสินใจที่จะไปต่อสู้กับการตัดสินใจของเราดีกว่า เส้นทางขึ้นสูงชัน ประมาณสองฟุตกว้างล้อมรอบด้วยแปรงขัด ระหว่างทางขึ้น ฉันคิดเกี่ยวกับวิธีการที่ไม่ดีทั้งขาถูกตัดออกจากแปรงและไม่ลื่นไถลบนทางทราย ครึ่งไมล์นานไปก็ไม่มีอะไร แต่อบอุ่นขึ้นสำหรับเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันและฉัน ที่ แบ็คแพ็คเกอร์ตัวยงและเส้นทางเดิน . เราถึงด้านบนและมุ่งหน้าไปกลางปีนไปทางซ้าย เพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเป็นนักปีนหินประสบการณ์นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับเค้า แต่มันดูไม่เหมือนกลางฉัน ยอดเขาเอเวอเรสต์มาเพื่อทราบ ! ฉันเดินไปยืนใต้หิน formations ฉันรู้สึกเหมือนเป็นอาคารสองชั้นล้อมรอบด้วยตึกระฟ้า ความสูงไม่น่าเชื่อไม่มีอะไรเปรียบเทียบกับความคิดของการล้มบนหินขรุขระที่ล้อมรอบฐานของการสร้าง เนื่องจากประสบการณ์ของมาร์ค ผมอาสาเขาขึ้นไปก่อน จะได้ดู และได้รับความรู้สึกที่ดีกว่าสำหรับจับตำแหน่ง มาร์คถึงจุดสูงสุดได้อย่างง่ายดายและที่เขาดึงขึ้นเองมากกว่า . . .