Most people today work a five-day w

Most people today work a five-day week. But who decided that we should work all day – and that it was necessary to have a ‘job’?
Work is a fact of modern life. Children grow up knowing that one day they will have to earn a living. As adults we divide our waking hours into work and leisure, in the rueful knowledge that we have to submit to the former if we want to enjoy the latter. For most, work takes up five-sevenths of a week and about the same fraction of each lifetime. Our work is central to our sense of self, even at times when we are doing other things. Most, when asked who or what they are, will reply by stating their paid occupation: ‘I am a teacher … a doctor … a farmer …’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันนี้คนส่วนใหญ่ทำงานห้าวันต่อสัปดาห์ แต่ที่ตัดสินใจว่า เราควรทำงานทุกวัน และก็ต้องมี 'งาน' หรือไม่
งานเป็นความจริงของชีวิตสมัยใหม่ เด็กโตรู้ว่า วันหนึ่งพวกเขาจะมีกิน เป็นผู้ใหญ่ที่เราแบ่งเวลาตื่นของเราทำงานและการพักผ่อน ความรู้ rueful ที่เราต้องส่งไปที่เดิมถ้าเราต้องการพักหลัง สำหรับส่วนใหญ่ งานหยิบ 5-sevenths สัปดาห์ และเศษส่วนเดียวกันของแต่ละชีวิต งานของเราเป็นของเราความรู้สึกของตนเอง แม้ครั้งเมื่อเราทำสิ่งอื่น ๆ ที่สุด เมื่อถามใครหรือคืออะไร จะตอบกลับ โดยระบุอาชีพของพวกเขาได้รับค่าจ้าง: ' ฉันเป็นครู...หมอ...ชาวนา...'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คนส่วนใหญ่วันนี้ทำงานสัปดาห์ที่ห้าวัน แต่ผู้ที่ตัดสินใจว่าเราควรจะทำงานทุกวัน - และมันก็จำเป็นที่จะต้องมี 'งาน'
การทำงานเป็นความจริงของชีวิตที่ทันสมัย เด็กโตขึ้นรู้ว่าวันหนึ่งพวกเขาจะมีเพื่อหาเลี้ยงชีพ เป็นผู้ใหญ่ที่เราแบ่งเวลาตื่นของเราในการทำงานและการพักผ่อนในความรู้ละห้อยว่าเราจะต้องส่งไปยังอดีตถ้าเราต้องการที่จะสนุกกับหลัง สำหรับส่วนการทำงานจะใช้เวลาถึงห้าเจ็ดของสัปดาห์และเกี่ยวกับส่วนที่เหมือนกันของแต่ละชีวิต งานของเราเป็นศูนย์กลางของความรู้สึกของเราเองแม้ในช่วงเวลาที่เรากำลังทำสิ่งอื่น ๆ ส่วนใหญ่เมื่อถามว่าใครหรือสิ่งที่พวกเขาจะตอบกลับโดยระบุอาชีพของพวกเขาจ่ายเงิน: 'ฉันเป็นครู ... หมอ ... ชาวนา ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คนส่วนใหญ่ทำงานสัปดาห์ละห้าวัน แต่คนตัดสินใจว่าเราควรจะทำงานทั้งวัน ) และว่ามันเป็นสิ่งที่จำเป็นที่จะมี ' งาน '
งานคือความเป็นจริงของชีวิตที่ทันสมัย เด็กโตขึ้น รู้ว่าวันหนึ่งพวกเขาจะต้องได้รับชีวิต เป็นผู้ใหญ่ เราแบ่งชั่วโมงตื่นของเราในการทำงานและพักผ่อน ในความรู้ความเศร้าโศกที่เราต้องส่งอดีต ถ้าเราต้องการที่จะสนุกกับหลัง ให้มากที่สุดงานจะขึ้น 5 / 7 ของสัปดาห์และเกี่ยวกับสัดส่วนเดียวกันของแต่ละช่วงชีวิต งานของเราคือ กลาง กับความรู้สึกของตนเอง แม้ในบางครั้งเมื่อเราทำอย่างอื่นกัน มากที่สุด เมื่อถามว่า ใคร หรือ อะไร ก็จะตอบโดยระบุค่าใช้จ่ายอาชีพ : ' ฉันเป็นครู . . . . . . . หมอ . . . . . . . ชาวนา '
. . . . . . .