Although it is a popular belief tha

Although it is a popular belief that a reduced level of energy
expenditure and physical activity leads to the development of obesity,
this hypothesis remains controversial and has been difficult to prove.
There are good examples of an inverse relationship between physical
activity and obesity (e.g., athletes are lean, nonobese individuals)21, 48 as
well as good examples of the positive relationship between obesity and
physical inactivity (obese individuals tend to be less physically active).
Not all studies, however, provide supporting evidence. For example,
several studies suggest that increased television viewing (as a marker
for inactivity) increases risk of obesity,’, 21 whereas others do not.40 Similar
to the results for physical activity, some studies suggest that a low level
of energy expenditure predicts the development of obesity, and others
do not support this hypothesis.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่ามันจะเป็นความเชื่อที่นิยมที่การลดระดับของพลังงานค่าใช้จ่ายและกิจกรรมทางกายภาพที่นำไปสู่การพัฒนาของโรคอ้วนสมมุติฐานนี้ยังคงเป็นที่ถกเถียง และได้รับยากแก่การพิสูจน์มีตัวอย่างที่ดีของความสัมพันธ์ที่ผกผันระหว่างทางกายภาพโรคอ้วนและกิจกรรม (เช่น นักกีฬาเป็นบุคคลยัน nonobese) 21, 48 เป็นเป็นตัวอย่างที่ดีของความสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่างโรคอ้วน และไม่มีกิจกรรมทางกายภาพ (คนอ้วนมักจะ มีใช้งานน้อยร่างกาย)ศึกษาทั้งหมด อย่างไรก็ตาม มีหลักฐานสนับสนุน ตัวอย่างเช่นหลายการศึกษาแนะนำว่า การดูโทรทัศน์เพิ่มขึ้น (เป็นเครื่องหมายไม่มีกิจกรรม) เพิ่มความเสี่ยงของโรคอ้วน 21 ในขณะที่คนอื่นทำ not.40 คล้ายผลลัพธ์ของกิจกรรมทางกายภาพ บางการศึกษาแนะนำที่ในระดับต่ำพลังงาน รายจ่ายคาดการณ์การพัฒนาของโรคอ้วน และคนอื่น ๆไม่สนับสนุนสมมุติฐานนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่ามันจะเป็นความเชื่อที่นิยมที่ลดระดับของพลังงาน
ค่าใช้จ่ายและการออกกำลังกายจะนำไปสู่การพัฒนาของโรคอ้วน,
สมมติฐานนี้ยังคงเป็นที่ถกเถียงกันและได้รับยากที่จะพิสูจน์.
มีตัวอย่างที่ดีของความสัมพันธ์แบบผกผันระหว่างทางกายภาพ
กิจกรรมและโรคอ้วน (เช่น นักกีฬายันบุคคลอ้วน) 21, 48 เป็น
อย่างดีเป็นตัวอย่างที่ดีของความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างโรคอ้วนและ
การไม่ออกกำลังกาย (คนอ้วนมีแนวโน้มที่จะใช้งานน้อยลงร่างกาย).
ไม่ได้ศึกษาทั้งหมด แต่ให้หลักฐานสนับสนุน ยกตัวอย่างเช่น
การศึกษาหลายแห่งแสดงให้เห็นว่าโทรทัศน์ที่เพิ่มขึ้นดู (เป็นเครื่องหมาย
สำหรับการใช้งาน) เพิ่มความเสี่ยงของโรคอ้วน, '21 ในขณะที่คนอื่นทำ not.40 ที่คล้ายกัน
ผลการสำหรับการออกกำลังกายบางการศึกษาแสดงให้เห็นว่าระดับต่ำ
ของค่าใช้จ่ายด้านพลังงานคาดการณ์ การพัฒนาของโรคอ้วนและอื่น ๆ ที่
ไม่สนับสนุนสมมติฐานนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถึงแม้ว่ามันเป็นความเชื่อที่ได้รับความนิยมที่ลดระดับของพลังงานกิจกรรมการใช้จ่ายและทางกายภาพที่นำไปสู่การพัฒนาของโรคอ้วนสมมติฐานนี้ยังคงแย้งและได้รับยากที่จะพิสูจน์มีตัวอย่างที่ดีของความสัมพันธ์ผกผันระหว่างทางกายภาพกิจกรรมและโรคอ้วน ( เช่น นักกีฬามีบุคคลที่เด็กไม่ลีน ) 21 , 48 เป็นก็เป็นตัวอย่างที่ดีของความสัมพันธ์ระหว่างโรคอ้วนและไม่มีการใช้งานทางกายภาพ ( บุคคลที่เป็นโรคอ้วนมีแนวโน้มที่จะน้อยกว่า ใช้งานจริง )ไม่ใช่ทุกการศึกษา อย่างไรก็ตาม มีหลักฐานที่พิสูจน์ได้ ตัวอย่างเช่นหลายการศึกษาแสดงว่าการเพิ่มการรับชมโทรทัศน์ ( เป็นเครื่องหมายสำหรับการใช้งาน ) เพิ่มความเสี่ยงของโรคอ้วน " 21 ในขณะที่คนอื่นทำ not.40 คล้ายผลสำหรับกิจกรรมทางกาย บางการศึกษาแสดงให้เห็นว่าในระดับต่ำของการใช้พลังงานต่อการพัฒนาของโรคอ้วน และคนอื่น ๆไม่สนับสนุนสมมุติฐานนี้